Herinnert u zich deze nog? Vorig jaar maart boden de ministers Klink en Donner de kabinetiële excuses aan, nadat ze door de 1e Kamer waren betrapt op plichtsverzuim.
De regering had een verdrag betreffende sociale zekerheid opgezegd, zonder dat de 1^e Kamer gelegenheid had gekregen de zaak te behandelen en goed te keuren.

Afijn, Donner en Klink mochten verantwoording afleggen en bogen diep. Ze beloofden dat zulks nooit meer zou voorkomen. Sterker nog: ze garandeerden dat niet alleen zij die fout nog eens zouden begaan, nee, alle leden van het kabinet zouden zich voortaan netjes aan de geldende procedures houden.

En toen werd het september 2009. De 1^e Kamer stuurt een brief op hoge poten naar Hirsch Ballin. De strekking: hoe is het toch mogelijk dat “een koninkrijk bindende ontwerpverordening waarop instemmingsrecht rustte van de Eerste Kamer”, door de regering is goedgekeurd in de Europese Raad voor Economische en Financiële Zaken?
Het ging hier om een besluit waarin de onderhandelingsprocedures werden vastgesteld met betrekking tot huwelijkszaken en onderhoudsverplichtingen (hier te lezen in een Kamerverslag).

Minister Hirsch Ballin antwoordde een week later: “Ik betreur dat door miscommunicatie binnen mijn departement, (…) afbreuk is gedaan aan de staatsrechtelijke rol van uw Kamer bij de totstandkoming van Europese regelgeving. Hiervoor bied ik u mijn excuses aan. Ik zal voorzieningen treffen om te voorkomen dat een dergelijk voorval nogmaals zal plaatsvinden”.

Maar dat was toch al een jaar eerder gegarandeerd door Klink en Donner? Ach, waar gewerkt wordt, en de regering werkt keihard, daar kan wel eens wat fout gaan.
En jawel, driemaal is scheepsrecht, dat is met glans gelukt. Nu is er weer een brief van de 1^e Kamer en weer mag Hirsch Ballin uitleggen waarom “zonder de wettelijk vereiste instemming van de Eerste Kamer akkoord is gegaan met een tweetal ontwerpbesluiten tijdens een vergadering van de Raad van Ministers van de EU”.

Deze keer vraagt de 1^e Kamer wel wat meer dan excuses en loze beloften. Mij lijkt die vraag overbodig. Het omzeilen of negeren van het parlement is een traditie geworden. Het kabinet heeft er een gewoonterecht van gemaakt en is er tot nu toe mee weggekomen. Alleen al in voornoemde gevallen heeft de regering onomstotelijk bewezen niet van haar fouten te kunnen leren, laat staan herhaling te voorkomen.

Drie maal plichtsverzuim? Ik weet niet wat uw ervaring daarmee is, maar in de dagelijkse praktijk van burgers betekent het een fikse boete of ontslag uit welke functie dan ook.
Een boete is niet toepasselijk. Aan wie moet het kabinet die betalen? Het lijkt logisch dat het kabinet deze keer geen excuses als antwoord geeft, maar haar ontslag aanbiedt. Of ziet u dat anders?