Tag archieven: Wilders

Wilders onderzoekt zijn jeugdzonde

FoutGeert Wilders wil onderzoeken of herinvoering van de gulden op lange termijn beter is dan vasthouden aan de euro. Dat onderzoek is dan indirect een research naar zijn eigen jeugdzonden. Want waar was Wilders toen de euro werd ingevoerd?

De voorbereidingen werden getroffen in de jaren voor het verdrag van Maastricht (1992). Het CDA-PvdA kabinet Lubbers III zette de laatste stappen richting invoering van de euro. De voorbereidingen liepen door onder Kok I, met VVD-minister Zalm op Financiën. De Zalmnorm werd een feit (1994) en Kok en Zalm wisten in 1997 het Stabiliteitspact van de grond te krijgen.
Al die tijd was Wilders beleidsmedewerker bij de Tweede Kamerfractie van de VVD (vanaf 1990). Hij mocht zich bezig jouden met het schrijven van toespraken en het sociaal-economisch beleid.

Onder Kok II werd de euro de officiële munt waarmee wisselkoersen en obligaties werden uitgedrukt (1998). In 1999 werd de euro definitief tot officiële munteenheid benoemd. Minister Zalm joeg er in 2001 een aantal wetten door het parlement om de overgang van gulden naar euro te realiseren en in 2002 kregen we dan de euro in onze portemonnees.
Wilders was inmiddels opgeklommen van beleidsmedewerker tot lid van de VVD-fractie (vanaf 1998). Opmerkelijk feitje in deze geschiedenis: in 2000 mocht Griekenland, sinds 1981 wel lid van de EEG,  toetreden tot het Europees Monetair Stelsel. De VVD had er destijds niets op tegen.

Pas daarna (2004) stapte Wilders uit de VVD. Niet vanwege onenigheid over de euro, maar omdat hij binnen de VVD te weinig ruimte kreeg voor zijn ‘conservatief-liberale’ gedachtegoed betreffende immigratie en de islam. Toen hij in 2006 aan de verkiezing deelnam verscheen in het PVV verkiezingspamflet dan ook zijn eurospeerpunt: een referendum over de wenselijkheid de euro te behouden.

Het drama van de eurocrisis biedt hem nu gelegenheid dat speerpunt bovenaan zijn agenda te zetten. Maar niet zonder eerst een onderzoek te doen. Dat onderzoek gaat natuurlijk over de toekomst van de gulden en niet over hoe de gulden hier verdween. Toen dat allemaal werd voorbereid, ingevoerd en werkelijkheid gemaakt, werkte Wilders er aan mee en stemde er mee in.

Het is niet meer dan de jeugdzonde van een beginnend parlementariër. Hij had zich natuurlijk aan de fractiediscipline te houden. Hij stapte daar met een groots gebaar uit en even groots erkent hij nu, indirect, zijn schuld. Hulde voor deze rechtsindirecte hand-in-eigen-boezem.

Hier de euro-Wildersgeschiedenis nog even samengevat.

Eurotijdlijn

Twee heren

HerenHeer 1 (voor de kijkers rechts): Ik daag je uit het Europa-pakket niet te steunen.
Heer 2 (voor de kijkers links) : Joh, trek zelf de stekker er uit.

Heer 1: Ik heb niks te trekken, want ik zit nergens in.
Heer 2: Hou dan op met gedogen.

Heer 1: Dat kan niet.
Heer 2:  Waarom niet?

Heer 1: We hebben een herenakkoord.
Heer 2: Daar staat toch in dat jullie het niet over alles eens zijn?

Heer 1: Aan je ogen mankeert niks.
Heer 2: Nou dan…..

Heer 1: Niks, nou dan. We hebben ook afgesproken elkaar te respecteren.
Heer 2: Ja, ten koste van Henk en Ingrid.

Heer 1: Van wie?
Heer 2: Henk en Ingrid.

Heer 1: Oh ja, die was ik even vergeten.
Heer 2: Ze zijn wel jouw Henk en Ingrid.

Heer 1: Ja, ja, dat weet ik heus nog wel.
Heer 2: Die worden behoorlijk genaaid.

Heer 1: Ja hoor eens, iedereen moet er wat van voelen.
Heer 2: Hé, da’s jouw tekst niet!

Heer 1: Nou en?
Heer 2: Henk en Ingrid zullen zich wel goed beroerd voelen.

Heer 1: Geeft niks, ik heb extra verplegend personeel voor ze geregeld. Ze worden goed verzorgd.
Heer 2: Ben jij er van af.

Heer 1: Als je dat zo erg vindt, waarom steun je dan al dat geld dat naar de nieuwe moslims gaat?
Heer 2: Hè? Zijn er nieuwe moslims?

Heer 1: Jawel. De Grieken!
Heer 2: Man, dat zijn helemaal geen moslims.

Heer 1: Kan zijn, maar er gaat een hoop geld aan op. En jij doet daar niks aan.
Heer 2: Waarom doe je dat zelf niet? Jij kunt toch zeggen: tot hier en niet verder?

Heer 1: Dat zeg ik ook.
Heer 2: Maar je verbind er geen consequenties aan.

Heer 1: Nee, dat mag jij doen.
Heer 2: Ik zit niet in een positie om consequenties af te dwingen.

Heer 1: Nee, jammer hè? Lekker puh!
Heer 2: Als je een vent bent, trek je de stekker er uit.

Heer 1: Ik wacht gewoon op 2012. Het jaar van de waarheid.
Heer 2: De waarheid? Was dat niet een communistisch krantje?

Van wie is dit land?

Rutteland De verkiezingen hebben bij twee mensen in ieder geval iets duidelijk gemaakt. Nederland is niet van jou en mij, Nederland is van Rutte en Wilders. En de heren zijn zo in hun sas met al die stemmen die ze hebben vergaard, dat we een kadootje krijgen. We krijgen ons land terug!

Rutte was zo slim tot het laatst te wachten met zijn toespraakje. Eerst mocht Wilders. Bij de NOS zagen en hoorden we hem zeggen: “We zullen Limburg teruggeven aan de Limburgers, Friesland teruggeven aan de Friezen en Nederland teruggeven aan de Nederlanders en al die PVV-stemmers” (op ongeveer 3 min.
van dit fragment).

Nou, even later bleek Rutte het daar gedeeltelijk mee eens. Ook voor de NOS-camera’s riep hij: “We gaan er voor zorgen, dames en heren, dat we gewoon dat prachtige land weer teruggeven aan de Nederlanders, want dat is ons project” (op ongeveer 3 min. 15
van dit fragment).
Kijk, Rutte moest natuurlijk een kleine correctie toepassen op de uitspraak van Wilders. Want geloof maar dat het ook Rutte te ver gaat het land terug te geven aan “al die PVV-stemmers”.

Maar wat denken die twee wel? Dat ze het land in hun zak hebben? Dat ze sinterklaas kunnen spelen en als een stel grootgrondbezitters het land onder het volk kunnen uitdelen?
Natuurlijk is het ook hun land. Maar meneer Rutte, meneer Wilders, het is ook mijn land. En van al die mensen die er wonen, werken en leven. Al was het maar omdat we daar belasting voor betalen, Rutte! Wie betaalt, die bepaalt toch?
Hoe halen ze het in hun hoofd iets terug te geven, dat helemaal niet in hun eigendom is?

Het verbaast me enorm, dat niemand hier over valt. Die hoogmoed, die ijdeltuiterij, die grootheidswaanzin kennen we alleen van een paar dictatoriale idioten, waarvan er eentje niet te beroerd is op zijn eigen volk te schieten.
Nou siert het de heren Rutte en Wilders dat ze in ieder geval menen land terug te moeten geven. Had Gadaffi dat meteen gezegd, dan was het niet zo’n puinhoop nu in Libië. Rutte en Wilders denken vast mogelijke volksopstanden te voorkomen.

Rutte zag het verlies van zijn coalitiepartner en sloot zich rap aan bij de retoriek van zijn gedoogpartner. Een partner die geen boodschap leek te hebben aan regentenmentaliteit en daarom zo populair is bij veel mensen. Hoe vaak schoffeerde hij niet ministers en Kamerleden? Daarmee trok hij kiezers aan die de gevestigde orde zat waren. Nu ontpopt hij zich als een minstens even grote regent. Iemand die het beter denkt te weten en ook nog eens meent het land in bezit te hebben.

Zijn wortels liggen bij de VVD. Niet vreemd dat hij het met Rutte goed kan vinden. Zeker niet nu duidelijk is dat ze er dezelfde regenteske mentaliteit op na houden.
Als er iets een spoeddebat waard is, als er iets is waar journalisten om een nadere tekstverklaring mogen vragen, dan is het ons land. Wat bezielt de heren deze uitspraken te doen?

Vrijheid is…

De schuld van Ontwaarden we hier gisteren een opleving van Nederlandse stammentwisten, bereiken ze vandaag een triest hoogtepunt. Er vallen geen doden, maar er sneuvelen wel reputaties.

We leven in een vrij land. Iedereen heeft het recht excuses te maken. Staatssecretaris Bleker (CDA) dacht vrijuit te kunnen spreken over zijn Op een onbekende plek elders in het land sprak iemand, geen idee wie, dat het allemaal de schuld is van Al Qaida en vroeg om maatregelen.
Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Rutte belde Verhagen, Verhagen belde Bleker en die ging door het stof. Alsof het ook hier een woestijn is.

We leven in een vrij land. Iedereen heeft het recht bang te zijn voor bedreigingen. De VARA had een krabbeltje van een cartoonist op Joop.nl geplaatst. Ergens in het land sprak iemand, wie is dat toch, dat het allemaal de schuld is van Al Qaida en dreigde met maatregelen.
Nou, dat is goed ontvangen. De aanhangers van meneer bedreigen Joop.nl nu zo dat deze terugkrabbelt en de cartoon van de site heeft gehaald. Hulde trouwens voor de media die in hun berichtgeving hierover de cartoon laten zien (o.a. Trouw en Elsevier).

We leven in een vrij land. Iedereen heeft het recht onbevoegd de psychiater uit te hangen. Vanaf diverse locaties in het land roept iemand, ik geloof dat ik al weet wie, dat het allemaal de schuld is van Al Qaida dat Huub Oosterhuis een beetje
heel erg dom is. Die kwalificatie valt nog mee vergeleken met het roemruchte knettergek, waarmee hij een bewindspersoon ooit diagnostiseerde.

We leven in een vrij land. Iedereen heeft het recht dingen door elkaar te halen. Er zwerft door het land iemand, kom, hoe heet-ie ook alweer, die niets anders doet. Dat valt de man niet kwalijk te nemen, omdat het allemaal de schuld is van Al Qaida.
Mij valt ook niets te verwijten, want in een vrij land mag elke gek net zoveel beweren, als een idioot in een woestijn. Toch?

Vrijheid is roepen dat het allemaal de schuld is van Al Qaida.

Stammenstrijd.

Trio Rutte Terwijl in de Libische woestijn stammen zich afkeren van Gaddafi en de despoot zelf stammen oproept de olievelden te vernietigen, kent ook de polder zijn stammenstrijd. Want ook hier moet er nog een revolutie gewonnen worden.

Het is gebruikelijk dat in de aanloop van verkiezingen de politici flink hun mondje roeren. En hoewel de Provinciale Statenverkiezingen normaal gesproken alleen over de polders gaat, staat er deze keer meer op het spel. Zal het Trio Rutte in staat worden gesteld echt te regeren?
Zonder voldoende steun in de Eerste Kamer zal dat erg lastig worden. De Eerste Kamer wordt na de verkiezingen van 2 maart opnieuw samengesteld, dus Rutte vindt zelf dat de verkiezingen deze keer wel een landelijk belang hebben. Als kersverse vader des vaderlands, dus niet als partijtrekker, roept hij de burgers op massaal te gaan stemmen.

Zijn gedoogverloofde vindt dat Rutte zijn mond
wel verder open mag trekken. Hij wil Rutte en Verhagen meer op campagnetour zien. Rutte vindt de opmerking belachelijk. Dat hebben we even opgezicht in het woordenboek. Belachelijk is een ander woord voor knettergek.

Rutte zegt zelf dat VVD, CDA en PVV “een meerderheid nodig in de Eerste Kamer om onze plannen te kunnen doorvoeren”. Het CDA vindt dat ook en voert een
interne stammenstrijd. Lijsttrekker Brinkman roept de CDA’ers die samenwerking met de PVV niet zo zien zitten, op hun mond dicht te houden.
Kortom: de rechtsliberale revolutie dreigt te mislukken door de onderlinge stammentwisten. De grote vraag is natuurlijk: hoe zal het volk reageren op 2 maart? Blijft het in grote getale thuis, omdat dat nu eenmaal de folkloristische traditie is bij de Statenverkiezingen? Of steunt men de twistende stammen en zal het nieuwe regime de komende jaren steviger in het zadel zitten dan nu het geval is?

Of groeit de tegenstand en krijgen we een nieuwe lente? Een steeds groter deel van het volk is immers in beweging tegen de plannen van het Trio Rutte? Vorige week
constateerden we al dat er vanaf december 2010 steeds meer volk de straat op gaat. Met de laatste acties in februari is de onrust in de samenleving toegenomen van gemiddeld 7 tot 8,5 acties per maand. Het grootste deel betreft de bezuinigingsplannen van Rutte (zie dit overzicht – exceldocument!).

Als die beweging nog verder toeneemt en men de stembus serieus neemt als middel om veranderingen te bewerkstellingen, dan zou de rechtsliberale revolutie wel eens een kort leven beschoren kunnen zijn.

De stemming zit er goed in.

Boos Het is niet meer bij te houden hoe vaak, maar weer is Wilders boos. Nu om kinderen die in een filmpje uitleggen waarom ze niet op de PVV gaan stemmen.

Wilders wordt er nog wel eens van beschuldigd maar één thema op zijn politieke programma te hebben staan. Het zou hem alleen om de islam te doen zijn. Met die kritiek wordt de man schromelijk tekort gedaan. Zijn tegenstanders zouden zijn programma eens serieus moeten bekijken. Het brede terrein dat Wilders bestrijkt is imposant. Zeker, hij doet wat narrig over de islam. Maar er is meer.

Wilder is boos op
een cartoonist. Wilders is woedend op de koningin. Wilders is furieus op een korpschef. Wilders is kwaad op een ambassadeur. Wilders is woest op een schoolhoofd.
Hij is boos op de Rijksdienst voor het wegverkeer, ziedend op wetenschappers, Boos op de NOS en op boos op Kinderen voor kinderen. Boos op leermiddelen en boos op Verhagen. Boos ook op Ger Leers. En op minister Rosenthal.

Een dag niet boos geweest, is een dag niet geleefd. Dat moet het motto van Wilders zijn. En hij heeft er succes mee. Wie zijn naam bij google intikt, ziet een indrukwekkende lijst van zaken die Wilders heeft bereikt met zijn
boosheid en woede. Onbegrijpelijk dat de immer blije Rutte zoveel meer stemmen heeft gehaald, dan de boze Wilders.

Zou hij het soms geleerd hebben van Balkenende? Die kon er
ook wat van. Nee, dat zal niet want Wilders was ook boos op Balkenende. Het is waarschijnlijker dat hij het van Rutte heeft geleerd. Rutte was boos op collega’s en op de televisie. Logisch dat Wilders Rutte gedoogd. Inclusief Verhagen, want ook hij kan boos zijn. Op burgemeesters en op de Fifa. Okee, hij is ook wel eens boos geweest op Wilders, maar dat mag geen naam hebben.
Maar wat echte boosheid betreft, moeten Rutte en Verhagen in Wilders toch hun meerdere erkennen.

Vrijheid, blijheid. Een Nederlands gezegde, waar Wilders een verfrissend nieuwe dimensie aan heeft gegeven.

Wilders' faalakkoord (2)

Vergagen enWilders Wie Wilders liever in een cordon sanitaire gevangen ziet, mag enigszins tevreden zijn met het gedoogde regeerakkoord. Wilders zit in de tang van het cordon strategique, waarin Rutte en Verhagen hem hebben gelokt. Het maakt Wilders niet monddood, maar beperkt zijn invloed dermate dat het akkoord zelfs tegen hem werkt.

Dat schreef ik
gisteren hier en voor we over gaan tot de orde van de dag, omdat het CDA straks van het congres toestemming heeft gekregen mee te regeren, vandaag een kleine toevoeging.

Om te beginnen: ook op twee andere weblogs is te lezen, dat de PVV verliest door het regeerakkoord te gedogen. Op Sargasso een schrijven
aan Henk en Ingrid, de karikaturen van de PVV-stemmers. Het duo wordt herinnerd aan het PVV verkiezingsprogramma en Sargasso somt op waar Wilders zijn kiezers tevreden heeft kunnen stellen en waar niet. Wilders’ hoofdthema komt in het akkoord niet uit de verf: “Als je de ‘tsunami van islamisering’ wilt tegenhouden, dan is het geen fraai resultaat. Om dat te doen moeten er toch teveel internationale verdragen worden opgezegd”.

Op Panzerfaust
schrijft Kornuit: “Wilders is effectief getangd. Haags gedickswaffeld”. De partij heeft geen macht om de stekker uit het VVD-CDA kabinet te halen, omdat de partij niet in dat kabinet zit. Dat klopt natuurlijk. De PPV blijft in de oppositie en zal daar bondgenoten moeten vinden om het kabinet meer richting de PVV-standpunten te krijgen. Dat zal niet lukken, want de Kamer is te veel verdeeld.

Het
concept regeerakkoord maakt de beperkte bewegingsvrijheid van Wilders duidelijk: “Bij voorstellen uit het regeerakkoord kan de PVV-fractie tegenstemmen. Moties van wantrouwen en afkeuring zullen – voor zover het maatregelen uit het regeerakkoord betreft – door de PVV niet worden gesteund”.
Er is al vaker gezegd en geschreven dat Wilders mag blijven roepen wat hij wil. Eén ding mag hij vanaf vandaag niet meer: de een na de andere motie van wantrouwen of afkeuring indienen. Zelfs als hij een motie van treurnis steunt, zal zijn betrouwbaarheid als gedoger in het geding komen.

Wilders heeft gefaald.

Wilders' faalakkoord

Wilders faalt Er lijkt een vrijwel unaniem oordeel te zijn dat Geert Wilders goed heeft gescoord in het gedoogakkoord. Er zijn echter een aantal punten aan te wijzen, waaruit je op zou kunnen maken dat Rutte en Verhagen hem vies in de tang hebben. Geen cordon sanitaire, maar een cordon strategique. Het maakt Wilders niet monddood, maar beperkt zijn invloed dermate dat het akkoord zelfs tegen hem werkt.

Alvast een paar van die punten. Uit
het regeerakkoord, want het gedoogakkoord is niet meer dan een kopietje van de immigratie- en veiligheidparagrafen uit het regeerakkoord.

Onder het hoofdstukje Bestuur, lezen we: Het kabinet komt met een voorstel dat inhoudt dat Nederland naar een paspoortgeldigheid van 10 jaar gaat en het kabinet komt met voorstellen die het eenvoudiger maken voor Nederlanders in het buitenland om hun stem uit te brengen bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer en het Europees Parlement.

Het Nederlanderschap zal dan wat moeilijker te verkrijgen zijn, heb je het eenmaal dan levert het wel een 10-jarig paspoort op. Binnen de huidige wetgeving zullen er dan meer Nederlanders langer met een dubbel paspoort rondlopen.
En wonen ze in het buitenland dan wordt het makkelijker te stemmen. Nu keren nogal wat Nederlanders terug naar het geboorteland van zichzelf of hun ouders. Als dat een land met overwegend islamitische invloeden zijn, dan bestaat dus de kans dat er vanuit islamitisch denken wordt gestemd.

Onder de kop Economie betuigt het kabinet een grotere steun aan het MKB (Midden- en kleinbedrijf). Maar dat houdt de ‘tsunami’ aan islamitische slagerijen, bakkerijen en kruideniers toch niet tegen?

Onder Migratie lezen we ferme taal. Kern van de boodschap: de immigrant moet er zelf alles aan doen om zijn intrede bewijsbaar te rechtvaardigen en zijn inburgering zelf adequaat ter hand nemen. Echter: Voor degenen die hiervoor over onvoldoende middelen beschikken, komt het kabinet met een sociaal leenstelsel dat inhoudt dat de lening wordt terugbetaald.

In de praktijk gaat dat vervelende gevolgen hebben. Op de eerste plaats voor de immigrant, maar om Wilders ter wille te zijn zal dat Rutte en Verhagen dat aan hun achterwerk oxyderen
Maar belofte maakt ook schuld. Impliciet wordt hier gesteld dat laagopgeleide immigranten wel toelaatbaar blijven, alsmede vluchtelingen, van welk opleidingsniveau dan ook.
Voor beide groepen geldt dat ze zeker niet erg rijk zullen zijn en Rutte en Verhagen beloven deze mensen financiële steun. Gezien de kansen op de arbeidsmarkt van veel immigranten, zullen er nogal wat zijn die de lening niet terug kunnen betalen. Voor hen volgt dan uitwijzing, voor de staat volgt een kastekort. Plus de rimram de mensen weer over de grens gezet te kunnen krijgen.
Praktisch erg lastig allemaal en hier is dus, heel listig, de deur opengehouden voor alle immigranten, ook al ronkt de rest van het akkoord iets anders.

Kortom: Wilders heeft geen gedoogakkoord bereikt, maar is akkoord met zijn eigen falen. Zijn er lezers die meer van dit soort punten hebben ontdekt?
Lees ook hier deel twee.

Het Huis voor democratie en rechtsstaat

Kabinet Rutte Vandaag is het Huis voor democratie en rechtsstaat officieel opgericht. Hard nodig,want we hadden natuurlijk nog geen democratie, laat staan een rechtsstaat.

De nog officieel te benoemen directie, stelde zich alvast voor aan de pers en verklaarde een sterker Nederland te bouwen. Redt u dat met zijn tweeën?, vroeg een journalist. Nou, antwoordde directielid I, alle goede dingen komen in drieën, dus hebben we de hulp ingeroepen van iemand die de meest wilde ideeën over de democratie en de rechtsstaat heeft.

Het Huis voor democratie en rechtsstaat krijgt een
tijdelijke huisvesting. Dat is logisch. Je moet de democratie en de rechtsstaat niet vastpinnen op één plek, in een architectonisch hoogstandje waar een regering over kan struikelen omdat de kosten de pan uit rijzen. Voor de tijdelijke huisvesting had de directie aanvankelijk een grote tent in gedachten. Het hulpje in huis was daar tegen, want een tent trekt alleen maar islamitische nomaden aan. Daar is het Huis voor democratie en rechtsstaat natuurlijk niet voor bedoeld.

Maar, vroeg alweer de journalist de democratie en de rechtsstaat is er toch voor iedereen? Zeker, repliceerde directielid I. Behalve dan voor islamieten, riep het hulpje in huis. Correctie, riep directielid II, het is er wel voor iedereen, mits iedereen zich gedraagt zoals wij dat willen, mits iedereen doet wat wij willen en mits iedereen denkt zoals wij willen. Ja, lachte directielid I, iedereen zal daar iets van merken.

Het is een feestelijke dag. De officiële oprichting van het
Huis voor democratie en rechtsstaat is een feit. Een historische omslag, riep het hulpje in huis. Het moet de burger dichter bij de politiek brengen. Dat mag wat kosten, dus leveren we allemaal wat in. Want als er iemand verantwoordelijk is voor de democratie en de rechtsstaat, dan zij wij allemaal dat wel. De overheid treedt terug, sprak directielid I. De hardwerkende burger krijgt het land terug, juichte hij.

Ah, merkte een andere journalist op, u treedt terug en de hardwerkende burger mag het opknappen. En wat gaat u doen?
Wij gaan nu eerst een lekkere borrel nemen op dit geweldige akkoord, sprak directielid I met pretlichtjes in de ogen. Zo is het maar net, zie directielid II en gaf hem een joviale ram op de schouder. Het hulpje in huis was blijkbaar hard aan die borrel toe, want hij bleef maar slikken en zijn lippen bevochtigen.

Een stabiel binnenbrandje

Binnenhofbrandjes De koningin wenste het land een stabiele regering toe, in haar jongste troonrede. Ja, dat zouden we allemaal wel willen, toch? Ondertussen groeit het aantal twijfelaars. Zal de coalitie, die nu zo goed als gereed is, vier jaar in stabiele samenwerking kunnen regeren?

In de
digitale editie (betaalde toegang) van het NRC, wijst journalist Oscar Vermeer, op oude wonden die de eendracht kunnen verstoren. Oude politieke vetes ontbranden snel, kopt het artikel. Verwijzend naar wat de huidige onderhandelaars elkaar in het verleden hebben verweten, vraagt Oscar Vermeer zich nu al af hoe groot de levensvatbaarheid zal zijn van een coalitie waarin een draaikont, een relschopper en een lafaard het met elkaar moeten zien te vinden.

In het artikel wordt natuurlijk het historische kabinet Den Uyl genoemd als voorbeeld van een regering dat minstens net zoveel tijd aan ruzies besteedde, als aan regeren. Balkenende IV ging tenonder aan een smeulende veenbrand, die in de kwestie Uruzgan, ineens weer oplaaide. Je kan een verleden, waarin men elkaar soms fikse kopstoten uitdeelde, niet zomaar vergeten, zegt Arie Slob (CU) in het artikel.

Hoogleraar politicologie Rinus van Schendelen verklaart in het NRC-artikel dat oude vetes geen obstakel hoeven te zijn. Maar “bij het grote publiek en de media blijven de oude beelden hangen. Die komen steeds weer terug, waardoor de oude wond elke keer opengaat”. Toch meent hij dat de politici wel een stootje kunnen hebben. “Ik ken geen sector die zo hard is. Er wordt veel eelt gekweekt”.

Eind 2008 vroeg ik de lezers hun oordeel
over de binnenbrandjes van Balkenende IV. Nog voor de uitslag binnen was, telde de coalitie al een gloeiend conflictgehalte van 1, 25 binnenbrandjes per maand. Velen waren het er uiteindelijk over eens dat het kabinet hoe dan ook zou vallen. Als het niet over de kwestie Uruzgan was, dan toch zeker over de begrotingsonderhandelingen die nog moesten volgen en waar de meningsverschillen over de aanpak van de crisis een rol zouden spelen.

De combinatie Rutte, Wilders, Verhagen kent al potentieel brandgevaar, nog voor het aan de slag kan. Het smeult binnen het CDA en de gedoogvariant is geenzins een fraai voorbeeld van brandpreventie. De PVV zal geen ministers in het kabinet hebben en kan op elk gewenst moment een vuurtje opstoken. Dat Rutte de koelbloedigheid zelve lijkt, is nog geen garantie dat hij elke brand meester zal zijn. Hoewel hij in het verleden moeiteloos meewerkte aan het verwijderen van onruststokers binnen de VVD. Wilders en Verdonk kunnen daarover meepraten.

Het wordt dus een coalitie van oud zeer. Maar elke andere coalitie zou dat toch ook zijn? Het verschil is wel dat Rutte I een gedoogpartner heeft, die in staat is gebleken minder op inhoud en meer op persoonlijke aanvallen de boel kan opstoken.
Krijgen we de meest instabiele coalitie ooit?