Goh, wat had ik graag een assistent gehad. Bloggen is leuk, maar er komt zoveel meer bij kijken dan alleen stukkies schrijven. Een deel van dat “meer” is nog wel aardig om te doen, een ander deel is niet zo leuk. Als dat nou helemaal niet relevant zou zijn, voor het in stand houden van een blog, dan liet ik dat deel van het werk wel zitten. Maar helaas, het hoort er ook bij.

Dat geldt voor bijna elke arbeid. Je hebt het meest essentiële deel en je hebt heel wat gedoe er omheen. Bovendien is er nog zoiets als werkdruk, die hier en daar flink is toegenomen. Dan is assistentie meer dan welkom. De praktijkondersteuner van de huisarts bespaart de dokter 18 procent tijd. De apotheker heeft het steeds drukker, maar moet nog assistentie zoeken.

Managers koesteren hun persoonlijke assistent en weigeren die in te leveren, ook al knaagt de crisis aan hun bedrijf.Dat laatste is vreemd. Het is namelijk heel gebruikelijk om bij bezuinigingen eerst naar de personele kosten te kijken en vooral te snoeien in het ondersteunend personeel. Zo gaat dat in het onderwijs, in de zorg en ook bij menig commercieel bedrijf. De laatsten die eruit vliegen zijn de managers. En zo lang die mogen blijven, is dat blijkbaar met behoud van assistentie.

Op mijn werk heb ik de laatste jaren een scala aan ondersteunend en assisterend personeel zien verdwijnen. Dat zal niet in elke sector het geval zijn geweest, hoop ik.In ieder geval: hoe zit het met uw assistent? Of heeft u er geen, maar wel nodig?
En tot slot: kunnen de door werktijdverkorting stilzittende werknemers niet hun assistentie aanbieden, waar dat maar nodig is?

Wie trouwens hier wil assisteren met het schrijven van stukkies, mag zich onmiddelijk aanmelden.