Wat je ook doet, hoe je je ook gedraagt op vakantie, laat wat van je horen! Al ben je nog zo gesteld op de nodige rust, doe nou niet of je van de wereld bent verdwenen. Zo moeilijk moet dat tegenwoordig niet zijn. Met de sociale media, emails of je mobieltje kun het thuisfront de groeten doen. En zit je in een of ander godvergeten oord, waar geen fatsoenlijk internetcafé te vinden is of je buiten bereik van welke zendmast dan ook bent, stuur eerst een kaartje voor je de afzondering kiest.

Een van de hartenwensen van vakantiegangers is, dat ze zich eens heel anders kunnen gedragen om zo bij te komen van de vermoeiende dagelijkse sleur. Dus het is goed voorstelbaar dat er mensen zijn die ook enige dagen vrij willen zijn van hun sociale media of dat continue gebel. Niet doen, want het ministerie van Buitenlandse Zaken wordt dan lastig gevallen door de thuisblijvers, die het verdacht stil vinden op jouw Facebook, Twitter of geen mobiel contact meer hebben, aldus de Wereldomroep. Buitenlandse Zaken heeft momenteel wel wat anders te doen dan op zoek te gaan naar verloren gewaande familieleden.

Natuurlijk zijn er ook voor vakantiegangers gedragscodes. In 2006 begon China haar reislustige onderdanen een gedragscode me te geven, met richtlijnen hoe men zich in het buitenland diende te gedragen. De Chinese gewoonte te spugen op het trottoir werd dringend afgeraden. De Nederlandse overheid zal niet gauw met zo’n gedragscode komen, ook al weten we dat Nederlanders op vakantie graag loos willen gaan.
Verder geven reisorganisaties soms folders mee waarin je wordt geadviseerd je vakantiekleding aan te passen aan lokale zeden en gewoonten en niet zomaar alles te fotograferen. Dat zijn vrijblijvend gedragscodes en als je ze niet naleeft, krijg je hooguit afkeurende blikken van de plaatselijke bevolking. Veel meer onderneemt men niet, want er valt natuurlijk wel wat te verdienen aan toeristen. Ook aan onbeschofte tijdelijke immigranten.

Maar goed, als het dan toch moet, zet dan in zo'n gedragscode dat de toerist vooral in contact blijft met de het thuisfront. En geef het thuisfront de mogelijkheid de vakantiegangers te bereiken. Want hoe moeten die nou weten dat er een landelijke actie loopt, om geld in te zamelen voor de gortdroge Hoorn van Afrika? Nu heeft Buitenlandse Zaken, bij monde van staatssecretaris Knapen, de handen vol om het volk te tot meer donaties te bewegen. Ben Knapen is zeer teleurgesteld over de opbrengst tot nu toe. De thuisblijvers zitten ongetwijfeld te popelen hun vakantievierende familieleden te bereiken en ze te wijzen op hun charitatieve verplichting. Contact is dus van levensbelang, zou je kunnen zeggen.

Waarom geeft Knapen niet een positief reisadvies af? Buitenlandse Zaken geeft wel vaker reisadviezen, vooral als het ergens goed mis is. Sudan, een van de doellanden van de actie van giro 555, kwam in januari in het nieuws met de wens het toerisme een boost te geven.
Nu is toerisme zeker niet zaligmakend en is het wel verstandig eerst wat na te denken over de ethische aspecten van reizen naar rampgebieden. Op Mens en Samenleving vroeg men zich af of het “ethisch verantwoord is om als manager van een touroperator reizen te organiseren naar een rampgebied dat in de vroege wederopbouwfase verkeert”. De Sudanese overheid doet daar blijkbaar niet moeilijk over en lonkt naar de toeristendollars.

Of het toerisme op korte termijn zal groeien is nog maar de vraag. Het gebied is niet alleen bekend van giro 555, de regels voor toeristen zijn streng. Op grond van veiligheidsvoorschriften is het verboden bruggen te fotograferen en geen toerist wenst natuurlijk in een Sudanese politiecel te logeren.
En echt veilig is het ook nog niet. Dat geldt voor meer landen in de Hoorn van Afrika. Dus als je met je mobieltje het thuisfront niet kan bereiken, slaat daar de paniek toe, zoals in 2007 gebeurde toen een groepje toeristen in Ethiopië verdwenen leek te zijn.
Maar goed, zijn er nog genoeg sociale media in de lucht om de donaties aan giro 555 te helpen opkrikken?