Tag archieven: cosmetica

Lusten en lasten.

Adam en Eva

Het heeft even geduurd maar de 7e genomineerde voor de Donkey Shocking Award is bekend: Ronald Plasterk. De minister van emancipatie wil de gevolgen recht zetten van 28 eeuwen griekse beschaving, 28 eeuwen romeinse cultuur, 40 eeuwen jodendom, 21 eeuwen christendom, 14 eeuwen islamisme en zo'n 4 eeuwen commercie (de cultuur van de mammon).

Hij beseft ook wel dat je zoveel culturele verworvenheden niet kan corrigeren met keiharde wetten die de samenleving in het gareel geselen. Dus kondigt hij waarschuwende voorlichting en vrijblijvende gedragscodes af. Dat is de manier om iedereen tussen de oren te prenten dat de vrouw geen lustobject is.


Ach, die arme man. Had-ie dat nou maar niet gedaan, want ineens springen alle lullen in het gelid en staan stijf van kritiek. Plasterk zou door het eten van Balkenende's wormen en aarde in een delirium zijn geraakt, hij zou door Rouvoet zijn bekeerd, hij zou zich door Beperkt Houdbare media hebben laten misleiden en bovenal: hij zou ons de vrije wil en keuzes willen ontnemen.
Tja, dat zijn zo de lusten en de lasten van een minister: je wil samenleving maakbaar maken, maar dan krijg je wel te maken met de hormonale huishouding van de gemeenschap.


Grofweg baseren de criticasters zich op drie argumenten: Plasterk's voorstel ademt de bedompte lucht van de christelijke mores van zijn coalitiegenoten, het voorstel gaat voorbij aan de natuurlijke, biologische processen tusen mannen en vrouwen en onze westerse, vrije samenleving weet allang dat “de vrouw” geen lustobject is, dus waar heeft die man het over?


Die christelijke mores moet je inderdaad mee oppassen. Al heeft Paulus in de bijbel nog zo uitgelegd dat niemand ondergeschikt is aan een ander, tot op vandaag de dag zijn er christenen die dat aan hun laars lappen met alle nadelige gevolgen voor de positie van vrouwen. Natuurlijk wil een weldenkend mens niet terug naar duistere tijden waar vrouwen gereduceerd worden tot het vruchtvlees van de samenleving.

Die o, zo natuurlijke, biologische processen tussen mannen en vrouwen spelen wel degelijk een rol. Maar is dat een reden om daar geen vragen over te stellen?

Al eeuwen wordt er geprobeerd allerlei “natuurlijke” processen te beïnvloeden en naar onze kunstmatige handen te zetten. Dat levert niet altijd fraaie effecten op, maar ook zaken die onze zeer gewaardeerde individuele vrijheid bevorderen.

En het argument dat iedereen er van doordrongen is dat “de vrouw” geen lustobject is, gaat voorbij aan de werkelijkheid.


Natuurlijk moet iedereen de vrijheid hebben om zelf te beslissen of men zich laat besodemieteren door reclame van cosmetica-industrie. Men is vrij zelf te bepalen aan welk beeld men wil voldoen, al moet je daar tot kotsen aan toe bepaalde eetgewoontes voor op na houden. Net zo goed als het een onvervreemdbaar recht is van een individu de vrijheid te hebben zelf de schaar maar in de schaamlippen te zetten, in plaats van dat opgelegd te krijgen vanuit een bepaalde ideologie.


Dat religies en bepaalde normen en waarden een mens tot een stereotype reduceren is echt niet van deze tijd. Dat daar de criticasters tegen te hoop lopen is dus zeer prijzenswaardig, maar waaarom zouden er geen maatregelen genomen mogen worden tegen de religie van de mammon, van bepaalde culturele uitingen die nog steeds de stereotypen promoten?


Plasterk stelt maatregeltjes voor om daar eens over na te denken en de bewustwording over een bepaald verschijnsel te stimuleren. In de hoop dat keuzevrijheid dan ook echt een individuele, vrije keuze zal worden.

Hij bedoelt het dus goed. Maar hij vergeet rekening te houden met dat stukje menselijk tekort dat vooral gericht is op de eigen lusten, waarvan men de oorsprong zelf niet meer kent en die gemakshalve dan maar ontleent aan films en reclame. Op dat vlak willen we niet de lasten van staatsbemoeienis. Plasterk is bij deze dus ook genomineerd voor de Donkey Shocking Award.

Stijgende temperaturen. Dalende aankopen

In de serie ''Gevolgen klimaatverandering'' probeert de redaktie opmerkelijke feitjes en trends te ontdekken die aantonen hoe de klimaatverandering nu en morgen in het dagelijks leven verandert. Zo blijkt het zachte weer gevolgen te hebben voor de uitgaven van de consumenten. In de persberichten hierover valt zo op het eerste gezicht niets bijzonders te lezen. Het is geen opzienbarend nieuws dat het warmere klimaat tot minder gasverbruik heeft geleid. In de CBS-statistieken die het het consumentengedrag volgen, valt gas onder de categorie ''Overige goederen''. Het CBS meldt dat door het aangenamere weer de bestedingen in die categorie 8,1% lager was dan vorig jaar. Behalve gas, vallen ook boeken en cosmetica in deze categorie. Dat er minder cosmetica gebruikt wordt lijkt ook logisch. Met meer zonnige dagen in de winter, is het niet langer nodig onze bleekgezichten op te poetsen met cosmetische artikelen, die onze teint de illusie van een gezond kleurtje moeten geven. Da''s dus een mooi gevolg van de opwarming van het klimaat. Maar dan die boeken. Je kunt je voorstellen dat toen de winter nog een echte winter was, mensen liever binnenshuis bleven en hun vertier zochten in een goed boek. Lekker knus bij de verwarming. hete chocola erbij, heerlijk! Dat wordt dus allemaal minder. En denk niet minder lezen in de winter gecompenseerd wordt door zomer''s onder de parasol even een literaire inhaalslag te plegen. Het leest gewoon niet lekker weg als je om de 10 minuten een verkoelende duik in het water neemt of elk kwartier de ijsblokjes moet aanvullen. Bovendien maken zweetdruppels en zonnebrandolie het boek onleesbaar. De temperaturen worden heter en wij worden analfabeter? Of moeten we deze trend zien als één van de schaarse middelen die een individuele consument tot zijn/haar beschikking heeft om ook maar iets aan die klimaatverandering te doen. Die consument had eerder wel goed gelezen dat we zuiniger moeten zijn op onze bomen en ons water. Allebei onderdelen nodig zijn bij de productie van papier. De milieubewuste consument koopt dus een boekje minder? Wie echter het CBS-bericht goed leest, komt erachter dat het consumentengedrag absoluut geen graadmeter is om de gevolgen van de klimaatverandering aan af te lezen. Minder gasverbruik, jazeker. Wellicht ook een boekje minder. Maar er is wel meer kleding en huishoudelijke apparatuur aangeschaft. Met name dat laatste kun je toch echt geen verantwoorde reactie op de stijgende temperaturen noemen. (Eerdere bijdragen in over dit onderwerp: Heeft u ook al trends gespot? Meldt ze dan hier. Lees ook over de gevolgen voor eskimo''s of welke storingen we mogen verwachten. Allemaal fijn stof om te lezen.)