Koopjeszondag

UitverkoopAlles in het leven is te koop en wil je van stukjes uit dat leven af dan gooit je het in de uitverkoop. Als het om erg praktische zaken gaat kan ik daar het nut nog van inzien. Wil je bijvoorbeeld milieu en je portomonnee sparen, dan is het kopen van 2e hands goederen een prima deal. Het positieve effect voor het milieu is natuurlijk erg klein, want iemand die zijn gebruikte huisraad in de verkoop gooit, heeft dat spul vaak over omdat-ie zelf net nieuwe spulletjes heeft gekocht.
Opmerkelijker is de verkoop van spullen met symbolische waarde. Niet alleen omdat ze vaak weinig praktisch nut hebben, ook omdat de prijzen onlogisch hoog zijn (de 40 cent die een vrouw vroeg voor
de as van haar man's eerste vrouw even daargelaten). Historische rommel die je zelden op een rommelmarkt ziet.
Nu is het in sommige gevallen heel begrijpelijk dat mensen van een stukje geschiedenis af willen. Maar waarom zetten ze die handel dan niet bij het grof vuil?
Want wie zou nou de
kostuums van Pinochet willen hebben? Zijn zoon heeft ze in de aanbieding voor zo'n € 1400,- per stuk. En ze zijn niet eens 2e hands, want zoonlief heeft ze zelf ook gedragen. Het is in ieder geval een verleden die je niet graag op de martk ziet, maar definitief in de afvalshredder gedumpt zou moeten worden.
Maar er zijn ook mensen die uit een wat leuker een slaatje proberen te slaan. De boerderij op het terrein waar in 1969 het legendarische popfestival
Woodstock plaatsvond, wordt door de eigenaar in de ramsj gegooid voor een slordige acht miljoen dollar. Het bijbehorende terrein is van een andere eigenaar en is niet te koop. Een boerderij zonder grond dus. Misschien leuk om een bejaardentehuis voor hippies van te maken. Want wie zou er verder voor 8 miljoen dollar geïntresseerd zijn in een verleden dat allang is ingehaald door Pinkpops en Lowlands?
Misschien dat er een soort cultureel centrum van gemaakt kan worden met een concertzaaltje waar dan
de piano van Elvis Presley een plaatsje kan krijgen. Het oude kreng wordt op eBay geveild en moet minstens 250.000 dollar op brengen. Het instrument schijnt niet alleen door The King Himself te zijn bepoteld, ook Duke Ellington en Jerry Lee Lewis hebben er wat op los gerammeld.
Nu zijn dit nog voorbeelden van koopjes waar een creatieve koper nog wat nuttigs mee zou kunnen doen. Misschien krijgt iemand een schitterend idee om die stukjes verleden in een prachtige toekomst om te zetten waar de komende generaties dan weer wat aan hebben. Maar al te vaak kom je de verkoop van relikwieën tegen die het gezonde verstand tarten.
Het pand waarin de tv-serie The Soprano's werd opgenomen, wordt gesloopt en
de bakstenen worden nu te koop aangeboden, compleet met serienummer en echtheidscertificaat. Zelfs aan een fictief verleden wordt dus nog leuk verdiend.
Mijn verleden is niet te koop. Ik hou de historische ballast het liefst zo klein mogelijk. De praktische dingen geef ik gratis weg, mits ze nog enige kwaliteit hebben. Ze gaan op de eerste plaats naar mensen in de directe omgeving die ze ook echt willen hebben. Zo niet, dan naar de kringloopwinkel. De materiële spulletjes met symbolische waarde hou ik voor mezelf tot het moment dat ik genoeg heb aan de symboliek in mijn hoofd. En de immateriële zaken worden nooit te koop aangeboden. Die verdwijnen vanzelf wel naar mate ik ouder wordt.
Heb jij nog wat overbodig verleden? Maak van dit weblog dan gerust de marktplaats voor jouw geschiedenis. Wie weet komen de andere lezers met een interessant bod.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *