Na zoveel tranentrekkend speurwerk valt gelukkig ook weer iets leuks te melden: uiensoep!
Uiensoep? Jawel, dat heerlijke gerecht zal voortaan beter smaken dan ooit. Was het al opgevallen dat dat soepje nogal aan de zoute kant wordt opgediend?
Dat was tot nu toe te wijten aan de tranenvloed die los kwam bij het snijden van de uien. Veel koks vergeten dan dat je rustig wat minder zout kan toevoegen omdat er al aardig wat tranen in zijn vergoten.
Dat wordt verleden tijd. Wetenschappers gaan een traanvrije ui ontwikkelen.
Groente is al lang niet meer het toevalsprodukt van een geplant zaadje, waarvan je mag hopen dat het gezond en volwaardig voedsel oplevert. Niet alleen knutselt men virusresistente tomaten in elkaar, maar worden groenten ook gemodificeerd om ze het hele jaar door te kunnen eten.
Verder worden er tal van nieuwe soorten bedacht. Ik doel daarbij niet op de al lang bekende kleurvarianten als groene bloemkool, paarse broccoli en witte paprika's. Nee, al eens het hippe bimi of zeekool gegeten?
Hoe gezond groenten ook zijn, af en toe hebben ze heel vervelende eigenschappen. Die ui is erg irritant voor de traanklier. Dat ontregelt de samenleving zo sterk, dat er wel een noodzaak is het gewas van zijn irriterende stofjes te ontdoen.
Je staat te huilen in de keuken en partnerlief komt binnenlopen en vraagt natuurlijk wat er aan de hand is. Jij zegt dat er niks aan de hand is en voor je het weet loopt je relatie in de soep.
Of je ziet het schilmesje niet zo duidelijk meer met als gevolg dat de statistieken over ongelukken in het huishouden nog altijd alarmerende cijfers laten zien.
Zo zijn er wel meer van die fijne groenten. Het sap van bleekselderij kan huidirritaties geven en wel eens in je ogen gewreven nadat je een rood pepertje hebt fijngehakt?
Dat zijn dan nog de meest onschuldige voorbeelden. Erger wordt het als je een voedselallergie hebt. Zou het niet prachtig zijn als we nooit meer huilen van een ui? Geen winderigheid meer na het eten van bruine bonen, geen ruwe tanden van spinazie, geen rode vingers meer na het snijden van paprika, pepertjes en bieten.
En het mooist van alles is wel dat we al die vage weetjes, al dan niet uit grootmoeder's keuken, achterwege kunnen laten. Je kunt een ui wel onder water snijden, maar dat is toch wel erg omslachtig. En de probiotische yoghurtjes zullen maar net uitverkocht zijn als je trek hebt in een lekkere bruine bonenschotel.
De traanvrije ui, dat zijn nou de revolutionaire ontdekkingen waar we echt op zitten te wachten. Of is dit alweer een typisch geval van overbodig?