Vlaktaks of veeltaks

Vlaktaks of veeltaks Het CDA wil aan het belastingsstelsel knutselen. Het haalt daarbij de veelbesproken vlaktaks van stal. Iedereen die inkomen uit arbeid heeft, zou een vast tarief van 33,25 procent moeten betalen. Op het eerste gezicht een mooi idee, want dan zou iedereen er netto op vooruit gaan.

Ook mooi is dat zo een hoeveelheid aan administratieve rompslomp overboord kan. Goed voor het bedrijfsleven en de belastingdienst, die kunnen besparen op de administratieve lasten.
Eén nadeel: de staatskas gaat zo'n 16 miljard euro tekort komen. Dus moet het eenvoudige vlaktaksstelsel opgetuigd worden met toch weer wat complexere maatregelen. Bijvoorbeeld het verhogen van de btw-tarieven. En, opzienbarend, een extra heffing op topinkomens.

Dat op de een of andere manier de staatskas gevuld dient te blijven, staat buiten kijf. Tenzij we van alle collectieve voorzieningen af willen en het asfalt voor de deur rechtstreeks uit eigen zak gaan betalen. Maar voor een aantal collectieve voorzieningen betalen we ook premies en het als we gebruik willen maken van dat asfalt worden we geconfronteerd met een aantal andere belastingen en heffingen. Ze bekeken is het op zich een goed idee de financiering van de samenleving te vereenvoudigen.

In dat kader presenteer ik hier de veeltaks. Is hier al eens eerder aan de orde geweest, maar nu kan er een vergelijk met de vlaktaks van het CDA worden gemaakt.

Het principe: één tarief per inkomensschaal, elke schaal een eigen tarief. Met de veeltaks voor inkomstenbelasting kan de staatskas ruim gevuld worden. Bij deze veeltaks zouden ruim 700 duizend mensen er op achteruit gaan, maar voor ruim 3 miljoen mensen verandert er niets en bijna 3 miljoen mensen gaan er netto op vooruit.
De veeltaks is de enige belasting die wordt betaald. Geen BTW, vennootschapsbelastingen, ook geen kortingen of vrijstellingen.

Waar de CDA-taks een nadeel voor de staatskas betekent, heeft de veeltaks het nadeel dat er geen belastingen meer zijn, die als sturingsinstrument kunnen werken. Er is bijvoorbeeld geen kilometerheffing meer, om rijgedrag te beïnvloeden. Je zou dat soort maatregelen naast de inkomstenbelasting kunnen handhaven, maar het idee was alles erg simpel te houden.

In dit overzicht (excelsheet!) zijn het aantal mensen met inkomen uit arbeid verdeeld naar inkomenshoogte. Ook hier zit een mogelijk knelpunt. Bijvoorbeeld: de inkomenscategorie van 20 tot 30 duizend euro is keurig verdeeld in 10 gelijke groepen. Dat kan in werkelijkheid anders liggen. Als er veel meer mensen een inkomen van 21 duizend euro hebben en maar heel weinig 30 duizend euro verdienen, dan wordt er uit die groep natuurlijk minder belasting ontvangen, dan nu in het overzicht staat vermeld.

In het overzicht kun je aan de rechterkant zien wat er bij de veeltaks en bij het huidige stelsel aan belasting wordt betaald, per individueel inkomen. Onderaan het overzicht staan de bronnen vermeld, die ten grondslag liggen aan de gebruikte factoren (aantal mensen met inkomen uit arbeid, rijksuitgaven).

Met deze veeltaks zou dus louter met inkomstenbelasting de staatuitgaven kunnen worden bekostigd. Zodanig dat er een overschot is, die mogelijke tegenvallers kunnen opvangen. De inkomsten die de overheid nu uit andere bronnen heeft (bijvoorbeeld de accijnzen) komen te vervallen of (bijvoorbeeld de gasbaten) kunnen volledig aan andere doelen worden besteed, zoals innovatie van energiebronnen.

En dan gaan er toch bijna 3 miljoen mensen op vooruit? Dat lijkt te mooi zijn, om waar te zijn. Dus doe ik weer een beroep op de lezers. Wat zie ik over het hoofd of denk je dat de veeltaks de moeite waard is nader uit te werken?

Het meest eenvoudige zou natuurlijk zijn als er helemaal geen belasting wordt betaald. Maar waar moet de overheid dan het nodige geld vandaan halen? Ook ideeën voor een nul-belastingstelssel zijn hier van harte welkom. Of zou het 30-taksstelsel de belastingen rechtvaardig vereenvoudigen?

Geef een reactie

Wegens drukte van de orde van de dag

Wegens drukte zal het vandaag niet tot een eigen artikeltje komen. Geen nood, want de artikelen van de vorige dagen heb je vast nog niet gelezen.

Wel een tweetal doorverwijzingen. Neem een kijkje op GeenCommentaar om de reacties te bekijken op Willem Drees beste crisismanager, het artikel dat hier eerder verscheen en nu als gastlog daar te zien is.

Verder is een bezoek aan motievan wantrouwen.nl de moeite waard. Zeer bijzondere motie van wantrouwen ingediend door David Rietveld. Het aantal ondersteuners groeit, wellicht kun je jouw goedkeuring daar aan toevoegen.

Tot slot nog een tip, die ik op Sargasso zag. Op de website Aan de voorzitter worden kamervragen beantwoord, zoals het ook had gekund. Zo zit je een kamerdebatje met een vete glimlach uit.

Wens ik ieder verder veel plezier met de orde van de dag.

Geef een reactie

Er is een collega doodgestoken

Er is een collega doodgestoken Vergeef me de pathetische titel van dit stuk. Maar het is het eerste wat ik dacht bij het bericht dat een medewerkster van een opvang voor dakloze jongeren is getroffen door een cliënt die door het lint ging. Als je zelf in die sector werkt, denk je al gauw aan een collega. En aan de momenten dat je zelf en eigen directe collega's door het oog van de naald zijn gekropen. Dat is een private en emotionele gedachte. Daar zal ik je niet verder mee lastig vallen. Wel een paar kanttekeningen.

1. Het incident gebeurde dus in de entourage van het daklozenwereldje. In dat wereldje is het aantal mensen met een fikse psychische stoornis behoorlijk toegenomen. Moeilijk om mee om te gaan en ze creëren vaak onvoorspelbare situaties. Het heeft ons werk een stuk zwaarder gemaakt, maar we leren elke dag bij en weten steeds beter door te dringen tot deze mensen. En hoewel we soms wel eens bang zijn, komt het zelden tot bedreigende situaties.

In die groep lopen een handjevol echt gevaarlijke mensen rond. Waarom ze rondlopen is me eigenlijk een raadsel. Bekend bij justitie en ggz. Maar de wet zit nu eenmaal zo in elkaar dat zonder overduidelijke aanleiding ze niet opgesloten kunnen worden. Die wet kan niet zomaar worden veranderd, want dat zou ook vervelende consequenties voor jou en mij kunnen hebben.

2. Ik ken de feiten niet en toch ga ik er vanuit dat de 21-jarige dader tot die kleine groep gestoorden hoort. Met wellicht een jeugdzorgverleden. De aansluiting tussen jeugdzorg en maatschappelijke opvang schiet tekort. Onder andere omdat het een wettelijk recht van een 18-jarige is op eigen benen te mogen staan. En omdat ieder het te druk heeft met de eigen toko's, komt het dus te vaak voor dat iemand die aan het eind van zijn jeugdzorgbegeleiding zit, niet of slecht wordt overgedragen aan de maatschappelijke opvang.

3. De instelling waar het incident gebeurde is een HKZ-gecertificeerde organisatie. Dat wil zeggen dat de toko aan allerlei kwaliteitseisen voldoet. Eén daarvan betreft de veiligheid van personeel.
Mijn eigen organisatie heeft ook zo'n certificaat gekregen. Ondanks de manco's die er nog zijn. Op papier is het geregeld, de praktijk voldoet er nog niet aan, ook op het gebied van de veiligheid. Ik hoop nu dat dit aspect in het onderzoek naar het incident goed wordt meegenomen en geopenbaard zal worden hoe dat bij de getroffen Amsterdamse opvang heeft gewerkt.

4. Uitgerekend op deze dag komt minister Rouvoet met 18 miljoen euro over de brug om ons nader in contact te brengen met de jeugd van tegenwoordig. Een “extra impuls” voor “verschillende vormen van vrijwillige inzet voor en door jongeren en gezinnen“.
Alle goede bedoelingen van de maatregel ten spijt, maar mijn treurigheid is daarmee wel compleet vandaag. Is dat het uiteindelijke resultaat van de eerste 100 dagen luisteren naar de praktijk? Is dat de uitkomst van de talloze dialogen met de professionals?

Je kunt mensen zoals die Amsterdamse dader veel beter aanpakken dan nu het geval is. Ook zonder inzet van drastische middelen als isoleercellen en zweedse banden. Dat kost wel meer personeel dat betere methodes leert gebruiken. Dat stelt eisen aan gebouwen omdat er in kleinere groepen met multidisciplinaire teams gewerkt moet worden.

Dat kost wel wat en het geld is maar beperkt beschikbaar. Het zal wel even duren voor vrijwilligers, ouders en de jeugd van tegenwoordig elkaar stukken beter begrijpen. Mag ik dan toch de hand ophouden voor wat extra geld om die mensen goed op te vangen die ondertussen de boot blijven missen?

Geef een reactie

Bijzondere bijstand omlaag

Bijzondere bijstand omlaag De vertrekpremies, u weet wel, de bijzondere bijstand die topbestuurders meekrijgen, zijn bij de helft van alle bedrijven omlaag gegaan. Toch zijn er nog genoeg die uitermate royaal met gouden handdrukken waren, zo meldt De Volkskrant. In 2008 is er nog 50 miljoen euro aan vertrekpremies uitbetaald.

Het inperken van riante vertrekpremies houdt in dat de helft van de onderzochte bedrijven niet meer dan een jaarsalaris meegeeft en de andere helft grote moeite heeft zich aan de code Tabaksblat te houden en meer dan één jaarsalaris meegeeft.
Die Tabaksblat-code is blijkbaar niet dwingend genoeg. Valt er een wettelijke regeling te bedenken, die toch nog royaal genoeg is? Hier een poging.

Laten we er vanuit gaan dat al die toplieden hard nodig zijn voor een welvarende economie, waar we allemaal dus van meeprofiteren. Dan zou het redelijk zijn om het BNP (bruto nationaal produkt) als uitgangspunt te nemen voor de bepaling van beloningen. In dit geval de ontslagpremie.
Het totaal aan uitkeringen in het kader van de sociale voorzieningen (werkeloosheidsuitkeringen, bijstandsuitkeringen en AOW) bedraagt nu ongeveer 0,7 procent van het BNP (gebaseerd op CBS-cijfers BNP 2007 en cijfers jaargemiddelde uitkeringen 2008).
Stel dat je die 0,7 procentnorm relateert aan de winst die een bedrijf haalt en dat dan uitkeert als vertrekpremie?

Daarvoor nemen we de roemruchtste gouden handdruk van 2008 er bij.
Jan Peter Schmittmann ging bij ABN Amro weg met ruim 8 miljoen euro vertrekpremie. Ruim 3x zijn laatste jaarsalaris, maar met goedkeuring van de rechter, dus niet gezeurd.
Nu had die bank eind 2008 nog een verlies van 159 miljoen euro, dus een vertrekpremie zat er eigenlijk helemaal niet in. In het eerste kwartaal van dit jaar boekte ABN Amro echter een winst van 87 miljoen euro. Zou meneer Schmittmann 0,7 procent van de winst als premie krijgen, dan was hij met bijna 60.000 euro vetrokken. Nog altijd goed voor bijna 5000 euro per maand. Nu is heeft hij dus ruim 660 duizend euro per maand meegekregen.

Zou meneer Schmittmann naar het UWV-loket verwezen zijn, dan had het er een stuk slechter voor hem uitgezien, omdat de WW-regeling uitgaat van een wettelijk maximum dagloon van 183 euro. De eerste 2 maanden werkloosheid krijgt men daar 75 procent van, de resterende maanden 70 procent.
In dat geval had Schmittmann het met zo'n duizend euro minder per maand moeten doen, dan bij de hierboven voorgestelde 0,7-procent regeling.

Het kan beroerder uitpakken voor vertrekkende bestuurders. Bij bouwbedrijf Heijmans was de winst een schamele 2 miljoen. Volgens de 0,7-norm zou er dan een maandbedrag van iets meer dan 1100 euro zijn uitgekeerd (bijna 4000 euro lager dan bij ABN Amro), in plaats van de 162 duizend euro p/m waarmee de twee vertokken bestuurders naar huis zijn gekeerd.

Nu heeft de bouw behoorlijk last van de crisis, dus zou je er nog een andere norm op kunnen loslaten. De totale steun, concreet en in de vorm van garanties, die de overheid aan de financiële sector verleent, bedraagt bijna 39 procent van het BNP. De vertrekpremie wordt een stuk groter, maar dan nog geven de bedrijven minder weg, dan nu het geval is geweest. Even de euro's op een rij (de winsten, de nu uitgekeerde vertrekpremies en de premies bij genoemde nieuwe normen) :

Bedrijf
ABN
Heijmans

Winst
8.700.000
2.000.000

Uitgekeerd
8.200.000
1.950.000

39%
3.393.000
780.000

0,7%
60.900
14.000

Iemand er nog tegen de bedrijven een handje te helpen met het naleven van de Tabaksblat-code, door het wettelijk vastleggen van vertrekpremies?

Geef een reactie

Koopzondagen helpen mantelzorgers

Koopzondagen helpen mantelzorgers Het CDA aarzelt om de koopzondagen terug te dringen, want da's misschien niet zo handig in tijden van economisch malheur. De CU rekent er op dat er wel minder gewinkeld gaat worden op zondag, want zo is dat immers afgesproken in het regeerakkoord.

Waar het CDA dus enig mededogen voor de noodlijdende economie wil overwegen, lijkt de CU te kiezen voor consequentie. Geen gesjoemel met afspraken. Welk van die twee opvattingen past het meest bij christelijke principes?

De voorzitter van de SER biedt de partijen een uitweg. Steun mantelzorgers door uitbreiding van de openingstijden van publieke diensten en zorgvoorzieningen. Bijvoorbeeld, zegt de heer Rinnooy Kan, om je vader na werktijd naar het ziekenhuis te begeleiden.
In zijn toespraak voor de Nationale Mantelzorglezing, noemt hij een aantal oplossingen, die de werk- en tijdsdruk van mantelzorgers kunnen verlichten. Dat is hard nodig, want het aantal mantelzorgers met een baan, zullen de komende jaren toenemen.

Mantelzorg. Deze regering ziet graag dat iedereen meer verantwoordelijkheid neemt voor de zorg van zieke en ouder wordende familieleden en bekenden. Eén van de manieren om de stijgende zorgkosten te beperken.
Het CDA en de CU roemen de mantelzorgers als toonbeeld van wat de christelijke partijen praktische naastenliefde noemen.

Terecht wijst Rinnooy Kan er op dat het bieden van flexibiliteit de druk voor mantelzorgers kan verlichten. Het scheelt een hoop als je de keuze hebt je werk ook op tijden te doen, buiten de uurtjes dat je zieke familie naar de specialist moet brengen of van een maaltijd moet voorzien.

Maar naast hun eigen werk en de zorg, moeten mantelzorgers natuurlijk ook tijd zien te vinden hun eigen huishouden te runnen. Het is dus een heel goede suggestie die Rinnooy Kan aan het eind van zijn speech doet: avondopenstelling van publieke diensten en zorginstellingen. Niet alleen om je vader na werktijd bij de specialist af te leveren, ook om zelf je nieuwe rijbewijs af te halen.

Jammer dat Rinnooy Kan de winkeltijden niet noemt. Zou menig mantelzorger niet blij zijn als elke zondag de winkels open waren?
Ik geef het CDA en de CU in overweging dat eens te betrekken in de verlichting van de werkdruk van mantelzorgers. Dat zal de Heer toch wel als christelijke naastenliefde zien?

Geef een reactie

Willem Drees beste crisismanager

Willem Drees beste crisismanager Vorige week vroeg ik de lezers welke premier de beste crisismanager sinds 1900 genoemd mag worden. Een lastige vraag, die misschien beter aan doorknede historici voorgelegd had kunnen worden. Ik hoopte echter op liefhebbers met enig historisch besef. Die zijn er genoeg onder webloglezers. Het echter bleef het doodstil in de reacties. Jammer.

Iets anders ging dat op GeenCommentaar die de vraag als gastlog publiceerde. Maar liefst vijf deskundigen reageerden en noemden een aantal interessante kandidaten die uit deze lijst (excelsheet!) geplukt konden worden.

Is dat een reden nu geen uitslag bekend te maken? Mwah, bij veel belangrijker verkiezingen is de opkomst soms ook zo bedroevend laag, dat je je afvraagt hoe het mogelijk is dat daarmee nog een compleet Europees Parlement geïnstalleerd kan worden. Dus, als dank en hulde aan de reacteurs op GeenCommentaar hier de uitslag.

Uit de reacties kon ik vier serieuze nominaties halen. Via een geheel subjectieve selectiemethode heb ik daar en winnaar uit kunnen peuren, namelijk de premier die het vaakst is genomineerd. Zo komen we tot dit illustere rijtje:
1. Willem Drees.
2. Joop den Uyl.
3. (gedeeld) Wim Kok, Ruud Lubbers.

Natuurlijk heb ik, zoals dat hoort bij verkiezingen, de uitslag nog proberen te beïnvloeden. Naar mijn menig verdient Drees geen eerste plaats. Hij kreeg pittige crisissen voor zijn kiezen, maar tot driemaal toe zijn kabinetten onder zijn leiding gevallen.

Zelf voelde ik veel meer voor Den Uyl. Hij wist hij het land niet alleen heel aardig door de oliecrisis te leiden, ook hield hij zijn kabinet van amokmakers bij elkaar. Uiteindelijk viel zijn kabinet omdat de katholieke en antirevolutionaire ministers ruimte wilden maken voor het CDA in wording. Van Agt greep de discussies over de grondpolitiek aan, om Den Uyl pootje te haken.
Minpuntje van Den Uyl is dat hij de gelegenheid niet ten baat nam het koningshuis af te bouwen toen de Lockheed-affaire speelde.

Maar goed, Willem Drees is de winnaar. Het mag wel als een prestatie gezien worden een land er bovenop te helpen, na de desastreuze Tweede Wereldoorlog. Ondanks allerlei andere crisissen (waarvan de Indonesië-kwestie de meest pijnlijke was), wist hij toch onversaagd door te werken aan de opbouw van sociale voorzieningen, die later tot de verworvenheden van ons maatschappelijk stelsel gingen behoren.
Ook hij was echter te wankelmoedig om een einde te maken aan de Oranje-dynastie, ook al had hij bij de Greet Hofmans-affaire daar alle gelegenheid toe.

Met dank aan de deelnemende premiers en de vijf reacteurs op GeenCommentaar.
Over de uitslag kan natuurlijk wel gecorrespondeerd worden.

Geef een reactie

Laat zorg in nood vallen

Laat zorg in nood vallen De overheid moet geen cent meer geven aan zorginstellingen die in nood verkeren door de liberalisering en de economische crisis. Dat advies krijgt minister Klink van de Nza (Nederlandse Zorgautoriteit) en de RVZ (Raad voor de Volksgezondheid en Zorg).

Kijk, ferme taal. Faalt het management van een ziekenhuis, dan laat je de tent gewoon vallen. Maakt de directie van een thuiszorgclub er een zootje van, om laten donderen. Da's tenslotte de bedoeling van marktwerking, zo stellen de Nza en de RVZ. Laat de boel dan maar overnemen door instellingen met een gezond management. In uiterste nood, als bijvoorbeeld publieke belangen of de continuïteit in gevaar komt, mag de overheid bijspringen. Het gaat immers om gigantische bedragen. In vier jaar tijd heeft de overheid bijna 100 miljoen euro steun geboden om er zeker van te zijn dat delen van het land een ziekenhuis in de buurt hielden.

Honderd miljoen! De altijd al geliberaliseerde financiële sector, dat ook ineens last kreeg van de crisis, kreeg recentelijk met 20 miljard euro steun. Tel je daar bij de 200 miljard bij die de overheid beschikbaar houdt als garantie voor kapitaalmarktleningen, de 200 miljoen voor de werktijdverkorting bij noodlijdende bedrijven en de 5 miljoen die is uitgetrokken om werkelozen via mobiliteitscentra aan het werk te krijgen, dan steunt de overheid de financiële sector en het bedrijfsleven dus al ruim 2000 keer meer, dan er tot nu toe aan zorgsteun is verleend. Dat is ook bijna 3 keer zoveel als er in 2008 aan de gezondheidszorg is uitgegeven.

Ik geloof niet dat hier nu uitgelegd moet worden dat minister Klink even ferm het advies in de prullenbak moet bonjouren. Al was het maar om te voorkomen dat er nog meer burgers hun heil zoeken bij partijen die minder gezond voor de samenleving zijn.
Want als Fortis was gevallen, dan had de Rabo-bank de zaak toch kunnen overnemen? En als de ING de hand ophoudt, laat je hun marktaandeel toch over aan concurrenten als Triodos en de SNS bank?
Laten Wouter is en Nout Weellink maar te rade gaan bij de RVZ en de Nza. Krijgen we een supergezonde economie.

Misschien vind je dit populistisch geraaskal. Geen nood. Ik hou me serieus aanbevolen voor genuanceerd commentaar, waarin wordt uitgelegd wat er zo goed is aan het advies van de RVZ en de NZa.

Geef een reactie

Koers kabinet beter zichtbaar

Koers kabinet beter zichtbaar Minister Van der Laan gaat zijn beleid beter zichtbaar maken. Hij hoopt met zijn feiten een einde te kunnen maken aan het gezeur van Wilders. De uitslag van de Europese verkiezingen is voor de minister ook aanleiding de kiezers in te peperen wat het kabinet zo al presteert.

En da's heel wat, zo zei Balkenende aan de vooravond van Verantwoordingsdag. Het kabinet ligt voor 82% op koers. De Algemene Rekenkamer vroeg zich echter af of de premier dat wel waar kon maken, want er was ok dit jaar weer onvoldoende inzichtelijk gemaakt of met het uitgegeven geld de gestelde doelen wel zijn gehaald (zie ook eerdere artikelen op dit weblog, hier en ook hier).

Het kabinet doet wel vreselijk haar best het aan de burger uit te leggen. Op de website Verantwoordingsdag heeft het kabinet de resultaten voor u op een rij gezet. Verdeeld over groepen als Iedereen, Automobilisten en forenzen, Ouders, Jongeren, Vrijwilligers, Woningzoekenden, legt het kabinet aan de hand van 165 items uit, wat er is bereikt.

Lees je daar wat er onder “Inburgering en integratie” en “Bewoners van aandachtswijken” staat, dan mag minister Van der Laan inderdaad hard an de slag. Want veel staat daar niet vermeld. Afgaande op de tekst zijn er 12 resultaten bereikt of staan in de startblokken. Die laatsten horen dan wel bij de nog te realiseren doelen en dat zijn er een stuk of elf. Zo is een resultaat dat Rijk en gemeenten een charter hebben opgesteld, waarin afspraken staan hoe wijkactieplannen worden uitgevoerd.
Wie meer wil weten kan doorlinken naar het dossier Wijkenaanpak om er achter te komen dat minister Van der Laan 30 miljoen euro gaat verdelen voor leefbaarheid in de wijken. Wat er precies mee is bereikt gaat de minister dus de komende tijd duidelijk maken.

Wie andere items op de website doorneemt, zal regelmatig zien dat het kabinet het ook haar wensen als een resultaat benoemt. Onder het onderwerp “Leraren” zit de link over Voortgezet onderwijs en mbo verborgen. Daar lezen we bij het item voorkomen vroegtijdig schoolverlaten: Via allerlei maatregelen en projecten wil het kabinet vroegtijdig schoolverlaten voorkomen. Hiervoor is in 2008 extra geld uitgegeven. In het voortgezet onderwijs en middelbaar beroepsonderwijs verlieten in 2002 nog 71.000 kinderen school zonder een diploma. Het kabinet wil dit aantal halveren.
Geen resultaat nog. Dat lijkt voor het hele onderwijs wel het geval. Alle items op een rij gezet en gekeken naar wat het kabinet er over meldt, is onderwijs het enige gebied waar wel heel weinig is gescoord.

Een quickscan van de “resultaten voor u”, laat zien dat het kabinet vindt dat bij 63% van de genoemde items positief resultaat is behaald.
In deze excelsheet heb ik die gecategoriseerd als “Gestelde doelen gehaald en concrete start projecten”. Onder dat laatste vallen zaken als “afspraken gemaakt” of “wetsvoorstel naar de Kamer gestuurd”. Het kabinet ziet dat zelf als klinkend resultaat.

Het betekent wel dat de doelen nog gehaald moeten worden en dus valt een deel van deze 1e categorie onder de tweede categorie: “Nog te halen doelen en voorbereidingen”. Hier valt alles onder wat nog helemaal of gedeeltelijk niet is gehaald en een aantal ambities waar het kabinet nog werk van moet maken, maar in afwachting is van onderzoeken of gewoon nog niet aan toe is gekomen.

Het kabinet is tevreden. Minister Van der Laan gaat glashelder maken wat er is bereikt. Hopelijk volgens zijn collega's ook. Maar, om het kabinet tegemoet te komen en niet alleen gezeur over het beleid te storten, kunnen we natuurlijk zelf ook eens melden wat het kabinet voor ons heeft bereikt.

Daarom de hamvraag aan de lezers: wat heeft het kabinet voor u concreet gedaan? En deze keer alleen de positieve voorbeelden!

Geef een reactie

EU-verkiezingen ongeldig verklaard

EU-verkiezingen ongeldig verklaard

Je kunt allerlei analyses loslaten op de Europese stembusuitslagen, feit is dat dankzij drievoudig kiezersbedrog de rechterflank van het Europees Parlement flink is versterkt. Op twee blokken na (de niet ingeschrevenen en de Groenen) is iedereen er op achteruit gegaan. De sociaal-democraten het meest van allemaal.

Als je in aanmerking neemt dat er deze keer zo'n 6% minder zetels te verdelen waren, zouden de sociaal-democraten bij een verlies van 14 zetels even sterk zijn gebleven als in 2004. Ze verloren echter 58 zetels. De liberalen en democraten zouden met een verlies van 6 zetels op peil zijn gebleven. Ze moeten er nu 19 inleveren. Dat is aanzienlijk meer dan de christen-democraten moeten loslaten. Bij een achteruitgang van 18 zetels zouden ze op sterkte zijn gebleven, maar met het huidige verlies van 21 zetels is de schade reuze beperkt gebleven.

Nog even uitgaand van die 6%-norm, blijken de niet-ingeschrevenen (waaronder de PVV) een winst van 62 zetels behaald te hebben. De Groenen winnen ook (11 zetels), maar dat zet geen zoden aan de dijk (alles op een rij in deze excel-sheet, gebaseerd op de cijfers uit dit NRC-artikel).
Maar waar zit het kiezersbedrog nu in?

Wel, die komt van drie kanten. Om te beginnen van een deel der politieke partijen. Hoe het in andere landen is gegaan kan ik niet overzien, maar in Nederland zijn een aantal partijen (waaronder Libertas en de PVV) met hun eigen nationale thema's op verkiezingscampagne gegaan. Eigenzinnige (niks mis mee) tot soms bizarre (da's wel een tikkeltje vreemd) opvattingen over veiligheid, identiteit en anti-Europese sentimenten. Een enkele partij maakt het dan ook nog eens zo bont een icoon op de lijst te zetten, die bij voorbaat al aankondigt niet in het Europese Parlement te gaan zitten.

Dan het tweede element: de media. Die moet je niet van alles de schuld geven, maar continu de prognoses, peilingen en uitslagen vertalen naar landelijke zetelverdelingen geef een argeloze kiezer natuurlijk het idee dat een stem op een nationaal groeiende partij, van invloedrijke betekenis zou zijn in Europa.
Conclusie: het ging nauwelijks over Europa, de kiezer is onder valse voorwendselen naar de stembus gelokt.

In het derde element zit misschien het grootste venijn: de grootste bedrieger is de kiezer zelf. Als kiezers zich al niet door de media laten beïnvloeden, meent een groot deel zijn/haar zelfstandige keuze uit stemwijzers te kunnen halen. Zelfs op de dag van de verkiezingen peilden duizenden kiezers nog snel even hun voorkeur. Wie weet heeft zo een rechtgeaarde SP'er alsnog gekozen voor een meer liberale koers. Dat zou eens onafhankelijk onderzocht moeten worden.

Verder durf ik te stellen: de meeste mensen zijn niet wat ze kiezen. Men wil graag zichzelf zijn, wat dat voor een ieder ook mag betekenen.
Natuurlijk, men wil een veilig leventje. En dat leeft men ook. Het bezoek aan de Ikea's is niet teruggelopen omdat er een vermeende islamitische terreurdreiging was. Stranden zijn vol met mooi weer en de winkelstraten nog steeds gezellig druk op de koopzondagen.
Men wil ook kunnen rekenen op een redelijk pensioen en goede zorg. Dat wil men voor zichzelf, voor de familie en voor de naaste buren, bij wie men graag op verjaardagbezoek wil blijven komen.
Men bedriegt zichzelf door dan toch een stem uit te brengen op partijen die de schuld van onverkwikkelijke zaken in de schoenen schuiven van anonieme, verre buren.

Deze verkiezingen zouden ongeldig verklaard moeten worden, wegens drievoudig kiezersbedrog.

Geef een reactie

Afslanken op de fiets

Afslanken op de fiets Een klein berichtje over een klein fabriekje dat nog kleiner moet worden omdat de vorig jaar in dienst getreden CEO zijn 'Change for Growth' realiseert. Groeien door te krimpen. Een bedrijfseconomisch foefje, dat menig werknemer zijn baan heeft gekost. De groei realiseer je bijvoorbeeld door bedrijven over te nemen, de krimp door meteen een paar man te ontslaan.

Het Barneveldse bedrijfje De Woerd, producent van fietsonderdelen is de klos. Bij bedrijven die last hebben van de kredietcrisis, lijkt het afstoten van personeel onafwendbaar. Zo gaat het slecht met de auto-industrie en dan vallen er ook klappen in de toeleverende bedrijven.
In de fietsenmakerij is dat echter niet het geval. Sterker nog, die sector lijkt helemaal geen last te hebben van de economische tegenwind. Dus waarom zouden bedrijven die onderdelen leveren, dan gesaneerd moeten worden? Misschien omdat de fietsfabrikant al jaren steeds meer onderdelen uit lage lonen landen betrekt?

De werknemers en de vakbonden zien blijkbaar in dat daar niet tegen te concurreren valt en maken zich alleen nog hard voor een goede ontslagregeling. Ook al is het Barneveldse bedrijfje goed voor een omzet van 6 miljoen euro en hebben de aandeelhouders vorig jaar nog een leuke dividenduitkering gekregen.

Nou gaat het slechts om 38 werknemers. Daar gaan de werkloosheidstatistieken niet dramatisch van omhoog. Ik kan me voorstellen dat de overheid zich er niet druk over maakt. Die heeft de handen al vol aan het redden van sectoren die wel last hebben van de crisis.
De vraag of de bekende economische processen aan verandering toe zijn, zou niet alleen gesteld moeten worden als de crisis aan de deur klopt.

De overheid zou zich er ook stevig mee kunnen bemoeien als goed draaiende bedrijven personeel op straat zet. Het moet geen automatisme worden dat na overname er toch ontslagen vallen. Tenzij er een heel dringende reden voor is, maar dat zou een bedrijf dan eerst moeten aantonen bij minister Donner. Die doet al moeilijk bij noodlijdende bedrijven die werktijdverkorting aan vragen. Mag-ie nu dwars gaan liggen om ontslag te voorkomen.

Geef een reactie