In het regeringscentrum van de Verenigde Staten is thans gans de wereld verenigd. Op de eerste plaats om de financiële toestand in de wereld te bespreken. Maar op een lege maag is het slecht vergaderen, dus wordt er ook voor de lunch gezorgd.
Wie er even tussenuit wil kan een broodje eten tijdens de Duisenberg Lecture. Een bijeenkomst die de Rabobank voor zijn relaties organiseert ter gelegenheid van de jaarlijkse IMF-meeting.
Ingewijde bronnen verklappen dat een prins de lunchgasten zal toespreken. Een prins die van water en sanitatie verstand heeft.
Zouden de aanwezigen bij de Duisenberg Lecture nog interesse voor water hebben, nu ze een heel andere crisis aan hun hoofd hebben?
Oningewijde bronnen verwachten dat die prins met hetzelfde gezag het internationale gezelschap zal toespreken als enige weken geleden. Toen waste hij in New York de oren van de geachte VN-afgevaardigden en verklaarde ferm dat iedereen recht op schoon water en een wc heeft.
Diezelfde oningewijde bronnen verwachten dat die prins ongeveer hetvolgende zal zeggen:
“Heren! De mens is vervreemd geraakt van de natuur. Neem de eigenschappen van water. U bent ze vergeten en dat komt u nu duur te staan.
U had geld als water, u baadde in het geld. U liet het rijkelijk stromen over uw eigen kunstmatige akkers.
Water heeft de eigenschap bij de geringste verwarming te verdampen. Nu uw markten oververhit zijn geraakt, is dat precies wat er met uw geld is gebeurd. Verdampt! In rook opgegaan! Foetsie, weg, uw bronnen zijn opgedroogd. Een tsunami van vallende banken overspoelt de wereld.
U zag de bui al hangen en wat deed u? Het laatste geld bij elkaar graaien. Dat laatste geld was wel het appeltje voor de dorst van vele eenvoudige burgers, die spaarden voor hun oude dag of voor de toekomst van hun kinderen.
Een aantal weken geleden heb ik hier al duidelijk gemaakt dat iedereen recht heeft op water, iedereen recht heeft op een wc-pot.
Laat ik u nu vertellen: iedereen heeft recht op geld, iedereen heeft recht op een spaarpot. Dat geld kunt u niet naar eigen believen aftappen en afvoeren naar uw oases. Nu die slechts een fata morgana blijken te zijn, bedelt u bij uw regeringen en vraagt hen de kraan voor u open te zetten. Ik moet zeggen: uw wichelroedes weten de bronnen wel te vinden.
Heren! Ik eis van al diegenen die geld als water hebben onttrokken aan de samenleving, dat zij het onmiddellijk laten terugvloeien in de spaarbekkens van de burgers die nu hun huizen moeten verlaten, omdat ze slachtoffer zijn van een vloed aan valse beloften.
De regeringen roep ik op geen geld als water te verspillen aan hen die verantwoordelijk zijn voor deze rampen. Gebruik het om die talloze burgers te redden die, over heel de wereld, hun schamele voorraden in gevaar zien komen en op een droogje komen te zitten.
Heren! U pakt nu uw lunch op. U loopt met mij mee om het naar het Leger des Heils te brengen, in de wijk Anacostia, hier om de hoek. U weet wel, de wijk waar ruim 40 procent van de mensen onder de armoedegrens leeft en waar u dure huizen bouwt onder het mom van vooruitgang en ontwikkeling.