Tag archieven: diepe polders

Maakbaarheidsverbod

ZuidplaspolderStaatssecretaris Huizinga (Verkeer en Waterstaat) overweegt een verbod op bouwen in diepe polders. Daarmee zou dan een traditioneel hollands stuk maakbaarheid ten einde komen. Ooit is men begonnen polders droog te malen om land te winnen en/of wateroverlast te beperken. In die lang vervlogen tijden hield me er geen rekening mee dat het water wel weer eens zou terugkomen. Men maalde er lustig op los, ongeacht hoe diep de droog te leggen polders ook zouden worden. En daarna kon het bouwen beginnen. Boerderijen, huizen, fabrieken en complete kantorenwijken.
Nog lang niet alle polders zijn volgebouwd en er liggen nog hele stapels bouwplannen op de tekentafels. Die lopen nu dus het risico te moeten wijken voor het water. Er zijn dus toch grenzen aan de maakbaarheid en die liggen nu bij het aanzwellende water, aangevoerd door de rivieren. Eén van de gevolgen van de klimaatveranderingen.
Buigt de staatssecretaris het hoofd voor deze ontwikkelingen? Niks ambities en hollandse waterweerbaarheid? Ze had toch eerst een nieuw
Deltaplan aangekondigd? Of houdt ze er rekening mee dat de overheid nog lang niet klaar is met rampenplannen die bij overstromingen noodzakelijk zijn als diepe polders rondom Den Haag (Wateringseveld) gevaar lopen? Dan maar liever geen risico gelopen en een bouwverbod uitvaardigen.
Huizinga heeft nog geen definitef besluit genomen. Eerst moet er natuurlijk een onderzoekje komen naar de werkelijke risico's. In plaats van een bouwverbod is bewustmaken van de risico's ook een optie. Dan zijn er geen verdere maatregelen nodig, zoals de
gemeente Oosterhout een bewuste keuze maakt haar burgers te leren leven met wateroverlast. Daar staan straten zo'n twee keer per jaar onder water. De gemeente is niet van plan het rioolstelsel aan te passen. Men schaft maar wat rubberlaarzen aan en met z'n allen een paar keer per jaar dweilen vergroot de gemeenschapzin.
Mevrouw Huizinga weet ook wel dat een bewustzijnsverruimend Postbus 51-spotje stukken goedkoper is dan het Deltaplan dat ze eerst voor ogen had. Dat is dan wel weer de soort maakbaarheid van deze nieuwe tijden. In plaats van handen uit de mouwen steken doen we niets. Een keerpunt in het maakbaarheidsdenken.
Leren leven met het water. Een goed idee? Bent u al voorbereid op natte voeten? Of heeft u toch liever hoge dijken zodat we het weer een tiental jaren droog kunnen houden? Bij dat Deltaplan vraagt de staatssecretaris niet alleen waterstaat-experts om hun ideeën. Ook mensen uit 'de creatieve hoek' zijn welkom. Nou, laat hier uw creativiteit maar stromen, zou ik zo zeggen.