Veiligheid kent zo zijn grenzen. Neem nu de verkeerspaaltjes waarmee woonwijken, straten of pleinen worden afgesloten. Bedoeld om gebieden autoluw te maken en de veiligheid van voetgangers of spelende kinderen te vergroten.
Maar die paaltjes veroorzaken ook weer heel wat onveiligheid. De aanrijdtijden voor brandweer en ambulances worden er een stuk groter door. De hulpverleners hebben tegenwoordig steeds grotere sleutelbossen op zak, waar ze net die ene sleutel voor dat ene paaltje uit moeten vissen.

André Lemmen, directeur van de RAV (Regionale Ambulance Voorziening) in Limburg-Noord is het zat. Hij gaat al die sleutels weigeren. In het plaatsje Reuver is de zoveelste wijk afgezet met paaltjes. De sleutel is nog niet bij André Lemmen ingeleverd, maar “ik accepteer die sleutel ook niet. Ze zorgen er in Reuver maar voor dat we vrije toegang hebben tot aan de deur van de patiënt. Je kunt zieke mensen toch niet laten wachten op ambulancepersoneel dat buiten bij zo'n paal staat te sleutelen.” (zie artikel in De Gelderlander)

De verantwoordelijke woningbouwcorporatie houdt voet bij stuk. Het was tenslotte een bewuste keuze
het gebied autoluw te maken. Als een ambulance dan eens een keertje door een plantsoen moet ploegen om zo'n paaltje te omzeilen, heeft men daar geen moeite mee.

Ondertussen heeft de ambulance-directeur veel meer moeite met alle paaltjes: “Als ik al die sleutels daadwerkelijk zou accepteren, zouden we 21 ambulances hebben met tientallen verschillende sleutels aan boord. Eer onze medewerkers dan het juiste pasje of sleuteltje hebben gevonden, kan er van alles gebeurd zijn.”

Hij gaat dus paal en perk stellen. De sleutels weigeren. Een daad stellen. Je kan wel jarenlang in allerlei commissies en vergaderingen wijzen op de onveilige aspecten van veiligheidsmaatregelen, maar als er niets aan wordt gedaan, komt onherroepelijk het paaltje dat de emmer doet overlopen.

Of zijn actie succes zal hebben is sterk de vraag. Gemeenten zullen niet omwille van één dwarsliggende ambulancebroeder een heel verkeersbeleid omgooien. Bovendien, die paaltjes hebben heel wat gekost dus nu nog meer kosten maken door ze weer te verwijderen, zal op budgettaire bezwaren stuiten.

De burgers zullen wel begrip hebben voor de directeur, maar voorlopig wel voor hun rustige, kindvriendelijke en autoluwe straten kiezen. Het vakbekwame ambulancepersoneel zal heus wel snel de juiste sleutel vinden.

De directeur zal wellicht op het matje worden geroepen en er aan herinnerd worden dat juist hij de onveiligheid vergroot als hij zijn personeel zonder sleutels de weg op stuurt.

En daarmee is André Lemmen de eerste genomineerde voor de Donkey Shocking Award 2008.
Hij bedoelt het goed. En dat niet alleen, hij zet zijn goede bedoelingen om in een ferme daad.
Maar zijn actie zal smoren in onwil van overheden en burgers om eens goed na te denken over de consequenties van bepaald beleid.

Redaktioneel:
De Donkey Shocking Award 2007 was vooral bedoeld voor landelijk bekende personen of organisaties. Voor de editie 2008 gaan we deze keer op zoek naar “de gewone mens”. Mensen die in hun dagelijkse doen de strijd aangaan tegen hinderlijke aspecten van beleid en maatregelen.

Ook jij kan mensen nomineren voor de Donkey Shocking Award 2008. Je nominatie moet natuurlijk wel goed gemotiveerd zijn met een begeleidend artikeltje.
Inzenden naar postmaster@peterspagina.nl