Tag archieven: storm

Weer voor strandjutters

Weer voor strandjutters Nu de herfstwindjes wat sterker worden, wordt het leuk op het strand. Al bij 5 Beaufort (vrij krachtig) heb je al “aanschietende zee”. Heftige term, voor matige golven. En dan vliegen er toch nog containers overboord van al die kolossale schepen die onze welvaart vervoeren.

Heb je pech dan tref je aangespoelde lege containers aan. Maar met een beetje geluk kun je de boodschappentas volproppen met bananen of sportschoenen. Wie liever computers heeft, moet heel snel naar Terschelling, want daar sloegen dertien containers van het dek van het motorschip Dirhami. De zeevervoerder is een beetje viespeuk want tegelijkertijd verloor het schip ook vaten met chemicaliën.

En dat is de Amelandse burgemeester De Hoop nu spuugzat. De burgemeester is ook voorzitter van KIMO, een organisatie waarin kustgemeenten samenwerken voor een schonere kust. Begin deze maand vierde KIMO haar 19-jarig bestaan met een conferentie in Den Haag.
Volgens deze club gaan er gemiddeld zo’n tienduizend container per jaar overboord. Slecht weer is en oorzaak, maar slecht ontworpen schepen, beroerd onderhoud of ondeskundig zeemanschap, leiden tot een toenemend aantal incidenten (lees meer in dit pdf-document).

Burgemeester De Hoop wil strengere controle en strengere regels. Verzekeraars stellen dat er elk jaar 150 containers overboord slaan voor onze kust. In twee weken tijd kregen de Waddeneilanden er al 22 voor de kiezen. Met het groeiende containervervoer over zee, nemen de risico’s toe, dus grotere kans op problemen, stelt de Amelandse burgemeester.
De Waddenvereniging heeft de staatssecretaris voor Verkeer en Waterstaat opgeroepen de risico’s van de containervaart aan te pakken. Een vaarverbod voor containerschepen, bij windkracht vijf.

Een vaarverbod? Maar dan valt er niks meer te jutten!
Nu is de Waddenzee bijna geheel tot beschermd gebied verklaard. In de derde Waddenzeenota staat dan ook dat “ongewenste effecten van menselijke activiteiten” in dat gebied vermeden moeten worden. Maar het gedeelte van de Noordzee voor de Waddenkusten is geen beschermd gebied, dus een vaarverbod maakt weinig kans.
Bovendien is de grens van windkracht vijf een vaag criterium, want op zee kan het in korte tijd oplopen van pakweg windkracht drie naar windkracht vijf en hoger. Het tijdstip van een vaarverbod is dus niet zo makkelijk te bepalen. En van stormwaarschuwingen weten we inmiddels, dat die soms loos alarm kunnen zijn.

Willen we strand en duinen dus beter beschermen tegen rammelende containerschepen, dan zul je de vaarroutes veel verder uit de kust moeten leggen. Blijft het probleem dat het zeewater vervuild kan raken.
De beste oplossing is dus alleen volledig veilige schepen toe te staan in onze nationale wateren. Jammer van het strandjutten, maar officieel is dat toch verboden.

Geef een reactie

Kop op!

Kop in het zandHet geldt als levensgevaarlijk je kop in het zand te steken bij naderend onheil. Dus fier het hoofd geheven om de naderende storm te trotseren. Dat kunnen we in nederland heel goed, want we hebben ruim ervaring met stevig windjes.
Hoewel de geschiedenis leert dat elke wind van voorbijgaande aard is en we een paar serieuze stormen goed wisten te overleven, wordt toch nog het minste zuchtje wind tot een tsunami opgeblazen of een irritante ademstoot tot dodelijk voor de luchtkwaliteit verklaard. Dat is helemaal niet erg, want het is natuurlijk vervelend als de wind aan je fraaie, blond-golvend kapsel rukt. Het is ook ergerlijk als het geklaag daarover als een onwelriekende odeur je neusgaten bereikt.
Sommigen denken dat je door flink tegen de wind in te trappen het tij kan keren. Het opmerkelijke daarbij is dat zo'n stoere fietser regelmatig in korte tijd een heel peleton volgers achter zich weet te scharen. Vloekend en tierend gooit de tegenwinder er nog een tandje bovenop, terwijl in de luwte van zijn gekromde rug de volgers nauwelijks last van de wind hebben maar wel het het gevloek en getier van de kopman overnemen. Als dat peleton voorbij raast en de turbulentie stof in de ogen van de toeschouwers doet waaien, stormen die weer naar de organisatie van de koers en eisen dat het voortaan wel een beetje minder mag.
En zo ontstaan er hele bewegingen en tegenbewegingen. Het is niet te filmen hoeveel van die bewegingen we in nederland voorbij hebben zien komen. Zo'n ruim honderd van die bewegingen hoor je helemaal niets meer van. Behalve veel gebakken lucht, zaten daar ook aardig wat venijnige, onwelriekende geurtjes bij. Allemaal verdwenen.

Jawel, er waren bewegingen bij die het tot in het parlement wisten te schoppen en het daar ook enige jaren hebben volgehouden, maar nooit hebben ze zoveel invloed gekregen dat de beweging groter werd en tot de traditionele bewegingen zijn gaan horen. Ze vielen uit elkaar door onderlinge twisten of wisten gewoon niet een meerderheid achter zich te krijgen.
De traditionelen hebben het overleefd omdat ze gefuseerd zijn met geestverwanten en/of op een grote, honkvaste achterban kunnen rekenen. Die bewegingen wordt met regelmaat verweten dat ze met alle winden meewaaien, wat op zich een tactiek kan zijn om het vol te houden, zonder uitgeput te raken. De consensus zoeken, noemen ze dat.
Lastig karwei overigens. Want hoe reageer je als er een nieuwkomer ineens de boel komt opschudden? De kop in het zand steken werkt slecht, want dan voelt de nieuwkomer zich beledigd omdat men slechts de kont laat zien. Nee, de traditionele struisvogel sterkt zijn nek en gebruikt zijn ogen in plaats van zijn oren. Wat zien ik? Volgen er honderd? Nee, wat, het zijn er al tweehonderd! En dan raakt de struisvogel onder de indruk van het getal. De inhoud doet er niet zoveel toe. Paniek in de tent. Het tentdoek begint stevig te wapperen, meer door de eigen paniek dan door de wind die werkelijk is gemeten.
Je kop in het zand steken is nergens goed voor. Maar als een kip zonder kop rondrennen helpt net zo min. Kijk naar onze geschiedenis. Wat betreft de winden die er momenteel waaien: in augustus schreef Rob Hamilton een lezenswaardig stukje daarover.
Mag het waaien in nederland? Onzinnige vraag, want het waait hier altijd. Het heeft dan ook geen zin om je achter ijzeren, rotsvaste stellingen te verschuilen. Het heeft ook geen zin alleen te roepen 'kop op!' en je hoofd te begraven in hoop. Ik voel meer voor het voorstel van Abhorsen die op Geencommentaar de suggestie doet wat creatiever met de wind te spelen.
Dus zet de tochtluiken van de hersenpan wagenwijd open, want (zoals Johnny van Doorn zei): de geest moet waaien.

Geef een reactie

De deskundige en de debiel

HoftorenHoewel onze eigen 9/11 wel ietsjes meer was dan een storm in een glas water, is een van de markantste torens van nederland toch slachtoffer geworden van brute krachten. De haagse Hoftoren, bijgenaamd de Vulpen, stortte niet in maar dreigde wel voetgangers in de directe omgeving te onthoofden.
Aluminium gevelplaten zouden wel eens los kunnen raken en zo'n losgeslagen plaat is levensgevaarlijk. Daarom werd de directe omgeving afgezet en alle verkeer omgeleid. Dat gaf wat chaos in het openbaar vervoer.
Het probleem van die eigenwijze gevelplaten heeft al vanaf 18 januari de aandacht, zo wordt Verheugd gemeld door deskundige Bert van de Rijksgebouwendienst. Op 18 januari ging er bij een aanzienlijk windje een plaat los. Nu, 10 maanden later, zou dat dus weer kunnen gebeuren en daarom werden de nodige voorzorgsmaatregelen genomen.
Gelukkig is er niets gebeurd. Maar de situatie is tekenend voor het nieuwe calamiteitenbeleid. Zaken die niet helemaal in orde zijn laat je voor wat het is, je bedenkt wel scenario's om slachtoffers te voorkomen. Dus verhogen we de dijken niet, maar maken wel evacuatieplannen. En wordt er natuurlijk veel aan voorlichting gedaan. Op de on-line risicokaart kun je zien welke gevaren er in jouw omgeving zijn. De keus is aan de burger of-ie die risico's wil mijden.
De haagse Hoftoren staat niet op die kaart. Stel je voor dat dat wel zo zou zijn en burgers die plek gaan mijden. Dat zou kunnen betekenen dat de NS duizenden treinreizigers kwijtraakt, die nu dagelijks op Centraal Station opstappen. Dat zou pas echt een ramp zijn.
Een leek zou denken dat het vastzetten van gevelplaten een fluitje van een cent is. Een eerder manco, irritant geluid dat de Hoftoren produceerde, is immer wel verholpen. Maar de regionale zender TV West raadpleegde een deskundige: de eerder genoemde Bert Verheugd van de Rijksgebouwendienst. Een deskundige weet natuurlijk veel meer dan een leek. Dat beseft hij zelf ook en dus legt hij in begrijpelijke taal uit waarom het probleem nog niet is verholpen: de reparaties op zulke grote hoogten moeten door alpinisten worden gedaan. En die mogen alleen werken als de wind kracht 4 of minder heeft. Tot zover duidelijk: kennelijk is er in de afgelopen tien maanden nog geen windstille gelegenheid geweest.
Maar dan wil de deskundige uitleggen wat er aan de hand is: de gevelplaten zitten wel voldoende goed vast, maar ze zijn aan het gebouw bevestigd zoals je een schilderijtje aan de muur hangt. Als je daar tegen aan blaast gaan dat prentje bewegen. Maar geen nood, de Hoftoren mag dan een paaltje met kuren zijn, hij wordt wel goed in de gaten gehouden.
Denkt de deskundige nu dat de leek een debiel is? Sinds wanneer worden aluminium gevelplaten behandeld alsof het een schilderijtje is? De Hoftoren een paal met onwelvoeglijk gedrag dat je in de smiezen houdt als ware het een hanggroepjongere?
Verheugd kunnen we mededelen dat we daar niet intrappen. Wij weten wel beter: monumentale skylines bouwen mogen blijkbaar ten koste gaan van onze veiligheid.
(Hier het interview op TV West met Bert Verheugd, klik daar op “Storm” onder Bekijk het videofragment. Op 0.50 sec. en op 1.48 sec. de uitspraken van de deskundige).

Geef een reactie