Oei, oei, oei, Rutte! Pas nou toch op. Geef ze een vinger, dan pakken ze je hele hand. Het kabinet komt de oppositie tegemoet door een tweetal bezuinigingen uit te stellen. En wel omdat het maatschappelijk draagvlak nu wat te klein lijkt. Blijkbaar hebben de protesten tegen bezuinigingen op het passend en hoger onderwijs geholpen.
Al vanaf de eerste dag dat het kabinet aan het werk toog, protesteerden studenten, leraren en professoren tegen bezuinigingen op het hoger onderwijs. Nu wordt de ‘langstudeerboete’ op de lange baan geschoven. De protesten van ouders en onderwijzend personeel in het passen onderwijs, resulteren ook in uitstel.
Het gaat wel ten koste van maatschappelijke stages en het geld dat het kabinet voor de beloning van bijzonder presterende leerkrachten had gereserveerd. De een zijn brood, zal en moet de ander zijn dood betekenen, lijkt het devies van kabinet Rutte. Het uitstel is niet meer dan een budgetneutrale tegemoetkoming.
Maar het doortastende is er hiermee wel van af. Een signaal voor alle welzijnswerkers, bibliothecarissen, kunstenaars, militairen en iedereen, die volgens Rutte wel wat van de bezuinigingen zou voelen. De crisis biedt ook kansen, wordt wel beweerd. Nou, hier ligt dus een kans. Ga er gewoon een paar maanden tegenaan met petities, manifestaties en demonstraties en je krijgt op zijn minst uitstel. Of de bezuinigingen worden wat geleidelijker aan uitgevoerd.
Het kabinet denkt tijd te winnen. Tijd om genoeg Kamerleden aan hun kant te krijgen. Om een meerderheid voor de plannen te op de been te krijgen. Het kabinet is zich goed bewust van de uiterst krappe meerderheid, die het qua zetels heeft. Al vanaf het begin van deze regeerperiode is duidelijk dat niet alleen de oppositie, maar ook de coalitiepartner en het gedoogvriendje geen rotsvaste steun en samenwerking kunnen garanderen. Dus zijn stemmen van de oppositie nodig, of op zijn minst wat medewerking van de SGP en de CU. Op het gebied van het onderwijs breekt dat het kabinet nu op.
Deze besluitcrisis in het kabinet biedt kansen. Wat volgt? Gaat die ene kerncentrale van de baan? Krijgt kunst en cultuur uitstel? Blijft de zorgtoeslag gehandhaafd? Wordt de JSF-straaljager afbesteld? Vliegen er wat minder ambtenaren uit?
Welke onderwerpen lijken geschikt om Rutte’s prachtige hand aan de mensen te geven? Roept u maar.
Tag archieven: kerncentrale
Ontmantelbaarheid.
Er wordt heel wat troep gemaakt. En dat moet weer opgeruimd worden. Dat gaat zomaar niet. Heel wat spul moet eerst uit elkaar worden gehaald. Mobieltjes, pc’s, wasmachines, noem maar op. Ze worden niet alleen uit elkaar gehaald, omdat er nog (her)bruikbaar spul in zit. De schadelijke elementen moeten ook verwijderd worden, om op zo milieuveilige manier mogelijk vernietigd te worden.
Alle maakbaarheid heeft op een bepaald moment zijn beste tijd wel gehad. Huizen worden gesloopt, auto’s gaan de shredder in en zelfs minder tastbare zaken worden afgebouwd. Afbouwen is een ongelukkige term. Het betekent niet het vervolmaken van iets, maar het ontmantelen van zaken. Dat is lang niet altijd eenvoudig en kan soms een aardig tijdje duren.
De kerncentrales in Japan zijn zo’n troep geworden, dat er niets anders overblijft dan ze te ontmantelen. Normaal gesproken wordt een kerncentrale ontmanteld als de productieve levensduur er op zit. Zonder ongelukken is een kerncentrale maximaal zestig jaar bruikbaar. De ontmanteling gaat zeker veertig jaar duren. Het opgeslagen afval heeft nog duizenden jaren nodig, voor het een stralingsniveau bereikt van natuurlijk uranium. Kortom: van kernenergie kan je echt heel lang je lol op hebben.
In 1968 kreeg men in de kerncentrale van Dodewaard de eerste kettingreactie voor elkaar. In 1997 werd, na 28 jaar productie, de boel stilgelegd. In 2003 werd de laatste splijtsof afgevoerd en in 2005 ging de 40-jarige wachttijd in. Die wachttijd is nodig om de nog aanwezige radioactiviteit af te laten nemen, zodat ook de laatste steen veilig gesloopt kan worden. Hoe langer een kerncentrale actief is geweest, hoe langer ook de totale ontmanteling zal duren, omdat de centrale veel radioactiever achterblijft dan een centrale met een korte activiteit. Van Dodewaard zijn we pas in 2045 af.
Afijn, dat kost een klap geld, want de zaak moet al de jaren wel worden beveiligd, gecontroleerd en onderhouden. Reken maar dat u deze ‘verwijderingsbijdrage’ net zo hard zelf betaalt, als die van uw overjarige wasmachine. Het is alleen een paar tientjes meer, dus wordt dat ‘gemeenschappelijk’ betaald. Via de energienota’s en de belastingen.
Als u een niet één, maar twee wasmachines wil, betaalt u aankoop en verwijderingsbijdrage helemaal zelf. Tenzij u uw buurman zo gek heeft gekregen mee te dokken. Een tweede kerncentrale staat niet op ieders verlanglijstje, maar volgens goed democratische principes betaalt hier wel iedereen aan mee.
Het gerucht gaat dat er zoveel fraais wordt geproduceerd, omdat de consument er om vraagt. Dat geldt voor de wasmachine en ook voor de kerncentrale. Energiebehoefte, nietwaar?
Maar denkt u wel eens naar over de ontmantelbaarheid van uw spulletjes en behoeften? Neem dan in uw overwegingen mee dat u sneller van uw fiets af bent dan van een kerncentrale.
Daar komt de nieuwe kerncentrale.
De bouw van een nieuwe kerncentrale kan in 2015 beginnen, zo maakte de ministerraad afgelopen vrijdag bekend. Veiligheid en zorgvuldigheid staan hoog in het vaandel, volgens minister Verhagen in een brief aan de Tweede Kamer.
De kans is groot dat die kerncentrale in Borssele wordt gebouwd. De bewoners in de omgeving van dit nucleaire plaatsje zijn al gewend aan een kerncentrale. Hun vertrouwen in de veiligheid en zorgvuldigheid is zo groot, dat ze in december nog massaal jodiumtabletten insloegen. Zo’n tabletje helpt als de kerncentrale gaat lekken. En tegenwoordig lekt er van alles, dus waarom zo’n centrale niet, moeten de Zeelanders hebben gedacht.
Delta, een van de bedrijven die graag de nieuwe kerncentrale wil bouwen, is uiterst tevreden met de plannen van het kabinet.
In zijn brief (pdf!) aan de Tweede Kamer schrijft Verhagen dat hij deze kabinetsperiode de vergunningen rond wil hebben. Uiteraard zo zorgvuldig mogelijk, maar “aangezien hetongewenst is om gedurende het proces de spelregels te veranderen, wil ik op dit moment duidelijkheid verschaffen over hoofdlijnen van de randvoorwaarden van het kabinet”. Ofwel: ik leg nu de spelregels vast en daar heeft u het maar mee te doen.
De duidelijkheid die vervolgens wordt geboden, is dat er nog veel onduidelijk is. Om te beginnen de financiering. Verhagen stelt dat het de overheid geen cent gaat kosten. Dan heeft hij het over de Rijkskas. Het Rijk bezuinigt er flink op los, dus een mogelijk omstreden financiering van een kerncentrale is lastig te verkopen. Dat geldt ook voor provincies en gemeenten. En daar zit een addertje onder het gras.
Delta, mede-eigenaar van de huidige kerncentrale in Borssele, moet op zoek naar geld voor de tweede kerncentrale. Essent, ook aandeelhouder in Borssele, wilde haar aandelen verpatsen aan een Duitse firma. Dat had een leuke som geld op kunnen leveren, maar Delta stapte naar de Hoge Raad om de verkoop te verbieden. Met succes. De Raad oordeelde dat de aandelen geheel in overheidshanden mochten blijven.
Hoe de nieuwe kerncentrale dan wel aan het nodige geld moet komen, zonder dat welke overheid dan ook er in investeert, is nu dus een raadsel.
En dan de eindeloze discussie over de veiligheid. Die spitst zich vooral toe op de berging van het radioactieve afval. Verhagen wijst op het nog lopende onderzoek OPERA (Onderzoeksprogramma Eindberging Radioactief Afval). Een onderzoek dat conclusies van 10 tot 20 jaar geleden, opnieuw onder de loep neemt.
Verhagen is zich bewust van de maatschappelijke gevoeligheid ten aanzien van radioactief afval en belooft dat “de resultaten van OPERA zullen worden meegenomen bij de totstandkoming van mijn standpunt over de stappen om te komen tot een eindbestemming voor het radioactieve afval”.
Wat nu als in 2014 (wanneer het onderzoek klaar moet zijn) blijkt dat berging problematisch blijft? Wordt dan het hele proces afgeblazen?
Of gaat het kabinet dan weer de oppositiepartijen zodanig bewerken, dat er net zo’n meerderheid te halen valt als bij de Afghanistanmissie?
In Verhagen’s brief staat in ieder geval al een handreiking naar GroenLinks. De berging van radioactief afval moet voldoen aan de eis van terugneembare eindverwerking. Anders gezegd: het moet diep de grond in, maar ook zo weer naar boven te halen, als er iets mis gaat.
Deze keer heeft GroenLinks wel een poot om stijf te houden. Overheden en bedrijven investeren zo de nodige miljoenen in kernenergie. Miljoenen die niet benut kunnen worden voor veiliger energieopwekking. Daar gaat GroenLinks de minister eens over ondervagen.
Wat zal Verhagen die partij bieden, om ze over de streep te trekken?