De logica van vrijheid van lekken

De logica van vrijheid van lekken

Journalisten en ethiek. Daar valt heel wat over te zeggen.
(ruis…….)

Nu weer wegens de door het NRC ruim geciteerde Miljoenennota, terwijl het embargo voor publicatie nog niet was opgeheven.

Het NRC heeft niet getekend voor dat embargo en meent de inhoud prijs te mogen geven, omdat de krant de prinsjesdagstukken door vrije nieuwsgaring verkreeg. De andere media, zo stelt het NRC, kregen de stukken uit handen van de Rijksvoorlichtingsdienst en tekenden wel voor het bijgaande embargo. Die andere media klagen nu steen en been over de embargoregeling. Sip turen ze naar hun handtekening en mopperen waarom zij nu niet, en het NRC wel mag publiceren. De secretaris van het NVJ (Nederlandse Vereniging voor Journalisten) vindt dat de andere media zich nu niet meer aan het embargo hoeven te houden. Want “dat is in strijd met de logica van vrije nieuwsgaring“. Ligt het nieuws inmiddels op straat, dan mag iedereen ermee aan de haal, zo luidt die logica.

In een redactionele verklaring schrijft het NRC: “NRC Handelsblad vindt het knevelarij om op gezag van de RVD niet te mogen schrijven over voorgenomen besluiten die uitgelekt zijn. Besluiten over voorgenomen beleid, die voor de burger belangrijk zijn, horen zo snel mogelijk bekendgemaakt te worden”.

De vrije nieuwsgaring komt bij het NRC dus voort uit een lek. Welk lek wordt niet vermeld. Maakt het NRC gebruik van de concurrentie? RTL-nieuws kwam op 9 september al met informatie uit de Miljoenennota. Heeft het NRC een deal gesloten met Frits Wester? Of hebben NRC-journalisten ingebroken in de computers van RTL?
Tot nu toe was RTL namelijk de enige die uit het koffertje van Bos citeerde. Of zou het NRC beschikken over een eigen bron, ergens diep in de wandelgangen tussen Nieuwspoort en het Binnenhof?

Opvallend is de solidariteit onder de journalisten. Natuurlijk, ze hebben vreselijk de pest in dat RTL en nu het NRC ze voor zijn geweest, maar overgaan tot een diepgravend onderzoek naar Het Lek is er niet bij. Zo luid men roept over de onzin van het embargo, zo stil is men over de schendingen daarvan. Is dat dan geen nieuws?

In een poll hier meent 61% dat de persafdeling van het kabinet lekt (23% denkt dat Frits Wester in de laatjes van het kabinet kan en 16% denkt dat er wat anders aan de hand is, zonder echter aan te geven wat dan wel, da's jammer).

Maar stel dat die persafdeling lekt? Doet men dat op eigen houtje of in opdracht van een hoge ambtenaar of wellicht iemand uit het kabinet zelf?

Niet alleen de pers moet zich voorbereiden op de complexe inhoud van de Miljoenennota, ook het kabinet zal zich moeten voorbereiden op de mogelijke reacties. Dat kost zeker een weekje of twee tijd. Niets mooier dan een fikse lekkage. Iemand weet waar het lek zit en Frits Wester zal dat zeker niet onthullen. Twee vliegen in één klap: de pers heeft het gedaan en de voorbereidingen op de reacties kunnen beginnen.

Een lekkende ambtenaar of politicus, een lekkende drukker bij de Staatsuitgeverij, een inbraak in het ministerie van Algemene Zaken of in de computers van de overheid, het is allemaal mogelijk. Het koffertje van Bos zou zelfs heel even onbeheerd achtergelaten kunnen zijn in de bar van perscentrum Nieuwspoort. Bos even naar de wc en, hoewel er niet uit de bar mag worden geciteerd, hou dan een nieuwsgierige journalist maar eens tegen.

Valt dat allemaal onder de vrije nieuwsgaring, waar het NRC zich nu op beroept?
Nee, dat valt onder het niet nakomen van afspraken tussen overheid en pers. De pers knevelt zichzelf door met die afspraken akkoord te gaan. De pers zou dit soort bindende afspraken helemaal niet moeten maken. Er is dan wel een grote kans dat de overheid nog terughoudender wordt in het verstrekken van informatie.
Voor de pers zit er dan niet anders op dan veel beter het journalistieke werk te doen. Speuren, spitten, druk uitoefenen, analyseren. Met dat laatste had een slimme journalist natuurlijk zelf kunnen voorspellen wat er in de Miljoenennota zou staan. Gewoon het laatste jaar van het kabinet onder de loep nemen.

Nu komt men met een wel erg luie methode aan de inhoud van de Miljoenennota. En het levert niks nieuws op. Ga aan het werk, journaille! En begin eens bij de bron.

Nederland kiepert om

Nederland kiepert om

Limburg stijgt, Groningen daalt.
Stel Nederland voor als een plat vlak. Dat moet niet zo moeilijk zijn. We staan om onze platheid bekend. Er zijn zelfs Nederlanders die daar trots op zijn. Dus teken de kaart van dit land op een A4-tje, hou het horizontaal voor je en laat het noorden zakken en het zuiden stijgen. Als je die beweging even volhoudt, staat heel het land ondersteboven.

Niks nieuws, zul je zeggen, Nederland staat wel vaker op zijn kop. Jawel, meestal opgeschud door mediamieke relletjes. Maar wie had gedacht dat onze eigen bodem de boel verantwoordelijk is voor het omkieperen van de bekende verhoudingen?

De afdeling luchtvaart- en ruimtetechniek van de TU Delft laat weten dat Neerlands bodem beweegt. Zo langzaam dat we het in de drukte van alledag nauwelijks merken. In vijftien jaar tijd is Zuid-Limburg tien centimeter omhoog gekomen en in Noord-Holland is een daling van 3 centimeter geconstateerd.

In het zuiden is de bodem in beweging door stijgend grondwater in de lege mijnen. Het noorden daalt vanwege de gaswinning.
Zo zie je maar wat verandering van energiegrondstoffen teweeg kan brengen.

Die paar centimeters bodembeweging in tientallen jaren, hebben wel grote gevolgen. Ondergrondse pijpleidingen en kabels kunnen breken, dijken kunnen scheuren. Het kost aardig wat geld om die zaken weer te repareren.

De metingen zijn gedaan met behulp van satellieten en radartechniek. Professor Hanssen van de TU Delft stelt dat er wel belangrijker zaken zijn om te ontdekken dan water op Mars. Hij pleit er dan ook voor dat Nederland vooral geld steekt in zijn technologie: “Europa doet er verstandig aan om te stoppen met de bemande ruimtevaart en zich te concentreren op die gebieden waar het echt voorop loopt, zoals aardobservatie”.

Met onbemande ruimtevaarttechnieken (de satellieten) is relatief goedkoop de toestand van ons land te spotten. We willen natuurlijk wel weten hoe snel Groningen ten onder gaat en Zuid-Limburg er bovenop komt. Maar met welke snelheid dat staat te gebeuren is nu niet nauwkeurig te meten.
Professor Hanssen mist nog wat data omdat “de Nederlandse overheid ('Staatstoezicht op de Mijnen', de toezichthouder) er nog niet voor wil zorgen dat de satelliet 'aanstaat' op het moment van overvliegen”.

Kwalijke zaak, vindt de professor. “De overheid heeft als taak de mensen volledig in te lichten over deze bodemdaling en gevolgen hiervan. Onafhankelijke, verifieerbare satellietmetingen zouden daarbij een grotere rol moeten spelen”.

En dus moet er geld bij. Niet om Mars, maar ons eigen land te ontdekken. Ja, en om jezelf te leren kennen, is afstand nemen soms goed. Volgens de TU Delft is de ruimte dus de beste plek om Neerlands bewegingen te doorgronden.

Vervolgens moeten de conclusies wel serieus genomen worden. Er rijzen lastige vragen. Moeten we accuut stoppen met gaswinning en de kolenmijnen in ere herstellen om het land op zijn plaats te houden?
Zouden we het nieuwste Deltaplan moeten laten voor wat het is en alle energie steken in een diepgaande bodemsanering? Of pappen en nathouden. Dijkje hier verhogen, bergje daar afgraven.

Of is het maar beter Nederland terug te geven aan zijn meest oorspronkelijke oerstaat: het water en de moerassen. Onze verre voorouders, die uit alle windstreken hierheen kwamen, hebben dat moeras gemaakt tot wat het nu is. Met kolenmijnen en gaswinning. Met onze huidige kennis zouden we zo'n moeras toch veel beter kunnen ontwikkelen, zonder nare bijverschijnselen?

Wie weet oplossingen, zodat alle hoop op een droge toekomst niet in de beweeglijke bodem wordt geslagen?

Kleinste deeltjes en grootse kennis

Kleinste deeltjes en grootse kennis

De schepping is een produkt van tunnelvisie.
Er is een kans dat in Genève het bewijs voor die stelling wordt geleverd.

In een ondergronds tunneltje hoopt men daar de oerknal na te bootsen. De oerknal zou ons universum hebben veroorzaakt. Fantasten zoals ik hopen natuurlijk dat ze in Genève minstens een oerknalletje creëren, waar een universumpje uit ontstaat dat er lustig aan het evolueren slaat. Je bent toch nieuwsgierig of je de hele geschiedenis aan je eigen ogen kan zien voltrekken.

De wetenschappers die de deeltjesversneller afgelopen woensdag aan het werk hebben gezet, hopen van de selfmade oerknal iets te leren wat nu nog aan hun kennis ontbreekt. Die kennis zou dan ook inzichten op kunnen leveren over de toekomst. Niks glazen bol, een tunnel dus. Dat leidt tot de tweede stelling: toekomstvisie komt voort uit tunnelvisie.

Als beide stellingen waar zijn, dan is daarmee afdoende verklaard waarom we van de geschiedenis maar niks leren. Er zijn sombere mensenkenners die menen dat wij niet willen leren van de geschiedenis. Verblind door hebzucht, egoïsme of pure dommigheid. Maar wie weet kunnen we niet anders. Tunnelvisie is de oorzaak.

Of het Geneefse experiment een dikke zes miljard euro en de kostbare tijd van ruim vijfduizend wetenschappers waard is, kunnen we pas beoordelen als de resultaten bekend worden. Ik gok erop dat de vragen die over de ons bekende natuurwetten met dit experiment beantwoord moeten worden, zullen leiden tot zulke nieuwe vragen dat er minstens nog eens 6 miljard euro tegenaan moet om daar weer antwoorden op te vinden.

U begrijpt waarom het leven zo duur is: nieuwsgierigheid. We willen echt alles weten en dat kost geld. Ook een wetenschepper moet eten. Op een lege maag is het slecht de waarheid vinden.

Dankzij al die nieuwsgierigheid zijn we wel bevrijd van rare angsten. We reizen nu met gerust hart de wereld rond, zonder bang te zijn er af te vallen. De wereld bleek niet plat te zijn en door de zwaartekracht blijven we gehecht aan deze aarde.

Maar daarmee is niet alles verklaard. Waarom gaat “de mens” zo beroerd om met waar hij zo vreselijk aan gehecht is? Da's een vraag die niet door de deeltjesversneller wordt gehaald. Het antwoord op die vraag, zal dus niet uit de Geneefse tunnel komen.
Hoewel, je weet maar nooit. Wellicht wordt het kleinste der kleinste deeltjes gevonden en valt uit het gedrag van dat kleinste deeltje iets te leren over dat van de grootste hufters.

Vooralsnog is dat echter het terrein van mensen die natuurkunde één op één menen te moeten toepassen op sociologie en psychologie. Daar waag ik me niet aan.

De lezersvraag vandaag: Is het echt nodig de oersoep tot in het kleinste detail te kennen om vooruit te kunnen?

Persvrijheid binnen de Nieuwspoort

Persvrijheid binnen de Nieuwspoort

Je hebt een perscentrum. Een internationaal perscentrum zelfs. Nieuwspoort. Je mag aannemen dat er door die poort heel wat naar buiten komt. Die verwachting mag je zeker hebben als het perscentrum op haar website met dikke letters meldt: Nieuws wordt hier gemaakt.

Tegenwoordig heeft elke zichzelf respecterende club een gedragscode. Zo ook Nieuwspoort. De meeste gedragscodes regelen fatsoenlijk gedrag. Je zet het niet op een zuipen op de werkvloer. Je slaat er niet op los. Maar je verwacht niet van een perscentrum dat de code ook voorschrijft dat er geen nieuws naar buiten wordt gebracht.

Dat blijkt wel het geval. Als er namelijk wel een borrel teveel wordt genomen of er hier en daar een tik uit wordt gedeeld en je zet dat in je krant, dan kun je de toegang ontzegd worden.

De Nieuwspoortcode zegt dat alles wat in de bar van het centrum plaatsvindt, niet gepubliceerd mag worden. De bar dient om journalisten en politici informeel bij elkaar te brengen. Bied je als journalist een politicus een drankje aan om hem wat loslippig te krijgen, dan mag dat feit niet in de krant en wat er gezegd is ook niet.

Een columnist van De Pers heeft de code geschonden. Hij schreef over het incasseringsvermogen van Johan Remkes en Frits Wester. Volgens de columnist kunnen die aardig wat innemen. Ook deed hij verslag van een knokpartij waarbij Mei Li Vos was betrokken.
De volgende keer dat de columnist uit de bar klapt, wordt hij geroyeerd.

Toen in 2002 Nieuwspoort, na een opknapbeurt, feestelijk werd heropend, verwoordde Balkenende al wat er zo al mis kan gaan in het perscentrum: “De veelbesproken “Nieuwspoortcode” doet nieuwbakken kamerleden – en dat zijn er nog al wat – vaak nieuwsgierig naar Nieuwspoort komen. Daarmee menig fractievoorzitter of fractievoorlichter de zenuwen bezorgend”.

JP, godfather van menig gedragscode, meende dat journalisten door alcohol gedrenkte citaten wel uit de pers zouden houden, maar herinnerde de aanwezigen eraan dat een journalist ook maar een mens is en dat je nooit zeker kon zijn of zijn geheugen toch niet, per ongeluk natuurlijk, een citaatje uit zijn geheugen zou laten glippen.

Balkenende wees er op dat: “Hoe vriendschappelijk de sfeer in Nieuwspoort ook is, niemand zal er geheel zijn rol vergeten. Voorlichters en kamerleden om hun nieuws te slijten of beelden recht te zetten, en journalisten om nieuwtjes op te snuiven”.

Juist. Dat lijkt me ook de rol van een perscentrum. Zowel in de officiële zaal, als in de wandelgangen, alsmede de wc's en niet te vergeten de bar.

Nu zijn de drankgewoontes van Frits Wester geen opzienbarend nieuws. Hooguit iets voor een ondermaatse column. Goed voor roddelblaadjes. Maar als hij een persvoorlichter onder tafel zuipt en dan zijn kans schoon ziet om de Prinsjesdagstukken uit 's mans colbert te rollen, dan heeft Frits weliswaar een laffe scoop te pakken maar gans het land weet dan wel wat ons op de derde dinsdag van september boven het hoofd hangt.

In 2004 pleitte NOS-hoofdredacteur Hans Laroes voor afschaffing van de Nieuwspoortcode. Mooi punt uit zijn betoog: “Eerst en vooral: wij hebben niets met elkaar. Een journalist is geen woordvoerder is geen politicus”.

Zo is dat. Afstand houden en ieder zijn werk doen. En vraag niet van een journalist zijn mond te houden als hij nieuws heeft ontdekt.

Advertentievrijheid.

BlufEen advertentie van het roemruchte weblog GeenCommentaar is geweigerd door dagblad De Pers.
In eerste instantie was plaatsing toegezegd, later trok De Pers de toezegging weer in, omdat de advertentie te politiek zou zijn.

De advertentie van GC (GeenCommentaar), een heel aardige pistache op een oude, echte Bluf!-advertentie, zou geplaatst worden ter afronding van een serie artikelen op GC over het blaadje Bluf! Niemand wist meer wat dat voor stencil was, totdat Duyvendak geschiedenis schreef en het smakeloze deel van de pers over zich heen kreeg.

De advertentie roept op de onafhankelijke persvrijheid te beschermen en uit verbazing over de tegen “links” gevoerde hetze, die sinds “Duyvendak” nog wat nastoomt.
Ondertekend door o.a. flink wat webloggers, waaronder ondergetekende.

Waar gaat het precies over? Lees dan hier de advertentie en, vrij naar uw eigen wil, onderteken als u het met de strekking eens bent.
En lees op GC meer over
de weigering van De Pers, met daarin een link naar hun eerdere artikelen over het blad Bluf!

Over vrijheid gesproken: het staat de redaktie van GC natuurlijk vrij naar de rechter te stappen en De Pers aan te klagen wegens het niet nakomen van een overeenkomst. Mondelinge, schriftelijke en digitale overeenkomsten (e-mail) zijn rechtsgeldig.

De vraag is wel of de eerste toezegging als overeenkomst gezien kan worden. Zo ja, dan kan GC alsnog De Pers, via de rechter, dwingen de advertentie alsnog te plaatsen.
Maar dal zal, na alle ontstane commotie niet meer zo nodig zijn, omdat de weigering van De Pers, ook een prima advertentie voor het initiatief van GC is.

RTL-nieuws het Bluf van 2008

InbraakVoor de 5e keer heeft RTL 4 de stukken voor Prinsjesdag alweer te pakken. Het vermoeden is dat het CDA in 1994 vergeten is het kopieerpasje van Frits Wester terug te vorderen, toen deze de partij verliet en bij RTL ging werken(zie ook artikel hier, vorig jaar).

Of er is, om bij de nog geheime Miljoenennota te komen, een inbraak gepleegd. Waarna RTL 4 de hedendaagse Bluf uithangt en de gestolen stukken publiceert.

Da's niet verstandig van RTL. Als over een jaar of twintig hier weer een ander windje waait, zou het wel eens akelig af kunnen lopen met Frits en zijn companen bij RTL. Blijken ze een politiek-crimineel verleden te hebben.
Misschien komen ze goed weg en gaan ze de geschiedenis in als de kwajongens, die met telkens met een scoop de kijkcijfers wilden manipuleren.

Want echte geheimen brengen ze niet naar buiten. Over een week vertelt hare majesteit het allemaal zelf en staan alle kranten vol met de laatste cijfers en plannen van het kabinet.
Niet omdat RTL iets opgedoken heeft, maar omdat het kabinet dat zelf wil.

Nu sterft het bij de commerciële omroepen toch al van de herhalingen. Deze kan er dus wel bij. De stunt is geen nieuws meer. Het nieuws wordt er zelfs saaier van: in plaats van 1 week, krijgen we nou 2 weken prinsjesdaginfo over ons uitgestort, voor we weer tot de orde van de dag over kunnen gaan.

Wat wel opzienbarend nieuws zou zijn, is hoe ze dat toch elke keer weer flikken. Een lek in het kabinet, een lek bij vertrouwelingen van het CDA?
Of een bewuste strategie van de persafdeling van het kabinet, om zodoende reacties te peilen en de antwoorden daarop van Balkenende goed voor te kunnen bereiden?

Het zou pas echt een stunt zijn als Frits Wester opbiecht hoe hij elke keer aan die stukken komt en het dan volgend jaar weer weet te flikken.

Heeft iemand enig idee? Vul dan de poll in.
Kies je voor “Anders, nl.” geef dan in Jouw reactie aan wat er volgens jou aan de hand is.

Met Peter de Grote op reis

Kruiser Peter de Grote

Missie 1: Tsaar Peter de Grote reist door Europa en doet in 1696 ook Nederland aan. Volgens de website van de Nederlandse ambassade in Rusland wordt die missie “veelal als het werkelijke startpunt gezien in de betrekkingen tussen Nederland en Rusland”.
De tsaar wilde het oude Rusland moderniseren. Nou, dat is aardig gelukt.

Missie 2: Peter de Grote moet in 2000 naar de werf om opgeknapt te worden. De Russische nucleaire kruiser staat op ontploffen door achterstallig onderhoud.

Missie 3: In 2004 functioneert Peter de Grote weer fantastisch. De kruiser wordt er zelfs van verdacht de onderzeeër Koersk met een raket tot zinken te hebben gebracht. Russische militairen ontkennen dat natuurlijk ten stelligste.

Missie 4: Het is 2008. Peter de Grote mag weer op reis. Nu naar het Caribische gebied om samen met de marine van Venezuela te oefenen. Zo'n 70 km van de kust van onze Nederlandse Antillen, waarmee Peter's reis door de wereld weer iets te maken krijgt met de Nederland.

Missie 5, 6 en verder: Op de website van de NAG lezen we: “Van 8 t/m 12 september organiseert de Netherlands Aerospace Group (NAG) in opdracht van de EVD, agentschap van het ministerie van Economische Zaken, een handelsmissie naar Rusland voor de Nederlandse luchtvaartindustrie”.

Nou had de oude Peter de Grote niet alleen wat met het moderniseren van Rusland, maar ook wat met schepen. Die combinatie leidde dus tot bijvoorbeeld atoomkruisers.
Met vliegtuigen had-ie wat minder, maar die inhaalslag gaat de Nederlandse luchtvaartindustrie dus verzorgen.
De Russen willen hun vliegtuigindustrie moderniseren en heeft daarbij westerse know-how nodig. De NAG-missie gaat de Russen uitleggen dat ze die vooral in Nederland moeten halen.

De luchtvaart is een groot bedrijf en levert zo een bijdrage aan de florerende export naar Rusland. Maar in het kielzog van de grote jongens, doen de kleinere ook aardig mee. Het MKB (midden- en kleinbedrijf) liet vandaag op een symposium in Amsterdam deelnemers van vorige missies aan het woord, die konden vertellen hoe succesvol de Nederlandse kleine ondernemer in Rusland is.

Rusland hoort tot de top vijf van belangrijkste handelspartners die zaken doen met Nederland. Totale export in 2006: 5,4 miljard euro. Vooral machines, vervoersmiddelen, kantoorbenodigdheden en itc-producten.
De Russen voeren hier vooral gas, olie en steenkool in. Totale Russische import in 2006: 10,9 miljard euro.
Dat zijn geen misselijke bedragen en de oude tsaar zal zich tevreden in zijn graf omdraaien.

Het mag een wonder heten dat de Russen op deze zelfde dag nog enige aandacht hadden voor de EU-missie onder leiding van de Franse president Sarkozy. Die moest de EU-standpunten (dus ook de Nederlandse) ten aanzien van het Russische wapengekletter in Georgië duidelijk maken.

En ook deze missie lijkt succesvol. De Russen, overigens nooit in hun eerste leugentje gestikt, beloofden hun troepen weg te halen en zelfs Europese waarnemers toe te laten. Da's dan missie nummer zoveel.

Nou moet Balkenende er natuurlijk achter aan om Peter de Grote uit de buurt van de Nederlandse Antillen te houden. Of op hoge poten eisen dat ze echt geen vliegtuig of kruidenierswinkel meer van ons krijgen, als ze niet ophouden met al dat militaire vlagvertoon. Of zou hij de handelsmissies niet de wind uit de zeilen willen nemen, uit angst dat wij anders geen gas krijgen om onze economie op te warmen?

Ach, handel heeft natuurlijk niets met politiek te maken, toch?
En Balkenende moet vooral voorkomen dat we weer in schermutselingen terecht komen, waarvan sommigen later weer willen onderzoeken hoe hij daar is ingeluisd. Dus ferme taal hoeft geen consequenties te hebben. Tenslotte is JP niet de eerste de beste Amsterdamse dienstmeid die,
volgens de overlevering, tsaar Peter de Grote rustig de toegang tot een huis weigerde, omdat ze de stoep nog even moest schrobben.

JP: “Ho, ho, je komt Zuid-Ossetië niet zomaar in!”
Poetin: “Maar ik ben tsaar Poetin de Grote!”
JP: “Al was je god op aarde!”

Zoetzure lastenverlichting

Zoetzure lastenverlichting

Het regent. Mooie gelegenheid het huishoudboekje op orde te maken. Daar is alle reden toe. Het kabinet gaat 's lands lasten met 3 miljard euro verlichten. Het bedrijfsleven krijgt de helft en de burgers de rest: 1,5 miljard euro.

De burgers? Hee, dat ben ik ook! Effe rekenen….

Bij het CBS staat de bevolkingsteller nu (14.56 u.) op 16.446.417 mensen. Allemaal mondjes die gevoed moeten worden. Die van mij ook. Nu gaat het kabinet ons 91,21 euro per burger tegemoet komen.

Wat geef ik ook alweer uit in de supermarkt?
Ha, ik zie het al. Vorig jaar was ik 35 euro per week kwijt. Maar nou heb ik wel het gevoel dat de boodschappen stukken duurder geworden zijn. Dat blijkt mee te vallen. Ik dacht even dat mijn eten 4,6 procent duurder geworden was, maar het is
slechts 2,7 procent. Op jaarbasis ben ik dit jaar maar 11,34 euro meer kwijt.
Nou, da's dan ruim gecompenseerd door het kabinet. Bijna 80 euro gewonnen!

Even verder rekenen. De boodschappen zijn niet de enige gestegen kosten. Ik heb een chronische kwaal en dat is me dit jaar 150 euro meer gaan kosten. Valt nog reuze mee, want mensen die amper naar de dokter moeten zijn maar liefst 450 euro meer aan zorgkosten kwijt.
Maar goed, in mijn geval:
150 meer voor de zorg, 11,34 meer voor de boodschappen, ruim 91 euro lastenverlichting doorberekenen, dat is, eh…

Verrek, ik kom zo'n 70 euro tekort! En dan nog maar hopen dat de 25 euro die de energieboer
teveel heeft berekend nog dit jaar wordt terugbetaald, anders kijk ik toch tegen een gat van bijna 100 euro aan!

Nog goed dat ik geen auto rij. De vakantieplannen kan ik echter wel schrappen. Dat zal een vakantiebaantje moeten worden.
Nou ja, daarmee voldoe ik dan wel aan mijn burgerplicht het
menselijk tekort aan te vullen. We moeten allemaal meer willen werken, zegt JP.

Maar lastenverlichting? Het is een complex financiëel product van het kabinet, die wel is vergeten de financiële bijsluiter erbij te leveren. Dat zijn ze toch verplicht volgens haar eigen gedragscode? En was er ook niet ergens een code tegen misleiding?
Je kunt maar beter zelf op de kleine lettertjes letten.

Beste politieke illusionist

Beste politieke illusionist

Vandaag is het Fred Kaps dag. Fred Kaps? Iedereen vergeten dat die man in op 5 september 1955 wereldkampioen goochelen werd? Ik bedoel maar, er is meer om trots op te zijn in Nederland dan alleen de VOC of het Wilhelmus en Sinterklaas.

Goochelen is een mooi vak. Je ziet dingen voor je ogen gebeuren, waarvan je weet dat er een trucje achter zit, maar je komt er maar niet achter hoe het werkelijk in elkaar steekt. Een goede goochelaar bouwt met vingervlugheid, gezichtsbedrog en listigheid een grootse illusie.

Van een goochelaar weet je dat wat je ziet niet echt waar kan zijn. Maar een mooie show is het wel. De illusies die in de waan van de dag worden gebouwd of juist afgebroken, zijn vaak minder mooi. Toch zijn ze even verbazingwekkend als een echte goocheltruc. Daarom vandaag Fred Kaps-dag. Wie zijn de beste goochelaars het Binnenhof?

Het CDA? Die toverde twee jaar geleden een verkziezingsbelofte uit de hoed, om die deze week in vingervlug te laten verdwijnen als het sponzige balletje in de tovenaarshand. Zo heb je iets, zo heb je niets.

De VVD? Maar liefst drie VVD-bewindslieden blijken een illusie te hebben gebouwd rond de JSF-straaljager. Een goocheltruc die wordt onthuld door het KRO-programma Reporter.

Of het voltallige kabinet? Op miraculeuze wijze haalt het meevallers onder het laken vandaan en transformeert ze tot een konijn, genaamd 'lastenverlichting voor het bedrijfsleven'.

De hand is sneller dan het oog. Zo gaat dat bij goochelen. Dus mij zijn vast nog wat wonderbaarlijke trucjes ontgaan.

Roept u maar. Wie is de beste illusionist?

Nieuwe meldcode kindermishandeling

Nieuwe meldcode kindermishandeling Sinds we een staatsburo voor jeugdzorg hebben, staat de privacy van het gezin onder curatele. Bedoeld om problemen in een vroeg stadium te ontdekken. Tevens bedoeld om er ook wat aan te doen zodat we in de toekomst er minder probleemjongeren of getraumatiseerde volwassenen zijn.

Hoewel het er soms sterk op lijkt dat de Rouvoet-brigades vooral lastpakken moeten opsporen zodat zij alsnog modelburgers worden, is er een schrijnend probleem dat wat moeilijker aan te pakken is.
Er zijn naar schatting ruim 100.000 kinderen slachtoffer van een uit de hand gelopen pedagogische tik of juist het ontbreken van enige pedagogie: verwaarlozing.

Artsen hebben een rol bij het ontdekken van mogelijke mishandeling, maar hebben ook een beroepsgeheim. Bovendien zullen ouders, maar ook de kinderen zelf, niet snel zelf opbiechten dat de opvoeding wat gewelddadig verloopt. Lastig dus om het te herkennen, lastig ook om het te melden. Een arts zal zeker moeten weten dat een kind niet tijdens een onbesuisd spelletje van de trap is gevallen, maar klem heeft gezeten tussen onmachtige ouders. Een verkeerde melding kan heel vervelende gevolgen hebben.

Nu hebben minder dan de helft van alle organisaties die met kinderen hebben te maken een meldcode. De gezamenlijke artsen hanteren een meldcode van de KNMG (Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering van de Geneeskunde). Vandaag heeft de KNMG een vernieuwde meldcode overhandigd aan minister Rouvoet.

De oude code schreef voor dat een arts alleen kindermishandeling mocht melden, als hij de problemen in het gezin niet meer zelfstandig kon oplossen en er toch veel gevaar voor het kind dreigde. De arts stond er dus in zijn eentje voor en had heel wat te wikken en te wegen voor hij de vertrouwensrelatie met het gezin op het spel zou zetten. In de wet is geregeld dat een arts wel degelijk het beroepsgeheim mag schenden als dat in het belang van het kind is. Waarom dan toch een nieuwe meldcode?

De nieuwe code regelt dat een arts er niet langer alleen voor staat en biedt ook een stappenplan, dat zorgvuldige melding moet garanderen. De code moet genoeg bescherming en houvast bieden, zodat artsen nu sneller dan voorheen tot actie overgaan.

De KNMG vindt dat een arts voortaan wel bij derden, zoals school, maatschappelijk werk of andere artsen, zijn bevindingen mag checken. Waarmee de privacy van het gezin wordt aangetast. Het stappenplan moet voorkomen dat dit ten onrechte gebeurt.

Vermoedt de arts, op basis van eigen onderzoek, kindermishandeling, dan raadpleegt hij eerst het AMK (Advies- en Meldpunt Kindermishandeling). Daarnaast kan de arts een deskundige collega te hulp roepen. In deze fase mag de arts de personalia van het gezin niet openbaren. Zo zullen deze stappen, zegt het KNMG, een vroegtijdig contact garanderen.

Als de arts dan, op grond van het ingewonnen advies, meent dat verdere actie noodzakelijk is, wordt er met de ouders gesproken. Dat zal niet altijd verstandig worden gevonden. In dat geval neemt de arts contact op met andere professionele betrokkenen.
Met de zo verkregen informatie gaat de arts weer naar het AMK om samen te beslissen of een melding noodzakelijk is.

Als de ouders vrijwillig hulp aanvaarden, wordt de melding niet gedaan, maar houdt de arts de ontwikkelingen wel in de gaten. Blijft het verkeerd gaan, kan alsnog een melding worden gedaan. Tenzij de arts denkt dat de risico's zo groot zijn dat overleg met ouders en inschakelen van hulp eigenlijk al te laat is. Dan moet onverwijld de Raad van de Kinderbescherming of de politie worden ingeschakeld.

De nieuwe meldcode is in de kern van de zaak niet zo heel nieuw. Eigenlijk zegt de code dat artsen niet te laks moeten zij met meldingen van mogelijke kindermishandeling. Met de nieuwe code hoopt men dat de arts sneller en makkelijker, ook buiten ouders en kinderen om, aan de slag gaat als de professionele intuïtie zegt dat er wat aan de knikker is. Die professionaliteit wordt wel verbeterd door bijscholingen op gebied van kindermishandeling. Een arts zal de ene blauwe plek toch goed moeten onderscheiden van de andere. Een arts zal ook moeten herkennen wanneer de opvoeders om de hete brei heen draaien, als ze gevraagd worden naar hun opvoedkundige aanpak.

De gewetensvraag is nu: voldoet de huidige wet- en regelgeving om kindermishandeling aan te melden of is het juist goed deze te verruimen? Is de nieuwe meldcode van het KNMG een goede stap richting een vlotte aanpak van kindermishandeling?

(Bronnen: artikel op medischcontact.artsennet.nl en de website van het KNMG, alwaar de meldcode en het stappenplan in pdf-formaat gedownload kunnen worden).