Tag archieven: Obama

30 minuten presidentenpraat

DafjeObama gunt Rutte een half uur om de toestand in de polder te bespreken. Eén van de grootste pijnpunten van het Nederlandse volk bleek onderwerp van gesprek, maar niet zoals het zou moeten.

President O: “Welcome, please sit down….”
Ministerpresident R: “One moment, do you have change?”

O: “What? You start offending me? You know very well that a president has to make compromizes. It’s not up to you to judge me by the amount of change I realized”.
R:”No, no, sorry, I mean, do you have change?”

O: “I warn you, stop, or this shall be the shortest meeting a Dutch president ever had here”.
R: “Sorry sir, but I need change for the parkingmeter, otherwise I will be the only Dutch president who will be fined here”.

O: “Huh? You’re not here with a car of your ambassee? Then you can park on our site, next to the building”.
R: “No, we are working on a smaller administration. We’ve sold all the expensive automobiles and fired the chauffeurs. Even I have to travel with my own car”.

O: “What car do you ride?”
R: “An old, typical Dutch vehicle ofcourse. I came with a Daf”

O: “A Daf? Ha, ha, ha, ha, I know the Daf. In my younger hippiedays we travelled around with this Dutch shopping car. I still remember the smell of burning rubber when we did that trick of riding backwards as fast as we could”.
R: “You’ve been a hippie?”

O: “Ofcourse! I presume you once was a hippie too?”
R: “No, no, much to strange fo me”.

O: “But didn’t I once saw a picture of the Dutch president, looking like a hippie? That picture with an article about him traveling around the world and working in a kibbutz in Israel?”
R: “That was not me and certainly not the Dutch president!”

O: “Sorry man, then who whas this youngster?”
R: “Mr. Geert Wilders, we made  a deal with him”.

O: “Ah, mr. Wilders! The CIA told me….”
R: “Let’s not talk about that. Now please, do you have some change?”

O: “You need change very badly, isn’t it?”
R: “Yes. Please, please, please, give me some change!”

O: “Well, I don’t have any too. I had to hand in all my change to the Republicans. Otherwise they wouldn’t “gedogen” me. ‘Gedogen”, that’s how you call that in Dutch, isn’t it?”
R: “You are remarkably well informed, mr. President”.

O: “Yes, I dind't cut on my informationservices”,
R: “Ah, good idea, never cut on your intelligence”.

O: “So, here we are. Neither of us has any change, because we’ve had to hand it over to the ones who really rule our countries. What’ll we do now, Markie?”
R: “You want a ride in my Daf?”

Geef een reactie

Architecten schuldig

Architecten schuldig Niet de beulen maar de juridische architecten worden misschien vervolgd voor het martelen van terrorisme-verdachten. President Obama zoekt kennelijk een uitweg om de martelpraktijken in de Irak-oorlog niet ongestraft te laten. Eerder liet hij weten de uitvoerders van al te wrede verhoortechnieken niet te vervolgen, omdat zij slechts in opdracht hebben gehandeld.

Nu denkt hij erover stappen te ondernemen tegen de juristen onder de Bush-regering. Het kan natuurlijk zijn dat zij een positief advies hebben gegeven over de praktijken die eigenlijk tegen nationale en internationale wetten indruisen.

Maar die juristen hebben toch ook in opdracht gehandeld? Stel dat ze de opdracht kregen uit te zoeken welke verhoormethoden juridisch aanvaardbaar zijn en welke niet. Stel dat ze dan gezegd zouden hebben: tja, waterboarding mag eigenlijk niet, maar oorlogssituaties maken de wet is rekkelijk. Dan is dat niet goed te praten. Ze hebben de opdracht te ruim door de bocht genomen.

Maar om dan de uitvoerders van de martelingen niet te straffen en de juristen wel, is erg kort door de bocht. Die juristen waren niet de enige architecten van de oorlog en bovendien niet de gezaghebbende beslissers. Waarmee een schimmig steekspelletje kan ontstaan over de vraag wanneer iemand nu daadwerkelijk schuldig is aan oorlogsmisdrijven.

De juristen kunnen naar hun baas wijzen, hun baas weer naar de minister, de minister naar de president. Die kan op zijn beurt weer zeggen dat hij verkeerd is geïnformeerd en geadviseerd. De opdrachtgever, de architecten en de uitvoerders hebben elk hun specialiteiten. Zo kun je verantwoordelijkheden mooi opsplitsen.
Een uitvoerder kan zich verschuilen achter het ontbreken van juridische kennis betreffende zijn handelen. De jurist verschuilt zich achter wettelijk jargon en de opdrachtgever zegt natuurlijk dat juristen en uitvoerders hun eigen verantwoordelijkheden hebben verwaarloosd. De opdrachtgever, die wel zijn goedkeuring heeft gegeven, heeft zelf de wet er niet op na geslagen, noch zelf actief aan enige marteling toegepast.

Er zijn zoveel mensen betrokken bij het besluit ten strijde te trekken en de details daarvoor uit te werken, dat de vraag rijst: is iedereen schuldig of is dat complexe proces de dader?
Verklaar je iedereen schuldig dan stort het Amerikaanse defensie- en regeringsapparaat in elkaar. Obama heeft de beulen al vrijgesproken. Zou hij de opdrachtgever veroordelen, dan wordt Bush alsnog als oorlogsmisdadiger weggezet. Het laatste restje geloof in de rechtmatigheid van de oorlog in Irak zou wegvallen en Amerika heeft er weer een oorlogstrauma bij.
Kiest Obama er echter voor dan maar niemand te veroordelen, dan verliest hij zijn geloofwaardigheid als rechtschapen man. Ook niet best voor de Amerikaanse democratie. Dus zoekt hij het nu in een laag tussen opdrachtgever en uitvoerder: de architecten.
Is dat de juiste weg? Vel uw oordeel in onderstaande poll.

Geef een reactie

De Oorlog in Onderzoek (met poll)

Onderzoek naar verleden of heden? Gaat het Irak-onderzoek er komen of niet? Die vraag rumoert weer wat nadrukkelijker door de media na de openbaring van een opvallend documentje door het NRC.
Misschien weten we morgen meer. Dan vergadert de 1e Kamer weer. De nederlandse Irak-kwestie staat niet op de agenda, maar die kan natuurlijk elk moment worden gewijzigd. Anders moeten we wachten tot 17 februari. Dan staat de brief van Balkenende op de agenda, waar de 1e Kamer niet zo tevreden mee was. Die brief liet te veel onbeantwoord over de beslissing steun te geven aan de Irak-oorlog.

Een opiniepeiling zou aantonen dat steeds meer nederlanders dat onderzoek nu ook wel willen. In het parlement lijkt de wens naar dat onderzoek ook te groeien.

Als het onderzoek er komt, het zal een onderzoek naar het verleden zijn, met mogelijke implicaties voor de toekomst. Bijvoorbeeld de toekomst van Balkenende en daarmee ook van dit kabinet. Of er ook lessen voor toekomstige keuzes bij internationale conflicten uit zullen rollen, is nog maar af te wachten. Het zal eerder een onderzoek worden dat als politiek instrument gaat dienen om de verhoudingen hier ook wat op te schudden. Het is tenslotte niet voor niets dat de VVD als eerste haar standpunt wijzigde en nu wel een onderzoek wil.

Politieke afrekening dus. Maar zijn er niet belangrijker zaken uit te pluizen?
De voorzitster van het Amerikaanse parlement, Nancy Pelosi, wil wel een onderzoek naar de daden van de regering Bush. Ook mosterd na de maaltijd, want ook de Amerikanen zullen nog wel een paar jaartjes de gevolgen van het Bush-beleid voelen.
Nu wil Pelosi geen onderzoek naar de Amerikaanse Irakgeschiedenis op zich. Wel een gerechtelijk en parlementair onderzoek naar het veiligheidsbeleid. Dat heeft zoveel nadelige gevolgen voor de burgers gehad, meent mevrouw Pelosi, dat eens grondig moet worden gekeken wat er niet aan deugde. Natuurlijk met de bedoeling het en ander weer recht te zetten.

Obama's eerste reactie is een variant van Balkenende's optiek: we moeten niet naar het verleden kijken, maar naar de toekomst. Dat onderzoek komt er dus niet. Jammer, want een onderzoek naar het totale veiligheidsbeleid (diplomatieke taal voor “de oorlog tegen terreur”) lijkt me meer stof bieden om lessen voor de toekomst uit te trekken.

De oorlog in Irak is nog volop aan de gang en we komen er niet zomaar van af. Evenals de brede oorlog tegen terreur. Misschien is het dan beter onderzoek te doen naar de huidige gang van zaken. Zolang de militairen daar hun werk doen, moeten ze dat wel goed doen.
Zo lijkt een onderzoek naar de middelen die Israël loslaat op de Gazastrook ook wel op zijn plaats. De Arabische ambassadeurs in oostenrijk hebben de IAEA (Internationaal Atoomenergie Agentschap) gevraagd radiologisch onderzoek te doen op lichamen van getroffen Palestijnen. Israël zou kogels met verarmd uranium hebben gebruikt.

Amnesty weet zeker dat ook fosforgranaten zijn gebruikt. Het spul veroorzaakt vreselijke brandwonden en zou niet gebruikt mogen worden in bewoonde gebieden. Israël houdt vol altijd toegestane middelen in te zetten.
Is hier een onderzoek op zijn plaats? Of anders gesteld: moet tijdens gaande interventies ook onderzocht worden of het wel “schone” interventies zijn?

Mag ik u een lastige en wellicht verschrikkelijke keuze voorleggen? Welk onderzoek vindt u het belangrijkst? Onderzoeken naar het verleden (Nederlandse steun aan Irak-oorlog of het veiligheidsbeleid van de regering Bush) of onderzoek naar de praktijken in actieve oorlogszones?

Graag uw keuze in onderstaan polletje en uw motivatie in de reacties.

Geef een reactie

Vrede voorspellen

Vrede voorspellen Vijftien jaar geleden, op 30 december 1993, tekenden het Vaticaan en Israël een akkoord om de wederzijdse betrekkingen te verbeteren. Het werd gezien als de erkenning van Israël door het Vaticaan.

Vijftien jaar geleden werden ook de Oslo-akkoorden getekend. In augustus en september 1993, om precies te zijn. De PLO en Israël leken een stapje dichter bij wederzijdse erkenning te komen.

Na de recente opleving van geweld in de Gazastrook lijken die mooie documenten niet meer dan voddige kladjes, waar alleen de papiermot nog interesse voor heeft.

Komt het ooit nog goed? Misschien als de strijdende partijen eens terugdachten aan die tijd, die hoop op vrede gaf. Tijd heelt alle wonden, maar dat gaat niet van de een op de andere dag. Hoeveel tijd hebben de geweldplegers nog nodig? Een paar voorspellingen.

Variant 1a: Als het net zo snel gaat als het Vaticaan er over deed het akkoord met Israël te tekenen, dan zou Israël toch over 4 jaar zo ver kunnen zijn een vredesakkoord met het Palestijns Bestuur in de Gazastrook te tekenen.
Reken maar uit: het Vaticaan bestaat, officieel sinds 1929 en deed er 64 jaar over om tot een akkoord met Israël te komen. Israël bestaat sinds 1948, dus 64 jaar later is 2012.
Variant 1b: Helaas bestaat het Palestijns Bestuur in de Gazastrook officieel pas sinds 1993, dus als die 64 jaar de tijd nemen, zitten we in 2057, nog 49 jaren van ellende.

Variant 2a en b: Rekenen we echter de katholieke evolutie tot erkenningsbereidheid van de joodse staat vanaf de eerste paus (33 na chr.), dan mogen we van Israël en het Palestijnse Gezag niet eerder dan in respectievelijk 3908 (2a) en 3953 (2b) enige vergevingsgezindheid verwachten.
Gezien de eeuwigdurende verschillen in religieuze opvattingen is dat laatste eerder te verwachten en zullen de burgers in de geteisterde gebieden nog menig geschonden kerstbestand meemaken.

Variant 3a en b: Nemen we de Oslo-akkoorden als uitgangspunt, dan zien we dat Israël pas 45 jaar na oprichting tot toenadering bereid was en de PLO (opgericht in 1964) had daar 29 jaar voor nodig. Zou men nu ineens het licht van de Oslo-akkoorden weer zien, dan is Israël pas in 2053 (3a) zo ver dat ze het misschien op een akkoordje willen gooien en het Palestijns Gezag al in 2037 (3b).

Welk van deze scenario's we ook nemen, de beide partijen zijn nooit op hetzelfde moment aan vrede toe. Wie weet kan de nieuwe Amerikaanse president de zaak weer eens oppakken. Zijn roemruchte voorgangers Carter en Clinton hadden tenslotte ook enige bemoeienis met het bij elkaar brengen van de oorlogshaviken in het Midden-Oosten. Mocht Obama het binnen zijn ambtstermijn voor elkaar krijgen, dan moet het uiterlijk 2011 toch voor elkaar zijn.

Het kan natuurlijk ook volgend jaar gedaan zijn met de oorlog. Als alle Israëlische en Palestijnse burgers het ineens helemaal zat zijn en dwars gaan liggen. Maar daarvoor zijn er wellicht teveel granaten in de vele families terecht gekomen.

Durft u een voorspelling aan? Vul dan de poll in en graag uw onderbouwing in de reacties.

Geef een reactie

Presidentiële dialoog

Presidentiële dialoog Uit Sam Cooke's “A change is gonna come“:
“It's been a long, long time coming, but I know a change is gonna come”.

Uit de toespraak van Obama:
“It's been a long time coming, but tonight, because of what we did on this date in this election at this defining moment change has come to America”.

Balkenende feliciteert Obama:
“Ik denk in eerste instantie natuurlijk aan de financiële crisis (…), en de verslechterende economische situatie. Maar ik denk ook aan de terrorismebestrijding, de klimaatverandering, de mensenrechten en de vrije wereldhandel”.

Uit de toespraak van Obama:
“I will listen to you, especially when we disagree”.

Balkenende:
“Luisteren en uitvoeren is niet hetzelfde”.
(Uit de uitzending op 21 mei 2007 bij van Knevel en Van de Brink, na de 100-dagen tour).

Ik vroeg het me gisteren al af: gaat Balkenende Obama net zo enthousiast steunen als hij Bush steunde?
Balkenende zit er al weer “a long, long time”. Te lang voor “a change coming?”

Geef een reactie