Tag archieven: gulden

Euro voor een appel en een ei?

BoodschapenNa de invoering van de euro, is meermalen betoogd dat het leven duurder is geworden. Nou, zegt de Telegraaf, dat valt reuze mee. De doorsnee boodschappen zijn tussen 2002 en nu slechts 2 procent duurder geworden.

Eens terugblikken.
15 november 2011: Boodschappen ruim 15 procent duurder, kopt diezelfde Telegraaf. Drie jaar eerder, 18 augustus 2008, zijn volgens de Telegraaf, de boodschappen 10 procent duurder dan het jaar ervoor.
Tussendoor, in augustus 2010, vond de Telegraaf de dagelijkse boodschappen nog steeds aan de dure kant, dit keer zonder cijfers te publiceren.

Als die percentages over de langere periode uiteindelijk op de twee procent komen, dan moet het in de overige jaren wel erg goedkoop zijn geweest.
We kijken even bij het CBS en inderdaad: ten opzichte van 2002 waren de gemiddelde prijzen voor voedingsmiddelen 1,9 procent gestegen. In de boodschappenkar van het CBS zit wel een heel ander pakket dan de Telegraaf heeft ingeladen. Het CBS keek naar 13 gangbare voedingsartikelen, waaronder aardappelen, eieren, melk, maar ook koffie, thee en suiker. De Telegraaf deed er ook toiletpaper en ander zaken bij.

Het CBS heeft ook cijfers over voedingmiddelen alleen. In 2011 waren die ruim 8 procent duurder dan in 2002. Volgnes De Telegraaf moet je toch echt een lading frisdrank en wasmiddelen in je boodschappenkar storten om op die 2 procent te komen.
Gooien we de boodschappentas van het CBS vol met groente, fruit, brood en wasmiddelen, dan zie je dat die wasmiddelen in 2011 zo’n 18 procent goedkoper zijn dan in 2002. Het hele pakket is echter ruim 4 procent duurder geworden.

Nog steeds zijn de cijfers hierboven gerelateerd aan 2002, het jaar waarin de euro een feit werd. Maar om te zien of die euro een rol speelt, lijkt een vergelijking met de jaren ervoor, de gulden jaren, meer relevant.
Ten opzichte van 2001 is het CBS-pakket 7,76 procent duurder. Ten opzichte van 2000 zijn de prijzen 17,24% duurder.
Dat is toch wat anders dan het Telegraafpakket dat volgens de krant in 2002 78,90 euro kostte en in 2011 80,56 euro. Dat is inderdaad een verschil van 2,1 procent.

Als je al die jaren geen last van prijsstijgingen hebt gehad, dan heb je dus waarschijnlijk meer wasmiddelen dan groenten en fruit geconsumeerd. In hoeverre dat ook nog met de euro te maken had en niet met wereldwijd stijgende voedselprijzen (graan, rijst) dat laat de Telegraaf buiten beschouwing. Die spullen komen waarschijnlijk amper voor in het boodschappenkarretje van de krant.

In een iets andere versie, met toevoeing van het laatste nieuws, is dit artikel ook op Sargasso te lezen, alwaar uw redacteur onder het pseudoniem P.J. Cokema schrijft.

Geef een reactie

De gulden is terug!

GuldenDe discussie over terugkeer naar de gulden is niet eens afgerond of de munt is al terug. Dat wil zeggen: de Nederlandse Bank weet waar ze zijn. Een slordige 257 miljoen euro aan guldenbiljetten slingert bij de mensen thuis rond. De DNB schat dat er ook nog 300 miljoen guldenmunten in privébezit zijn.

De biljetten zijn nog wat waard, de munten niet, zegt de bank. Dat blijkt niet helemaal waar. Als muntaanduiding is de gulden terug op de prijslijsten van een cateraar in Badhoevedorp. Het blijkt een geste van protest.  De ondernemer baalt van het gebrek aan adequate maatregelen tegen de eurocrisis. Dat zijn klanten ‘lekker wat geld over houden’ aan deze actie, moet natuurlijk puur symbolisch worden gezien.

Een gulden met werkelijke waarde is opgedoken op de beurs van de MPO (Munten- en Postzegel Organisatie). Op een veiling kan deze gulden wel duizend euro opleveren. Het is wel een bijzonder exemplaar: een gouden gulden met een misslag. De tekst “God zij met ons’ staat er niet goed op. Wie thuis dus nog een gemankeerde gouden gulden uit 2011 heeft, kan hem maar beter naar de veiling brengen.

Even later begin een mevrouw in het Brabantse Keldonk een wisselkantoor voor guldens. Ze spaarde guldens, rijksdaalders, maar ook  kwartjes, dubbeltjes en stuivers voor het goede doel. Nu heeft ze nog zo’n 25 kilo aan oude munten en die mochten mensen inruilen voor euro’s. De ondernemende Keldonkse had lucht gekregen van een actie van pretparken. In het weekend van 10 december kon je namelijk met oude guldens de toegang betalen.

Wie niet zo gauw wist, waar hij zijn oude guldens had rondslingeren, kon bij het wisselkantoor voor € 4, 50 tien guldens krijgen.
De pretparken incasseerden 10.000 gulden aan pre-euro geld. De winst zat in de 50 procent bezoekers meer, die naar de attracties togen.

De gulden is in ieder geval keihard terug als reclamemiddel. Wat wel sneu is: niet alle euro’s hebben dezelfde waarde. Herinner je de eurokit, of het Zalmzakje nog? Het setje munten dat iedereen kreeg bij de invoering van de euro? Wel, daar krijg je niet meer voor terug dan het tien jaar geleden waard was. Hooguit 3, 88 euro.

Wie echt nog wat van waarde terug wil zien voor oude munten, moet tussen de 300 miljoen oude guldenmunten op zoek naar zilveren guldens en rijksdaalders. De koers van zilver is zodanig dat een zo’n gulden 3 euro en een rijksdaalder 7 euro kan opleveren.

Geef een reactie

Wilders onderzoekt zijn jeugdzonde

FoutGeert Wilders wil onderzoeken of herinvoering van de gulden op lange termijn beter is dan vasthouden aan de euro. Dat onderzoek is dan indirect een research naar zijn eigen jeugdzonden. Want waar was Wilders toen de euro werd ingevoerd?

De voorbereidingen werden getroffen in de jaren voor het verdrag van Maastricht (1992). Het CDA-PvdA kabinet Lubbers III zette de laatste stappen richting invoering van de euro. De voorbereidingen liepen door onder Kok I, met VVD-minister Zalm op Financiën. De Zalmnorm werd een feit (1994) en Kok en Zalm wisten in 1997 het Stabiliteitspact van de grond te krijgen.
Al die tijd was Wilders beleidsmedewerker bij de Tweede Kamerfractie van de VVD (vanaf 1990). Hij mocht zich bezig jouden met het schrijven van toespraken en het sociaal-economisch beleid.

Onder Kok II werd de euro de officiële munt waarmee wisselkoersen en obligaties werden uitgedrukt (1998). In 1999 werd de euro definitief tot officiële munteenheid benoemd. Minister Zalm joeg er in 2001 een aantal wetten door het parlement om de overgang van gulden naar euro te realiseren en in 2002 kregen we dan de euro in onze portemonnees.
Wilders was inmiddels opgeklommen van beleidsmedewerker tot lid van de VVD-fractie (vanaf 1998). Opmerkelijk feitje in deze geschiedenis: in 2000 mocht Griekenland, sinds 1981 wel lid van de EEG,  toetreden tot het Europees Monetair Stelsel. De VVD had er destijds niets op tegen.

Pas daarna (2004) stapte Wilders uit de VVD. Niet vanwege onenigheid over de euro, maar omdat hij binnen de VVD te weinig ruimte kreeg voor zijn ‘conservatief-liberale’ gedachtegoed betreffende immigratie en de islam. Toen hij in 2006 aan de verkiezing deelnam verscheen in het PVV verkiezingspamflet dan ook zijn eurospeerpunt: een referendum over de wenselijkheid de euro te behouden.

Het drama van de eurocrisis biedt hem nu gelegenheid dat speerpunt bovenaan zijn agenda te zetten. Maar niet zonder eerst een onderzoek te doen. Dat onderzoek gaat natuurlijk over de toekomst van de gulden en niet over hoe de gulden hier verdween. Toen dat allemaal werd voorbereid, ingevoerd en werkelijkheid gemaakt, werkte Wilders er aan mee en stemde er mee in.

Het is niet meer dan de jeugdzonde van een beginnend parlementariër. Hij had zich natuurlijk aan de fractiediscipline te houden. Hij stapte daar met een groots gebaar uit en even groots erkent hij nu, indirect, zijn schuld. Hulde voor deze rechtsindirecte hand-in-eigen-boezem.

Hier de euro-Wildersgeschiedenis nog even samengevat.

Eurotijdlijn

Geef een reactie