Tag archieven: schadeclaims

Schadevrije overheid?

Schadevrije overheid? Balkenende heeft dan wel toegegeven dat er fouten zijn gemaakt bij de Catshuisbrand, excuses horen er niet bij vanwege de juridische implicaties. Wat dat betekent, begrijp je pas goed als je het rapport “Behoorlijk omgaan met schadeclaims“, leest dat de Nationale Ombudsman, Alex Brenninkmeijer, vandaag naar buiten bracht.

De rijksoverheid moet schadeclaims niet alleen juridisch correct afhandelen, maar ook behoorlijk. Dat wil zeggen begrip tonen en zoeken naar een oplossing. Vaak net zo belangrijk voor de schade-eisers als financiële compensatie, zo stelt de Nationale Ombudsman.

Uit een onderzoek over de jaren 2006 en 2007 blijkt dat een foutje van de overheid aardig in de papieren kan lopen. De ombudsman vond op de 13 ministeries ruim 55 duizend claims en een totaal van dik 45 miljoen euro aan uitgekeerde vergoedingen. Dat is zonder de drie ministeries die een slag sloegen naar de aantallen claims en ook zonder de vijf ministeries die geen opgave wensten te doen van de uitgekeerde bedragen (de bevindingen van de Nationale Ombudsman zijn hier samengevat in deze excelsheet).

Eén van de ministeries die niet aan de Ombudsman opbiechtte hoeveel schade er is uitbetaald, is het ministerie van de premier zelf. Slechts 10 claims meldde Algemene Zaken. Net even wat meer dan het ministerie van Onderwijs (OCW) opgaf. Balkenende is dus een uitstekend schademanager. Of zijn ambtenaren.

Daar kunnen ze op Justitie, Defensie en VROM nog wat van leren. Bij VROM (Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordering) waren enkele tientallen claims goed voor 25 miljoen euro schadecompensatie. Bij Defensie ging het om duizenden claims, goed voor ruim 8 miljoen euro.
Justitie hoort tot de top-3 met ruim 52000 claims en bijna 12 miljoen euro. Die overigens geheel voor rekening komt van de IND (Immigratie- en Naturalisatiedienst). Maakt die dienst zoveel erkende fouten?

In twee jaar tijd ruim 45 miljoen euro aan schadecompensaties. Een bedrag dat vele malen hoger ligt, gezien het ontbreken van gegevens van vijf ministeries. Hebben we met een brokkenkabinet te maken?

Er zijn fouten gemaakt na de Catshuisbrand. Balkenende maakt geen excuses wegens de juridische implicaties. Ik denk niet dat de premier de aanbevelingen van de Ombudsman voor behoorlijk claimbestuur gaat overnemen.

Geef een reactie

Atoomveteranen mogen procederen

Atoomveteranen mogen procederen De Britse regering loopt de kans alsnog miljoenen aan schadevergoeding te moeten betalen aan zo'n duizend ex-militairen, die in de 50'er jaren mee moesten doen aan atoomproeven. Aanvankelijk verklaarde de Britse regering dat eventuele claims niet gehonoreerd zullen worden wegens verjaring. De veteranen zijn veel te laat met hun verzoeken. Ook zou verband tussen die atoomtesten en ziektes na zo'n lange tijd nauwelijks bewijsbaar zijn (lees meer op BBC-News).

Het Britse Hooggerechtshof heeft dat nu rechtgezet. Blijkbaar erkent de rechter de argumenten die de advocaat van de veteranen in januari tijdens een hoorzitting heeft ingebracht. De voortschrijdende wetenschap maakt het nu mogelijk beter te bewijzen dat er een verband is tussen de destijds opgelopen nucleaire straling en ziektes als kanker, vruchtbaarheidsproblemen en huidziektes.

Groot-Brittannië loopt trouwens ook achter ten opzichte van landen die ook met deze kwestie te maken hebben. De VS kent al langer een wet die compensatie mogelijk maakt voor nucleaire veteranen en in Frankrijk wordt zo'n wet waarschijnlijk later dit jaar aangenomen.

Er is tijdens de Koude Oorlog op tamelijk amateuristische wijze omgesprongen met de inzet van soldaten bij atoomproeven. Zonder enige adequate bescherming moesten duizenden militairen kijken naar ontploffende atoombommen. Neerdalend stof werd met een borstel van de uniformen geveegd. Bloedtesten wezen weliswaar op verhoogde radioactiviteit, maar omdat de militairen niet onmiddellijk op grote schaal ernstige kwaaltjes kregen, meende men dat het allemaal wel meeviel.

Een woordvoerder van de Britse regering verklaart nu dat bij het beoordelen van schadeclaims, gekeken zal worden of de het Britse ministerie van Defensie wel verantwoordelijk kan worden gehouden. Als dat bewezen kan worden, is men bereid compensatie te betalen. Kan het ministerie van Defensie stellen dat men destijds te weinig kennis had en dus niet verantwoordelijk kan worden gehouden?
Zo gaat dat tegenwoordig in strafzaken niet meer. Dankzij DNA-technieken kunnen bepaalde zaken heropend worden, omdat er sprake is van nieuwe bewijs. Iets dergelijks lijkt me nu ook het geval bij de Britse atoomveteranen. Dat wordt dus betalen.

Er ontstaat dan wel een dilemma voor de overheid. In hoeverre staat de overheid proeven toe met technieken waarvan nog onvoldoende duidelijk is of er schadelijke gevolgen voor de gezondheid uit voort kunnen vloeien? Stel dat over 50 jaar blijkt dat proeven met gentechnologie om voedselgewassen te verbeteren, vervelende ziektes hebben veroorzaakt bij de honderden werknemers die er aan hebben meegewerkt? Als die hun claims indienen zou een regering dus in dezelfde situatie terecht kunnen komen, als nu de Britse regering. Net in tijden van economische crisis, zou ook nog eens miljoenen aan compensatie betaald moeten worden? Kan een overheid zich indekken tegen zulke toekomstige tegenvallers?

Men zo kunnen wachten met verdere proefnemingen tot de wetenschap meer weet over mogelijke risico's. Dat zou de voortgang van onderzoek naar oplossingen voor het voedselvraagstuk alleen maar belemmeren.
De overheid zou zich ook kunnen verzekeren tegen deze risico's, maar dat maakt rijk's uitgaven alleen maar duurder. Ook zou men nu wetten kunnen maken waarin verjaringstermijnen toekomstige claims uitsluiten of het gebruik van proefkonijnen, ook al zijn dat soldaten, veel beter wordt geregeld dan 50 jaar gelden het geval was.

Misschien kan de overheid toekomstige betalingsproblemen voorkomen door nu betere keuzes te maken. Huidige problemen op gebied van voedsel, energie en conflicten zijn ook op te lossen door een andere verdeling van middelen en macht. Een overheid moet zich niet verschuilen achter wetenschappers die elkaar in de haren vliegen met uiteenlopende cijfers en theorieën.

Wijzelf trouwens ook niet. Kiezen we voor doorgroeien van bevolking en consumptiegemak, dan zullen we de risico's ook moeten accepteren.

Geef een reactie

Doorzichtige zekerheid?

Doorzichtige zekerheid? Wat is de beste crisisverzekering? Sommigen hopen dat de baas via een verzekering een gouden handdruk mee zal geven bij eventueel ontslag. Anderen menen dat het vakbondslidmaatschap de beste crisisverzekering is. Wie zal het zeggen? Misschien komt het nog aan de orde in een debat dat maandag 23 maart wordt gehouden in het Politiek Café te Den Haag.
Nee, da's niet het Binnenhof, maar een kroeg, waar maandelijks onderwerpen ter discussie worden gesteld en politici en deskundigen met elkaar in de clinch gaan. Maandag gaan ze uitzoeken of ooit de verkoop van verzekeringen transparant wordt.

Transparantie, dat is één van de dingen die voor en tijdens de crisis ernstig wordt gemist. Zo twijfelen sommigen ook over de waarde van hun verzekeringen, terwijl aan alle kanten wordt beweerd dat de crisis alleen met leningen, speculaties en beleggingen van doen heeft.
Het Verbond van Verzekeraars legt op hun website uit dat onze verzekeringen weinig schade van de crisis zullen ondervinden. Nog afgezien het feit dat als je diverse verzekeringen met elkaar wil vergelijken, de transparantie net zo ondoorzichtig is als bij producten op gebied van telefonie, internetproviding of loterijen, maakt het Verbond van Verzekeraars niet echt duidelijk of jouw verzekeringspolissen waarde zullen houden.

Mede dankzij de staatssteun die ook verzekeringsmaatschappijen krijgen, is er voor de Nederlandse polishouders geen reden tot bezorgdheid, zoals ze bij vraag 5 uitleggen.

De impact van de crisis zal voor de verzekeringssector beperkt zijn, lezen we verder. Uiteraard wordt ook die branche door kredietrisico's geraakt en is de toegang tot de financiële markten voor de verzekeraars een stuk lastiger geworden. Maar de toezichtregels zijn zo streng dat maar een beperkt vermogen is belegd en bovendien die regels voldoende garantie bieden voor de particuliere verzekerde.
En ook al is de solvabiliteitspositie achteruit gegaan, dat mag niet als een teken van zwakte worden gezien. De vermogensbuffers van de verzekeraars hebben hun dienst bewezen, schouderklopt het Verbond.
Het klinkt bekend: het gaat slechter, maar maakt u zich niet ongerust.

De crisis kàn de verzekeringsbranche ook niet zo hard treffen als de bankwereld, gaat het Verbond verder. Een bank komt in problemen als spaarders massaal hun tegoeden opnemen. Bij verzekeringen ligt dat anders. Beleggings- en lijfrenteverzekeringen worden alleen in langjarige contracten vastgelegd, dus die klanten is een verzekeraar niet meteen kwijt. En schadeverzekeringen kunnen dan wel opgezegd worden, maar dan hoeft de verzekeraar ook het risico niet meer te dragen.

Wat dat laatste betreft moet het Verbond voor Verzekeraars nog maar afwachten wat de klanten gaan doen. Ten eerste wordt binnenkort het stilzwijgend verlengen van verzekeringen ongedaan gemaakt. Ook zullen de verzekeraars geen contracten meer aanbieden die langer lopen dan een jaar. Een klant krijgt dus elk jaar de gelegenheid eens naar zijn polissen te kijken en zich af te vragen of alles nog wel verzekerd moet blijven.

De premies stijgen wel elk jaar, maar sommige risico's worden beduidend kleiner. Hetzelfde Verbond voor Verzekeraars maakte bekend dat er aardig is verdiend op inboedel-, brand- en autoverzekeringen. Hoewel de risico's voor de verzekeraars kleiner werden, dankzij een daling van inbraken, branden en autoschade, heeft de consument er niet van kunnen profiteren middels lagere premies. Het doorbreken van de langjarige contracten kan daar mogelijk een eind aan maken.
Nu de klant elk jaar de mogelijkheid krijgt over te stappen, of zelfs het risico zelf maar te nemen, zullen de verzekeraars wat aan de hoogte van de premies moeten doen. Hoe sterk zal de verzekeraar nog zijn als de premie-inkomsten dalen?

De consument is ondertussen veel minder gerust de kracht van de verzekeraars. Reden voor het Verbond het imago van de branche op te poetsen. Dat imago heeft deuken opgelopen naar aanleiding van de woekerpolis-affaire, waarbij gedupeerden vaak te lage compensaties kregen en negatieve berichten in Zembla over trage en inadequate afhandeling van schadeclaims.
Het Verbond verweert zich tegen die aantijgingen, door te stellen dat, in belang van de polishouders, schadeclaims wel heel zorgvuldig moeten worden bekeken op de werkelijke omvang en mogelijke fraude. Het Verbond vindt wel dat als er directe banden bestaan tussen een verzekeraar en een schade-expertisebureau, dit aan de consument expliciet duidelijk moet worden gemaakt. Transparantie dus.

Samengevat: een lagere solvabiliteit (hoe laag weten we niet), lagere premies dus kleinere inkomsten en meer duidelijkheid aan de klanten. Hoe zeker is de verzekeraar nog? Kan dat eens volledig transparant gemaakt worden?

Geef een reactie