Zware dagen voor De Bijenkorf. Dat er in de massa van het winkelend publiek wel eens iemand verdwijnt is al dramatisch. Maar als mensen de winkel kiezen als hun eigen nooduitgang, is dat natuurlijk verschrikkelijk.
In twee weken tijd alweer twee gezinsdrama's. Vorige week in Enschede en maandag dus in de Amsterdamse Bijenkorf. In Enschede zijn ze nu nog bezig met het drama daar, terwijl de Bijenkorf na 15 uren de deuren weer opende voor de orde van de dag. Dat voelt toch een beetje raar aan. Waar in dit soort gevallen een simpel woonhuis dagen afgesloten blijft voor politieonderzoek, gaat een immens warenhuis de volgende dag al open. Zelfs al is het nu al minstens de derde keer dat een klant het lot in eigen handen heeft genomen. De enige stille tocht die er nu plaatsvond was het briesje, veroorzaakt door de airco's, die in die 15 uren in het lege warenhuis hun werk deden.

Er is niets mis mee dat mensen hun eigen lot in handen nemen. Diep triest is wel dat er zo vaak anderen bij betrokken raken: gezinsleden meeslepen in de dood en winkelpersoneel, treinmachinisten en toeschouwers een trauma bezorgen. Het antwoord van de overheid op dit soort drama's? Vangnetten. Fysieke vangnetten in de hoge hallen van grote gebouwen (bijvoorbeeld het Atrium in het haagse gemeentehuis) en geestelijke vangnetten in de vorm van slachtofferhulp voor nabestaanden en toeschouwers.

Met die vangnetten erkent de overheid dat niet te voorkomen valt dat mensen hun lot op zulke drastische manieren in eigen handen nemen. Men erkent dat er altijd mensen zullen zijn die zelf bepalen wanneer ze een einde aan hun leven willen maken. De overheid zegt er ook mee: zoek zelf maar uit hoe je dat doet. De overheid zegt ook dat het niet mag. Maar ja, diezelfde overheid weet heel goed dat elk verbod zijn overtreders kent.

Natuurlijk is het goed dat de overheid haar best doet drama's te voorkomen. We kunnen twisten over het nut en de zin van de maatregelen die onze overheid daarvoor verzint, maar men probeert tenminste iets. Het wordt echter ook eens tijd de treinmachinisten en toeschouwers in bescherming te nemen. Zij hebben zelf geen enkele invloed op dit soort gebeurtenissen.

Het is medisch en technisch mogelijk mensen hun eindlot in eigen handen te geven. Je voorkomt een gewelddadige zelfmoord en je bespaart vele anderen een trauma. De verantwoordelijkheid voor wanhoopsdaden is voor rekening van de radelozen zelf. Maar voor de uitvoering van die daad mag de overheid ook verantwoordelijk worden gesteld.