Regering gaat ondergonds

Regering gaat ondergronds De demissionaire regering gaat ondergronds. Wie de demissionaire streken van dit kabinet wil volgen, zal dus ook de kop in het zand moeten steken.

Waarom? Omdat het Rijk, samen met provincies, gemeenten en waterschappen, meer gebruik wil maken van de kansen die de ondergrond biedt. De boodschap uit de Beleidsvisie duurzaam gebruik ondergrond waarmee de ministerraad op voorstel van minister Huizinga van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer heeft ingestemd, aldus een persbericht uit de ministerraad van vandaag.

De motivering lijkt wel een ronkende passage uit een of ander verkiezingsprogram: “Hiermee kunnen de mogelijkheden die de ondergrond biedt voor verbetering van de kwaliteit van de bovengrondse leefomgeving, beter worden benut en kan tegelijk een solide basis worden gelegd voor het realiseren van de kabinetsdoelstellingen op het gebied van klimaat, energie, water, mobiliteit en landbouwbeleid”.

Maar deze regering is toch eigenlijk klaar met het werk? Het is aan een nieuw kabinet om een dergelijke visie te formuleren. Gelukkig is een beleidsvisie nog geen wet en hoeven we ons om dit demissionaire besluit niet druk te maken. Of zit er een addertje onder het gras?

Ondergronds is het al een volle boel. Kabels, leidingen, tunnels, parkeergarages en natuurlijk opslagruimten. De vandaag vastgestelde beleidsvisie stelt dat die ondergrondse drukte het bovengrondse leven aangenamer maakt. Zeker, zaken als televisie, internet, gas, water, en licht komen gedeeltelijk via het ondergrondse tot ons.
Maar, zo waarschuwt het kabinet, we kunnen niet zomaar van alles onder de grond plempen, want het kan beperkingen voor het bovengrondse leven betekenen. Boven een gasleiding kan je niet alles bouwen.
Dus wil het kabinet nationale en regionale belangen waarborgen en in een gezamenlijke aanpak met provincies en gemeenten een mooie ondergrondse structuurvisie ontwikkelen.

Een van de zaken die de regering graag ondergronds wil hebben, is CO2. Daar is in Barendrecht heel wat om te doen geweest en nog steeds staan die plannen onder druk. In november 2009 negeerden de toenmalige minister van VROM (Cramer) en haar collega van Economische Zaken (Van der Hoeven) allerlei protesten en zetten de plannen door.
In januari dit jaar ging een meerderheid in de Tweede Kamer akkoord met CO2-opslag in Barendrecht. Om begin maart toch wat gas terug te nemen: de plannen mochten verder ontwikkeld worden, maar de in demissionaire staat mochten er voorlopig geen vergunningen worden afgegeven.
Half maart werd de crisis- en herstelwet aan de Eerste Kamer voorgelegd, met daarin de plannen voor de CO2-opslag. Dat was tegen het zere been van de Energieraad, die hier een trucje in zag vaart te maken met de kabinetsplannen.

Vervolgens kwam er eind maart een onderzoek boven water, waaruit bleek dat twee gasvelden onder Barendrecht helemaal niet geschikt waren voor de geplande CO2-opslag. Dezelfde minister Van der Hoeven had om dat onderzoek gevraagd, maar de resultaten tot dan toe niet bekend gemaakt.
Je kunt, in de Barendrechtse kwestie, dus wel zeggen dat het kabinet al een fraai voorbeeld heeft gegeven van wat zij het “waarborgen van nationale en regionale belangen” noemt.

Mevrouw Cramer is op VROM vervangen door mevrouw Huizinga, die nu met de ondergrondse beleidsvisie op de proppen komt. Waarin het vooral gaat om dat er samenhang moet komen in boven- en ondergronds bouwen. Om knelpunten op te lossen, zoals “de aanleg van gasleidingen waarbij bovengronds een externe veiligheidszone in acht moet worden genomen”. Een van de punten waar de inwoners van Barendrecht zich juist druk om maken.
Er is, zo stel het kabinet “meer regie en een betere afstemming nodig”. Een extra aanwijzing om de CO2-opslag er door te drukken?

Eerdere artikeltjes over de demissionaire doordrammerij waren hier te lezen op 25 februari en 19 maart.

Geef een reactie

Skimmen kan niet meer

Skimmen kan niet meer Er blijken twee afdoende maatregelen tegen het skimmen van bankpasjes te zijn. En toch worden die niet op alle pinautomaten toegepast. Nee, eerst gaan banken, justitie en politie een proeftuin opzetten om onderzoek te doen naar middelen om skimmen tegen te gaan.

Dat lezen we in een communiqué van de Nederlandse Vereniging van Banken, het Openbaar Ministerie en politie. Logisch. Boeven vang je als ze een misdaad hebben begaan, gesnapt zijn en door de rechter achter de tralies worden gegooid. Dus als er nog morgen overal veilige pinautomaten staan, dan vallen er geen boeven te vangen.

Zo zal het niet helemaal liggen, maar er zijn twee partijen die beweren een eind aan het skimmen te kunnen maken.
De NS beweert dat de automaten op hun stations niet meer geskimd worden. Simpelweg door een invoerstuk te verzinnen, die het veel te lastig maakt om illegale skimstukken er op te zetten. Sinds de aanpassing van de automaten, vorig jaar september met de “Veilige Pasinvoer”, is het skimmen gereduceerd tot nul, volgens een NS-woordvoerder in een artikel in De Volkskrant.
De woordvoerder zegt ook dit middel beschikbaar te willen stellen aan andere partijen. Waarom is dat niet meteen gebeurd?

De Haarlemse uitvinder Jan Anton Roos heeft octrooi aangevraagd op zijn veilige methode: twee pincodes voor elke pas. Bij het pinnen gebruik je een van die codes. Wil je daarna nog een keer pinnen, moet je de andere code gebruiken. Heeft iemand je pincode afgekeken, dan kan hij de bankpas dus niet gebruiken, omdat hij de tweede code niet weet.
De Haarlemmer is er al eerder mee naar de banken gestapt. Maar die zagen er geen brood in, omdat het skimmen toen een relatief klein probleem was, zo stelt de heer Roos in een persbericht. Nu het probleem groter is geworden, hoopt hij dat zijn methode een nieuwe kans krijgt (lees ook meer op de website code02.org).
Een aardige oplossing. Maar die werkt natuurlijk niet bij skimapparatuur die de gegevens afleest van je bankpas, op het moment dat die in de gleuf zit.

Er is natuurlijk nog een derde methode. Gebruik gewoon geen pinautomaat op straat meer. Het kost je wat meer tijd om in de rij bij het loket in de bank op je geld te moeten wachten. Wie toch risico wil lopen bij de openbare geldautomaten, gokt er op dat de banken, justitie en politie snel met een afdoende oplossing uit hun proeftuintje komen. Ik vrees dat we daarop minstens net zo lang moeten wachten als de pinfraude al bestaat.

Ondertussen vraag je je af, waarom banken zo moeilijk doen, als het blijkbaar ook makkelijk kan.

Geef een reactie

Democratie zonder advies

Democratie zonder advies De PvdA presenteerde het verkiezingsprogramma en vooral de vernieuwing van de belastingen trekken de aandacht. Maar Job Cohen kondigde ook aan de democratie te willen vernieuwen.

In het verkiezingsprogramma staan, behalve bekende retoriek over het vertrouwen winnen van de burger, weinig concrete voorstellen voor die nieuwe democratie. Het meest expliciete voorbeeld is het inperken van hare majesteit’s invloed op de regering.
Zo staat het niet letterlijk in het programma (zie pagina 48 en 49 van het conceptstuk). Maar de PvdA wil het adviesrecht van de Raad van State afschaffen. De voorzitter van die Raad is de koningin.

Het kan ook een poging zijn de adviserende invloed van CDA-huize om zeep te helpen. Die partij heeft 5 leden in de raad. De PvdA heeft er 2, de VVD en D66 elk één. De overige acht leden zijn niet partijgebonden. En dan heb je Beatrix en Willem-Alexander nog.

De motivering die de PvdA aandraagt: de Kamer moet een sterkere rol krijgen. In dit geval moet de Eerste Kamer de rol van de Raad van State overnemen.
Nu zal niemand er erg rouwig om zijn een als dit relikwie uit 1531 wordt afgeslankt. Vooral ook omdat de adviezen van de Raad van State lang niet altijd serieus worden genomen door de regering. Menig advies gaat de prullenbak in. Daarnaast krijgt de regering er soms een tik op de vingers van de eerbiedwaardige raadsleden.

Zo maakte de Raad vandaag bekend dat het kappen van het Schinveldse bos onterecht was. De NAVO had last van de bomen en in 2006 besloot het kabinet het bos te rooien. De Raad van State vindt nu dat de argumenten daartoe onvoldoende waren en er dus niet gehakt had mogen worden.
Een flutuitspraak, want van weinig praktische betekenis. Tenzij het huidige kabinet wordt verplicht een nieuw bos aan te planten. Maar zover gaat de Raad niet.

Wat de adviezen betreft herinnert u zich misschien nog wel hoe de Raad de AOW-plannnen afkeurde en de regering die afkeuring naast zich neerlegde. Ook vond de Raad de inmiddels aangenomen crisis- en herstelwet onvoldoende en kreeg de kilometerheffing een negatief advies.
Maar de PvdA wil om een nog begrijpelijker reden van het gezeur van de Raad van State af.

De huidige demissionaire regering wilde, onderleiding van PvdA-minister Ter Horst, een nieuwe grondwet. De Raad van State oordeelde echter dat er eigenlijk geen goede redenen zijn tot een drastische wijziging van de grondwet.
Desondanks installeerde Ter Horst een staatscommissie, die de veranderingen moet voorbereiden. Daarbij passeerde ze ook nog eens de Tweede kamer, die liever eerst met de minister van gedachten wilde wisselen voordat er een voorstel op tafel komt. Logisch want Ter Horst stelde zich een nieuwe grondwet voor waarin geregeld zou worden dat grondwetswijzigingen voortaan niet zo makkelijk kunnen worden ingevoerd (lees meer in wat er op dit blog over werd geschreven).

Hier negeerde het kabinet, inclusief de PvdA, de Raad van State èn de Tweede Kamer. Nu stelt de PvdA een Nationaal Democratisch Akkoord voor. Want “we moeten wegen vinden om het vertrouwen van de burger in het proces van de democratie terug te winnen. We moeten nieuwe wegen vinden om de burger in het proces van de democratie serieus te nemen”, aldus het concept verkiezingsprogramma.
Dat Nationaal Democratisch Akkoord moet door behoedzaam en zorgvuldig overleg tot stand komen, omdat voor een nieuwe democratie ook grondwetswijzigingen nodig zijn.

Heeft de PvdA ineens ook “lessons learned” en heeft het spijt van de spoed waarmee Ter Horst een nieuwe grondwet wilde?
En dan wel de Raad van State afschaffen en geen duidelijke voorstellen noemen voor een nieuwe, sterke democratie? Gooi geen oude schoenen weg, voor je een paar goede nieuwe hebt, lijkt mij.

Geef een reactie

Liberaal en gesmeerd

Liberaal en gesmeerd Een berichtje vorige week, riep de vraag op waarom er met enige regelmaat VVD’ers in verband worden gebracht met smeergeld. De FIOD-ECD overviel VVD’er Ton Hooijmaijers, ex-wethouder in Amsterdam en ex-gedeputeerde bij de provincie Noord-Holland. Hij wordt verdacht van corruptie en omkoping bij vastgoedprojecten (meer bij de NOS).

We zullen zien of de FIOD harde bewijzen heeft gevonden. Maar het bericht doet wel denken aan de relatie die de VVD met ondernemend Nederland onderhoudt. Ondertussen zou de VVD, door schade en schande, moeten weten beter uit de buurt te blijven van alles wat met bouw en vastgoed heeft te maken.

Dat geldt trouwens niet alleen voor de VVD. Maar te blijven bij de liberale pogingen de economie gesmeerd te laten lopen: het doet denken aan een andere FIOD-actie. In 2008 was ex-VVD senator Cees van den Oosten de pineut. Hij werd zelfs gearresteerd op verdenking van het aannemen van smeergelden ten behoeve van een nieuwbouwproject in zijn woonplaats (bron: Volkskrant).
In 2006 haalde Neelie Kroes het nieuws wegens haar al te intieme banden met vastgoedondernemer Jan Paarlberg, die lid zou zijn van Holleeder’s criminele organisatie.

In 1999 werd bekend dat Stork smeergeld had betaald om een gaszuiveringsinstallatie te mogen bouwen voor de NAM. Projectmanager bij de NAM was de VVD’er Joop Vos, toen ook fractievoorzitter van de VVD in de Wassenaarse gemeenteraad. Hij werd veroordeeld tot het betalen van belasting over de ontvangen steekpenningen.
In 1999 begin ook de grote bouwfraudezaak te rollen, waarbij de betrokkenheid van VVD-minister Annemarie Jorritsma naar voren kwam. Ze had iets te nauwe banden met het bedrijf Koop Tjuchem, de ondernemer bij wie klokkenluider Ad Bos in dienst was.

Datzelfde bedrijf was niet te beroerd om in Groningen mee te werken aan de realisering van de Blauwe Stad. Nu moesten daarvoor wat boerenbedrijven het veld ruimen, maar Henk Koop had daarvoor de betaalde steun van Johan Remkes, toen VVD-gedeputeerde bij de provincie Groningen.
De bron voor dat nieuwtje kan ik u niet melden. Het ging in ieder geval om een iemand die er met zijn neus bovenop stond, toen Henk Koop wat flappen aan Remkes overhandigde om hem zover te krijgen wat oppositie tegen de Blauwe Stadplannen te smeren.
Remkes is een van de Kamerleden die heeft aangekondigd, na de verkiezingen, niet meer in de politiek terug te keren. Zou Henk Koop hem een baantje hebben aangeboden?

De bouwfraude sidderde door heel het land. Ook in Limburg, waar een voormalig VVD-wethouder uit Echt in 1992 werd veroordeeld voor het aannemen van steekpenningen van wegenbouwer Baars.
Het maakt allemaal wel heel begrijpelijk waarom de VVD zich zo sterk maakt voor ondernemend Nederland. Het maakt natuurlijk niet begrijpelijk waarom er VVD’ers zijn die daar een graantje van mee willen pikken.

Geef een reactie

De haas is dood, leve de haas

De haas is dood, leve de haas De paasplicht is voldaan. Men heeft gejubeld of een vuurtje ontstoken. Want fris was het nog wel.

De paus vond de Hollandse bloemen hartverwarmend, anderen vonden de paus te kil met zijne heilige zwijgzaamheid, betreffende katholieke jeugdzonden.
Wat kan een eenvoudig mens anders doen, dan de zinnen te verzetten in de tempels van kunst en kooplustigheid. Op 2e paasdag warmden velen zich al weer op voor het ritme van de alledaagse plicht, die altijd na een feestelijk lang weekend schijnt te moeten volgen.

Dat Jezus zich als een lam aan het kruis liet nagelen, wordt nog slechts in kleine kring gevierd. Het kunstje dat-ie een paar dagen later flikte, wordt massaal herdacht met paasontbijtjes en brunches, samenkomsten op woonboulevards en de ontvangst van drommen buitenlandse toeristen.
Jezus was het haasje vanwege de zonden der mensheid. Hij ging dood, stond weer op en een dag of veertig later had hij er genoeg van verwisselde het aardse voor het hemelse. Daarmee was de wereld nog niet van alle zondigheid verlost.

Daar ligt een schone taak voor de paus. Laat hij zonden op zich nemen van de katholieke herders, die koorknaapjes bezoedelden. Dan ten hemel varen, met medeneming van het totale katholieke erfgoed.
Eenmaal aangekomen bij god’s troon, wel de hoogste baas er even op wijzen dat het heel begrijpelijk is, dat hij danig uit zijn humeur is vanwege de zondigheid van al zijn zonen, maar dat hij op moet houden zijn toorn alleen te laten schudden onder de katholieke volkeren in Haïti, Chili en Mexico.

Of zouden god’s wegen veel minder ondoorgrondelijk zijn, dan wordt gedacht? Misschien heeft de schepper op die beruchte goede vrijdag wel gedacht: alles goed en wel, mensjes, maar je blijft met je fikken van mijn zoon af. En geselt de mensheid nu al weer eeuwen met zijn gramschap.
Dat snappen we wel. De paus ook. Die is zo stil, omdat hij zit te denken hoe hij de zondigheid tegen al die katholieke zonen recht kan breien.

Welnu, de veroplossing ligt voor de hand. Jezus was het haasje, nu de paus nog. Niet op zo’n barbaarse wijze als men op Golgotha te werk ging. Gewoon de kerkdeuren sluiten en met pensioen.

Geef een reactie

Rammelende partituur, klinkend resultaat?

Rammelende partituur, klinkend resultaat Twee weken geleden het land in de chaos achtergelaten, die is ontstaan na de val van het kabinet en de gemeenteraadsverkiezingen. Prachtige vakantie gehad en met een hoofd vol rust teruggekeerd. Geen krant gelezen, geen nieuws gezien, dus wel benieuwd of de boel hier weer een beetje op orde zou zijn.

Dat was snel bekeken. Niet dus. Wel een bericht gevonden, die tot een hilarische lachbui leidde. De 1 aprilgrap van de ambtenaren. Ik bedoel de ambtenaren die tot taak hadden een paar miljard aan bezuinigingen bij elkaar te verzinnen. Zij hadden hun werk volbracht en de demissionaire regering bracht de resultaten op 1 april naar buiten.

Wie de lijst met voorstellen heeft gelezen, zal toch ook sterk het gevoel hebben gekregen dat de ambtenaren een fikse grap hebben uitgehaald. Alleen al de voorstellen havoscholieren een jaar korter op te leiden en voor het bezoek aan de huisarts voortaan een toegangskaartje van 5 euro in te voeren, zijn zo hilarisch, dat het geheel nauwelijks serieus te nemen valt.

Nog hilarischer is, dat het wel serieus wordt genomen. Maar door wie? Dat zal het volgende kabinet zijn, dat na 9 juni bedacht moet worden. De chaotische brei aan voorstellen, is de partituur waar een nieuw kabinet mee aan de slag moet.
Onder leiding van een premier die met beide voeten stevig op de bok zal moeten staan, om als een ware maestro de rammelende partituur terzijde te schuiven en zich lenig door de materie zal worstelen.

Of krijgen we weer een clown als dirigent? En zal het publiek het klinkend resultaat uit eigen zak moeten betalen?
Zoals Denis Lacombe in een voorstelling van Cirque du Soleil uit 1990. Kijk op Youtube eens naar Denis Lacombe en voorspel dan eens welke politici kandidaat kunnen zijn voor de meest hilarische premier, na 9 juni.

In de serie Leiderschap en dirigenten verscheen eerder Sax en de democratie en Het stokje overdragen.

Geef een reactie

Demissionaire steun en stabiliteit

Demissionaire steun en stabiliteit Het demissionaire kabinet handelt lopende zaken af. Elke week worden er wat dossiers verwerkt, handtekeningen gezet en na de vrijdagse ministerraad worden we geïnformeerd over de stand van zaken. Het kabinet viel over een besluit dat in demissionaire toestand werd genomen. Zouden er nu echt ‘lessons learned’ zijn? Of valt er toch weer een controversieel besluit?

De ministerraad heeft besloten militairen in te zetten omdat: “De verhouding tussen de bevolkingsgroepen wordt gekenmerkt door nationalistische en etnische retoriek en de spanningen zullen in de aanloop naar de verkiezingen vermoedelijk verder toenemen. Vooralsnog heeft het gespannen politieke klimaat niet geleid tot een verslechterde veiligheidssituatie, maar evenmin is sprake van vooruitgang”.

Ja, dat het er nu, op weg naar de verkiezingen van 9 juni, wat hectisch aan toe gaat, dat weten we wel. Maar is dat een reden tot de inzet van militairen te besluiten?
Schrik niet. Hoe hectisch het ook is, de ministerraad heeft het niet over Nederland. Het citaat heb ik enigszins verminkt overgenomen. Het gaat om het besluit de EU-missie in Bosnië-Herzegovina voort te zetten tot 1 maart 2011 (hier het volledige persbericht).
Hoewel er dus geen sprake is van een “verslechterde veiligheidssituatie”, wil de EU geen risico;’s nemen en de verkiezingen in oktober veilig stellen.

Een andere missie wordt ook verlengd. De bijdrage aan de VN-vredesmissie in Soedan. Daar is het nog lang niet veilig, dus Nederland geeft gevolg aan een verzoek van de VN, aldus het persbericht van 5 maart.
Het verschil met de kwestie Irak is, dat het hier om steun en missies gaat waar vooraf wel VN-mandaten waren. Dus valt het onder ‘lopende zaken’ waar een demissionair kabinet geen buil aan kan vallen.

Toch kun je je afvragen waarom Nederland dan wel de missie in Uruzgan moet beëindigen en dat het de val van het kabinet waard was. Vergeleken bij Bosnië-Herzegovina, is Afghanistan is nog lang niet stabiel. Je zou dus eerder verwachten dat de militairen in Bosnië-Herzegovina terug worden geroepen. Al was het maar als de defensiebijdrage aan de bezuinigingen.

Wie de demissionaire besluiten van het kabinet wil blijven volgen, moet elke vrijdag de persberichten van de ministerraad er maar op na slaan. Vind je iets controversieels, meldt het hier in de reacties. Houdt u het kabinet een beetje in de gaten?

En meldt niet alleen dat. Ik nodig jullie uit de komende twee weken de reactiekolommen te gebruiken om kleine eigen kleine blogposts te plaatsen.
Ik ga namelijk op reces. Twee weken vakantie om op 4 of 5 april hier weer fris door te gaan. Het experiment om toch hier dagelijks nieuws te zien, maar dan van de reacteurs, is eerder een onnodige dood gestorven. Grijp je kans, en stuur wat in. Vanaf mijn vakantieadres ga ik het wel volgen.Maak er iets moois van!

Geef een reactie

Boeren boos op Balkenende

Boeren boos op Balkenende De supportact die CDA’ers in Assen opvoerden, doet vermoeden dat de traditionele achterban van Balkenende de man door dik en dun zullen blijven steunen. Dat ligt iets anders.

Het Agrarisch Dagblad kopt: Premier schoffeert Schreijer. Daarmee stelt het vakblad voor boeren en tuinders zich achter Annie Schreijer-Pierik, een van de eerste CDA’ers, die openlijk de kandidaatstelling van Balkenende als lijsttrekker ernstig in twijfels trok. Ze had zelfs een tegenkandidaat: Cees Veerman.

Het Agrarisch Dagblad gooide er meteen een polletje in en al 60 procent zag liever Veerman op nummer één, dan de in Assen gehuldigde Balkenende.
Balkenende was blij met dat het zaaltje dat het CDA in hotel Van der Valk had afgehuurd bomvol zat. Nu heeft dat hotel een zaal dat maximaal 700 mensen kan plaatsen, maar in een aangepaste opstelling kunnen er niet meer dan 350 in. En dat was dan ook precies het aantal aanwezige steunbetuigers.

Op die besloten bijeenkomst deed Balkenende de kritiek van mevrouw Schreijer af met: “Och, dat was toch een beetje een vertrekkend Kamerlid, en ik denk dat afscheid nemen pijn doet”.
Dat dedain was het Agrarisch Dagblad blijkbaar iets teveel. Balkenende moet oppassen dat hij niet al te lichtzinnig met zijn dissidenten omgaat.

Het dagblad Trouw deed en rondje bij andere regionale afdelingen en die zijn stukken minder content met JP de MP dan het publiek in Assen.
De secretaris van de Gelderse afdeling meent zelfs dat de agrarische achterban het CDA de rug toekeert. Anderen leggen zich bij de kandidatuur van Balkenende neer, bij gebrek aan beter. Dat is toch een dodelijke opmerking, voor zowel Balkenende als de partij zelf.
Een CDA-gedeputeerde zegt in Trouw wel goede kandidaten te zien: Cees Veerman (is-ie weer) als premierkandidaat en Ank Bijleveld als goede tweede.

De PvdA en de SP hebben hun kanjers al gevonden (Cohen en Roemer). Het CDA zal snel op zoek moeten naar een opvolger van Balkenende, want de boeren zijn al in opstand.
De trouwe lezer weet: ik ben geen fan van het CDA. Maar misschien kan ik meer sympathie opbrengen als Ank Bijleveld de lijsttrekker wordt. Omdat zij toch minder hooghartig omgaat met kritiek dan Balkenende (lees dit stukkie nog eens). Iemand anders nog sympathieke CDA-kandidaten?

Geef een reactie

Marktwerking en het ei van Columbus

Marktwerking en het ei van Columbus Beter een half ei dan een lege dop. Met die boodschap werden we vroeger opgevoed als krappe tijden tot zuinigheid leidden. Of, als er geklaagd werd over een schaars gedekte tafel, dienden we toch eens te denken aan al die mensen die het zoveel minder hadden dan wij.

En omdat in elk klein burgertje de kiem zit van een verwende kapitalist, reageerden we vaak verongelijkt met een: “Nou, dan gaan die mensen toch naar de markt?!”. We hadden ergens iets over marktwerking opgepikt. Dat marktwerking de oplossing voor alles was. Maar wat weet een zesjarige snotneus daar nou van?

Ruim 50 jaar later snap ik er nog steeds weinig van, maar we hebben nu veel meer informatie en begrijp ik het CBS-bericht van vandaag veel beter: Eieren alsmaar duurder.
Bij het boodschappen doen was ik al een keer geconfronteerd met een leeg schap, dat normaal gesproken tjokvol eieren stond. Eieren zijn ineens schaars. En dus zijn ze duurder. Logisch. De mantra ‘schaarste = duurder’ zit er goed ingeheid.

Maar waarom heeft een welvarend land ineens een schaarste aan eieren? Dat is de schuld van mislukte EU-samenwerking en het gegeven dat we een betere wereld voor legkippen willen.
Binnen de EU moet elk land de vreselijke legbatterijen sluiten. Duitsland was daar snel mee, maar had daardoor wel ineens te weinig eieren om iedereen van omeletten te voorzien. Dat heet een gat in de markt. De Nederlandse eierproducenten vulden dat gat en exporteerden massaal onze eitjes naar de buren. Gevolg: nu hebben wij te weinig eieren om alle monden mee te voeden. Dus niet alleen lege schappen. Als er wel een eitje is, dan kosten ze nu 11 procent meer dan vorig jaar.

Duitsland had gewoon tot 2012 moeten wachten met het sluiten van de legbatterijen. In 2012 moet elk Europees land de legbatterijen moeten sluiten. Of onze regering had moeten ingrijpen. Leuk dat de Duitsers zo snel zijn met het nakomen van afspraken, maar de consequenties moeten ze zelf maar nemen. Onze eitjes, blijven onze eitjes. Dan hoeven de prijzen ook niet omhoog, wat weer belangrijk is om de burger tevreden te houden. Er moet namelijk nog flink worden bezuinigd en dat gaat de burger wel betalen.
Maar de regering legt de eierexport niet aan banden, want dan help je de hele marktwerking om zeep. We zijn geen communisten!

Nu kunnen we in ons gelukzalig leventje wel een paar dagen zonder een eitje. De andere schappen in de supermarkt zijn afgeladen met veel en nog steeds betaalbaar spul. Rijst uit Azië bijvoorbeeld. Voor de mensen die het daar voor ons maken veel te duur. Omdat wij hier van de een op de andere dag rijst op biologische verantwoorde wijze zijn gaan telen, er dus schaarste optrad en we daarom die rijst importeren?

Nee. Dit is weer een ander marktmechanisme. In Azië werken ze hard op de rijstvelden. Hard werken was ook zo’n redenering waar wij mee grootgebracht werden. Wie hard werkt, zal het goed gaan. Nou, dat klopt. Ik werk hard en verdien genoeg om rijst en zelfs een wat duurder eitje te betalen. Ik begrijp steeds meer van marktwerking en hard werken, de pijlers van onze welvaart.
Ik begrijp alleen nog steeds niet goed waarom het niet opgaat voor de werknemers op de rijstvelden. Oh, wacht even. De rijst wordt vanuit Azië hierheen geëxporteerd. Dus daar schaarste, dus daar duurder, dus daar een probleem.

Nou, het dubbeltje is gevallen en ik kan weer over tot de orde van de dag. Dat wil zeggen: nog harder werken, zodat ik nog meer verdien en nog meer rijst kan eten. Kunnen ze in Azië meer rijst telen, zodat ze meer verdienen en hun eigen dure rijst kunnen betalen. Zo helpen we allemaal de marktwerking een handje.

Toch knaagt er iets. Bij de Aziaten is dat de honger, hier is dat het geweten. Dat knaagt des te harder, omdat het ei van Columbus me niet te binnen schiet. Behalve dan, dat ik wel begrip kan oopbrengen als er wel wordt ingegerepen. Bijvoorbeeld door de export alleen toe te staan voor alles wat een land nog over heeft, ná voeding van de eigen monden. Maar dat is dan weer protectionisme. Het eerste de beste Aziatische land dat daartoe overgaat, kan rekenen op wereldwijde tegenmaatregelen, waar ze ook niet beter van worden.

Geef een reactie

Twee kinderen – heel gezond

Twee kinderen - heel gezond Mocht Job Cohen minister-president worden, dan hebben we er eentje waarvan we gezond leiderschap mogen verwachten. Camiel Eurlings trekt zich terug om een gezin te stichten. Advies: hou het bij twee kinderen en ook hem kunnen we gezond en wel terug verwachten. Wouter Bos heeft drie kinderen. Da’s niet best, want daarmee loopt hij een grotere kans op ziektes.

Twee kinderen hebben is gezonder dan geen, één of meer kinderen. Dat is de vrolijke conclusie die Noorse en Engelse onderzoekers trekken, na een 33 jaar lang 1,5 miljoen mannen en vrouwen te hebben gevolgd (meer op gezondheidsnet.nl en de Britse Telegraph.co.uk).
Mensen met een of geen kinderen hebben een hoog risico op bijna alle ziekten. Nou, dat kan in mijn geval kloppen. Al zeer vroeg besloten geen kinderen te krijgen, en jawel hoor, zit ik opgezadeld met een reumakwaaltje en een slecht gehoor.

Ouders met meer dan twee kinderen lopen ook aardig wat risico, maar nou net weer niet voor zaken waar mijn ouders (drie kinderen gemaakt) aan leden. Moeder al lang overleden en vader hartpatiënt, maar ‘still standing strong’.
Tot zover de minuscule empirische check in eigen omgeving.

Toeval of niet, het getal 2 lijkt verdacht veel op het ideale kindertal dat een totale bevolking gezond kan houden. Het gemiddelde kindertal in Nederland staat op 1,7. Net onder de twee dus. Logisch dat de gezondheidskosten de pan uitrijzen?
We doen maar matig ons best het gemiddelde op te krikken naar twee. Er is een hele lichte toename. Ten opzichte van 2000 is het gemiddelde kindertal met 0,05 gestegen. Ruim 10 jaar geleden lag het rond de 1,5. Lager dan nu, dus er is een lichte neiging op naar de twee te gaan (zie deze CBS-Statline).

Dat zou helemaal naar de wens van Rouvoet zijn. Zelf vader van vier kinderen, dus hij moet wel oppassen met zijn gezondheid.
In februari 2008, stelde Rouvoet in De Pers, dat 2,1 kind per gezin heel gezond zou zijn om problemen op gebied van bevolkingskrimp en vergrijzing te voorkomen. Het kwam hem op stevige kritiek te staan, omdat velen hier geen bevolkingspolitiek à la China willen.

Een gemiddeld kindertal zegt natuurlijk niets over eigen gezondheid of die van gans het land. Maar als iedereen het bericht van de Noorse en Engelse onderzoekers serieus neemt, dan stelt dus niemand meer de vraag of men wel of geen kinderen wenst. Iedereen verwekt er precies twee.
Met ruim 4 miljoen vruchtbare vrouwen mogen we dus een babyboom van 8 miljoen kinderen verwachten. Wenselijk of niet?

Geef een reactie