Wie niet luisteren wil, moet maar voelen. Een uitspraak die aan dovemansoren was gericht omdat de klinkende oorvijg die er aan vooraf ging het oor deed suizen. De Reclame Code Commissie laat nu ook de oortjes gloeien. Voortaan krijgen foute adverteerders, die niet luisteren naar de uitspraken van de commissie, een virtuele draai om de oren.
Vandaag lanceerde de SRC (Stichting Reclame Code) de rubriek het Rode Oor. Met daarin “een actueel overzicht van adverteerders wiens reclame-uitingen in strijd zijn bevonden met de Nederlandse Reclame Code en onder “non-compliance” zijn genoteerd”. Dat laatste betekent dat de schuldige adverteerders niet of afwijzend hebben gereageerd op het verzoek van de SRC zich te schikken naar de uitspraak van de Reclame Code Commissie.
In de lijst staan de namen van de zondaars en links naar pdf-documenten waar de uitspraak in staat.
Een zondige adverteerder wordt uit de lijst gehaald als hij alsnog in contact treedt met de Reclame Code Commissie en aangeeft hoe hij zijn reclame-beleid heeft verbeterd.
Nu kon je altijd al de uitspraken van de Reclame Code Commissie inzien, mits je een abonnement hebt. Wil je weten of een bedrijf de uitspraak ook ter harte heeft genomen, dan is er echter geen lijst te vinden. De SRC kiest er voor alleen de weigeraars in beeld te brengen. Dat zijn er niet zoveel, want in 2008 koos 92% van de aangeklaagde bedrijven eieren voor hun geld en volgde de aanwijzingen van de SRC op.
Het lijkt een beetje op de politie die daders openbaart op internet. Of de rechtbank die alle uitspraken online zet. De vraag is of het Rode Oor daar iets aan toevoegt. Een bedrijf dat zich niet aan geldende reclameregels houdt kan immers door de Consumentenautortiteit voor de rechter gesleept worden. Wie wil weten of dat wel eens gebeurt en hoe dat afloopt moet wel wat meer moeite doen om de zaak op internet te vinden. Het Rode Oor van de Reclame Code Commissie is eigenlijk een soort snelschandpaal.
Nu zou je misleidende reclame gelijk kunnen stellen met een winkeldiefstal. Dus als een winkelier een foto van de dader in de etalage zet, mag de Reclame Code Commissie toch ook wel een lijstje ongehoorzame reclamemakers plaatsen? Of gaat ook dit net een stapje te ver?