
Feiten en gevoel. Je zou ze ver uit elkaar willen houden, maar zo werkt dat niet. Het is misschien beter een formule te bedenken waarmee je ze zo dicht mogelijk bij elkaar kunt brengen. Dat kan praktische voordelen hebben. Als je de gevoelstemperatuur kent, weet je ook of er meer (een extra trui) of minder ( de jas uit) maatregelen genomen moeten worden.
Het CDA in Rotterdam heeft zoiets al bedacht: de gevoelsindex. Men wil daarmee onderzoeken hoe het staat met de kloof tussen bevolkingsgroepen. Het zou ook een controle-middel kunnen zijn om te zien of de maatregelen die mensen bij elkaar moet brengen, ook echt werken. Mooi zo''n gevoelsindex, maar op wat voor manier je daarmee beleid kan maken is onduidelijk.
In het regeerakkoord sluit men aan bij het positieve gevoel over de economie. Er kan weer wat worden uitgegeven. Toch meent Zalm, dat als men zijn norm loslaat, dit kabinet nog van een koude kermis zal thuiskomen. Hartverwarmend is ook het generaal pardon voor asielzoekers. Verdonk krijgt er echter een somber gevoel van.
Een gevoelsindex als beleidsintrument heeft alleen kans van slagen als we in staat zijn de feiten niet op eigen wijze te interpreteren. Zolang gevoel ook een feit is, zal dat nooit lukken.