Onze gedachten gaan uit. Meer niet. Gewoon uit. Verstand op nul, uit pure verbijstering.
Onze gedachten gaan uit naar de slachtoffers en hun dierbare naasten. Zinnen van gelijke strekking doorspekken de verklaringen van ambtdragers van laag tot hoog, bij elke microfoon die ze onder de neus geduwd krijgen.
Het gegeven dat één man in staat bleek een heel volksfeest te beëindigen, maakt het extra lastig voor officials de juiste woorden en toon te vinden. Het feestgedruis nog in de oren, een actie die net meteen goed te duiden valt en toch snel de media bedienen. Ga er maar aan staan. Meer dan “vol afschuw” krijg je dan je strot niet uit.
Nu moeten ambtdragers waarschijnlijk hun waardigheid overeind houden, om de burgers het idee te geven dat ze niet door emoties stuurloos zijn geworden. Maar misschien kan de kloof tussen overheid en publiek een tikkeltje kleiner worden, als er wat minder diplomatieke bewoordingen worden gekozen. Bovendien hoeft niet herhaaldelijk gewezen te worden op het feit dat het juist nu, op deze dag die een feest had moeten worden, zo verschrikkelijk is. Die hele Koninginnedag doet er niet meer toe. Het enige dat nog telt zijn die slachtoffers en de idioot die daar verantwoordelijk voor is. Onze gedachten gaan natuurlijk ook uit naar het brein die man.
Maar goed, in het tot nu toe getoonde medeleven sprongen de burgemeester van Apeldoorn en Hare Majesteit zelf er nog het beste uit, in het combineren van menselijk reageren. Het gezicht van de burgemeester zag er aanzienlijk gekwelder uit, dan in bij andere officials kon waarnemen. En de zucht waarmee Beatrix haar televisietoespraak begon, zei genoeg. Meer had ze eigenlijk niet meer moeten zeggen.
En dan de minister-president. Het spijt me te moeten zeggen, maar hij kan dit niet aan. Ik geloof zo dat hij het oprecht te erg voor woorden vindt en dus moeite heeft de pers goed te woord te staan. Maar om nou toch zij stokpaardje “samen” ertussen te wringen: Koninginnedag is een dag van samen feestvieren – een feest van verbinding van mensen in dit land. Dat soort strofen.
Kom op zeg. Eén man was de verbinding kwijt en vond het nodig de verbinding van anderen te breken. En dan lijkt het mij niet nodig nog iets te zeggen over het nader bestuderen hoe zo'n dag in de toekomst te vieren, maar dat je gedachten uitgaan naar hoe je denkt te voorkomen dat mensen zo verschrikkelijk de verbinding kwijt zijn.