Er was dus een kindeke, geboren op aard' …..
Wat zou er van dat kind terecht zijn gekomen als het bevlekt ontvangen was, niet in een stal maar een in riante woning geboren was en niet door allerlei figuren omringd en bewonderd, waaronder drie heuse koningen?
Het schijnt zo te zijn dat we onze eerste vier levensjaren amper kunnen herinneren. Wel voltrekt zich de ontwikkeling van je hersenpan, waarmee de basis wordt gelegd voor wie je zal worden en wat je zal kunnen.
Of allerlei invloeden van buitenaf, tijdens de zwangerschap of je eerste levensjaren, ook nog medebepalend zijn, daar verschillen de meningen flink over. Maar het lijkt erg aannemelijk dat allerlei omstandigheden een neo-natus niet onberoerd laten.
Neem nou onze oranjekinderen. Geboren in een paleisje, onder het oog van de massamedia ten doop gebracht en overal horen dat je moeder een koningin is. Dat je dan, ondanks een normale bevalling toch eindigt als waterhoofd, is helemaal niet zo raar.
En, veel ernstiger, we weten donders goed dat kinderen die in armoedige omstandigheden ter wereld komen, nauwelijks te eten krijgen, de rest van hun leven vaak lichamelijk en soms geestelijke mismaakt opgroeien.
Dus wat moet dat worden met een jochie dat tussen een ezel en een os wordt geboren, twee doodvermoeide ouders aan zijn zijde, die ook nog eens lastig gevallen worden door allerlei nieuwsgierige figuren die in adoratie naast het kind neerknielen? Juist, die wordt de Verlosser, dat kan bijna niet anders.
Hoe dat verder is afgelopen met de arme jongen weten we maar al te goed. Vre-se-lijk! Niemand die dat zijn kind wil aandoen.
Sindsdien is het wachten op zijn terugkeer. Nou hebben aardig wat figuren erg hun best gedaan de mensheid opnieuw te verlossen, maar niemand heeft het idee gehad dat het om de reïncarnatie ging van de Verloren Zoon. Van alle historische helden kwamen Gandhi, Martin Luther King en Nelson Mandela misschien nog het dichtst in de buurt. Al Gore doet nu weer een poging, maar zolang er geen paus is die ze tot de ultieme wereldredder benoemt, lijkt het of we nog steeds in verwachting zijn van het nieuwe kindeke Jezus.
Ik snap Rouvoet wel, die met zijn rijksjeugdburo alle gezinnen in de gaten wil houden. Die wil natuurlijk de kans niet mislopen dat hij de terugkeer van dat kindeke over het hoofd ziet. En hij wil er ook zeker van zijn dat zo'n kind dan de juiste opvoeding tot verlosser zal krijgen. Hij heeft niks aan ouders die hun kind voor het rijksopvoedburo verborgen houden, indachtig het liedje van Boudwijn de Groot: “als-ie maar geen verlosser wordt, ze nagelen hem misschien halfdood…”
Begrijpt u nu waarom we zo voorzichtig moeten zijn met kinderen? Of zou de verlosser niet als mensenkind ter wereld komen en hebben we vorig jaar een komodovaraan over het hoofd gezien?
Prettige kerst verder……
De toekomst van een kind
Geef een reactie