Categoriearchief: Diversen

Dinsdag de 13e

BrandweerWie nu nog gelooft dat alleen de vrijdagen ongeluk brengen als ze op de 13e van de maand vallen, kan dat geloof nu wel laten vallen.
Op de dag dat de vuurwerkramp in Enschede wordt herdacht en dat in Eelde een stille tocht werd gehouden ter nagedachtenis aan de drie brandweermannen die vorige week in De Punt om het leven kwamen, braken in heel het land branden uit.

De grootste en nu bekendste twee: de afdeling bouwkunde van de TU Delft en een plasticfabriek in (!) Enschede.
Maar het begon nog vroeger in Hengelo: om half twee vanmorgen een brand in een leegstaande woning.
De rest van de dag:
Vlak voordat in Enschede en Delft de branden uitbreken staat een ventilatiekanaal in het theater De Schalm (Veldhoven) in brand.
Wat later in de morgen brandt in Zegge een auto uit na een onbeduidend botsinkje.
In de middag is het in Geldrop raak: een boerderij brand volledig af en er komt asbest vrij.
Later op de middag ontstaat door kortsluiting een brand in een woning in Lioessens.
En vanavond moest een steiger in de haven van Middelharnis geblust worden.

Acht branden die tot nu toe het nieuws van vandaag haalden. Hopelijk blijft het daarbij. Allemaal toeval natuurlijk maar wie daar niet in gelooft heeft er een ongeluksdag bij.

Bij deze wel hulde aan de brandweermensen. Loop die lui niet in de weg als ze hun werk moeten doen.

Geef een reactie

De economie naar de knoppen

Filevrij

Volgens de transportbranche zijn files schadelijk voor de economie. De files zijn met 25 procent toegenomen in de laatste vier jaar. In 2007 heeft dat een schadepost van 700 miljoen euro opgeleverd. De regering is welwillend dat probleem op te lossen. De kilometerheffing moet uitkomst bieden.

Nu is er een rapportje uitgelekt. De Volkskrant heeft informatie gekregen uit een vertrouwelijk rapport van het Centraal Planbureau, het Milieu en Natuur Planbureau en het Ruimtelijk Planbureau.

Kernpunt van het lek: als de belasting van personenauto's en motorrijwielen (de bpm) wordt opgenomen in de kilometerheffing, dan dreigt onze economie ten gronde te gaan. Hoe dat precies zit, vermeldt de Volkskrant niet.

De kilometerheffing moet in 2016 volledig zijn ingevoerd. De motorrijtuigenbelasting komt dan te vervallen. De transportbranche wil dat ook de bpm verdwijnt. Als die niet verdwijnt, zou het draagvlak voor de kilometerheffing wel eens te klein kunnen worden, zo stelt de branche. En dus wordt er stevig over onderhandeld. De planbureaus hebben tot taak de discussie met cijfers te voeden.

Nu hebben ze blijkbaar berekent dat als de bpm in de kilometerheffing wordt opgenomen, het autorijden zo duur wordt, dat menig burger de wagen zal laten staan. Dat zal de economie enkele belangrijke ritten schelen en het resultaat zal minder welvaart zijn. Aldus de planbureaus volgens de Volkskrant.

De verkeersminister Eurlings en de transportbranche zijn wel voor afschaffing van de bpm. De belastingsecretaris De Jager is er tegen. Die ziet zo'n 3, 2 miljoen inkomsten aan zijn neus voorbij gaan, als de bpm verdwijnt. De planbureau's lijken dus op de lijn van De Jager te zitten: minder belasting is slecht voor de economie?

Maar, de planbureaus hebben het niet over het volledig verdwijnen van de bpm. Men heeft het over het versleutelen van de bpm in de kilometerheffing. Waarom zou dat schadelijk zijn voor de economie? De kilometerheffing vervangt de motorrijtuigenbelasting en de weggebruiker betaalt voor werkelijk gereden meters.

De bpm staat los van dat alles. Je betaalt het bij de aanschaf van een voertuig. Het huidige bpm-tarief is 42,3 procent van de aanschafwaarde voor een personenauto. Dat tarief wordt tot juli 2010 stapsgewijs verlaagd tot 25 procent.
Hoe milieuvriendelijker het vehikel is, hoe lager de belasting. Wie een dieselauto koopt, die helemaal geen roet uitstoot, betaalt 900 euro minder bpm. De schoonste personenauto levert 1400 euro korting op, de vuilste auto kost je 1600 euro extra.

Dus samengevat: de bpm wordt over twee jaar 17,3 procent lager dan nu en wie schoon rijdt spaart zijn portemonnee.
Als de bpm onderdeel wordt van de kilometerheffing kan de burgers dus op twee manieren zijn budget sparen: minder en schoner rijden.

Waarom dan overheveling van de bpm naar de kilometerheffing schadelijk kan zijn voor de economie is mij een raadsel. Nu werken er bij die planbureaus economen met een diploma, dus wie ben ik om hun conclusie in twijfel te trekken?
Ik ga er maar vanuit dat de Volkskrant onvolledige informatie doorspeelt, in de haast hun scoop naar buiten te brengen.
Of willen de planbureau's minister Eurlings pootje haken?

Geef een reactie

Het gras is groener bij europese buren

Europa burenVanmiddag (Europadag) presenteert het SCP (Sociaal Cultureel Planburo) deel 6 van hun Europese verkenningen. Deze keer gaat het over Europese buren en Europees nabuurschap.
Met Europees nabuurschap wordt bedoeld: “Een bevoorrechte relatie op te bouwen met de buurlanden in Oost-Europa, ten zuiden van de Middellandse Zee en in de zuidelijke Kaukasus die geen uitzicht op toetreding hebben. Het nabuurschapsbeleid, dat sinds 2003 wordt gevoerd om met de buurlanden de voordelen van de uitbreiding te delen en nieuwe verdeeldheid te voorkomen, past in de Europese veiligheidsstrategie”.
In dat kader zijn de buren Bulgarije en Roemenië tot de EU toegelaten en gaat men af en toe op de koffie bij de buren Kroatië, Macedonië en Turkije om te babbelen over hun toetreding tot de EU.

Het SCP zal ook iets melden over de publieke opinie over de EU. Wat europees nabuurschap betreft heb ik een klein onderzoekje gedaan, naar wat die opinie zou kunnen zijn. Daaruit blijkt dat veel Nederlanders denken dat het gras veel groener is bij de dichtsbijzijnde europese buren.

In 2007 emigreerden ruim 91.000 nederlanders. De meesten, ruim 57 procent, vertrokken naar europese landen. België scoort het hoogst, gevolgd door Duitsland, Groot-Brittanië en Spanje.

Wie niet in het buitenland wil wonen en werken, maar voor de lol erheen gaat, kiest ook op de eerste plaats een europees land om vakantie te houden. Bij buitenlandse vakantiebestemmingen scoorden de europese landen een dikke 81 procent. Frankrijk nog steeds op koppositie, met Duitsland, België en Spanje in het kielzog.

Niet alleen het vakantiegeld wordt massaal bij de buren besteed, ook spaargeld wordt over de grens ondergebracht. Er wordt geschat dat 50 miljard euro aan nederlands vermogen op bankrekeningen in Zwitserland, Lichtenstein en Duitsland staat. Reden voor de belastingdienst om de spaarders met een zogenaamde inkeerregeling over te halen dat onbekende vermogen aan te melden, zodat ook onze schatkist er wat wijzer van wordt.

Het bedrijsleven pakt het iets anders aan. Voor de import heeft men een sterke voorkeur voor de Europese buren, exporteren doet men liever wat verder weg.
Er wordt meer uit landen binnen de EU geïmporteerd en veel meer geëxporteerd naar landen buiten de EU (invoerwaarde binnen EU 57 procent tegen 42 procent buiten de EU; exportwaarde: 23 procent binnen de EU tegen 77 procent buiten de EU).
Maar zo hebben de gezamenlijke europese buren wel een leuk exportoverschot.

Conclusie: er mag dan verschillend worden gedacht over de Europese Unie, de gemiddelde nederlandse burger heeft geen enkel probleem met zijn buren, mits die binnen de grenzen van de huidige eu wonen.
Of dat zal veranderen als de EU zelf nieuwe buren binnenhaalt met dat nabuurschapsbeleid, valt te betwijfelen. De potentiële kandidaten worden gescreend op hun democratisch gehalte en mensenrechterlijke apecten. Maar zelfs als dat in orde is, zal een beetje nederlander wel balen van buren die het eu-songfestival hebben overgenomen.

Mag ik een hind geven? Misschien kunnen we beter met de buren overweg als nederlanders niet luid lallend hun gezang aanheffen in menig vakantieoord. Het schijnt dat onze buren daar een behoorlijke hekel aan hebben, als nederlanders op bezoek bij de europese buren gaan.

Vraag voor vandaag: kunt u ook zo goed overweg met uw europese buren of zoekt u het liever wat verder weg?

Geef een reactie

4 mei 2008

Jongen met geweer

Na een weekje vakantie, thuiskomen op 4 mei. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt.
De aanloop naar de Nationale Herdenking was al volledig aan me voorbij gegaan. Geen krant gelezen, geen tv gezien. Van Koninginnedag helemaal niets gemerkt. Alleen de 1e mei kon niet aan de vakantieaandacht ontsnappen.
In België, alwaar de rust werd genoten, viert men de Dag van de Arbeid wel. Alle winkels waren dicht. Bij nadere informatie bleek het toch om Hemelvaartsdag te gaan. Je ziet: zo kan een mens van de wereld zijn, als-ie in België op vakantie is.

Gisteren werd de terugtocht naar de werkelijkheid ondernomen. Kilometer na kilometer kwam die dichterbij. Eenmaal de vertrouwde verkeersborden in zicht, die van a tot z weer begrepen werden, dachten we de eerste filemeldingen te ontwaren op de elektronische mededelingsborden die boven de snelweg hangen.
Het bleek echter om een oproep tot veilig herdenken te gaan. Of iedereen alstublieft om 8 uur 's avond niet midden op de snelweg wilde stilhouden, maar dat in een parkeerhaven wilde doen.

Heel even met de gedachte gespeeld de vakantie tot na 8 uur 's avonds te verlengen, om te zien of er aan zo'n oproep ook gehoor zou worden gegeven. Maar het was warm in de auto, de snelweg is niet de leukste vakantiebestemming, dus door gesjeesd naar huis.

Het weer was te mooi om onmiddellijk over te gaan tot de orde van de dag, dus besloten we de vakantie af te sluiten op het strand. Met een wijntje en een hapje nog even de vakantie herdenken bij de ondergaande zon.

En daar zaten we dan op het volle terras van de hier in haagse kringen befaamde strandtent De Fuut. Binnen speelde een jazzbandje echte jazz, de wijn smaakte prima en we wisten de lome en vredige stemming van de vakantie nog goed vast te houden. Toen blies de saxofonist de eerste twee tonen van de Last Post en riep de ober iedereen op twee minuten stilte te houden. Het was 8 uur geworden.

En ineens was het doodstil. Je hoorde alleen het ruisen van zee en wind. Dat was weldadig mooi.
Ik keek even om me heen en zag dat iedereen serieus de stilte in acht nam. Waar men aan dacht kon ik niet raden. Zelf dacht ik wat een bijzonder moment dit was.
Ik keek naar het strand, waar nog maar weinig mensen te zien waren. Op twee spelende kinderen na. Een meisje van een jaar of acht en een jonger lijkend broertje.

In die twee minuten stilte, ter nagedachtenis van een verschrikkelijk dieptepunt in de menselijke geschiedenis, rende dat jongetje, gehuld in een soldatenpakje en met een speelgoedgeweer in zijn knuist, over het strand.

De vakantiestemming was abrupt voorbij. Ik was weer helemaal terug in de orde van de dag. De dag die 4 mei 2008 heette.

Geef een reactie

Klimaatneutrale bedevaart

BedevaartZo rond deze tijd geeft het Meertens Instituut een feestelijke presentatie van het boek “101 Bedevaartplaatsen in Nederland”.
Nooit geweten dat we er zoveel hadden. Het zijn er zelfs veel meer. Het boek presenteert de 101 mooiste plaatsen, maar er zijn wel 660 cultusobjecten in 481 steden, dorpen en gehuchten, die een bedevaartje waard zijn (zie deze lijst).

Volgens de auteurs van het boek zit de bedevaart weer in de lift en is ook niet langer een specifiek katholiek ritueel. De bedevaart, zo stellen zij, sluit moeiteloos aan bij de hedendaagse samenleving.
En wat doen de hedendaagse gelovige en ongelovige pelgrims? Ze “zoeken het helende ritme van het lopen in de natuur of gaan op zoek naar de stilte en contemplatieve sfeer van een verborgen heiligdom”.

Wel, die zijn dankzij het boek dus niet langer verborgen. En dus hoeven pelgrims niet meer met complete karavaans aan touringscars naar Lourdes. Vliegen naar verre exotische bedevaartplaatsen kan worden afgeschaft. De klimaatneutrale bedevaart in eigen land ligt binnen voetbereik.

Wandelen dus. Stedelingen hebben zelfs cultusobjecten om de hoek. Amsterdammers lopen gewoon naar Onze Lieve Vrouwe van de Eeuwig Durende Bijstand, in Den Haag bezoekt men het Heilig Kruis.
Wie toch iets pittoreskers wil: neem eens een loopje naar Ypecolsga, naar het Heilig Sacrement of ga in Leenderstrijp naar Jan de Doper.

De bedevaart als milieuvriendelijk en gezond alternatief voor een hectisch, spilziek en geestesarm leven.
Is de wonderbaarlijke genezing van dat zieke leven nabij?

Geef een reactie

Fusie met bijsmaakje

Vlaflip

De vlaflip is volgens mij de succesvolste fusie aller tijden. Aan alle andere fusies zit een wrang bijsmaakje. Vandaag, toch al niet de populairste werkdag, worden weer heel wat mensen geconfronteerd met dat zure recept.

In Andijk en Alblasserwaard worden informatieve avonden gehouden waar de fusie tussen gemeentes aan de orde komt. Het is nu al bekend dat de samenvoeging van het ambtenarenbestand van de gemeenten Graafstroom, Nieuw-Lekkerland en Liesveld zeker 3 miljoen euro gaat kosten.

In Brabant nemen de leden van vier lokale Rabobanken een besluit over de fusie. De Rabobank gaat door heel het land lokale banken fuseren. Deze exercitie gaat zo'n 3000 banen kosten.

En in een aantal plaatsen werd het Univee verzameld om te horen dat er ruim 1000 banen geschrapt worden bij de fusie van vier verzekeringsbedrijven. Een fusie die nodig is om in 4 jaar tijd de winst te vervijfvoudigen. Nu bedraagt die winst 51 miljoen euro. Dat moet omhoog naar 250 miljoen.

In de zorg zijn fusies al enige tijd een beeldbepalende trend. Hoewel het niet te gek moet worden. De Tweede Kamer heeft minister Vogelaar gevraagd een megafusie te stoppen van twee grote zorgorganisaties en een woningcorporatie.
Wordt daarmee de trend gevolgd die in de telecomsector en de reclamebusiness gaande is? Daar zie je juist een flinke daling van fusies en overnames.

Het rendement van fusies is trouwens helemaal niet zo groot. Slechts 30 procent van de fusies leidt tot een hogere winst. Het leidt wel tot hogere prijzen voor de consument. En of alle mensen die hun baan bij een fusie kwijtraakten, allemaal weer ander werk hebben gevonden, daar lees of hoor je weinig over. Dat zal wel meevallen, want de werkloosheid is op dit moment erg laag en overal is een schreeuwend tekort aan personeel.

Een ander onderzoek wees uit dat slechts 1 op de 10 fusies slagen. Bovendien blijkt bij fusies ook veel geld verloren te gaan. Tussen 1995 en 2000 blijken europese bedrijven ruim 5000 miljard dollar te hebben verkwist aan fusies.

De zorgsector doet het niet beter. Ook daar draaien de meeste fusies uit op tegenvallende resultaten of soms zelfs complete mislukkingen.

Reden voor sommige deskundigen om “de politiek” op te roepen meer controle uit te oefenen. In Nederland hebben we daar de NMa voor. De Nederlandse Mededingingsautorteit. Die moet er vooral voor waken dat er niet zulke grote fusies zijn, dat organisaties een monopoliepositie op de markt krijgen. Dat zou ten nadele zijn van de consument. Niet alleen wordt dan de keuzevrijheid beperkt, ook kunnen de prijzen stijgen door gebrek aan concurrentie.

Wat was het succes van die weinige fusies die wel zijn geslaagd? Een grotere omzetgroei. Verder nog iets? Nee. Het enige motief is met kostenbesparing (nog) meer rendement te halen.

Het wordt tijd de fusiedrang aan banden te leggen. Je kunt niet altijd maar van alles bij elkaar flikkeren. In de keuken leidt dat tot produkten waar kraak noch smaak aan zit. Op “de markt” leidt het niet alleen tot herhaalde arbeidsonrust, maar ook tot onnodig verlies.

Ondernemingen die wel winst halen, maar niet zo hard groeien hoeven niet op zoek naar fusies te gaan. De boel draait goed dus waarom het risico op een eventuele mislukking nemen? Meer groei moet niet langer het zaligmakend motto zijn.

Ondernemingen die slecht draaien, met echt verlies, kun je beter sluiten. Als er geen vraag meer is naar het produkt, moet het over en uit zijn. Alleen als er sprake is van wanbeleid, moet er worden ingegrepen. De boosdoeners de laan uit sturen en een frisse doorstart mogelijk maken.
En laten we eerlijk zijn: voor een vlaflip hoef je geen complete zuivelfabrieken te fuseren. De lekkerste vlaflip maak je nog altijd zelf. De smaak bepalen wij zelf wel.

Geef een reactie

Kliklijn goede doelen

CBFNederland is een gul land. In 2006 werd er ruim 1 miljard euro aan goede doelen gegeven, slechts 4 miljoen euro minder dan men aan feestjes als kerst en sinterklaas placht te besteden (zie eerder artikel).
Die miljarden gaan niet alleen naar de meest bekende goede doelen, maar ook naar particuliere initiatieven die de kop op steken. Burgers ondernemen steeds meer zelf directe hulpverlening, omdat men minder vertrouwen heeft in de reguliere hulp.
Met name de ontwikkelingshulp wordt met wantrouwen bekeken, hoewel dat niet helemaal terecht is, zoals in een een NRC-artikel van november 2007 werd gesteld.

Al die barmhartigheid is mooi, maar heeft inmiddels tot een “goede doelen gekte” geleid. En daarmee is de kans groter geworden dat er nogal wat kaf onder het koren zit. Reden voor het Comité Goededoelengekte (CGG) en het Solidariteitsfonds XminY een meldpunt te starten. Een internet-kliklijn, waar je je twijfels of klachten over een goed doel kan melden.

Doet het CBF (Centraal Bureau Fondsenwerving) zijn werk soms niet goed? Bij dit bureau kun je ook on-line je klachten melden. Het bureau geeft ook een keurmerk aan goede doelen die hun werk en organisatie goed voor elkaar hebben.
Opvallend trouwens dat het XminY fonds niet in de lijst van keurmerkfondsen voorkomt. Ook niet in de lijst van goede doelen die een verklaring van geen bezwaar hebben gekregen van het CBF. Het fonds heeft slechts een plaatsje behaald in de lijst overige instellingen. Waarom XminY niet beoordeeld is door het CBF wordt nergens uitgelegd.

XminY beoordeelt het CBF wel. In het persbericht stelt men dat het CBF “alleen de aanbieders van producten op de charimarkt in Nederland in de gaten houdt en geen bescherming biedt aan mensen in het buitenland, die het slachtoffer zijn van de helpzucht van verre weldoeners”. Daarom is een eigen meldpunt dus nodig, vindt XminY.

Het meldpunt moet niet alleen bevorderen dat donateurs de slechte van de goede hulpacties leert ondercheiden, maar ook dat ze inzien dan je eigen verantwoordelijkheid niet met liefdadigheid kunt afkopen. Het meldpunt staat, zo zegt XminY, in het telken van de boodschap die ontwikkelingslanden al veel langer uitzenden: Het gaat erom dat jullie ons niet meer geven, maar minder van ons afpakken.

Welke instellingen of initiatieven kun je op het meldpunt aangeven?
Groepen of organisaties in Nederland, die in het buitenland een eigen project of programma tot 'goed doel' hebben uitgeroepen en daar in het openbaar geld om vragen.

Nou, zo'n organisatie ken ik wel. Het kabinet natuurlijk! Die vraagt niet alleen in het openbaar geld, die vordert het gewoon via de belastingen. En daarmee wordt de wederopbouw van Afghanistan betaald. Een wederopbouw waar nog weinig van terecht komt.
Het kabinet timmert wel aan de weg om van andere landen meer militaire steun te vragen. Die is zeker nodig. Maar meer hulp om de landbouw daar te veranderen (van opium naar korenschoven), daar is men nogal zuinig mee.

Zo, de kliklijn heeft er een melding bij. Heb jij ook nog wat te klikken?

Geef een reactie

Vuile handen

Stratenmaker

Het lijkt er op dat de meeste jongeren denken dat werken altijd met vuile handen betekent. Vergis je niet, jongeren kunnen wel een heel verschillend beeld van vieze handen hebben.
Een paar dagen geleden kon ik hier melden dat jonge ondernemers het heel gewoon vinden dat een succesvolle bedrijfsvoering niet zonder het maken van vuile handen kan.

Anderen halen hun neus op voor het eerlijke handwerk. Staatssecretaris Aboutaleb vindt het jammer dat jongeren een negatief beeld van het eerlijke ambachtelijke werk hebben. Je gaat ervan zweten, krijgt vuile handen en je verdient er niks mee.

Dat zei hij bij de start van de Week van het Ambacht, die vandaag ten einde loopt. Aboutaleb wijst de jongeren er op dat dat je tegenwoordig als vakman meer verdient dan als academicus. Bovendien, zo zei hij, blijkt dat veel jongeren eigenlijk geen idee hebben van de vele mogelijkheden in de sector.

Wie op de website van de Week van het Ambacht kijkt, kan zien dat die vele mogelijkheden bestaan uit 46 beroepen. Van kappers tot dakdekkers, van meubelstoffeerders tot stratenmakers. Maar ook zonneconsulent: het adviseren van klanten in zonnestudio's.

Niet iedereen zal bij advieswerk meteen aan een ambacht hebben gedacht. Ik denk dat de meeste mensen bij ambacht onmiddelijk denken aan zo goed als uitgestorven beroepen, die je alleen nog tegenkomt bij presentaties in verpleegtehuizen, zorgcentra, bedrijfsfeesten, markten, braderieën of oud-hollandse themafeesten.

Mensen die er een meer realistisch beeld bij hebben menen dat nog bestaande ambachten vooral door Oost-Europeanen worden uitgevoerd. Aangetrokken door de door Aboutaleb genoemde boven-academische verdiensten, werken ze hier als schilder, timmerman of loodgieter.

Aboutaleb roemt de mogelijkheden voor zelfstandig ondernemerschap, bijvoorbeeld door overnames van ambachtelijke bedrijven die door gebrek aan opvolging anders zouden sluiten. Ambachtelijke beroepen zijn een volwaardig alternatief voor bijvoorbeeld administratieve beroepen. Da's een mooie kans, niet alleen voor jongeren, maar ook voor bijvoorbeeld 45-plussers die moeite hebben een andere baan te vinden.

Nu werken er ongeveer 900.000 mensen in zo'n 225.000 ambachtelijke bedrijven. Da's niet veel. De promotie die de afgelopen week voor het ambacht is gemaakt, was ook veel te beperkt. Het is aardig om kaasmakers, koekenbakkers en ambachtelijke slagers onder de aandacht te brengen, maar daar los je het grote tekort aan vakmensen in de industrie en bouw niet mee op.

Een betonvlechter in de bouw verdient goed, maar als het loon opgekrikt wordt tot het niveau van de eerste de beste academicus, raken wellicht meer jongeren geïnteresseerd. En stratenmaker? Kom daar niet mee aan bij de jeugd van tegenwoordig. Want dat is inderdaad zweten, vuile handen krijgen, tegen een salaris van niet meer dan 2500 euro, inclusief het het risico tussen je 40e en 50e met versleten rug en knieën achter de begonia's te geraken.

Dan, als het moet, toch maar liever zonneconsulent. Verdient ook niet veel, maar het gezonde uiterlijk, dankzij de gratis zonnebankuurtjes, maakt een hoop goed.
Wat me, tot slot, op uitstraling brengt. Waarom staan op al die kekke sites alleen die ambachten genoemd, waar je hooguit een mbo-opleiding voor moet hebben. Zijn er geen ambachtelijke hbo'ers en academici?

Natuurlijk wel. Er zijn er niet erg veel, de meesten komen achter tekentafels en bureau's terecht. Maar een chirurg beoefent wel degelijk een ambachtelijk vak, evenals een tandarts en een fysiotherapeut.
Ik denk ook aan modeontwerpers en binnenhuisarchitecten.

Nog mooier zou zijn als de doorstroom van lager opgeleiden naar hoger gekwalificeerde banen wordt verbeterd. Ik huldig de stelling dat de beste vaklieden het werk “van onderop” hebben geleerd.
In de ambachtssector is behoefte aan hoger opgeleiden. Geef dan alle talentvolle vmbo- en mbo'ers flink wat studiefaciliteiten, zodat ze naast hun werk zich kunnen voorbereiden op een goed verdienende, schone handen toekomst.

Geef een reactie

Graaitax afgeschaft

GraaienHet kabinet heeft ontdekt dat zo'n 3 miljoen mensen een graai in 's lands schatkist doen, door volkomen onterecht hun buitengewone lasten als aftrekpost op het belastingformulier op te voeren.
In 1995 heeft dat de staat 125 miljoen euro gekost en het kabinet voorspelt dat het dit jaar wel tot 2 miljard kan oplopen.
In totaal maken 3,4 miljoen huishoudens, ofwel 6,3 miljoen mensen gebruik van die regeling. Bijna 40 procent van de bevolking. Het kabinet gaat deze buitensporigheden flink aanpakken: de aftrek van buitengewone kosten wordt afgeschaft. Alleen mensen die echt zulke kosten maken, chronisch zieken bijvoorbeeld, kunnen een toeslag krijgen die tussen de 100 en 400 eruo gaat bedragen.

De cijfers waarmee het kabinet de plannen onderbouwd worden kritiekloos overgenomen door alle kranten. Dat moeten ze vooral zo blijven doen. Dat levert uiteindelijk ook een leuke besparing op: alle persvoorlichters kunnen worden ontslagen, de reguliere pers knapt de zaakjes wel op voor het kabinet.
Eigenlijk zou het kabinet aangeklaagd moeten worden voor misleidende reclame. Want de werkelijkheid ziet er toch een beetje anders uit.

De aftrekregeling komt er nu op neer dat je de kosten die 11,5 procent van je besteedbaar inkomen te boven gaan, mag aftrekken.
Wat denkt u? Zouden 6,3 miljoen mensen daar in aanmerking voor komen?
In 2004 was het aantal belastingplichtigen (particulieren en ondernemers) met 3 procent gestegen naar ruim 7,7 miljoen mensen. Daarvan deed ruim 7,1 miljoen daadwerkelijk aangifte.
Stel dat die 3 procent groei door heeft gezet dan tellen we nu 8,7 miljoen belastingplichtingen. Zouden nu werkelijk al die genoemde 6,3 miljoen mensen belastingplichtig zijn en bovendien meer dan 11,5 procent van hun inkomen aan buitengewone kosten kwijt zijn?
Natuurlijk niet. De individuen in die 3,4 miljoen huishoudens zijn niet allen belastingplichtig en ze hebben ook niet allemaal zulke hoge buitengwone kosten.
Dat ze dus verantwoordelijk zouden zijn voor een graai van 2 miljard euro uit de staatskas mag als misdadig overdreven worden gesteld.

In 2003 haalde de regering ook zo'n trucje uit met de TBU (terugbetaling buitengewone uitgaven). Er werd becijferd dat een aanpassing van de TBU-regeling de kosten omlaag kon brengen tot 49 miljoen euro. Ook een aardige kostenpost, maar de regering kon daar mee leven.
De CG-raad (chronisch zieken en gehandicaptenraad) doorzag echter de misleidende cijfers en rekende uit dat de overheid een meevaller van 36 miljoen euro zou krijgen. Bovendien: in 2004 was in augustus nog maar 30 miljoen uitgekeerd.

In 2006 is de aftrekregeling al aangepast. Er is wat geschoven met postjes, hier wat minimaal verhoogd, daar weer wat verlaagd. Nettoresultaat is, dat het nog heel wat moeite kost om boven de 11,5 procent te komen.
Als je een beetje dure chronische ziekte hebt, zal dat nog wel lukken. Maar is dan de maximale vergoeding van 400 euro wel genoeg?
Ik heb zelf een tamelijk rustige chronische kwaal. De huidige aftrekbare kosten die dat met zich meebrengt, zijn ruim 2000 euro per jaar en dat is, in mijn geval, precies die 11,5 procent van mijn inkomen. Geen aftrek mogelijk dus.
Komend jaar heb ik nieuwe gehoorappaatjes nodig. Zelf moet ik daar bijna 1300 euro aan meebetalen. Als ik de maximale vergoeding van 400 euro krijg, schiet ik er dan toch 900 euro bij in. Het kabinet zegt chronisch zieken te ontzien. Maar dan zal die vergoeding toch moeten worden verhoogd?

Het kabinet wil zo graag de hufterigheid in de samenleving terugdringen. Dat zal nooit lukken, als je eerst doet alsof 6,3 miljoen mensen verantwoordelijk zijn voor een graai van 2 miljard euro uit de belastingpot en op grond van die misleidende voorstelling van zaken een graai te doet in de huishoudpotjes van de burgers.

Geef een reactie

De politie als nanny

Schoolfiets

Kinderen weten niet meer hoe ze zich in het verkeer moeten gedragen. De oorzaak ligt, natuurlijk, bij de ouders. Ze brengen de kids met de auto naar school. Zo krijgt hun kroost niet de kans de wetten van de verkeersjungle te leren. Dat die jungle zo gevaarlijk is komt mede door chaotische situaties die rond scholen ontstaan, dankzij die ouders die de schooltaxichauffeur uithangen.

De kinderen weten zelf heel goed hoe link het op straat is. Ze weten ook dat de overheid daar te weinig aan doet, dus maakten ze flink lawaai in Den Haag om de oren van minister Eurlings te openen. Ze willen dat hij wat aan de vele onveilige plekken doet.

In Noord-Holland wil men de kinderen weer een kans geven heer en meester in het verkeer te worden. Ouders worden gestimuleerd hun kids lopend of met de fiets naar het leslokaal te transporteren. De politie houdt een extra oogje in het zeil en geeft tips over veilig verkeersgedrag. De politie als opvoednanny.

Vroeger was het verkeer wat overzichtelijker en was een enkel lesje in de verkeerstuin genoeg om je een volwaardig verkeersdeelnemer te maken. Nu moet je weer streetwise gemaakt worden door de ANWB. Die biedt de scholen complete verkeerslessen aan. Die lessen richten zich weer wel op de kinderen zelf. Zo kunnen ze leren wat de remweg van een auto is, door zelf ook in een auto mee te rijden en de rem uit te proberen. Leuk ANWB! Die kinderen brengen hun kinderen later natuurlijk ook weer met de auto naar school.

Nee, opvoeding begint bij de ouders. Geef ze een veilig verkeersnanny en het komt weer helemaal goed. Een andere oplossing zie ik niet zo gauw. De straat terug geven aan de kinderen is er niet bij. De economische schade valt niet te overzien als elke schooldag tussen 8 en 9 en 's middags tussen 3 en 4 uur er een autoloze periode wordt ingesteld. Milieuzones instellen waar vuile vrachtwagens worden geweerd, dat kan wel. Maar kinderveilige zones, je moet er niet aan denken.

Geef een reactie