Categoriearchief: De toestand in de polder

Controle in de polder.

De Controle: Goedemiddag, de Rookpolitie. Mogen wij eens even weten wat die asbakken op de tafels doen?
De horeca-baas: Ah, nou, ze passen mooi bij de wierookpotjes op de bar daar.
De Controle: Wat zegt u? Wie rookt daar dan?
De horeca-baas: Huh???
De Controle: U heeft nog tot 1 juli 2008 om ze weg te halen.

Leefstijl

De Controle: Goeiemogge, de Leefstijlpolitie! Mogen we even binnenkomen?
De argeloze burger: Tuurlijk, kom erin. Ga zitten. Wat kan ik u aanbieden? Koffie met een tompouce? Of liever een biertje met wat chips? En neem gerust een sigaar uit die doos daar.
De Controle: Gezellig! En neemt u dan zelf ook wat?De argeloze burger: Zeker wel! Ik heb altijd wat in huis. Je weet nooit wie er zomaar langs kan komen. De Controle: Dat is dan het bezit van vet, alcohol en rookwaren. Uw ziektekostenpremie zal omhoog gaan.

Voedsel aan gieren

De Controle: Hallo, hallo! Hier spreekt de Gierpolitie.
De vogelliefhebbers: Ja, haha. Grijpstra en De Gier zullen ze bedoelen!
De Controle: Verlaat u onmiddelijk het terrein met medeneming van het slachtafval!
De vogelliefhebbbers: En als we dat niet doen?
De Controle: Dan wordt u met de gierwagen afgevoerd naar de schandpaal!

Namaakartikelen

De Controle: Halt! Wij zijn van de Neppolitie. Maakt u uw koffer eens open?
De vakantieganger: Ja zeg, ik laat me niet neppen door mensen die zich voordoen als politie. De kranten hebben daar nog zo voor gewaarschuwd.
De Controle: Wij zijn het enige door de overheid gelegitimeerde nep!

Geef een reactie

Ezeltjes in de polder.

We gaan hier toch niet het ''Wim Kan-effect'' krijgen, hè? Voor de jonge bezoekers van dit weblog: Wim Kan was een cabaretier die lang geleden het nieuwe jaar over de drempel mocht helpen met zijn oudejaarsconferences. Daarin gaf hij altijd een soort jaaroverzicht van de haagse politiek. Op beschaafde wijze dreef hij de spot met menig politicus. Dat had uiteindelijk tot gevolg dat als een politicus ernstig aan zijn/haar imago twijfelde, als hij/zij niet door Wim Kan genoemd werd.
Het lijkt er op dat dit verschijnsel nu ook optreedt bij de Donkey Shocking Award. Gisteren heb ik staatssecretaris Jet Bussemaker daarvoor genomineerd. En meteen de volgende dag doen een aantal politici hun uiterste best ook voor een nominatie in aanmerking te komen. Leest u zelf maar.
Bos: “Ja, sorry. Ik wilde alleen maar mijn positieve bijdrage leveren. Als ik even nagedacht had. zou ik natuurlijk ook wel kunnen weten dat dit absoluut niet help. Iedereen gaat nu zitten wachten tot het gratis paspoort is ingevoerd. Daar hebben mensen die nu een nier nodig hebben helemaal niks aan. Sorry. Maar wel een goeie voor die Donkey Shocking Award, toch?”

Plasterk: “Ik wist het wel, ik wist het echt wel. Ik heb vooraf alleen maar geroepen dat ik tegen was, om de kijkcijfers omhoog te helpen. Mijn idee om nu tot een masterplan te komen is half zo leuk niet als deze stunt. dat geef ik toe. Maar het past wel prima in het soort maakbaarheid waarmee op dit weblog de spot wordt gedreven. En zo krijg ik over de rug van BNN toch mooi mij naam weer eens genoemd.”
Eurlings: “Wat? Is dit idee een kanshebber voor de Donkey Shocking Award? Dat vind ik uitermate beledigend. Ik ben er heilig van overtuigd dat gedragskursussen een excellent instrument zijn om van verkeershufters voorbeeldige automobilisten te maken. Steekt u die award maar in uw eigen zak en de draak maar met al die snerende bloggers. Als u zoiets nog een keer presteert dan sleep ik u voor de rechter en laat u veroordelen tot een gedragskursus voor webloggers. Misschien dat het dan met uw blogje nog eens wat wordt.”
Geef een reactie

Toespraken in de polder

Op de pc van de ambtenaren die Balkenende''s toespraken schrijven, is er wat mis gegaan. Uit één van de prullenbakken op het Binnenhof, viste de redaktie een usb-stick. In het geheugen was een toespraak te vinden, die bij nader onderzoek bleek te bestaan uit losse fragementen van heel verschillende toespraken, voor heel verschillende gelegenheden. Aan het eind van deze verhaspelde toespraak bleek zelfs een geschrapte tekst te lezen. Hoe zou u nu tegen Balkenende aankijken, als hij daadwerkelijk deze redevoering gehouden zou hebben?

Dames en heren,
1. Nederlanders zijn geen bevlogen dromers. Geen hooggestemde idealisten. Integendeel. Ze zitten de hele dag te vergaderen. Ze zijn zuinig. Ze zijn een beetje saai. Ze volgen het liefst veilig de kudde. Ze zijn behoudzuchtig en overgeorganiseerd. Hun grootste passie is nieuwe regeltjes bedenken. En hun manieren laten ook te wensen over. Wie ‘American dream’ intoetst in Google, krijgt 2,5 miljoen hits. ‘Rêve français’ levert 16.000 treffers op. En ‘Nederlandse droom’… 1.500. Dùrven we in dit land eigenlijk wel te dromen? Ik droom van een Nederland dat dynamiek en internationale allure weet te combineren met de menselijke maat, zorgzaamheid en duurzaamheid. 2. De Verenigde Staten leerden ons: ‘wees niet bang. Het geeft niet als er eens iets mislukt. Die ervaring maakt je sterker. Geef niet op. Het kan wèl. Feit is dat de Verenigde Staten tot op de dag van vandaag symbool staan voor dynamiek en geloof in de toekomst. Het bouwen aan die toekomst vraagt in onze tijd meer creativiteit dan ooit. Optimisme is een belangrijke eigenschap van de Verenigde Staten. Het land dat steeds weer op zoek gaat naar ‘A New Frontier’. Dat steeds weer het onmogelijke waar wil maken. To go where no man or woman has gone before. Aan dat geloof in de toekomst is grote behoefte. Opnieuw zijn er New Frontiers te overwinnen. Ik denk aan de uitdaging onze economie en energievoorziening schoner te maken op een manier die ons verder brengt, niet terugwerpt. Het stoppen van klimaatverandering is óók een business opportunity. Sommigen zeggen dat dat een onbereikbare droom is. Wij in Europa geloven dat het kan. En we willen het samen met u (de VS) waarmaken. We hebben u nodig om een effectieve en efficiënte manier te vinden om de opwarming van de aarde te stoppen. De Europese Unie heeft zichzelf ambitieuze doelen gesteld. Maar succes is alleen mogelijk als we een coalitie kunnen sluiten met alle grote economieën in de wereld. Waaronder de allergrootste; die van u. 3. Het klimaatrapport van het IPCC, het panel van de Verenigde Naties voor klimaatverandering, was begin deze maand glashelder. En glashard. Er wordt een indringend beeld geschetst van de gevolgen van klimaatverandering. Burgers, bedrijven en overheden zullen structureel duurzame keuzes moeten maken. En dat zal soms pijn doen. In de portemonnee, in de planning of in de organisatie. Dit kabinet zal bij de keuzes die we op alle terreinen maken duurzaamheidsaspecten meewegen. Dat doen we door stil te staan bij ‘inconvenient questions’. Er is zoveel mogelijk. Een mooi voorbeeld vind ik zelf de letterlijke vergroening van Chicago. Daar worden dagelijks zogenoemde ‘green roofs’ geïnstalleerd. Platte daken van overheidsgebouwen worden beplant. En burgers en bedrijven worden gestimuleerd hetzelfde te doen. Duurzaam moet je doen. Ook als overheid moet je gewoon het goede voorbeeld geven. 4. Ik droom van een Nederland dat dynamiek en internationale allure weet te combineren met de menselijke maat, zorgzaamheid en duurzaamheid. Ik droom van een land waarin mensen zich zeker genoeg voelen om te veranderen, omdat ze ruggensteun en voldoende bagage krijgen en in geval van nood nooit met lege handen staan. Ik droom van een land waarin mensen zich onbevangen durven opstellen en nieuwsgierig zijn naar elkaar en naar wat er achter hun horizon ligt. Want wie nieuwsgierig is, heeft niet zo snel last van angst of vooroordelen. 5. Om dat te realiseren roep ik, als vriend van de VS, u op niet langer voor onrust te zorgen in diverse regio''s als Irak en Iran. Richt u zich eerst op het welzijn voor uw eigen burgers en maak gezondheidszorg en onderwijs bereikbaar voor iedereen. De tegenstellingen in uw land tussen ''haves'' en ''not-haves'' zijn a-sociaal groot. Me dunkt dat u daar de handen vol genoeg aan heeft. Ik roep u op uw beleggers en investeerders aan banden te leggen zodat zij niet langer hun eigen portomonnee als ultieme en enige doelstelling zien. Eis van ze dat ze onze bedrijven alleen overnemen als volledige werkgelegenheid en profit voor onze economie is gegarandeerd. Ik roep u op niet langer de afspraken over klimaatmaatregelen te ontregelen. Het is de hoogste tijd dat u nu eens onvoorwaardelijk de Kyoto-afspraken gaat naleven. U heeft de kennis en technologie in huis om hier en nu duurzame en schone oplossingen op de markt te brengen. Wacht u daar geen dag meer mee.
Dank u wel.
Fragment 1 komt uit The Dutch Dream Revisisted. Fragment 2 komt uit een speech ter gelegenheid van de Dutch-American Friendship Day.
De derde passage komt uit Duurzaam moet je doen en het vierde stukje is ook terug te vinden in The Dutch Dream Revisisted.
Fragment 5 is nergens terug te vinden. Het is waarschijnlijk ontstaan toen de redaktie bij al die mooie worden in slaap viel en de hollandse droom op geheel eigen wijze reviseerde.
Toespraken van onze mp kun je vinden op de website van het ministerie van algemene zaken.
Geef een reactie

De toestand in de polder (13)

(klik de krantenkoppen voor het volledig bericht)

Balkenende: ''Ik moet zeggen dat ik mevrouw niet bijster orgineel vind. Samen werken is een idee dat wij al veel eerder hebben voorgesteld. Bovendien is het mevrouw kennelijk ontgaan wat wij zoal aan sport doen. Wij roepen immers al jaren dat we moeten roeien met de riemen die we hebben!''

Verburg: ''Tja, voor je een boer op andere gedachten brengt moet er heel wat water over god''s akker vloeien. Daar weet ik zelf alles van. Maar ik zal tot de laatste snik vechten om Nederland voor het water te behouden. Ik neem de klimaatveranderingen zeer serieus. Ons land zal nooit een Sahara worden!”
ter Horst: “Zullen we nou krijgen? Je moet nooit twijfelen tegen terroristen. Ordeverstoring moet weer het unieke en onvervreemdbare recht van de overheid worden. Dat zullen we nooit aan de marktwerking overlaten.” Bussemaker: “In het uitertste geval zullen we de twijfelende moeders voorstellen dat ze hun kind ter beschikking stellen van de regering. Wij voeden de nieuwgeborenen dan zelf wel op tot het model staatsburger dat dit land zo hard nodig heeft. Zo kunnen de vrouwen hun bijdrage leveren aan de opbouw van de samenleving. Burgerplicht gaat boven abortus.”

Robin Hood: “Het verbaast me dat Bos niet weet wat-ie er concreet aan wil doen. Ik heb mijn diensten weken geleden al aangeboden.”

Geef een reactie

Dialogen in de polder

(g.l.t. 4 min.; geen links)

Het Kabinet: ''Goedemorgen, dames en heren, ik ben blij dat ik even tijd vrij heb kunnen maken om eens een hartig woordje met u te wisselen. Gaat u zitten, koffie? Thee?''
De Samenleving: ''Ook goedemorgen. Eh…., die koekjes, zijn die gratis?''
Het Kabinet: ''Natuurlijk, tast u toe. Dan kan ik u ondertussen uitleggen wat de bedoeling is.''
De Samenleving: ''Neemt u mij niet kwalijk dat ik u onderbreek, maar was het niet de opzet dat ik u ging vertellen wat de bedoeling is?''
Het Kabinet: ''Ah! Daar heeft u in zekere zin gelijk mee. Er zijn natuurlijk wel een paar spelregels.''
De Samenleving: ''Spelregels? Ik dacht dat dit een serieus gesprek zou worden en niet een of ander gezelschapsspelletje?''
Het Kabinet: ''Wat treffend dat u het zo benoemd! Ons motto “Samen leven” staat voor een hechter verband tussen de leden van dit gezelschap. Ik zou graag zien dat men in de beschermende sfeer van het gezin weer eens een gezellig spelletje met elkander doet.''
De Samenleving: ''Ah, zo! En al die mensen die geen gezin hebben? Die mogen zeker buiten spelen?''
Het Kabinet: ''Wel, er zijn talloze mogelijkheden om saamhorig te zijn. De sportverenigingen, de fitnessclubs, de …..''
De Samenleving: ''…de happy hours!''
Het Kabinet: ''Nouwwwww, die dan weer niet. Kijk, ik gun iedereen natuurlijk een uurtje geluk. Maar het happy hour-gebeuren schiet ernstig zijn doel voorbij. Reeds nu kunt u radeloze ouders langs de kroegen zien zwerven op zoek naar hun kroost. Hebben ze die eenmaal gevonden dan zie je te vaak wat een problemen het geeft, hun laveloze, lallende en brallende kinderen mee huiswaarts te krijgen voor de avondmaaltijd.''
De Samenleving: ''En dat gaat u dus aanpakken?''
Het Kabinet: ''Jazeker! Er staat al een campagne op touw die de mensen er bewust van gaat maken dat het ook anders kan. Volgende week al komt er een cd uit waarop de minister van Jeugd samen met Ali B. een alleraardigste rapversie doet van ''Ach, kindjelief, toe drink niet meer.''
De Samenleving: ''En verder?''
Het Kabinet: ''Huh? Hoe bedoel u?''
De Samenleving: ''Nou, u ging het probleem toch aanpakken? Een liedje lijkt mij dan niet genoeg.''
Het Kabinet: ''Kijk, had u mij toch eerst de spelregels even moeten laten uitleggen. Het is mijn taak te signaleren, de lijnen uit te zetten en de kaders aan te geven. Vervolgens moet u het doen! Ik ben de samenleving niet. De samenleving, dat bent uzelf! Als ik maatregelen tref, dan wordt dat als overheidsbemoeienis gezien en ik dacht dat u daar de buik wel vol van had.''
De Samenleving: ''Aha! Dus de komende jaren gaat het zoals ik het wil?''
Het Kabinet: ''Dat hang er van af.''
De Samenleving: ''Pardon? Nog meer spelregels?''
Het Kabinet: ''Ja, nog een paar kleinigheden. Het moet altijd gaan om zaken die men samen kan doen, verder moet iedereen er baat bij hebben en, last but not least, het mag geen gevolgen hebben voor het positieve saldo van de staatskas.''
De Samenleving: ''Even een vraagje, wie bepaalt welke zaken er onder die kriteria vallen?''
Het Kabinet: ''Daarvoor zitten we nu gezellig bij elkaar! Dat bepalen we samen. Heeft u nog genoeg koekjes?''
De Samenleving: ''Ja, dank u. Aan de catering mankeert hier werkelijk niets. Aan die kriteria kennelijk wel, want dat gaat toch niet helemaal gesmeerd.''
Het Kabinet: ''Meent u dat echt? Heb ik iets gemist?''
De Samenleving: ''Nou, neem nu eens de vaststelling van het aantal probleemwijken. Nu al blijken bepaalde buurten daarbuiten te vallen, terwijl de bewoners zelf menen dat hun nood toch erg hoog is. Het lijstje probleemwijken lijkt alsmaar kleiner te worden.''
Het Kabinet: ''Oh, dat bedoelt u. Toen onze minister voor probleemwijken op pad ging om uit te zoeken waar er nou echt problemen waren trok ineens iedereen aan de bel. Van stadswijken tot dorpskernen, van winkeliersverenigingen tot verenigingen van huiseigenaren, van welzijnswerkers tot pastoors. Dat werkt zo niet. Als ik met iedereen in gesprek moet, die meent binnen een door mij aangegeven kader te vallen, dan heb ik aan die honderd dagen niet genoeg. U wilt toch ook niet dat we vier jaar lang alleen maar in gesprek zijn?''
De Samenleving: ''Nee, nee, zeker niet. Die honderd dagen kosten al dure minuten, waarin de meest voor de hand liggende zaken al aangepakt hadden kunnen worden. Ik zou heel graag zien dat u ook daadwerkelijk wat doet. Maar nu dreigen er toch wat mensen buiten de boot te vallen.''
Het Kabinet: ''Welneeeeeee. Kijkt u eens hier, ik ben kapitein op het schip van Staat. Mensen moeten dat niet verwarren met de stoomboot van Sinterklaas. Ik ga geen kadootjes weggeven. Ik ga die mensen belonen, die zelf en vooral samen, hun probleempjes gaan oplossen. Dat is geen kwestie van de hand ophouden en een beetje bij mij komen bedelen. Dat is samen hard aan het werk. Steekt men de handen daadwerkelijk uit de mouwen, dan ben ik best bereid een bijdrage te leveren uit het beperkte budget van de staatskas.''
De Samenleving: ''En wanneer wordt ik dan ingelicht over de stappen die u verder denkt te ondernemen?''
Het Kabinet: ''(grote zucht) Laat ik het nog één keer duidelijk maken. Ik geef alleen maar politieke steun. U moet samen leven, u moet samen werken. U hoeft alleen maar ingelicht te worden over verzoeken, als ik van plan ben wel stappen te ondernemen. Anders heeft inlichten geen zin.''
De Samenleving: ''Dus?''
Het Kabinet: ''Dus dank ik u voor dit genoeglijke onderhoud. Ik moet helaas weer verder. Er wachten mij nog meer gesprekken. Neemt u nog wat koffie en vergeet u de koekjes niet.''
Geef een reactie

Het akkoord in de polder

Het regeerakkoord mag een feit heten. Vol trots loopt het triumviraat, knorrend van tevredenheid, over het Binnenhof: Balkenende: 'Ja, het gaat goed met het land, het gaat goed met de politiek, het gaat goed met ons. Ik ben dan ook zeer verheugd dat ik voor de vierde keer schipper naast God mag zijn, met twee montere jongens aan mijn zijde.' Balkenende: 'Eerst wilden ze niet. Maar u kent mij: die varkentjes zou ik wel even wassen. En toen we akkoord waren dat een beetje landsbelang wel wat salarisverhogingen voor ministers mag opleveren, was er geen vuiltje meer aan de lucht.' De heren hebben respect voor elkaar, ze hebben zich met elkander solidair verklaard en zijn vol ambitie om er een duurzaam kabinet van te maken. Ze vinden het een prachtig akkoord. De hoofdlijnen weten we ondertussen, maar hoe zit het met de kleine lettertjes? Welnu, u kunt de komende jaren meer van dit soort krantenkoppen verwachten.

B, B + R: 'De publieke sectoren worden het Walhalla voor de calculerende consument. Om te beginnen verlagen we de prijzen door flink te snoeien in ons personeelsbestand. Verder kan de consument shoppen in de superzorgmarkt.'

B, B + R: 'We gaan de hele zorg in de aanbieding gooien. Daarmee geven we een impuls aan onderlinge saamhorigheid en solidariteit. De prijzenoorlog zal er toe leiden dat burgers die collectief hun spaarcentjes bij elkaar leggen, in staat zijn bijvoorbeeld een mooi ziekenhuis te kopen. De gezondheid is van ons allemaal en op deze manier stimuleren we de gemeenschappelijke verantwoordelijkheid.'

B, B + R: 'Een substantieel deel van het onderwijsgeld gaat naar de militaire supermarkt. De Joint Strike Fighter is een complexe straaljager. Om ongelukken te voorkomen leren we de piloten wat ze niet moeten doen. Ook krijgt elke militair les in publiciteitsgevoelige zaken. Zo leren ze bijvoorbeeld welke martelingen wel en welke niet in internationaal verband toegestaan zijn. Onderzoek naar het verleden schiet niet op. Dus investeren we in een toekomst waar Nederland vol trots zijn militaire mannetje kan staan.' En, beste lezer, heeft u de kleine lettertjes ook al gelezen? Kunt u voorspellen welke krantenkoppen we de komende vier jaar nog meer kunnen verwachten? Update woensdag 7 februari, 15.45 u. Niet dat u dat dan meteen aan Wouter Bos moet vertellen. Want wat zei hij toen een journalist vroeg of men echt naar de mensen gaat luisteren? Hij zei: 'We weten precies wat we wilen. We laten onze oren natuurlijk niet hangen naar de samenleving….' Kijk hier naar de presentatie. Op 30 minuten en 54 seconden begint de vraagstelling aan Bos die op tussen 31:30 en 31:54 zich verspreekt. Of niet?

Geef een reactie

De toestand in de polder (11)

klik de krantenkoppen voor de volledige artikelen

Remkes: “Ja, ja, puik stukje werk was dat! Jammer dat de site er even uitlag, maar verder hebben we alle telefoontjes kunnen beantwoorden en iedereen gerust kunnen stellen: er was absoluut geen enkel moment van crisis. Natuurlijk zijn er van die windbuilen die daar anders over denken, maar die moeten zich bij een volgende keer melden bij het dichtsbijzijnde politieburo en krijgen een crisisverbod.”

Hoogervorst: “Een maas in de wet! Waar denken die malloten wel waar dat voor is, hè? Een beetje goedkoop lekker in de zon liggen te therapieën?! Ik kots van dat soort mentaliteit. Reken maar dat die types straks achter het net vissen.”

Hirsch Ballin: “Hm, ja, kijkt u eens hier. Er wordt al genoeg in de keuken gekeken. Er zijn bijvoorbeeld al van die journalisten die undurkoffur in restaurants gaan eten. Dat levert soms crimineel smakelijke verhaaltjes op en daar moet het dan ook bij blijven, vinnik. Als we dat breder gaan inzetten, wil straks iedereen stiekem een kijkje nemen in de potjes die wij zoal op het vuur hebben staan. Goede polletiek bedrijft men het best ver uit het zicht van het grote publiek. Het succes van de huidige kabinetsformatie is daar wel het beste bewijs van.”

Bot: “Weet u, op dit weblog verschijnt doorgaans je reinste flauwekul. Maar wie goed leest pikt er toch een enkel goed ideetje uit op. Ik meen dat het ergens in augustus was, dat één van mijn ambtenaren, die belast is met het screenen van al die weblogs, mij wees op een leuk ideetje dat op Codes, keuzes en maakbaarheid verscheen. We hebben dat bestudeerd en wij zagen daar mogelijkheden in. Gelukkig hebben bloggers geen boodschap aan auteursrechten en patenten. Dus nu gaat dat hele verhaal de geschiedenis in als Bot''s briljante boodschap.”

Geef een reactie