Categoriearchief: Overbodig

Gastlog: Menstruerende monsters.

De Blogparel 2010 publieksprijs bestaat uit het 1x per maand plaatsen van een blog, geschreven door de winnaar. In dit geval een winnares. Tot en met december plaatsen we hier elke maand een artikel dat eerder verscheen op Trudy Schrijft. Wie dacht dat we met het Power Balancepolsbandje alles gehad hebben, moet dit beslist lezen.
Ongesteld
Menstruerende monsters

Na de bedel – , pandora -, en slavenarmband is er reeds een nieuw soort armband in ontwikkeling. Met de ‘the help for husbands’ armband zal een gewaarschuwd (mannelijk) mens voortaan voor twee tellen. De uitvinder Karl Dorn werkt momenteel aan een prototype van dit vernuftige sieraad.Wat een nonsens…

Als u het mij vraagt valt deze armband eerder onder de noemer alarmeringssysteem dan sieraad, want dit ‘systeem’ geeft groot alarm zodra de draagster in haar maandelijkse cyclus belandt is. Op het moment dat uw partner begint te vloeien verandert de armband namelijk van kleur.

Doel van deze armband is om begrip te kweken voor de humeurveranderingen van uw partner. Maar voor wie is deze armband nu een uitvinding? Voor de man? Dat zodra de armband vervaarlijk rood kleurt (althans, dat lijkt mij de meest logische alarmkleur in dit geval) je maar even op je tellen moet passen? Dat je de lippen gesloten houdt als Yolanthe tijdens de gouden harpuitreiking ten tonele verschijnt? Dat je niets zegt over haar platte buik gehesen in een zilvergrijs nauwsluitend jurkje? Dat je ook niet verteld dat het je best leuk had geleken om te kijken hoe ver je had kunnen komen in de serie/wedstrijd ‘Wie kiest Tatjana?’ Dat je zulke uitlatingen niet zult uitspreken zolang je partners polsbandje alarmrood gekleurd is? Uit angst voor het menstruerende monster naast je op de bank. Kan deze armband dus een fikse huwelijkscrisis voorkomen?

Ik vrees van niet…
Ik denk zelfs dat het een averechtse werking zal hebben. Mits er aan het menstruatiepolsbandje geen privileges verbonden zijn, zal een vrouw het nimmer aanschaffen, want ze denkt tenslotte dat er helemaal niets mis is met haar gemoedsgesteldheid. Ik denk daarbij aan een privileges in de trant van gratis chocolade, mogen voordringen bij de kassa, en een flinke arbeidstijdverkorting als ze in haar ‘vloeiende’ periode zit.

Ik denk dat deze bescheiden verzoekjes direct naar de prullenbak verwezen zullen worden. Dus de partner zal de armband haar cadeau moeten geven. Een dappere vent die dat durft.
Want een menstruatiepolsbandje cadeau geven, heeft ongeveer dezelfde gevolgen als dat je de vrouw een huishoudelijk apparaat cadeau geeft: Een maand lang geen vrijerijen, Champions league en pils in huis.

Nee, ik zie beslist geen stijgend aandelenpakket in deze gadget.
Ik denk dat het verstandiger is, als de man zich met een positieve kijk door de maandelijkse periode van zijn partner heen zal worstelen. Al vergt het wat kracht en uithoudingsvermogen, houdt in deze moeilijke periode voor ogen dat wij,- vrouwen – grotendeels van de maand best wel te hachelen zijn.

Dit artikel verscheen eerder hier op Trudy Schrijft.

Het moet eens afgelopen zijn met de 2e Kamer.

2e Kamer Dat het parlement vaak in het nieuws is, daar valt mee te leven. Maar dat elk besluit, elke stemming, elk voornemen van parlementariërs wordt gepresenteerd als zijnde van de Tweede Kamer, doet de waarheid geen recht.

Neem de berichten van vandaag. Kamer wil uitleg over euthanasiekliniek (
Trouw), Kamer: NS moet informatie zelf doen (NOS), Kamer wil toegang patiënt tot gegevens EPD (Nu.nl), Tweede Kamer houdt spoeddebat over JSF (Elsevier), Kamer wil permanent supersnelrecht (Volkskrant).We mogen blij zijn met zo’n actieve Kamer. Ai, nu trap ik er zelf in.

Correctie: We mogen blij zijn met actieve Kamerleden.
De wens tot permanent supersnelrecht komt van de VVD. Waarschijnlijk zullen nog vier partijen die wens ondersteunen. Het debat over de JSF komt er op verzoek van GroenLinks. CDA’er Omtzigt vindt dat patiënten onmiddellijk toegang tot hun EPD moeten krijgen. SP en PVV blijven tegen het EPD. De NS moest voor een Kamercommissie verschijnen en bekende schuld aan de slechte winterdienstregeling. En het CDA-kamerlid Smilde wil nadere uitleg over een euthanasiekliniek. Maar in alle gevallen is het dus niet ‘De Tweede Kamer’!

Als alle 150 Kamerleden hetzelfde zeggen, willen of doen, dan zou een kop als ‘De Tweede Kamer doet het’, de waarheid en niets dan de waarheid zijn. Maar dat gebeurt zelden. Zou een overgrote meerderheid der Kamerleden, meer dan 100 bijvoorbeeld, dan kun je de media zulke generaliserende koppen ook niet echt kwalijk nemen.
Dat is echter in de laatste 65 jaren slechts twee keer voorgekomen. In 1981 bezetten de coalitiepartijen van CDA, PvdA en D66 109 zetels en in 1989 waren CDA en PvdA goed voor 103 zetels.
Het huidige kabinet heeft de steun van hooguit 78 zetels. Geen gegarandeerde steun, want het is lang niet zeker dat CDA-dissidenten en gedoog-PVV’ers alles voor zoete koek zullen slikken.

Hoewel ieder Kamerlid er op persoonlijke titel zit, zal de fractiediscipline er in veel gevallen voor zorgen dat elke partij eensluidend het volk vertegenwoordigt. Toch gaat het te ver om, met 10 partijen die onderling en soms intern de nodige verschillen kennen, boven elk parlementair nieuwtje te suggereren dat de gehele Kamer iets vindt, voorstelt of ergens voor of tegen stemt.

Kortom: het moet eens afgelopen zijn met De Tweede Kamer. Als krantenkop dan.

Geld en de boodschap

Munt slaan Een weekje achter de rug waarin Rutte I de bezuinigingen opschroeft en Wilders het koningshuis wil degraderen. Financiële winst voor de staatskas en publicitaire winst voor de PVV, zou je zeggen. Maar wie sloeg er deze week nou echt munt uit? Willem-Alexander. Onder toezicht van Jan Kees de Jager, dat dan weer wel. De kroonprins mocht het Waterland vijfje slaan. Een herdenkingsmunt die de roemruchte band met het water symboliseert.

De KNM (Koninklijke Nederlandse Munt) is het bedrijfje dat geld aanmaakt. Niet alleen het gewone slijk der aarde, maar ook speciale munten, waar verzamelaars zo dol op zijn. Deze week dus dat
Waterland vijfje.
Eigenlijk begint de geldontwaarding al bij het maken daarvan. Ik neem tenminste aan dat de KNM geen ongesubsidieerde vrijwilligersorganisatie is. Dus elk geslagen dubbeltje is meteen al minder waard, omdat de kosten voor arbeidsloon, machines en vervoer er afgetrokken moeten worden.

Voor al het geld dat we nodig hebben, kunnen we dat voor lief nemen. Maar geldt dat ook voor herdenkingsmunten?
Zo’n munt is een betaalmiddel met een boodschap. Maar meestal een bodschap van weinig waarde. Leuk dat een koningshuis jubileert, maar moet dat op een munt verkondigd worden? En die historische band met het water kennen we toch donders goed? Waarom dan kosten gespendeerd aan een munt waar je weinig aan hebt. Zeker in een tijd waarin de boodschap luidt dat we het met minder geld moeten doen.

Herdenkingsmunten zijn alleen een wettig betaalmiddel in het land van herkomst. Hoe fraai zo’n euro ook is, in eurolanden buiten onze grenzen heb je er niets aan. In eigen land ook niet, omdat vooral verzamelaars de beperkte oplage als snel in beslag nemen en zo onttrekken aan het betaalverkeer.
De kosten voor het maken van zo’n munt zijn ook hoger dan de kosten voor het slaan van gewone munten. Er moet immers nog een officiële handeling aan te pas komen en een publiciteitscampagne worden gevoerd.
Netto rendement van de herdenkingsmunt: financieel verlies voor de staatskas en publicitair van nul en generlei waarde.

Overwegende dat het slecht is voor de economie, overwegende dat het om een volstrekt overbodig produkt gaat, dien ik hierbij een motie in om de herdenkingsmunt af te schaffen en ga over tot de orde van de dag.

Crisisneutraal budgetteren.

Crisisneutraal budgetteren Je hebt een crisis, dus heb je een een begrotingstekort, dus als bedrijven staatsteun terugbetalen, geef je de inkomsten onmiddellijk weer uit, want Nederland mag dan uit de recessie zijn, er komen nog tegenvallers, dus moet er toch worden bezuinigd, dus gaan we opnieuw een paar miljard staatsteun uitbetalen. Natuurlijk aan die mooie, nieuw te vormen staatsbank. Hoppa, 3 miljard weggeven uit de staatruif.

Dat moet haast wel Wouter Bos’ opvatting van crisisneutraal budgetteren zijn. Terwijl een huis-tuin-en-keuken boekhouder denkt:
Eens kijken, Aegon betaalt 1 miljard euro terug. De ING gaat 5 miljard terug betalen en SNS Reaal 250 miljoen euro. Hebben we dus weer ruim 6 miljard in de pocket!
Inclusief rente en boetes kan de staatsschuld toch mooi, met 7,5 miljard euro omlaag. Dat had het ministerie van financiën ook al eens berekend.
Maar als we nou 3 miljard euro aan de ABN Amro geven, gaat de staatschuld natuurlijk maar met een dikke 4 miljard omlaag. Loopt Bos nou de economie te redden, of de bezuinigingsplannen?

Maar wacht even. Aegon zou meer kunnen betalen, maar houdt
nog 2 miljard achter. En de ING wil de resterende 5 miljard staatssteun “vrij snel” terugbetalen, maar weet nog niet precies wanneer.
Als we nou van SNS Reaal 1 miljard terugvorderen en van de ING 2 miljard? Dan kan de staatsschuld toch met die 7,5 miljard omlaag! Misschien wel een volle 8 miljard als we van SNS Reaal ook wat meer terugvorderen.

Dat noemt de huis-tuin-en-keuken boekhouder pas echt crisisneutraal budgetteren. Maar die boekhouder heeft rekenen geleerd op de Pabo en dan weet je het wel. Is toch even iets anders dan de Vrije Universiteit waar Bos en Balkenende hebben school gegaan. Dus die zullen het wel beter weten.
En dankzij hun gereformeerd, protestants-christelijke achtergrond, kennen ze natuurlijk een veel zuiniger mentaliteit. Da’s stukken gezonder voor de economie in het algemeen en de staatskas in het bijzonder, dan die bourgondische, joi-de-vivre mentaliteit van genoemde boekhouder.

Drie miljard erbij voor ABN Amro? Pff, peulenschil op de 21 miljard die de staat al in de bank heeft geïnvesteerd en waarvoor nog niks substantieels is gepresteerd, behalve dan dat Zalm ermee van de straat is gehouden.
Gewoon doen dus maar?

Stadsmensen

Stadsmensen De stad moet teruggegeven worden aan de mensen. Dat staat in een rapport dat het Wetenschappelijk Instituut van het CDA vandaag presenteerde. De overheid moet zich uit de stad terugtrekken en ruimte maken voor initiatieven van de burgers. Dat wil de stad zo want die “vraagt om mensen die geïnspireerd hun maatschappelijke taak oppakken, bijvoorbeeld in de buurt, in het onderwijs, op het werk of op de sportvereniging. Dat is essentieel voor een leefbare stad“.

De stad terug aan de mensen. Het werd tijd. Heeft u nog wel eens een stad met mensen gezien? Het CDA niet. Die ziet alleen nog steden met veel overheid. Dat klopt wel. Veel camera's en wat er nog aan mensen rondloopt zijn toezichthouders, parkeerwachten, straatvegers en meer blauw op straat om bepaalde initiatieven van de burger in de gaten te houden. Maar dat zal het CDA niet bedoelen.

Wat het CDA ook met dat rapport beoogt, de plank wordt vreselijke misgeslagen. Als ik in mijn stad rondkijk, zie ik burgers, mensen ook, die enthousiast deelnemen aan tal van initiatieven. Al dan niet door de overheid geïnitieerd.
De buurt netjes houden zodat de “Gouden buurtklinker” in de wacht gesleept kan worden, autoloze middagen om de kinderen op straat te laten spelen, buurtfeesten om de samenhang in de straat te vergroten, dichters aan huis, huiskamerconcerten, Nationale Burendag, acties voor een speelterreintje, meer groen in de stad, dialogen aan ronde tafels, een middagje zwerfvuil rapen en wie liever recreëert, gaat met gezin of kennissen naar de koopzondag.

Ja, soms hoor je de deelnemers wel eens klagen over de opkomst bij bepaalde activiteiten. Er mogen wel meer mensen, burgers ook, aan meedoen, vinden ze. Maar het gebeurt allemaal wel.

Als het CDA bedoelt dat er wat meer naar de mensen, of burgers, geluisterd kan worden en ze wat serieuzer worden genomen als ze eens een plannetje lanceren, ja, dat kan soms wel wat beter. Maar verder leeft de stad, pardon, leven de mensen wel en doen ze al aardig wat hun dingetjes in de stad.

Overbodig rapport.

Ach, arme God…..

Godslastering … die in de hemel zijt. Of waar dan ook, want een rechter heeft in al zijn wijsheid gesproken dat U nergens te vinden bent. Dus ook in de hemel niet, denk ik dan.

En nu wordt hier,
de corpus juris criminalis aangepast. U, of uw gelovige adepten, kunnen zich straks niet langer verweren tegen scheldkannonades en beledigingen, al dan niet humoristisch van aard.

Ach, arme god, zou dan nu wettelijk worden vastgesteld dat Uw bestaanrecht geen legale gronden heeft?

Kijk God, ik besta. Dat wist U natuurlijk al. Mocht iemand mij krenken of mijn naam en faam door de modder sleuren, dan is één gang naar de rechter voldoende om daar een eind aan te maken en de lasteraar een boete op te leggen. Dat kan, mits ik mijn bestaan aantoon door een identiteitsbewijs te overleggen, hetgeen alleen kan als ik ook daadwerkelijk op een of ander adres sta ingeschreven.
U mag straks vrijelijk belasterd worden en omdat U geen adres heeft kunt U zich niet verweren.

Nou hoeft U zich geen zorgen te maken over de rechtvaardiging van Uw bestaan. Stel dat ik verhuis en mij uitschrijf bij de burgerlijke stand van de woonplaats die ik verlaat, onderweg naar elders mijn identiteitskaart verlies en en passant dakloos wordt ten gevolge van de kredietcrisis, dan besta ik nog wel. In ieder geval naar mijn overtuiging en in de hoofden van mijn familie.

U heeft een wel heel grote familie. Uw bestaan is gegarandeerd tot in den eeuwigheid. Maar leuk is het allemaal niet. Dat, uitgerekend op Hervormingsdag, zelfs een deel van Uw volgelingen akkoord gaat met het verwijderen van artikel 147 uit ons wetboek van strafrecht, moet toch een doorn in Uw oog zijn.

Ach God, U kunt natuurlijk altijd nog Uw toorn over hen heen storten. Da's tenslotte Uw specialiteit.
Is het niet zo dat U eigenlijk al vanaf de schepping Uw gramschap op de mensheid loslaat? U lijkt mijn vader wel. Elke keer als zijn scheppende hand een foutje maakte, bij het in elkaar zetten van een pling-plong deurbel bijvoorbeeld, en het apparaat werkte niet zoals hij dat had bedacht, dan sloeg-ie een taal uit waarvoor hij wel twintig keer veroordeeld had kunnen worden op grond van dat artikel 147.

Uw schepping is ook niet helemaal foutloos. Is dat de reden dat U de een na de andere vloek op de mensheid loslaat? Bijvoorbeeld al die plagen die in de bijbel zijn vermeld en die tot op vandaag de dag hele volkeren teisteren? Hongersnoden, overstromingen, verdeeldheid onder de volkeren en nu dan weer die files en de kredietcrisis.

Het is echt verdomd (sorry) jammer dat U niet bestaat, want wat had ik U daarvoor graag voor de rechter willen slepen.
Iedereen is wel eens boos op zichzelf, maar om dat nou zo eindeloos te botvieren op onschuldige mensen, dat gaat echt te ver.

Luister, beste God, ik kan nu wel godlasterlijk gaan terugschelden, zeker nu dat in alle vrijheid wordt toegestaan, maar daarmee zou ik Uw toorn slechts verder opwekken. Daar worden we geen van beiden wijzer van.

Weet U wat? Als U nou eens ophoudt nog langer boos te zijn over Uw eigen schepping? Een foutje maken we allemaal wel eens. Laat Uw gramschap varen en probeer de komende jaren Uw veelbesproken goedentierendheid eens uit.
Dan beloof ik dat, ondanks de weggevallen bescherming van artikel 147, U van mij geen kwaad woord meer zal horen.

P.S.
Ach God, het kabinet is er uit. Artikel 147 verdwijnt, maar artikel 137 wordt aangepast.
Uw naam hoeve niet langer te worden geheiligd, maar Uw volgelingen wel. Dat kan nog leuk worden, want ook U weet wel, dat Uw kudde een oneindige hoeveelheid interpretaties van Uw woord er op nahoudt. Eén komma verkeerd kan als belediging van Uw gelovigen worden opgevat.
Ja U kunt nou wel zitten lachen daar op Uw wolkje, maar doet U er nou eens iets aan!

Inpakken en wegwezen

Inpakken en wegwezen

Morgen is de laatste dag dat u een schatting kan opgeven van de verpakkingsbelasting die u dient te betalen. Dat wil zeggen: als u een bedrijf heeft dat zijn produkten verpakt verkoopt. Bent u een klant van dat bedrijf dan betaalt u dat al lang aan de kassa natuurlijk. U hoeft er niet op te rekenen dat u dat weer van uw eigen belasting kunt aftrekken. De bonnetjes die u per 1 mei hebt bewaard kunnen bij het oud papier.

Hoewel het nog een behoorlijk rommeltje is met de nieuwe wet op verpakkingen, duldt staatsecretaris De Jager geen enkel uitstel. De vooraangiften dienen morgen binnen te zijn. Een dag later en u kunt op fikse boetes rekenen.

De verpakkingsbelasting is dit jaar op 1 januari van kracht geworden. Er was veel weestand tegen en een aantal van de kritiekpunten zouden in de nieuwe wet opgenomen worden. Bovendien vinden bedrijven dat de wet ingewikkeld was en te snel was ingevoerd. Alles bij elkaar reden om de eerste datum waarop de bedrijven hun schattingsformulieren moesten inleveren, wed doorgeschoven naar 30 september.

Na die beslissing werden er wat knelpunten opgelost en werd de wet veranderd. Op 16 september presenteerde de regering het nieuwe belastingplan. Bedrijven hadden dus 14 dagen de tijd om de veranderingen te lezen, te begrijpen en in hun administratie door te voeren. Opnieuw reden voor bedrijven om verder uitstel te vragen, want men zag door de bomen het bos niet meer.
In een NRC-column werd opgeroepen de hele wet maar even te laten voor wat het is en per 1 januari 2009 met een nieuwe wet te komen.

Kijk, als de regering moet wachten tot de belastingbetaler klaar is voor veranderingen, blijft er van de overheid niet meer dan een onsje over. Dat moeten we niet willen, heet dat in normen en waarden-jargon.

Maar is de overheid wel klaar voor? De belastingdienst kapt nog steeds met tal van andere problemen en loopt het risico er nu nog eentje bij te krijgen. Maar staatsecretaris De Jager laat zich niet inpakken. De man moet natuurlijk zijn begroting kloppend zien te krijgen. Of zou-ie bang zijn dat van uitstel afstel komt? Dan moet hij natuurlijk weer een ander ideetje verzinnen om geld aan te boren.

Ondertussen moeten we wel van een hele hoop verpakkingen af. Als verantwoordelijke burger heb ik mijn best al gedaan, maar dat liep op niks uit. In de supermarkt deed ik de appels en sinasappels los in het mandje, het gehakt wilde de superslager eerst niet zo overhandigen, maar ik hield voet bij stuk. Dat bij het fruit dus. En omdat ik echt weiger mee te betalen aan die belasting heb ik de melk uit het pak gegoten. Ja, AH mag dat pak houden. Idem met de hagelslag.

Aan de kassa ben ik door de beveiliging uit de rij wachtenden gepikt. Ze zagen er wel humor in, maar het kon toch echt niet. Ze maakten het goed met mij. Als ik netjes alles weer zou opdweilen en bij elkaar vegen, dan zouden ze de zaak laten rusten.

Als die beveiligingsjongens nou ook eens naar De Jager stapten: joh, als je de rommel netjes in orde maakt, laten we het verder zo.

Verbetertraject Verzorgend wassen

verpleging

'De tijdwinst is mooi meegenomen, zeker met het oog op de toekomst'. Aldus de projectleider die kant-en-klare vochtige wegwerpwashandjes moet implementeren in de zorg.
Het ouderwetse washandwerk is aan innovatie toe. Op zich is het verheugend te vernemen dat er toch nog gewassen wordt in de 'langdurige zorg'. Ik dacht dat de douchebeurten in verpleeghuizen afgeschaft waren en dat de thuiszorg op zijn gat ligt en er aan huis dus ook niet meer gewassen wordt. Nee, gelukkig wordt de persoonlijke hygiëne nog goed verzorgd.

Dat is wel een lastige en tijdrovende klus. Het kan, zo valt in de zorgkrant te lezen, ook fysiek zwaar zijn voor cliënten en medewerkers. Uitgerust met een kom water, blokje zeep, washand en handdoek was het tot nu toe een hele heisa om iemand van top tot teen fris te krijgen. Dat gaat nu veranderen.
Kant-en-klare washandjes, voorzien van een reinigend en fris ruikend lotion maken water, zeep en handdoek overbodig. Verzorgend wassen, noemt men dat. Hoe de ouderwetse manier werd genoemd heb ik niet kunnen achterhalen, maar wellicht heette dat 'iemand een goeie zeperd geven'.

De lezer verwacht nu misschien dat ik deze innovatie hier met een paar scherpe woorden om zeep zal brengen. Dat is juist gedacht.

Het zal zeker een voordeel zijn als straks complete verpleeghuizen ruiken naar frisse viooltjes en dat personeel en cliënten wat tijd over houden voor aangenamere dingen. Maar waarom er een Verbetertraject Verzorgend wassen voor in het leven wordt geroepen is me een raadsel. Blijkbaar zijn er voor de maakbaarheid van het wassen drie organisaties nodig, die met folders, kursussen en pilotprojecten veranderteams aansturen.

Maar wat verandert er dan zo wezenlijk dat die hele rimram nodig is? Het wassen wordt er niet makkelijker mee. Nog steeds zal iemand ook onder de armen gewassen moeten worden en wordt er dus aan ledematen gesjord om iemand helemaal okselfris te krijgen. Nog steeds zullen mensen getild en gekeerd moeten worden, tenzij het de bedoeling is dat de rugpartij wel overgeslagen kan worden. Het argument dat de nieuwe techniek minder belastend zou zijn, is dus je reinste flauwekul.

Wat wel waar is? De kosten worden opgeschoond. Geen bergen washandjes en handdoeken meer die door dure waskrachten gewassen moeten worden. De werktijden worden gezuiverd. Telkens een washandje in de kom dompelen en met een handdoek nadrogen, kost meer tijd dan die lotiondoekjes gebruiken.

Wat ook waar is, is dat de babbel tijdens de wasbeurt en het nakijken op doorligplekken of ander ongemak korter duurt. In een mum van tijd is de verzorgende alweer de kamer uit en heeft de patiënt het rijk weer alleen. Geen tijd om over de nachtelijke dromen te vertellen of te ouwebeppen over wie er vandaag op bezoek zal komen.

De kosten die dat allemaal uitspaart gaan voor een deel in dat Verbetertraject Verzorgend wassen zitten. Een handeling die elke verzorgende kan dromen en waar niets aan verandert, behalve het type washandje, is goed voor een door VWS gesteunde campagne. Prachtig! Ik begrijp niet waarom de minister Klink zich zulke zorgen om de kosten maakt.

Het Verbetertraject Verzorgend wassen? Minister Klink: dit valt in de catgeorie overbodig!

Nooit meer huilen

GroenteNa zoveel tranentrekkend speurwerk valt gelukkig ook weer iets leuks te melden: uiensoep!
Uiensoep? Jawel, dat heerlijke gerecht zal voortaan beter smaken dan ooit. Was het al opgevallen dat dat soepje nogal aan de zoute kant wordt opgediend?
Dat was tot nu toe te wijten aan de tranenvloed die los kwam bij het snijden van de uien. Veel koks vergeten dan dat je rustig wat minder zout kan toevoegen omdat er al aardig wat tranen in zijn vergoten.
Dat wordt verleden tijd. Wetenschappers gaan een
traanvrije ui ontwikkelen.

Groente is al lang niet meer het toevalsprodukt van een geplant zaadje, waarvan je mag hopen dat het gezond en volwaardig voedsel oplevert. Niet alleen knutselt men virusresistente tomaten in elkaar, maar worden groenten ook gemodificeerd om ze het hele jaar door te kunnen eten.
Verder worden er tal van nieuwe soorten bedacht. Ik doel daarbij niet op de al lang bekende kleurvarianten als groene bloemkool, paarse broccoli en witte paprika's. Nee, al eens het hippe
bimi of zeekool gegeten?

Hoe gezond groenten ook zijn, af en toe hebben ze heel vervelende eigenschappen. Die ui is erg irritant voor de traanklier. Dat ontregelt de samenleving zo sterk, dat er wel een noodzaak is het gewas van zijn irriterende stofjes te ontdoen.
Je staat te huilen in de keuken en partnerlief komt binnenlopen en vraagt natuurlijk wat er aan de hand is. Jij zegt dat er niks aan de hand is en voor je het weet loopt je relatie in de soep.
Of je ziet het schilmesje niet zo duidelijk meer met als gevolg dat de statistieken over ongelukken in het huishouden nog altijd alarmerende cijfers laten zien.

Zo zijn er wel meer van die fijne groenten. Het sap van bleekselderij kan huidirritaties geven en wel eens in je ogen gewreven nadat je een rood pepertje hebt fijngehakt?
Dat zijn dan nog de meest onschuldige voorbeelden. Erger wordt het als je een
voedselallergie hebt. Zou het niet prachtig zijn als we nooit meer huilen van een ui? Geen winderigheid meer na het eten van bruine bonen, geen ruwe tanden van spinazie, geen rode vingers meer na het snijden van paprika, pepertjes en bieten.

En het mooist van alles is wel dat we al die vage weetjes, al dan niet uit grootmoeder's keuken, achterwege kunnen laten. Je kunt een ui wel onder water snijden, maar dat is toch wel erg omslachtig. En de probiotische yoghurtjes zullen maar net uitverkocht zijn als je trek hebt in een lekkere bruine bonenschotel.
De traanvrije ui, dat zijn nou de revolutionaire ontdekkingen waar we echt op zitten te wachten. Of is dit alweer een typisch geval van overbodig?

Democratie ontspoort

Het kabinet is samen aan de slag. Het parlement is ook hard aan het werk. Zo hard zelfs dat de Kamervoorzitster behoorlijk moeite heeft met het spoorboekje van de politieke agenda soepeltjes uit te voeren. Het dienstrooster van het kabinet ziet er aardig uit, maar het is nog maar de vraag of de ambitieuze eindstations op tijd gehaald worden. Men wil graag samen met de Tweede Kamer op reis, maar dwarsliggers plaatsen obstakels op het spoor der democratie.
En zo stond het treinverkeer ineens stil danzkij een Zuid-Limburgse vuilcontainer op het spoor. Eerst dacht men dat het een container met bouwpuin was, maar nader onderzoek leerde dat het om gewoon vuilnis ging. U kent dat wel: de rottende resten van de welvaartmaatschappij. De derrie afkomstig van onderbuikgevoelens die om ecologische redenen niet door de wc gespoeld mogen worden. Behalve ergerlijk egoïsme, trof men ook haat, discriminatie, volksverlakkerij en complete gezinsverpakkingen dommigheid aan.
De vuilniscontainer bleek door zo''n 57490 vandalen op het spoor geplaatst. Zij vormen 5,89% van de kiezers die menen dat de wissels in Nederland verzet moeten worden. Zolang het spoormanagment dat niet doet, is men kennelijk niet te beroerd om het democratische spoorwegverkeer bijna dagelijks te ontregelen met een stortvloed aan onwelriekende moties.
De onfortuinlijke treinmachinist is nu nog met de schrik vrij gekomen van de botsing met de vuilcontainer. Maar meer van dit soort aanslagen op het democratische spoorwegnet zijn volstrekt overbodig. Want wie weet, vallen er bij een vollgende aanslag zwaardere slachtoffers.