Wie zelden een verkeerde keuze maakt, mag zich in de handen wrijven van geluk. Een ritueel dat overigens ook wordt toegepast door mensen die anderen een verkeerde keuze opdringen.
Bij enorm verkeerde keuzes zoals de groffe blunder, de niet meer te herstellen misstap, zie je mensen handen wringend jammeren.
Dat heeft geen zin. Beter is het de handen te wassen, na een verkeerde inschatting. Niet te verwarren met het handen wassen in onschuld. Daarbij is namelijk sprake van een doelbewuste foute keuze. Het opzettelijk benadelen van anderen. De dader doet of hij van niks weet, veinst een bloedneus en wast zijn handen in onschuld.
Maar mensen die wel last hebben van een knagend geweten, kunnen beter hun handen wassen.
Op VPRO’s Noorderlicht lezen we: “Het simpele ritueel van het handen wassen heeft ook meer alledaagse toepassingen, blijkt nu. Ook het onbevredigende gevoel dat je overhoudt aan sommige alledaagse keuzes kun je eenvoudig wegwassen”.
Dat is een stuk eenvoudiger dan een misstapje proberen recht te praten. De zogenaamde cognitieve dissonantiereductie. Bekend voorbeeld daarvan is een miskoop de hemel in prijzen. Iemand koopt, opgehitst door een wervelende reclamecampagne, een iPad. Het ding blijkt in het gebruik wat tegen te vallen en in plaats van sip te treuren, slaat de misleide koper aan het rationaliseren. Hij denkt bij zichzelf dat als al die andere mensen ook met zo’n ding rondlopen, het toch geen beroerde aankoop moet zijn.
Maar rationaliseren helpt niet altijd. Er is altijd wel een ander die ook heel rationeel weet te vertellen wat een onzinaankoop zo’n iPad is.
Nee, stellen Amerikaanse onderzoekers, “het wassen van onze handen kan ons niet alleen reinigen van immoreel gedrag, het kan ook genomen beslissingen wegwassen, zodat we niet langer de behoefte voelen om ze te rechtvaardigen”.
Mooie ontdekking. Want het zou kunnen betekenen dat mensen veel vaker hun handen wassen dan gebruikelijk. Mocht er weer eens een exotisch griepje langskomen, dan krijgt die nauwelijks de kans zich te verspreiden. Bij de Mexicaanse griep moesten we immers ook continu de handen wassen?
Het handen wassen als een nieuwe soort hersenspoeling. Spijt van het feit dat u toch in een marketingtruc bent getrapt? Water en zeep en er is niets meer aan de hand.
Tag archieven: spijt
Wat bleek waar bij de verkiezingen?
Ook hier is het een ander geschreven voor de verkiezingen. In de nabeschouwing eens kijken wat daarvan waar is gebleken.
Niet waar.
Om te beginnen: de opkomst. Bedroevend laag en geenszins volgens de voorspelling die hier op 9 februari werd gedaan. En al helemaal geen bewijs voor de stelling, waarmee die voorspelling werd onderbouwd. Als het consumentenvertrouwen laag is, zal de opkomst hoog zijn. Rond de 60% zou het komen te liggen.
Wel, het consumentenvertrouwen is laag (-13), de opkomst ook (56%). De laagste opkomst sinds 1970. Ik vermoedde al dat de val van het kabinet de voorspelling op losse schroeven zou zetten. Er is een minimale aanwijzing dat de val de opkomst misschien negatief heeft beïnvloed. Ook na de val van kabinet Van Agt II volgden er snel gemeenteraadsverkiezingen en toen was de opkomst ook lager dan bij de verkiezingen 4 jaar daarvoor en 4 jaar daarna.
Nogmaals: een minimale aanwijzing. Alleen bij Van Agt II en Balkenende IV bleken er gemeenteraadsverkiezingen te zijn, die vlak na de val plaatsvonden.
Niet waar.
In “Stemmen in de nacht” werd verslag gedaan van allerlei acties die gemeenten ondernamen om de opkomst te vergroten. Het heeft niet mogen baten. Reden om nog eens na te denken wat dan wel de kiezers over de drempel van het stemlokaal trekt.
Niet waar.
Uiteraard ontbrak het ook hier niet aan een stemadvies. Het advies was niet te stemmen als ontevreden commentaar. Wie dat toch wilde doen, werd geadviseerd op alles te stemmen, behalve CDA, PvdA, VVD, D66 en CU.
Er is toch uit onvrede gestemd, helaas. Maar niet door de genoemde partijen uit te sluiten. Zelfs al is er verlies bij CDA en PvdA, er is toch behoorlijk veel op het bekende vijftal gestemd. Het aller-wonderlijkste is dat het CDA dan wel verliest, maar landelijk de grootste partij blijft.
Waar.
In “Kiezen vòòr je keuze” een aantal voorbeelden van stemwijzers. De meeste bekende trok wel een hoge opkomst. Het kieskompas, beter bekend als de stemwijzer werd door zeker 1 miljoen mensen geraadpleegd. Vooral in Almere, Groningen en Middelburg bleken veel mensen behoefte te hebben aan een stemadvies. Is het bedroevende resultaat in Almere te danken aan de toch wat vreemd werkende stemwijzer?
Waar?
In Almere zouden heel wat kiezers wel eens spijt kunnen krijgen van hun stem, als u begrijpt wat ik daarmee bedoel.
Wie wil opbiechten of ook hij/zij spijt heeft van de gisteren uitgebrachte stem, mag naar de laatste exit-poll: de spijtstemmen-poll. Tot op dit moment nog maar door 47 bezoekers gebruikt. Blijkbaar is 62% tevreden met de keuze, want dat deel heeft geen enkele spijt.
Kan dat de komende dagen nog veranderen, als blijkt welke lokale coalities er uit de bus rollen?
Spijtstemmen-poll
Hoewel het geen enkele zin heeft spijt van welke keuze dan ook te hebben, vandaag toch een onderzoekje: de spijtstemmen-poll.
Een aardig deel der kiezers zweeft en staat elke verkiezing weer voor de vraag: wat zal ik er vandaag weer eens van maken. Partijen proberen de zwevers binnen te halen en dat zal ongetwijfeld soms ook lukken. Dat verklaart voor een deel de winst- en verliesbalans bij elke verkiezing.
Zoals bij elke keuze kan er vrij snel spijt optreden. Nogmaals, je hebt er niets aan. Toch liever een ander potje pindakaas gekocht? Jammer. Er zijn maar bar weinig winkels die de aankoop terugnemen. Teveel gedoe. Lukt alleen nog bij de kleine kruidenier op de hoek.
Spijt van een uitgebrachte stem heeft ook geen zin. Je mag dan hooguit hopen dat de partij van je spijtige keuze niet in de gemeenteraad komt. Blijf je zitten met spijt over een verknalde stem.Vandaag had ik een beetje spijt. Twijfelde tot in het stembureau tussen een lokale landelijk bekende partij en een louter lokale club.
Beiden hadden mijn sympathie, beiden hadden een aardig programma voor de gemeente hier.
Het rode potlood gepakt, knoop doorgehakt en op de grotere, landelijke bekende partij gestemd. Thuis gekomen had ik toch een beetje spijt. Waarom nou toch niet op de partij gestemd, die een erg lokaal programma had? Want daar gaat het bij gemeenteraadsverkiezingen toch om? Het gaat om het beleid ter plaatse. Dus dan ga je toch voor de partij die het beste lokale programma biedt?
Waarom gezwicht voor de naamsbekendheid, omdat de verschillen zo klein zijn?
Spijt kan ook optreden daags na de verkiezingen. Mensen babbelen nog wat na, bekennen hun keuze en in de gesprekken met vrienden en, collega’s, krijg je ineens het gevoel: had ik het maar anders gedaan.
Of mensen krijgen spijt als ze de uitslagen zien. Lezen ze in de krant dat lokale partijen in opkomst zijn en stemmen ze eens frivool op een van die lokalen. Zien ze in de uitslagen dat het hun stem weinig heeft toegevoegd en denken dan had ik toch maar op een van de grote bekenden gestemd.
En ja, de komende vier jaar zullen er zeker een aantal mensen zijn die nog spijt gaan krijgen. Om eens te onderzoeken of er meer spijtstemmers zijn, vandaag de spijtstemmen-poll.
Geef hieronder aan of je wel of geen spijt hebt van je vandaag uitgebrachte stem. De poll staat open tot volgende week woensdag (10 maart), zodat ook de mensen die later spijt krijgen, hun gram hier kwijt kunnen.
Bij optie 3 en 4 kun je aangeven of je wel vaker of nooit spijt hebt gehad bij verkiezingen.
Toelichtingen in de reacties graag. Maak de poll bekend bij vrienden en bekend, zodat het een beetje representatief onderzoekje wordt.