Op de demissionaire valreep gaat het kabinet toch nog tot harde actie over en verklaart de oorlog aan de ledigheid.

Bij monde van minister Huizinga klonk gisteren: “We onderkennen de ernst van het probleem. We gaan nu samen aan de slag om dit probleem op te lossen”.
Dat “samen” moet nog even nader worden uitgelegd. Volgens de minister is het “bijzonder dat overheid en bedrijfsleven elkaar zo snel gevonden hebben”.

Het gaat om de leegstand van kantoren. Een hardnekkig probleem en niet langer te tolereren, want “dat is onverantwoorde verspilling van de schaarse ruimte in ons land”, aldus Huizinga. En “het is slecht voor ondernemers die de waarde van hun vastgoed zien kelderen”.

De bedrijvige ledigheid neemt al jaren rond de 14% van alle werkruimte in beslag, maar dat kan de komende jaren nog flink toenemen. Het adviesbureau voor commercieel vastgoed, DTZ Zadelhoff, noemt die ledigheid “structureel aanbod”.
In een recent rapport (pdf!) waarschuwt DTZ Zadelhoff voor veroudering van dat aanbod: “Een potentieel gevaar dreigt aan het einde van 2010. Dan zal aanbod dat nu tussen de 2-3 jaar op de markt is, tot het structurele aanbod gaan behoren. Het structurele aanbod zal dan stijgen naar maar liefst 44%”.

Hebben overheid en bedrijfsleven elkaar nu snel gevonden, als het om oplossingen gaat? In een heldhaftige slotverklaring (pdf!) wordt het zwaartepunt bij de overheid gelegd.
Het Rijk moet wettelijke maatregelen nemen om de structurele leegstand weg te werken. De provincies moeten de gemeenten aansturen op afspraken over de omvang en kwaliteit van kantorenprogramma’s per regio. De gemeenten moeten, gezamenlijk met andere overheden, een lange termijn (her)ontwikkelingsbeleid voor kantorenlocaties ontwikkelen.

Het bedrijfsleven heeft afgesproken elkaar vooral onderling te stimuleren. Beleggers moeten in eigen kring stimuleren dat men terughoudend is in de aankoop van panden op locaties die snel zullen verouderen. Ontwikkelaars moeten elkaar opjutten om te investeren in de duurzame (her)ontwikkeling van verouderde kantorenlocaties en gebouwen.
De gebruikers, het bedrijfsleven zelf, moeten elkaar motvieren om een zorgvuldige afwegingte maken tussen het betrekken van duurzame nieuwbouwkantoren en het benutten van verduurzaamde bestaande kantoren.

Veel concreter is men niet geworden. Terwijl hier in 2007 toch al suggesties werden gedaan, om de ledigheid aan bedrijfsruimten om te bouwen tot nuttigheid in het algemeen belang (zie artikel op dit weblog).
Om te beginnen een deel toe te voegen aan de woningvoorraad. Of mensen nu werken of niet, er moet wel gewoond worden en op dat gebied valt er ook wat achterstand in te halen. Natuurlijk kan al die leegheid ook tegen de vlakte worden gewerkt om ruimte voor uitbreiding van volkstuintjes te creëren. Twee vliegen in één klap: er is meer groen en we kunnen er van eten.
En met de vergrijzing voor de boeg zal er een stijgende behoefte aan rust- en verpleeghuizen zijn. De gebouwen hebben we dus al.

Wat wilt u doen met dat leegstaande kantorencomplex in uw buurt?