Zo rond 2010 was heel Holland (zo heette Nederland toen) bezeten van xenofobie en bezuinigingsdrift. Heel Holland? Nee, een klein deel bleef moedig weerstand bieden aan de gedoogde liberaalchristelijken en maakte het leven van de megalomanen bepaald niet gemakkelijk.

Het is weer tijd om te bepalen waar het allemaal op staat, zong Neerlands Hoop ooit. Ander tijdsgewricht, ander onderwerp, maar de boodschap is voor heel wat mensen weer actueel geworden. Voor Hannie van Leeuwen bijvoorbeeld. De CDA-coryfee stopt haar activiteiten voor de partij. Op haar respectabele leeftijd beseft ze ineens wat de kabinetsplannen beteken voor de ouderenzorg. Met een ‘schande, schande, driewerf schande’, staakt ze nu haar werk voor het CDA.

Ze blijft nog wel lid, ondanks haar bezwaren tegen de samenwerking met de PVV. Anderen trokken de lijn een stuk scherper. Door heel het land stapten CDA’ers uit gemeenteraadsfracties èn uit de partij. In Hardinxveld-Giessendam gaat een wethouder ook zover, maar zijn keuze wordt door de lokale CDA gedoogd en hij mag wethouder blijven.
Ook in de VVD zijn er leden die onder liberale principes heel wat anders verstaan, dan wat Rutte nu voorstaat met zijn kabinet. Joris Voorhoeve en Gijs de Vries stapten over naar D66.

De meeste van die moedige keuzes worden gemaakt, uit weerzin tegen de samenwerking met de PVV. Slechts weinigen kiezen voor actie wegens de bezuinigingsplannen van Rutte en Verhagen. Blijkbaar is er een grote consensus, dat er keihard gesnoeid moet worden. Het aantal mensen dat vandaag, om 13:00 uur in Den Haag de rekening retour wil zenden, is veruit in de minderheid. Ook al is de crisis niet ieders schuld, het zou onverstandig zijn niet te bezuinigen. Laten we er eens vanuit gaan dat die opvatting helemaal waar is, dan valt er wel heel wat af te dingen op de manier waarop gesnoeid zou kunnen worden. Nu gaat op alles en iedereen bezuinigd worden en worden principiële keuzes vermeden.
Een grappig argument dat ik langs hoorde komen is dat het positieve effect van de bezuinigingen zal zijn, dat mensen weer creatief zullen worden. Als bijvoorbeeld de zorg wordt uitgekleed, dan verzinnen mensen zelf wel oplossingen om de zorg op hun manier op te tuigen. De bezuinigingen moet je dus zien als stimuleringsmaatregelen voor de zelfredzaamheid en de eigen verantwoordelijkheid.

Veel mensen zijn volgers. Dat ze ‘followers’ zijn op Twitter, of volgelingen van welk sociaal medium dan ook, is mooi. Dat veel mensen ook de principes van Rutte I volgen, is minder fraai. Het valt ook onder creativiteit om niet te volgen. Het blijft namelijk een volkomen misplaatste strategie om, na het creatief boekhouden van de banken, anderen te dwingen creatieve keuzes te maken, die dan ook nog eens precies in het straatje passen van Rutte en zijn volgelingen.
Het is weer tijd om te bepalen waar het allemaal op staat. Wie volgt Hannie van Leeuwen? Wie volgt Joris Voorhoeve? Wie volgt de vertrekkende CDA-leden? Wie volgt een andere creativiteit dan die van de kaasschaafmethodisten?