Wie is er verantwoordelijk achter de schermen?

Beeldschermen Achter de schermen is het niet pluis. De doorsnee internetter verschaft zich met een muisklik toegang tot een wereldwijd netwerk, maar tast dan wel in de digitale duisternis. Gaat er achter de schermen wat mis, dan is de gebruiker daar zelf schuldig aan.
Dat mag je concluderen uit het antwoord dat ICT-jurist Arnoud Engelfriet geeft, op een vraag van een lezer op Security.nl.

De vraag was: mag een bank je verplichten de beveiliging van je computer op orde te hebben?
De vraagsteller wilde internetbankieren en werd geconfronteerd met de kleine lettertjes, waarmee de bank de verantwoordelijkheid voor de beveiliging geheel bij de klant legt. Kan dat? Mag dat?

Arnoud Engelfriet bevestigt dat steeds meer banken eisen dat de klant zelf er voor zorgt veilig te kunnen internetbankieren. Dat blijkt gebaseerd te zijn op twee artikelen uit het Burgerlijk Wetboek.
Artikel 7.529 stelt dat een klant, bij verlies van een betaalinstrument aansprakelijk is tot slechts 150 euro, behalve als de klant nalatigheid valt te verwijten. Artikel 7.524 stelt dat als de klant zijn betaalinstrument kwijt is en vermoedt dat andere ermee aan de haal zijn gegaan, hij onmiddellijk de bank moet inlichten. Dan is hij niet meer aansprakelijk voor de betalingen die met het verloren betaalinstrument worden gedaan.
Een betaalinstrument is bijvoorbeeld je pinpas, maar ook een lijst met TAN-codes.

Vervolgens stelt Arnoud Engelfriet dat de beveiligingseisen die banken de klant opleggen rechtsgeldig zijn, als die eisen redelijk te noemen zijn. Hij vindt de eis een recent virusprogramma te hebben, zo’n redelijke eis.
Dat lijkt mij ook. Het impliceert wel dat de klant ook wordt verplicht het nieuws een beetje te volgen. Fraude met internetbankieren is fors toegenomen, zoemde het gisteren in het nieuws. Het kost de banken ruim vier miljoen euro. Een schadepost die overigens een stuk kleiner is dan de fraude met bankpassen en betaalautomaten. Dat kost de banken 36 miljoen euro.

Zo zijn er dus minimaal twee verplichtingen waar je aan moet voldoen om te kunnen internetbankieren. Een recente pc-bescherming en het volgen van informatie via het nieuws, voorlichtingscampagnes en de informatieve mails van je bank. Een klein beetje moeite, voor een groot gemak.

Het lijkt allemaal heel logisch. Toch valt er heel wat op af te dingen, maar kom daar maar eens om bij een bank.
De banken zien niet graag dat je je geld onder je matras bewaard. En ook niet dat je je bankzaken op de ouderwetse, papieren wijze regelt. Je kan er altijd nog voor kiezen, maar dan wordt je betaalverkeer wel duurder. Er is dus een mate van dwang de consument aan het internetbankieren te krijgen. Prima, maar mag daar dan ook een goede service tegenover staan? Bijvoorbeeld een uitstekende beveiliging door de bank zelf? Daar mankeert nog veel aan, zoals in KRO’s Reporter was te zien.

Maar dan nog. Hoe redelijk de eis ook lijkt, die de bank aan klanten oplegt (cliënt dient zelf zorg te dragen voor de aanschaf van een anti-virusprogramma en personal firewalls), ongelukken voorkom je er niet mee.
Wie het nieuws een beetje volgt (de impliciete eis van de banken), weet ook dat de beveiligingssoftware eerst achter het net vist, voor lekken zijn gedicht en er op nieuwe trucjes van cybercriminelen een afdoend antwoord komt. Daar kun je een doorsnee klant toch niet verantwoordelijk voor houden?

Ongeborenen hebben de toekomst

Bevolkingsgroei De jeugd heeft de toekomst. Een gevleugeld woord en een ernstige misvatting. De jeugd kan daar weinig aan doen, want de jeugd doet niet anders dan wat we allemaal hebben gedaan: gewoon er op los leven.

Welke toekomst die jeugd zal hebben, is niet zeker. Dat de Nederlandse jeugd zal sterven in een oververhitte woestijn, omdat het klimaat onze polders drooglegt, wordt ontkent door mensen die denken dat de jeugd eerder een ijzige toekomst wacht, waar ze ten onder gaat aan bevriezingsverschijnselen.
Dat is allemaal grotesk geschetst natuurlijk, maar we leven wel in een tijd waar depressieve gedachten over gevolgen van klimaatveranderingen, vergrijzing van de bevolking of economische rampspoed een al te positieve levensverwachting ondermijnen.

Je hebt optimisten die denken dat het allemaal wel mee zal vallen en je hebt optimisten die tal van oplossingen bedenken om lustig voort te leven. Ik hoop dat de eersten gelijk krijgen en de tweede groep zou eens te rade moeten gaan bij de demografen die
in PNAS, het Amerikaanse tijdschrift voor ontwikkelingen in de wetenschap. VPRO’s Noorderlicht haalt de demografen aan: “Het afremmen van de bevolkingsgroei, concluderen zij, kan tot 2050 16-29% van de reductie in uitstoot van broeikassen realiseren die volgens het IPCC nodig is om een gevaarlijke opwarming van de aarde te voorkomen”.
Ofwel: ongeborenen zijn het milieuvriendelijkst, kopt Noorderlicht vrolijk.

Een waarheid als een koe. Wie niet geboren wordt, kan ook niets fout doen. Helaas is de keuze wel of niet ter wereld te komen, niet aan de geborenen zelf. En hoe goed die ook hun best doen, hun pure aanwezigheid veroorzaak onmiddellijk milieuschade. Dat kan beperkt worden door simpelweg met minder te zijn.
Ondanks dat god met natuurgeweld en mensen met oorlogsgeweld daar het nodige aan bijdragen, groeit de wereldbevolking gestaag. De problemen die mensen veroorzaken groeien in sommige gevallen nog sneller. Voorbeeldje: tussen 2000 en 2006 groeide de Nederlandse bevolking met vijf procent. De zorgkosten stegen in diezelfde tijd met ruim 56 procent.

Andere problemen, als schaarste aan voedsel en gezond drinkwater, zijn zeker op te lossen als de verdeling wat beter wordt geregeld. Als de wereldbevolking maar zeer beperkt groeit. De huidige noden kunnen voor een groot deel geledigd worden via betere politieke beslissingen en wetenschappelijke vooruitgang. Maar bijna niemand leeft meer bij brood, water en frisse lucht alleen. Huizen, wegen, scholen, kantoren en fabrieken zijn onmisbaar onderdeel van de existentie geworden.
Blijft de bevolking dus groeien, zal er ergens een omslagpunt komen en is er te weinig ruimte is voor de brood-, water en schone lucht voorziening.

Kortom: willen we nog een lange, mooie toekomst, dan zullen we de ongeborenen de ruimte moeten geven.

Krachtprovincies

Krachtprovincies Geld heeft niets te maken met geluk of ideeën over welzijn en vertrouwen. Maar vind daar maar eens bewijzen voor. De stelling geldt in ieder geval als je niet kijkt naar individuele burgers, maar naar provinciale burgers.

Het CBS heeft uitgevonden hoe het zit met de sociale kracht van provincies. Onder de kop “Limburg blijft in sociaal kapitaal achter bij de rest van Nederland” volgt een overzicht van de kracht van de provincies gemeten naar contacten met familie, vrienden of buren, gemeten naar deelname aan vrijwilligerswerk. En ook gemeten naar het vertouwen dat de inwoners van de diverse provincies hebben in bestuur en rechtsstaat (zie
dit CBS-rapport, pdf!).
Statistieken zijn gelukkig interpretabel. Alle parameters die het CBS in het stuk publiceert, heb ik eens op een rij gezet en bij elkaar opgeteld. Alle statistische cijfers krijgen een score. Wie statistisch het hoogste resultaat heeft, krijgt een 1, wie vervolgens lager is vermeld krijgt een 2, enzovoorts.

Worden de scores bij elkaar opgeteld, dan blijft Limburg net iets minder achter dan Groningen. De krachtpovincies op gebied van sociaal kapitaal blijken dan Friesland en Utrecht te zijn.
Om de stelling te bewijzen, moeten we het gemiddelde inkomen van de provinciale ingezeten erbij halen. Als je dat er naast zet, dan zie je dat de sociaal sterkste provincie, het armst is (Friesland). Maar de sociaal zwakste provincie blijkt ook tot de armsten te horen (Groningen).
De rijkste provincie (Utrecht) blaakt ook van sociale kracht. En Drenthe, niet echt stinkend rijk, blijkt weer bijna zo sociaal zwak als Groningen. (zie dit exceldocument).

Kortom, het sociale kapitaal is niet in geld uit te drukken. Hoewel? Friesland kent gemiddeld de armste inwoners, Utrecht de rijkste. In beide provincies hebben de inwoners een hoog vertrouwen in politiek en rechtsstaat. Maar de sociale contacten en deelname aan vrijwilligerswerk liggen in Friesland een stuk hoger dan in Utrecht. Wie arm is moet het blijkbaar van familie, buren en vrijwilligers hebben.

In deze tijden is het ook interessant eens te kijken wat de burgers in de provincie te verwachten hebben van de
provinciale bezuinigingen. Er is geen statistisch verband tussen de omvang van de bezuinigingen per provincie een de sociale kracht.
Zowel Friesland als Utrecht bezuinigen niet erg veel, vergeleken met bijvoorbeeld Noord-Holland en Brabant. Overijssel, sociaal gezien redelijk sterk en met niet eens het allerlaagste gemiddelde inkomen, bezuinigt vooralsnog helemaal niet.

Tellen we de scores bij elkaar op van grootste sociale kracht, hoogst gemiddelde inkomen en minste bezuinigingen, dan blijken nog steeds Utrecht en Friesland echte krachtprovincies. In Groningen en Limburg is het in alle opzichten armoe troef. Maar ja, je hebt altijd buitenbeentjes die een wandtegeltjeswijsheid (geld maakt niet gelukkig) onderuit halen.

Sint eist straf

Boze Sint Het jaar is al weer bijna om. Nog 82 dagen te gaan en er kan nog van alles gebeuren. Eén ding staat nu al vast. De Sint komt. En voor je het weet is het Kerst en als we op 2 januari 2011 uit de feestdagenkater ontwaken, zitten we weer opgescheept met het gevoel dat de tijd zo vreselijk snel gaat.

De komst van de vrijgevige katholiek moet wel op tijd worden aangekondigd. Stel je voor dat we hem missen. Maar dat moet niet te gek worden. In de Belgische radiouitzending Peeters en Pichal, ontstak de man in woede. Hij was absoluut niet te spreken over de winkels die veel te vroeg zijn snoeperijtjes in de schappen hebben liggen.
Bij onze zuiderburen geldt er een gedragscode dat reclamefolders pas op 1 november verspreid mogen worden. Dat zou ook voor pepernoten en chocoladeletters moeten gelden, vindt de Sint. Maar wat als de grootgrutters daar nou geen boodschap aan hebben? In de cel gooien, meent de krasse baas.

Kijk eens aan. De Sint is van de oude stempel. Zo’n type van ‘wie niet leren wil, moet maar voelen’. Hij moet een man naar het hart van Rutte, Verhagen, Wilders zijn. Minimumstraffen voor de grote verleiders die kindergebitjes naar de mallemoer helpen en die ons tijdsbesef ontregelen.
De Sint stelde twee weken celstraf voor. Dat is wel erg minimaal. Dat kan je de man niet kwalijk nemen, hij is immers een goedheiligman. Vier weken lijkt me een gepaste minimumstraf. Over vier weken komt de Sint pas in Nederland, als de nieuwe immigratiemaatregelen dat nog toestaan.

Iedereen zal wel iets voelen van bezuinigingen, deelde Rutte mee. Hopelijk valt het dit jaar nog mee. Wie weet zal het nieuwe kabinet, in het kader van de crisis- en herstelwet, nog een sinterklaastoeslag uitdelen. Want als de grootgrutters in problemen komen, omdat ze nu al dat snoepgoed uit de schappen moeten halen, is een compensatie wel op zijn plaats.
Zul je zien dat de burger naar die toeslag kan fluiten, maar dat de snoepfabrieken een sinterklaasstaatsteun krijgen.

Gratis identiteit

Son of man Gewoon jezelf zijn, joh. Ja, maar weet je wel hoeveel dat kost?

Je kan nog zoveel jezelf zijn, in het openbaar dien je dat te bewijzen. Thuis niet. Je mag er vanuit gaan dat je thuis, gehouden wordt voor wie je bent. Eenmaal de deur uit moet je een officieel document bij je hebben, waarop staat dat je jezelf bent. Niet iedereen heeft een rijbewijs en er zijn ook nog heel wat mensen zonder paspoort. Geen nood, de overheid heeft de identiteitskaart voor je uitgevonden.

Dat document kost wel wat, maar dan heb je ook een identiteit. De rechtbank in Den Bosch heeft besloten dat de identiteitskaart voortaan
gratis verstrekt moet worden. Die kaart dient vooral overheidsdoeleinden en nauwelijks privédoelen. Aan rijbewijs en paspoort kleven wel privévoordeeltjes, dus daar mag de gemeente wat voor rekenen, vindt de rechter.

Beetje kromme redenering. Het is juist dat de identiteitskaart voor noppes verstrekt moet worden. Maar waarom rijbewijs en paspoort niet? Alle drie de documenten vallen onder wettelijke verplichtingen. Je kan nog cum laude bij het CBR zijn afgestudeerd, eenmaal op weg hoor je een rijbewijs bij je te hebben. De drie documenten kunnen in veel gevallen als identiteitsbewijs gebruikt worden. Verplicht bij je werkgever, bij banken of bij de aanschaf van bepaalde zaken.

Je hebt geen keuze, het is verplicht. In 2008 pleitte ik al in verband met een ander onderwerp: Verplichte keuzes zouden
kosteloos moeten zijn. De rechter in Den Bosch heeft al een goede voorzet gegeven.

Balkenende's demissie volbracht

Balkenende Rutte Dankzij de traag verlopen formatie van Rutte I, is Balkenende met stip gestegen naar de 2e plaats op de lijst van langst zittende premiers. Onder Lubbers, nog voor Wim Kok. Vandaag zat hij de laatste ministerraad voor en stond hij 3000 dagen aan het roer. Nog vijf dagen en dan mag hij het stokje overdragen aan Rutte.

De tweede plaats werd gevierd met
taart en applaus. De laatste demissionaire besluiten zijn gevallen. Een opmaatje voor de crisis- en herstelaanpak van Rutte I. Geen besluiten waar een volgend kabinet over zal vallen. Heeft de demissionaris het nu beter volbracht, dan zijn eerste demissionaire periode? Het besluit steun te verlenen aan de oorlog in Irak bracht hem nog flink in problemen. Nu lijkt hij met lof uitgezwaaid te worden.

Wat hij met zijn 3000 dagen in ieder geval heeft bereikt, is dat de mythe van de linkse kerk nu echt wel naar het rijk der fabelen kan worden verwezen. Vanaf dat dit land na de Tweede Wereldoorlog moest worden opgebouwd, domineert de christelijke inbreng. Vaak bijgestaan door liberale collega’s. De christelijk-liberale coalities hebben voor 52 procent van de tijd de dienst uitgemaakt. De sociaaldemocraten mochten voor 33 procent van de tijd aan het handje van het CDA meelopen of ze werden door liberalen in het gareel gehouden (15 procent van de naoorlogse jaren).
Voor meer details: kijk eens in dit exceldocument.

Het is begrijpelijk dat het electoraat 8 jaren Balkenende en jarenlange CDA-dominantie een keer zat is. Dat een deel van dat electoraat er voor kiest dan maar een behoorlijke zwaai naar rechts te maken, is minder goed te volgen.
Alle varianten hebben we gehad, maar nog nooit een kabinet dat ‘echt links’ is te noemen. Den Uyl ging in zee met de voorlopers van het CDA. Wim Kok met de liberale VVD en D66. Gezien de vrijwel continue aanwezigheid van het CDA, kun je net zo goed de vraag stellen of deze partij niet de enige verantwoordelijke is voor de toestand in de polder.

Wat zeker aan Balkenende toegeschreven kan worden, is dat zijn normen en waarden offensief heeft geleid dat we nu in een rechts koleertig Nederland terecht zijn gekomen. Balkenende, bedankt!

Dit artikel hoort in de reeks demissionaire besluiten van het laatste Balkenende kabinet. Eerder waren hier te lezen:
25 februari: Demissionaire verzekering; 19 maart: Demissionaire steun en stabiliteit; 9 april: Regering gaat ondergronds; 17 april: De demissionaris; 26 mei: Ledigheid te huur; 28 mei: Er komt een inspecteur bij de dokter; 4 juni: Demissionaire sinterklaas; 25 juni: Groeten uit Sebaldeburen en 1 augustus: Het web afstoffen; 28 augustus: Demissionaire arbeidsparticipatie; 10 september: De bonus voor de raad van commissarissen.

Rutte I wil extra inkomsten uit gokverslaving

Gokverslaving De nieuwe minister van financiën mag enkele honderden miljoenen inkomsten verwachten, omdat het nieuwe kabinet het online gokken wil legaliseren.

De inkomsten zullen wisselen, maar je mag verwachten dat er wel een groep vaste gebruikers zal ontstaan. Ook online gokken kan verslavend zijn. Tactus, een organisatie voor verslavingszorg ziet dan ook wat nieuwe klanten tegemoet. Een andere club denkt dat het wel meevalt, als het online gokken maar goed wordt geregeld, door allerlei beperkende voorwaarden in te bouwen.

Overigens is de opstelling van Tactus wat vreemd. Het verslaafde online gokkers mag je toch tot de groep internetverslaafden rekenen. En juist dat internet zet de organisatie in
als hulpmiddel voor gokverslaving. Men helpt dus mensen van de ene verslaving af door ze bloot te stellen aan een andere.

Nu is gokken, real life of online, natuurlijk niet verslavend. Voor veel verslavingen moet je wel wat aanleg hebben. Heb je die aanleg niet, dan moet je behoorlijk zwak in je schoenen staan, om een kans te maken er verslingerd aan te raken. Rond de
40 duizend mensen zijn aan gokken verslaafd. Dat is slechts een kleine 0,25 procent van de bevolking.
Maar als die allemaal hulp gaan zoeken, is dat weer een aardige bijdrage aan de zorgkosten. Zeker als de slachtoffers geen eigen bijdrage voor die hulp hoeven te betalen. En laat Klink nou net de plannen voor die eigen bijdrage ingetrokken hebben. Een CDA-dissident die het nieuwe kabinet geen strobreed meer in de weg wil leggen?

Fijn kabinetje krijgen we. De kans op gokverslaving vergroten, miljoenen binnenhalen, waarvan een flink deel weer naar de ggz moet.
Laten we eens gokken: hoe groot zal de staatsschuld zijn na vier jaar Rutte I?

Doorgeefluik

Doorgeefluik Het blog als doorgeefluik. Weblogs worden door critici wel eens gebrek aan originaliteit verweten. Als het al geen kopieermachines zijn, functioneren ze tenminste als doorgeefluik. De vele links in weblogartikelen zouden die stelling bewijzen. Zeker er zijn copycats en linkdumpbloggers. Dat wil nog niet zeggen dat de stelling voor alle blogs geldt.
Ook al ben ik er het niet mee eens dat de stelling voor alle weblogs geldt, vandaag schaamteloos dit blog als doorgeefluik gepresenteerd.

Dankzij
VPRO’s Noorderlicht vond ik deze bijzondere wetenschapsquiz. Niet alle Nobelprijswinnaars waren door en door nobel. Doe de W24 Nobelprijsquiz en zoek de wat duistere kantjes van diverse Nobelprijswinnaars. Mijn wetenschappelijke kennis was zo beroerd dat ik er slecht één goed had.

Wat ik als academisch onbenul ook niet wist, is dat er ook professoren zijn die zoveel weten van slechts één historische figuur, dat ze tot bijzonder hoogleraar worden benoemd. Nu gaat het wel om een
Jeroen Bosch-specialist. Ron Spronk is eigenlijk hoogleraar technische kunstgeschiedenis in Canada. De wetenschap die met technologische middelen schilderijen fileert.
De prof gaat hier schilderijen van Jeroen Bosch diepgaand analyseren. In 2016, als de 500ste sterfdag van de
duivelse schilder wordt herdacht, moet er dan veel meer bekend zijn over de aard van zijn werk.

En dan nog heel wat anders. Het gaat niet goed met de jeugd in Den Helder. Als in elke andere gemeente, deelt de burgemeester elke 30e april wat royale lintjes uit aan volwassenen die op de een of andere manier een prestatie voor de samenleving hebben geleverd. De lokale ChristenUnie leek het een goed idee, ook een lintjesregen over de Helderse jeugd uit te storten.
“Alle inwoners van Den Helder tussen de 6 en 18 jaar die zich al lange tijd voor anderen of voor de stad inzetten zonder dat ze daarvoor worden beloond, komen in aanmerking voor een jeugdlintje”, volgens de gemeente en riep de bevolking op met genomineerden te komen, zodat 19 november de jonge weldoeners hun lintje opgeprikt kunnen krijgen.

Nog een maandje te gaan en er is nog
geen enkele aanmelding binnen. Komt dat misschien omdat de Helderse burgemeester faliekant tegen de sluiting van de jeugdgevangenis is? De jongeren blijven natuurlijk liever ver uit de buurt van de burgemeester. Voor jet het weet krijg je een lintje en eindig je achter de tralies.

Wachtwoord als poortwachter

Wachtwoord De overheid verzoekt u dringend deze week uw wachtwoord te wisselen. Bij voorkeur door uw veel te eenvoudige wachtwoord te veranderen in een heel erg moeilijke. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn oude wachtwoord was dus ‘eenvoudig’. Via de optie ‘wijzig uw wachtwoord’, heb ik dat nu veranderd in ‘heelergmoeilijk’. Aan elkaar, want spaties in een wachtwoord lukt niet.

Deze week is er de Wachtwoord Wissel Week. Een campagne die uitstekend past in de opvattingen die overheid en bedrijfsleven hebben over ‘eigen verantwoordelijkheid’. Dat is namelijk uw verantwoordelijkheid. In een vrije samenleving gaat de overheid dat natuurlijk niet van u overnemen. In een vrije markt blijft het bedrijfsleven evenzeer van uw verantwoordelijkheid af. In dit geval betekent het dat u zelf verantwoordelijk bent voor de veiligheid van uw computer en software.

U heeft er misschien wel eens van gehoord dat er van die rakkers zijn, die het op uw digitale gegevens hebben voorzien. Willen ze uw e-mail, internetbank of Digidale accounts overnemen, proberen ze uw wachtwoorden te kapen. Daar hebben ze listige programmaatjes voor en je kunt er donder op zeggen dat iedereen die Jansen heet en die naam ook als wachtwoord heeft, inmiddels flink gehackt, misbruikt en bestolen is. De slimmeriken die dachten met Janssen een sterkere beveiliging te hebben, zijn ook bedrogen uitgekomen. Zelfs het geniale ‘nesnaJ’ is niet voldoende om boeven buiten uw digitale territorium te houden.

De
Wachtwoord Wissel Week is een van de initiatieven die de overheid onderneemt om burgers op te voeden tot veilig digitaal verkeer. Op een speciale website kunt u uw digivaardigheid bijspijkeren. De bewustwordingscampagne wordt mede ondersteund door partners als de NVB (Nederlandse Vereniging van Banken) en Microsoft.
Fraaie samenwerking. De overheid is bekend van digitale miskleunen met de Digid. Microsoft is wereldberoemd om het achteraf dichten van lekken in hun producten en de digitale veiligheid van de Nederlandse banken werd doorgeprikt in het televisieprogramma Reporter.

U begrijpt nu ook waarom de veiligheid van uw digitale existentie uw verantwoordelijkheid is. Overheid en bedrijfsleven hebben daar geen enkel benul van. En leveren dus onveilige producten. Als u uw wachtwoord wisselt, knappen die producten daar een stuk van op!

De beste werkvloer

Gladde werkvloer Valpartijen, douchebeurten overslaan, onbeschofte bejegening, fouten met de medicatie, het lijkt allemaal tot de dagelijkse praktijk op menig werkvloer van verpleegtehuizen te horen. En hoewel iedereen begrip heeft voor oorzaken als bezuinigingen, personeelstekort, slecht opgeleid en onervaren personeel, het hoort natuurlijk niet tot wat in goed Nederlands de ‘best practice’ wordt genoemd.

Klagen over bezuinigingen helpt niet. Dus is er een positievere insteek nodig. De komende dagen wordt er in Rotterdam aan gewerkt. Drie dagen lang komen deskundigen uit heel Europa bij elkaar om ideeën voor de
toekomst van zorg voor ouderen uit te wisselen. Een van de manieren om dat te doen is voorbeelden van “best practices’ te presenteren.

Nu zal een enkele zorginstelling, voor zover het werkrooster dat toestaat, wel een paar verpleegkundigen naar de conferentie sturen, maar je zult er vooral de managers en verplegingswetenschappers aantreffen. Een van hen zegt
op Medicalfacts.nl; “Verpleegkundigen moeten deel worden van de oplossingen van vergrijzingsproblematiek”. Het serieus nemen van de deskundigheid op de werkvloer, kan er toe leiden dat meer mensen voor een beroep in de zorg kiezen.

Nee, ik ga geen zuur stukje schrijven over dit soort congressen. Dat Klink’s ministerie van Volksgezondheid het evenement financieel mogelijk maakt en tegelijkertijd de werkvloer onder druk zet met bezuinigingen is wrang. Maar zelfs als er niet wordt bezuinigd, is werk altijd in ontwikkeling en is het goed om de praktijk te verbeteren.

De werkvloer is de ‘best practice’. Het dagelijks laboratorium, waar mensen oplossingen zoeken om de weerbarstige praktijk naar hun hand te zetten. Dat gaat zoveel vaker goed dan fout, dat ‘het publiek’ het heel gewoon vindt dat zaken op rolletjes lopen.
De ervaring van de werkvloer is goud waard. Daar moet op de juiste manier gebruik van worden gemaakt. Pas als een beroep op die ervaring wordt gedaan, om het als bezuinigingsinstrument in te zetten, is het natuurlijk te laat.

Het Rotterdamse congres laat wel zien, hoe het beter kan. De ervaring en deskundigheid van de mensen uit de praktijk, combineren met wetenschap van buitenaf. In de dagelijkse hectiek van het werk, heb ik vaak goede oplossingen, maar zie ook wel eens wat over het hoofd. Een objectieve kijk van buitenaf kan mij helpen. Zeker als je geholpen wordt door mensen die verstand hebben van leerprocessen of ergonomische toepassingen.

Eén puntje moet dan nog wel op de i worden gezet. Beleidsmakers en leidinggevenden moeten ook aan hun ‘best practice’ werken. Afscheid nemen van elke vorm van top-down organisatie. Om maar eens in het jargon te blijven: de ‘best practice’ moet van onderaf geïmplementeerd worden in organisaties en werkprocessen. Luisteren naar de werkvloer is een specialisme, dat ook tot 'best practice' mag worden verheven.
Zolang dat niet het geval is, zijn congressen als hier genoemd, verspilling van geld en human resources.