Tag archieven: volkstuintjes

Ledigheid te huur

Ledigheid te huur Op de demissionaire valreep gaat het kabinet toch nog tot harde actie over en verklaart de oorlog aan de ledigheid.

Bij monde van minister Huizinga klonk gisteren: “We onderkennen de ernst van het probleem. We gaan nu samen aan de slag om dit probleem op te lossen”.
Dat “samen” moet nog even nader worden uitgelegd. Volgens de minister is het “bijzonder dat overheid en bedrijfsleven elkaar zo snel gevonden hebben”.

Het gaat om de leegstand van kantoren. Een hardnekkig probleem en niet langer te tolereren, want “dat is onverantwoorde verspilling van de schaarse ruimte in ons land”, aldus Huizinga. En “het is slecht voor ondernemers die de waarde van hun vastgoed zien kelderen”.

De bedrijvige ledigheid neemt al jaren rond de 14% van alle werkruimte in beslag, maar dat kan de komende jaren nog flink toenemen. Het adviesbureau voor commercieel vastgoed, DTZ Zadelhoff, noemt die ledigheid “structureel aanbod”.
In een recent rapport (pdf!) waarschuwt DTZ Zadelhoff voor veroudering van dat aanbod: “Een potentieel gevaar dreigt aan het einde van 2010. Dan zal aanbod dat nu tussen de 2-3 jaar op de markt is, tot het structurele aanbod gaan behoren. Het structurele aanbod zal dan stijgen naar maar liefst 44%”.

Hebben overheid en bedrijfsleven elkaar nu snel gevonden, als het om oplossingen gaat? In een heldhaftige slotverklaring (pdf!) wordt het zwaartepunt bij de overheid gelegd.
Het Rijk moet wettelijke maatregelen nemen om de structurele leegstand weg te werken. De provincies moeten de gemeenten aansturen op afspraken over de omvang en kwaliteit van kantorenprogramma’s per regio. De gemeenten moeten, gezamenlijk met andere overheden, een lange termijn (her)ontwikkelingsbeleid voor kantorenlocaties ontwikkelen.

Het bedrijfsleven heeft afgesproken elkaar vooral onderling te stimuleren. Beleggers moeten in eigen kring stimuleren dat men terughoudend is in de aankoop van panden op locaties die snel zullen verouderen. Ontwikkelaars moeten elkaar opjutten om te investeren in de duurzame (her)ontwikkeling van verouderde kantorenlocaties en gebouwen.
De gebruikers, het bedrijfsleven zelf, moeten elkaar motvieren om een zorgvuldige afwegingte maken tussen het betrekken van duurzame nieuwbouwkantoren en het benutten van verduurzaamde bestaande kantoren.

Veel concreter is men niet geworden. Terwijl hier in 2007 toch al suggesties werden gedaan, om de ledigheid aan bedrijfsruimten om te bouwen tot nuttigheid in het algemeen belang (zie artikel op dit weblog).
Om te beginnen een deel toe te voegen aan de woningvoorraad. Of mensen nu werken of niet, er moet wel gewoond worden en op dat gebied valt er ook wat achterstand in te halen. Natuurlijk kan al die leegheid ook tegen de vlakte worden gewerkt om ruimte voor uitbreiding van volkstuintjes te creëren. Twee vliegen in één klap: er is meer groen en we kunnen er van eten.
En met de vergrijzing voor de boeg zal er een stijgende behoefte aan rust- en verpleeghuizen zijn. De gebouwen hebben we dus al.

Wat wilt u doen met dat leegstaande kantorencomplex in uw buurt?

Geef een reactie

Volkslandbouw

Volkslandbouw

Een duurzaam “global food system” zal op een fundamenteel andere principes gebaseerd moeten zijn. Het nog immer vigerende idee dat schaalvergroting tot een ruim en goedkoop voedselaanbod zal leiden, is zwaar achterhaald. Sterker nog, het heeft nadelen die bijdragen aan voedselschaarste.

Dat zegt professor Tim Lang, één van de deskundigen die in de Britse Voedselraad de overheid van advies moet dienen om het eten voor iedereen in de toekomst veilig te stellen.
In een interview op BBC News, legt hij uit dat louter op productie gericht denken, uiteindelijk geen oplossing zal bieden om alle monden te voeden. We moeten naar een allesomvattende benadering, waarbij energie, water, biodiversiteit en verstedelijking de leidende principes moeten zijn.

Bij energie moeten we rekening houden met het feit dat over niet al te lange tijd de olie op is. Als daar geen adequate oplossing voor komt, zal de voedselproductie en verspreiding problematisch worden. Er wordt nu nog heel wat olie gebruikt voor de productie en het vervoer van eten. Bij alternatieven voor olie wordt ook gekeken naar agrarische bronnen (biodiesel, biogassen, etc.). Kortom: als de olie op is, dreigt ook het eten op te raken.

De westerse voedselconsumptie leunt voor 50 procent op import uit landen waar water schaars is. Het afgelopen jaar waren er graantekorten door droogte in, onder ander, China. Dat betekent, zegt Tim Lang, dat we onze voedselafhankelijkheid onder de loep moeten nemen en met andere oplossingen moeten komen.

Biodiversiteit is belangrijk voor het in stand houden van de natuur, maar als je daar niet zorgvuldig mee omgaat kan het ten koste gaan van landbouw en dus voedselproductie. Politici en beleidsmakers zullen dus bij biodiversiteit niet alleen moeten denken aan het redden van de zebra-libellle, maar ook moeten uitvogelen hoe biodiversiteit een bijdrage aan de voedselketen kan zijn.

De verstedelijking groeit maar door. Dat is leuk als je in een levendige omgeving wil wonen, maar waar halen al die stadse mensen hun eten vandaan?
Met andere woorden: hoe kunnen in 2050 de negen miljoen wereldburgers voldoende te eten hebben, zonder hun habitat te verarmen?

Eén van de oplossingen zit al in het beleid van de europese overheden. Campagnes om de stadse mens weer “in verbinding” te stellen met de oorsprong van hun voedsel. Het is soms onthutsend te zien dat sommige mensen geen enkel benul hebben waar hun eten vandaan komt en wat er bij komt kijken om hun dagelijkse kost op hun bordje te krijgen. Een groter bewustzijn moet leiden tot een verantwoord gebruik van het eten.

Da's leuk, maar zolang je zelf geen koe hoeft te voeden en te slachten, zelf niet je kroppen sla hoeft te besproeien of in de blubber je aardappels moet rooien, zal die afstandelijkheid blijven.
In het BBC-artikel pleit chefkok Raymond Blanc voor zelfwerkzaamheid. Willen we wat te eten? Dan moeten we het zelf telen en zelf koken. In elk tuintje en op elk balkon zijn mogelijkheden om allerlei voedzame spulletjes te kweken. En als je dat zelf ook kan koken, heb je de kant-en-klare hap uit de supermarkt niet meer nodig.

Eigenlijk is de oplossing dus: kleinschaligheid. En wel zo kleinschalig dat iedereen voor zijn eigen eten zorgt. Er is dan minder olie nodig voor het vervoer van massa's voedsel en de Chinezen hoeven hun water niet helemaal op te maken aan onze behoeften. En de volkstuintjes, hoe klein ook, vergroten de biodiversiteit van de steden. Dat is ook het idee van Eetbaar Rotterdam. De stad, het groen en het eten kan heel goed samengaan.

We moeten niet alleen klimaatneutraal gedrag ontwikkelen, maar ook bodemneutraal leven. Voor elk baksteen of elk stukje beton, zou evenveel grond voor de natuur en landbouw gepland kunnen worden. Maar zou dat genoeg zijn om het dreigende voedseltekort te voorkomen?
Zoals ik eerder schreef zijn volkstuintjes en betoncompensatie aardige oplossingen, maar bij een doorgroeiende wereldbevolking bieden die uiteindelijk ook niet genoeg soelaas.

Professor Tim Lang heeft gelijk: op gebied van biodiversiteit, energie, water en urbanisatie zal er een omslag in ons denken moeten komen. Hij had er de bevolkingsgroei ook wel aan toe kunnen voegen.

Geef een reactie

Wel goed, niet gek?

Ei van Columbus

De redactie is (alweer) een weekendje weg. De komende dagen kun je echter toch aan de slag op dit weblog. Neem a.u.b. eens de tijd voor het volgende:

Tot en met september zal elke laatste vrijdag van de maand onder de titel “Wel goed, niet gek”, een greep uit de idiote plannetjes en ideetjes worden gepresenteerd, die ooit op dit weblog waren te lezen.

Elke keer drie maffe hersenspinsels, die ik graag wil voorleggen aan echte deskundigen. Van de twaalf idiote ideeën, worden er drie opgestuurd naar deskundigen van mijn keuze, met de vraag zijn of haar licht daar eens serieus over te laten schijnen. Is het idee werkelijk te gek voor woorden of moet het wel serieus worden genomen? Zo ja, wat is er voor nodig het idee in praktijk te brengen en welke consequenties kan het hebben?

De reacties van de deskundigen worden in december hier gepubliceerd.

De twaalf plannetjes zijn een volstrekt willekeurige greep uit alle bizarre plannetjes, maar de drie die doorgaan naar de experts worden door jou gekozen.

Reageer a.u.b. op elk artikel en geef een waardering aan de drie ideetjes. Het idee dat zeker door moet omdat jij ook vindt dat het eens nader bestudeerd moet worden geef je de hoogste score: 21 punten. De goede tweede geef je 13 punten en wat volgens jou beter niet door kan geef je 8 punten.

Die puntentelling heb ik natuurlijk zelf bedacht en is net zo gek als die ideetjes, maar ik heb nu eenmaal wat met 21, 13 en 8.

Geef je score aan in je reactie (klik op “Jouw reactie” onderaan), of stuur het per e-mail op naar postmaster@peterspagina.nl

Hier de eerste drie. De links verwijzen naar het artikel waarin het idiote idee is genoemd.

1. Gekke fietsplannen.

Smallere wegen voor de auto's en superbrede fietspaden? Een verklikker op je fiets waarmee je het stoplicht op groen kan zetten? Fietsen die technisch zo in elkaar zitten dat bij elke trapbeweging het fietsen uiteindelijk vanzelf gaat? Voor alle grachten, sloten en kanalen een witte waterfietsenplan?

2. Volkstuintjes.

Het huidige kabinet wil dat we gezonder leven, beter met de natuur omgaan en de stad zowel ecologisch als sociaal leefbaarder maken.
Wel, voeg een grondrecht aan de wet toe. Elk huishouden een stukje grond: de volkstuin.

3. Hymnesterie.

Woorden schieten vaak te kort. Alle nationale hymnen zouden tekstloos moeten zijn, zodat iedereen zijn eigen gedachten erbij kan hebben.
Er moet een wetsvoorstel komen om het volkslied louter instrumentaal te maken.

May I have your votes please?

Update: Inmiddels zijn deel 2 en deel 3 ook verschenen.

Geef een reactie

Volkstuintjes

Volkstuintje Behandel Wildersgroei als een volkstuintje en je hoort er over een jaar of tien niks meer van. Niet dat je Geert omver moet schoffelen of onderspitten, nee, gewoon wat lacherig en schamper doen. Hoewel heel wat mensen serieus werk van hun volkstuin maken, is het lapje grond geen ideaal dat serieus wordt besproken als het gaat om een bijdrage aan verbetering van de samenleving te leveren.
Toen CDA en CU voorstelden om de probleemwijken aangenamer te maken door er meer volkstuintjes te bouwen, werd dat door minister Vogelaar afgewimpeld omdat de grond beschikbaar moet zijn voor meer woningen. Niemand nam verder het CDA en CU-voorstel ernstig.

En u een raadslid in Leeuwarden volkstuintjes aan de mensen wil geven omdat het helpt om overgewicht en depressies te bestrijden, was de toon van de berichtgeving ook erg laconiek. Een CU-raadslid aldaar schamperde het voorstel weg, blijkbaar vergeten dat zijn collega's op het haagse Binnenhof juist wel voor volkstuintjes zijn.

Terwijl ProRail al jaren bezig is de volkstuintjes langs de spoorwegen te ontruimen, worden de huis-tuin-en-keuken-landbouwers ook stelselmatig bedreigd door nieuwbouwplannen voor kantorencomplexen, bedrijventerreinen, sportcomplexen en natuurlijk de standaard woningbouw. Het wordt tijd het eens op te nemen voor de volkstuin en er nooit meer schamper over doen. Een beetje in de voetsporen treden van Pieter Winsemius, die in mei dit jaar spijt betuigde dat hij, als ex-woningbouwminister, de SP vond doorzeuren over het verdwijnen van volkstuintjes. In een interview in Vrij Nederland zei hij: ” De SP bleef maar doorzeuren over volkstuintjes. De Nederlandse Spoorwegen bezaten een aantal volkstuintjes. Die lagen gevaarlijk dicht bij het spoor en zouden daarom opgeruimd worden. De SP was tegen. Als minister kon ik daar op dat moment niet zoveel mee. Pas later realiseerde ik me: die SP’ers kijken door de ogen van de witte arbeiders in de oude wijken. En daar is het volkstuintje sinds jaar en dag het hoogst bereikbare ideaal. Kijk, zelf ben ik opgegroeid in een keurige buurt in Scheveningen. Ik moet dus proberen met andere ogen naar zoiets te kijken. En dat heb ik toen niet goed gedaan”.

Kijk, wie zijn gezondheid op peil denkt te houden door in de zweterige, bedompte fitnesslokalen op de hometrainer te springen, beseft natuurlijk ook niet dat je misschien wel gezonder af bent als je minstens 1x per week de tuin bijhoudt. Bovendien: je boodschappen worden wat goedkoper. Je verbouwt immers je eigen eten.

De volkstuin biedt vele mogelijkheden. Behalve een bijdrage aan de maaltijd thuis, gezonde beweging en sociale kontakten, leert de tuin je ook hoe om te gaan met de natuur. En de aanleg van meer vokstuinen kan de leefbaarheid van stadse wijken aanzienlijk verbeteren. Eigenlijk zouden gemeenten verplicht moeten worden, volkstuinen ter beschikking te stellen. In een reportage van Peter Brusse (Volkskrant) lees ik dat in Engeland zo'n wettelijke verplichting bestaat en er dus in de planologie rekening mee moet worden gehouden. Maar ja, Engeland kent van oudsher wel een veel steviger tuincultuur dan Nederland.

Ondertussen zijn er ook innovatieve ideeën voor de volkstuin. Kunstenaar en stedebouwkundige Ton Matton is met een klimaatmachine aan het uitzoeken wat verschillende klimaten met het stedelijk groen doen. Hij hoopt zo te ontdekken of het ook mogelijk zal zijn ananassen en cassave te verbouwen in de stad.

Nu wil het huidige kabinet dat we gezonder leven, beter met de natuur omgaan en de stad zowel ecologisch als sociaal leefbaarder maken. Wel, voeg een grondrecht aan de wet toe. Elk huishouden een stukje grond: de volkstuin.

Geef een reactie