Ministers moeten zich meestal verdedigen als hun beleid onder vuur ligt. Normale gang van zaken. Maar zo nu en dan heb je er bij, die zich zo opvallend gedragen, dat vooral over hun persoonlijkheid vragen rijzen.
Zo is daar de Belgische minister Michel Daerden, die de senaat dronken te woord gestaan zou hebben. Het excuus? De van huis uit Franstalige minister, praat wat lijzig als hij Vlaams moet klappen. Drank en ministers. Dat hoort bij de Belgische cultuur?
Het heeft er de schijn van. Eerder kwam minister van Defensie, Pieter de Crem, in het nieuws wegens een borreltje teveel in een New Yorkse bar. Het bericht kwam de wereld in, dankzij blogster Nathalie Lubbe Bakker, die prompt haar baantje als barvrouw kwijtraakte.
Wat zijn Nederlandse ministers dan toch brave Hendriken. Of nee, een Hendrik schreef ook naam als minister van Defensie. Een blik in de geschiedenis, toont opvallende overeenkomsten tussen Henk Vredeling en Pieter de Crem.
Beiden 45-plussers toen ze minister werden. Allebei moesten ze flink bezuinigen op defensie. En beiden staan bekend om een opvliegend karakter.
De bezuinigingoperaties brengt ze natuurlijk in conflict met de legerleiding. Vredeling bediende generaals die dreigden met ontslag, op hun wenken. Het ontslag werd met liefde verleend.
Zover is het bij De Crem (nog) niet. De legertop moet met 20 procent worden afgeslankt. Natuurlijk een reden waarom er wel een generaal dwars gaat liggen en De Crem’s besluiten dreigt te boycotten.
Als de heren iets niet naar de zin is, kunnen ze hoog van de toren blazen. De Crem kwam recentelijk in het nieuws, toen hij tekeer ging tegen cabinepersoneel van het vliegtuig waarmee hij naar huis vloog.
Vredeling liet zich in interviews onverbloemd uit over collega’s. Zo zei hij over zijn voorganger Luns, toen secretaris-generaal van de Navo: “Hij praat naar hij verstand heeft en dat is niet veel”. En zijn chef, Joop den Uyl, noemde hij “de grootste nationalist die er bestaat. Dat heb ik hem recht in zijn smoel gezegd, in een ministerraadsvergadering”. (Uit NRC-artikel bij overlijden van Vredeling).
Eén verschil is er wel tussen Vredeling en De Crem. De eerste was een sociaaldemocraat. De Crem hoort bij het Belgische christendemocratische kamp. Dranklust en een grote bek zijn dus niet gebonden aan een politieke kleur.
Ik denk niet dat Vredeling als rolmodel en inspiratiebron voor De Crem dient. In België is het veel vaker een gewoonte dat kabinetten vechtend over straat rollen, zoals dat in Nederland alleen van het kabinet Den Uyl wordt gezegd. Misschien hebben Belgische ministers gemiddeld meer eigenaardig karakter, dan hun Nederlandse collega’s. En dus meer conflicten en opvallend gedrag?
Balkenende wordt wel eens grijze saaiheid verweten. Dat moet strategie van de man zijn. Hij weet zich omringd door ministers, die niet bijzonder opvallen in kroegen, vliegtuigen en interviews. Daar kan zijn collega Leterme nog wat van leren?