Het onderzoek naar onze genen heeft beleeft een doorbraak. Het menselijke tekort is ontdekt!Inmiddels weten we dankzij DNA-onderzoek welke genen verantwoordelijk zijn voor de kleur van ons haar of onze ogen. Ook weten we welke genen de aanstichters zijn van bepaalde ziekten. Maar het eeuwige raadsel waarom wij mensen met de beste bedoelingen ons ding doen en toch zeer regelmatig falen, was tot op heden niet opgelost.
Het blijkt niet de zondeval van Adam en Eva te zijn. Het zijn ook niet de duivelse verleidingen die elke dag weer op de loer liggen. Het ligt ook niet aan een verkeerde opvoeding of een hersenafwijking. Nee, het zit in onze genen. Want wat blijkt? Slechts 3 procent van de genen zijn functioneel, de rest doet maar wat. Ze evolueren wanneer ze daar zin in hebben, zodat het voor onderzoekers onmogelijk wordt te ontdekken welke functie ze eigenlijk hebben. Net als men erachter gekomen is waar een bepaald gen verantwoordelijk voor is, besluit dat gen te veranderen en zet de ontdekking van de onderzoeker op losse schroeven.
Tja, als onze genen maar wat aan klooien, dan is het niet verwonderlijk dat het nooit wat zal worden met ons mensen. Het menselijk tekort is dus erfelijk omdat onze genen er een rommeltje van maken. Geef dus niet je ouders de schuld, verwijt je ondewijzers niks, vergeet dat het ooit met een hapje van een appel begon. Het zit in onszelf. Willen we de wereld verbeteren, willen we onszelf vervolmaken dan zullen we ruim baan moeten geven aan gen-manipulatie om al die evoluerende genen de juiste richting te geven. Toch?
Of wordt het menselijk tekort door geheel iets ander veroorzaakt en leidt dat er ook toe dat we nooit alles van ons DNA zullen begrijpen?
Het menselijke tekort ontdekt.
Geef een reactie