Wat hebben ambassades met cultuur te maken? Niks, zeggen sommigen. Ambassades zijn alleen een soort handelshuizen en politieke dependances. Alles, zeggen anderen. Ambassades zijn de sluizen waardoor een cultuuruitwisseling stroomt. Ken je elkaars cultuur niet, dan komt er van handel en politieke uitwisseling ook niks terecht.
Een overzicht van recent nieuws waar ambassades met diverse culturele uitingen te maken kregen. Van muziek tot architectuur. Van kleding tot zondagsvertier.

10 maart – architectuur: De kersverse Nederlandse ambassade kreeg de China Award toegewezen.
Het gebouw valt op door een lange muur. De “manier waarop het metselwerk van de muren in de klassieke, lokale stijl van Peking met moderne materialen is gecombineerd tot een elegant en eigentijds ontwerp”, sprak de jury zo aan dat ze tot de prijsuitreiking zijn over gegaan.

11 maart – kleding / volkscultuur: Ambassades komen soms zelf in actie. De Noorse ambassade in Berlijn spant een proces aan tegen een winkel in Berlijn die kleding van het merk Thor Steinar verkoopt. Daarop staan Noorse symbolen die door neonazi's worden gebruikt voor hun propaganda. De winkel heeft de deuren inmiddels gesloten.

12 maart – muziek / beeldende kunst: De Belgische ambassade in Litouwen moet het binnenkort misschien doen zonder een borstbeeld van Frank Zappa. De ambassade ligt aan een wat desolaat pleintje en de Zappa-fans in Vilnius vinden dat een wat respectloze plaats voor de grote meester van 'humor-in-music'.
Mocht het beeld worden verplaatst, dan kunnen de belgen natuurlijk een vergunning aanvragen om een standbeeldje van Eddy Wally te plaatsen. In Litouwen is men namelijk niet te beroerd om buitenlandse artiesten te eren.

13 maart – cultuurverschillen: De Nederlandse ambassade in Beiroet sluit het pand voor twee dagen. Men vreest voor de veiligheid omdat er demonstraties zijn aangekondigd. En wat wil nu het geval? Het heeft deze keer niks met cultuur te maken. Althans, niet met cinematografie. Het heeft wel alles met cultuurverschillen te maken. De pro-Syrische oppositie ging de straat op om te demonstreren tegen de pro-westerse regering.
Dat hardnekkig vasthouden aan eigen culturele verworvenheden lijkt mooi, maar wat een ellende dat wereldwijd al heeft veroorzaakt.

14 maart – alweer muziek en kleding: Zingende zeehonden verzamelen zich bij de Canadese ambassade om tegen het bont knuppelen van hun kroost te protesteren.

15 maart – architectuur: Medewerkers van de Britse ambassade in Congo verrichtten het nodige reatuaratiewerk aan een een gebouw, waar poliopatiënten worden begeleid.

16 maart – zondagsbeleving: En toen vond er een fraaie culturele uiting betreffende de zondagsrust plaats. Demonstranten hingen aan het hek van de Chinese ambassade om duidelijk te maken dat China met zijn handen van Tibet af moet blijven. Wie de journaalbeelden heeft gezien, weet dat hierbij een klein chinees muurtje sneuvelde.
Ondankbare nederlanders eigenlijk. Krijgen ze een prijs voor een muur in Peking, slopen ze er hier eentje.

Maar goed, zoals je ziet: er gaat geen dag voorbij of er is wel een ambassade in het nieuws. Ambassadeurs hebben hun handen vol aan culturele uitwisselingen. Het moet een uitdagende baan zijn om tot het corps diplomatique te behoren. Het werk beperkt zich al lang niet meer tot het invliegen van verse haring en nederlandse kaas, waarmee men overal ter wereld de koninginnedag viert. Nee, alle zeilen moeten worden bijgezet om uit te leggen hoe de nederlandse filmwereld in elkaar steekt. Of hoe cultuurverschillen leiden tot divers vlagvertoon, symbolische klederdracht en opvattingen over bakstenen muurtjes.

Daar waar een muur van cultuur de uitwisseling hindert, moeten de diplomaten steeds vaker terugvallen op hun bhv-kursus en weten waar de brandblussers hangen en hoe het ontruimingsplan werkt. Het is eigenlijk nog een wonder dat de regering over voldoende diplomaten beschikt.