Categoriearchief: Codes

Meer mahsro

Ik hoop dat u de laatste dagen zelf over de telefoonnummers beschikte die u nodig had. Zo niet, dan heeft u wellicht het mahsro-effect opgelopen. Mahsro? Wat was dat ook alweer? Mahsro is de code die staat voor mijn arme harde schijf raakt overbelast. Die overbelasting kan al gauw ontstaan als u een grote hoeveelheid codes moet onthouden. Uw pincode, uw creditcard-code, uw postcode, het wachtwoord de pc thuis en op het werk, uw DigiD en uw ziekenfondsnummer zijn er zo al een paar. Voor sommigen komt daar de toegangscode van hun autogarage of werkplek bij. Zelf heb ik in totaal slechts 19 codes te onthouden. Dat gaat redelijk, hoewel ik bij enige vermoeidheid nog wel een een nummertje verwissel. Dat is dus het moment waarop ik last begin te krijgen van de mahsro-code. Vanaf 1 april wordt er een nog groter beroep op de gezondheid van mijn eigen harde schijf gedaan. Was je een telefoonnummer kwijt of zocht je een onbekend nummer, dan was één nummer voldoende om de juiste informatie te krijgen. Nu zijn we alweer elf dagen bezig om in plaats van het aloude 118, de veertien nieuwe 18-en-nog-wat nummers te leren kennen. Dankzij de geprezen marktwerking èn het bejubelde idee dat keuzevrijheid betekent dat er vooral veel meer mogelijkheden moeten zijn. Het heeft wel tot gevolg dat je nu eerst moet uitzoeken welk nummer je het beste lijkt. De prijzen lopen niet zoveel uit elkaar. De meeste nummers kosten € 1,30 per gesprek. Maar wat krijg je daarvoor? Gelukkig heeft het consumentenprogramma Kassa (Vara) dat voor u uitgezocht. Maar ja, probeer dat allemaal maar eens te onthouden. Kassa heeft de nummers getest. Slechts twee nummers komen als beste uit de bus. De informatienummers van de KPN (1888) en Casema (1829). Onthoudt die nummers, want aan deze codes is een persoon verbonden. Bij andere nummers komt u in gesprek met een computer. Consumenten die allang aan het idee gewend zijn dat codes mensen zijn (lees op dit weblog: Van code tot mens) willen misschien liever die informatienummers bellen, waar ze door een persoon worden geholpen. De principiële weigeraars van de gedachte dat een code een mens is, zullen wellicht de voorkeur geven aan de computergesprekken.

Wat in het kader van die alom geroemde keuzevrijheid wel een beetje vreemd is dat geen enkel nummer juist de keuze tussen computer of mens niet aanbiedt, maar dat zal vooor € 1,30 wel te duur zijn. Het gesprek gaat dan immers vanaf het begin al langer duren: ''Wilt u informatie van een computer? Toets een 1. Wilt iemand persoonlijk aan de lijn? Toets een 2'' En dan maar nog hopen dat u de door u gekozen informatie-leverancier aan de lijn krijgt. Er zitten boeven tussen die de nummers van concurrenten weten te blokkeren en zo u in hun fuik lokken. Om mijn arme harde schijf niet al te veel op de proef te stellen, heb ik besloten maar één nummer te onthouden. De service is prima, ik krijg een medemens aan de lijn en als ik dat wil verbindt die me ook meteen door naar het gezochte nummer. Dat ontlast mijn arme harde schijf tenminste weer een beetje.
Geef een reactie

BurgerServiceCode

De belastingdienst heeft het wel heel zwaar te verduren de laatste tijd. Achterstanden bij het uitkeren van de kinderopvangtoeslag, stakende ambtenaren, fout advisering bij het gebruik van de DigiD. Even leek er wat licht in de duisternis op te treden, want de belastingdienst krijgt een prijs. De baas van de dienst, staatssecretaris van financiën Jan Kees de Jager, weigert echter de prijs in ontvangst te nemen. De belastingdienst wordt met deze prijs, de Webflop 2007, namelijk beloond voor de slechtste dienstverlening op het web. Hoewel de Webflop vooral gezien moet worden als een aanmoediging om beter te presteren, bedankt staatssecretaris de Jager voor de eer. Ik denk ook niet dat zijn ambtenaren er blij mee zullen zijn en met die ambtenaren ligt de Jager al overhoop, dus hij kijkt wel uit. De Webflop wordt uitgereikt door Overheid.nl, eBurger.en onafhankelijk forum (zo zegt men zelf), dat de digitale handel en wandel van de overheid in de gaten houdt, vanuit de burger bekeken. Die moet namelijk het meeste profijt hebben van de digitalisering van de overheid. Hoe onafhankelijk deze club is mag u zelf beoordelen. Het is namelijk een initiatief van de minister voor Bestuurlijke Vernieuwing en Koninkrijksrelaties. Deze zorgt ook voor de financiering van het project. Behalve de Webflop deelt de organisatie ook de WebWijzerAward uit. Dit is een compliment aan overheden die hun digitale zaakjes beter voor elkaar hebben. Hoe kan een overheidsinstantie nu weten of men de kans loopt een Flop of een Award aan de bestuurlijke broek te krijgen? Wel, daar heeft Burger.Overheid.nl een gedragscode voor opgesteld: de BurgerServiceCode. Gelukkig is dat in dit geval geen papieren kolos met talloze artikelen en subparagrafen. Met slecht tien geboden zou een overheidsinstantie de burger prima van digitale dienst kunnen zijn. Het eerste gebod luidt: keuzevrijheid (jawel!). Een burger moet zelf kunnen kiezen op wat voor manier hij/zij contact legt met de overheid. De overheid moet er dan wel voor zorgen dat er ruime mogelijkheden aanwezig zijn om een keuze te maken: niet alleen digtiaal (e-mail, internet), maar ook de meer traditionelere benaderingen als de telefoon, de brief en natuurlijk het menselijke contact aan de balie. Ook een mooie is het vierde gebod. De overheid moet de burger van juiste, volledige en actuele informatie voorzien. Wordt het in dit verband niet eens tijd dat de regering ook een soort Flop krijgt uitgereikt wegens het tegenhouden van het zgn. Irak-onderzoek? Het tiende gebod beoogt de actieve betrokkenheid van de burger. De overheid moet er voor zorgen dat er voldoende informatie en middelen zijn om die betrokkenheid in praktijk te kunnen brengen. Nu is ''betrokkenheid'' wat anders dan deelname. Meepraten, meedenken, zelfs hier en daar een advies uitbrengen, dat kan volop. Maar mee beslissen is er niet bij. Dat recht is en blijft voorbehouden aan de overheid zelf. We kiezen die overheid zelf, dus je zou zeggen: niks aan de hand. Maar zowel menig burger als een aardig deel van ''de politiek'' meent dat er desondanks een te grote kloof tussen overheid en samenleving is. En iedereen breekt zich naar het hoofd over hoe die kloof te dichten en de betrokkenheid te vergroten. Welnu, begin eens een aantal adviezen van burgerforums bindend te maken. Zo''n burgerforum krijgt dan een zwaarder gewicht en deelnemende burgers meer verantwoordelijkheid. De angst dat ''onderbuikgevoelens'' dan een plaats krijgen in de besluitvorming hoeft niet zo groot te zijn. Bij onderzoeken naar zaken als bestuurlijke besluitvorming en juryrechtsspraak, komt naar voren dat individuen een kwestie stukken genuanceerder beoordelen als men over meer informatie beschikt èn als men zich bewust is dat het oordeel ook daadwerkelijk van invloed zal zijn.
Wanneer gaan we onze democratie nu eens verbeteren door niet aan grotere betrokkenheid te werken, maar aan grotere, actieve deelname? Niet alleen een eind weg kletsen in adviesraadjes, maar verantwoordelijke besluiten nemen.
Geef een reactie