Denkend aan de pers zie ik brede teksten slow door de Haagse fastlane gaan.
Vrij naar de dichter Marsman, houdt Balkenende het journaille voor, het wat rustiger aan te doen. Zelf is hij dat niet van plan en trekt ten ideologische strijde.
Hij weet natuurlijk waar hij het over heeft. De ideoloog van de slow-politiek. Meester in het spuien van brede teksten, die de stroperigheid van Balkenende’s beleid moeten verhullen.
De ideoloog van normen en waarden, pijlers van regeerakkoorden, vindt dat de pers te vaak een soapserie maakt van de haagse politiek, en verwijst naar Goede tijden, slechte tijden (zoals hier is te lezen).
Die hebben we ook gehad. Het zoet, na het zuur, het zuur na het zoet. Al vijf korte en een paar iets langere afleveringen van Balkenende.
Natuurlijk, de man heeft gelijk. De soap rond het bekerduel is treurig. De IJslandse aswolk is vervelend. Maar mag er nu alsjeblieft ook een eind aan de rest van de ellende komen?
Meester van de slow-politiek
Geef een reactie