Tag archieven: DNA

Laat je levenslengte meten?

Telomeer Aan de enige zekerheid in het leven hebben sommige mensen niet genoeg. Dood gaan we allemaal. Vooral voor degenen die zwaar hechten aan een unieke, eigen identiteit, moet dat een gruwel zijn. Wat nou ‘allemaal’? Wanneer ga ‘ik’ dood, willen ze weten.

Dat kan voor 500 euro. Een tot in de puntjes uitgevoerde DNA-test kan uitwijzen hoe oud je zal worden. Aan de uiteinden van chromosomen zit
telomeer. Dat is enkelstrengs DNA en de theorie luidt dat cellen met korte telomeren zich minder vaak kunnen delen. De lengte van telomeren kan een aanwijzing zijn voor de lengte van de rest van je leven. De test die dat duidelijk kan maken willen Spaanse wetenschappers op de markt gooien.

Science fiction fanaten zullen ongetwijfeld hun hoop vestigen op een vorm van DNA-manipulatie die Peter Gross van de Vrije Universiteit beheerst: het
uit elkaar trekken van DNA-strengen. De techniek is nog niet perfect, want hoe langer je aan een streng trekt, hoe groter de kans dat die uit elkaar valt. Maar goed, wie weet kan er in de toekomst een beetje aan de telomeer getrokken worden en is de levensverwachting weer wat opgerekt.

Ondertussen is er wat getouwtrek om de ideeën van de Spaanse wetenschappers. Andere deskundigen stellen dat niet alleen telomeer, maar ook sociale factoren een rol spelen bij de lengte van een leven. Hoogopgeleiden leven gemiddeld wat langer dan laagopgeleiden en in beide groepen komen chromosomen met korte en lange telomeren voor. Er zouden dus niet-fysische factoren zijn, waarmee je je levensverwachting kunt manipuleren.

Dat is nou weer jammer. Ik durf te wedden dat mijn telomeren prima op lengte zijn, maar bij het gemis van een universitaire graad, moet ik dus niet op een lang leven rekenen. Nou heb ik de doelstelling 105 te worden. Misschien moet ik maar rap een studie oppakken.

Witte boordentest.

Witte boorden Mannen van eer kunnen zomaar mannen van misdaad zijn. Gerespecteerde lieden, sommige zelfs gelauwerd als ‘beste topman’, doen ook wel eens duistere zaken.
Er staan nogal wat witte boorden onder verdenking. Katholieke boorden worden achtervolgd door aantijgingen wegens kindermisbruik. Rechterlijke boorden krijgen een wrakingverzoek aan de kraag, omdat ze Wilders niet objectief zouden kunnen veroordelen. Zakelijke boorden worden verdacht van een misdaad tegen de mensheid: de kredietcrisis.

Misschien is het wel zo dat onder witte boorden verhoudingsgewijs net zoveel criminelen voorkomen, als onder mensen zonder nette pakken. Hoe dan ook, ze zijn moeilijk in hun witte boord te vatten. Niet alleen omdat hun louche praktijken vaak te ingewikkeld zijn om aan klip en klaar bewijs te komen, maar vooral omdat ze als gerespecteerd bekend staan en hen geen criminele trekjes wordt toegedacht.
Je verwacht geen gesjoemel van de topman van de NMa, de toezichthouder op de financiële sector. Toch moet de man zich nu verdedigen tegen een aanklacht wegens meineed, in de Chipshol-zaak. En een voormalig topman van Bouwfonds bekende fraude in de Philips Pensioenfondszaak.

In de V.S. gaat een speciale eenheid van de F.B.I. daar nu eens goed op studeren. De FBI's Behavioral Analysis Unit, die gespecialiseerd is in het opstellen van profielen van seriemoordenars, gaat proberen profielen op te stellen van witte boordencriminelen (meer
op Reuters, engelstalig).
De profielmakers van de F.B.I., advocaten en criminologen zijn het in ieder geval met elkaar eens, aan welke kenmerken een witte boordencrimineel te herkennen zou zijn.

Acht kenmerken. Als u zich hierin herkent, dan bent u dus een potentiële zakencrimineel. Dat is iemand die graag de touwtjes in handen houdt, een control freak. Snel aangebrand en dus vaak agressief. Maar ook een charmeur en iemand met uitstraling. Verder weinig transparant als hij met klanten onderhandelt. Hij is natuurlijk een hebberige gierigaard en wraakzuchtig als er wat fout gaat. Hij heeft graag macht en waant zich superieur.

Bent u gezakt voor de witte boordentest? Niet getreurd. U kunt altijd nog opgepakt worden, omdat uw DNA
overeenkomt met het DNA dat bij een crimineel akkefietje is gevonden. Die F.B.I-profielen zijn leuk, maar al gauw van toepassing op meer mensen dan alleen een frauderende zakenman. Een DNA-profiel is het helemaal.
Wat zegt u? U wilt helemaal niets te maken hebben met welke criminaliteit dan ook? Dat kan. Het CDA wil alleen het DNA van mensen die in de buurt van een zwaar misdrijf waren. Dus daar loopt u met een hele grote boog omheen. En nooit meer naar herdenkingen, want iedereen kan als schreeuwerd opgepakt worden.

Nog even over dat F.B.I.-profiel. De kredietcrisis kan toch met recht een zwaar misdrijf worden genoemd. Maar hoe krijgen we de daders nu eindelijk eens te pakken?

We zijn allemaal gedegenereerde negers.

Afstand In de zoektocht‘Waar moet dat heen?’, vandaag aandacht voor de vraag ‘Waar komen we vandaan?’. Een deel der wetenschappers gaat er vanuit, dat het nuttig is te weten wat er was, om goed te kunnen bepalen wat er komen moet. Omzien om ver te kunnen kijken.

Meer specifiek gaan we in op de immer terugkerende vraag: Wie ben ik? Hele volkstammen blijken behoefte te hebben aan een duidelijke identiteit. Het liefst zo eenduidig mogelijk en als het even kan, anders dan anderen. Pessimisten zien daar de ellende uit voortkomen, die mensen elkaar aan kunnen doen. Optimisten zien in onderlinge verschillen een mooie toekomst.

Iedereen zal het snel met elkaar eens zijn, dat de wereld een bonte verzameling van mensen, culturen en talen is. Dat is niet altijd zo geweest. Er waren tijden dat Nederland niet eens bestond, laat staan dat Nederlanders wisten wie ze waren. Nu zijn ze er wel, maar waar kwamen ze vandaan en wat zijn ze eigenlijk?
Het antwoord, dames en heren, luidt: we zijn allemaal gedegenereerde negers.

Dat zit zo. Vroeger was slechts een klein deel der aarde bevolkt. Ergens in Afrika leefden de eerste mensen. Terwijl er toen geen sprake was van een aanlokkelijk sociaal stelsel, trokken toch enkele Afrikanen naar wat nu Nederland heet. Afrikanen staan in de volksmond bekend als negers. Zie hier een deel van het Grote Antwoord. We zijn allemaal negers. Maar gedegenereerd?

Onderzoekers zagen dat zowel in de taal, als in ons DNA de diversiteit afneemt, naar mate men verder van Afrika is verwijderd. Hoe
verder van Afrika, hoe minder taalkundige diversiteit. Zo kennen Zuid-Amerikaanse talen minder klanken dan Aziatische talen en die weer minder klanken dan Afrikaanse talen. Een patroon dat men ook herkent in het DNA. Hoe verder van Afrika, hoe minder menselijke diversiteit.
Dat komt door het zogenaamde ‘stichterseffect’. Uit een gevarieerde bevolking trekken enkelen weg. Dat groepje is minder divers. Het is familie van elkaar of het is een clubje vrienden die onderling met eenzelfde taalaccent spreekt.

Eenmaal ergens gearriveerd, vertrokken ook daar weer clubjes mensen weg, met hetzelfde effect: de diversiteit nam af, naarmate men verder trok.
Dat verlies aan taalklanken, dat verlies aan een rijk geschakeerd DNA, rechtvaardigt de conclusie dat een ieder die ver van Afrika woont, een gedegenereerde neger is.

DNA bewijst: we zijn allemaal mensen.

Kipmens We doen erg ons best ons te onderscheiden van dieren. Een evolutionair proces dat nog lang niet af is. Kuddegedrag is ons niet vreemd. Rondrennen als een kip zonder kop, als een struisvogel die kop in het zand steken, samenscholen als vissen, allemaal gedrag dat wen met dieren gemeen hebben. En hoe wetenschappers ook zoeken naar de erfelijke verschillen, bij elk onderzoek vindt men stukjes DNA dat ook in een muis, een zakpijpje of een kip is terug te vinden.

Dat zegt nog niets. Er is zo’n lange geschiedenis waarin levende wezens zich hebben ontwikkeld tot wat ze nu zijn. Die geschiedenis dendert sneller door, dan we die kunnen onderzoeken. Een ding weten we wel, als we om ons heen kijken. Er zijn behoorlijk veel vogels van diverse pluimage.
Dankzij archeologie en DNA-onderzoek weten we ook waar sommige van die vogels vandaan komen.

Van mensen weten we dat ook. Van oudsher zwierven mensen over de aardbol. Ze kruisten niet alleen elkaars pad, maar ook elkander. Dat brengt de Belgische kunstenaar KoenVanmechelen
tot de stelling: zonder migratie was de mens al uitgestorven. Om dat nader te onderzoeken zet hij, samen met wetenschappers, de Open University of Diversity op.
Koen Vanmechelen is bekend van projecten als de Cosmopolitan Chicken Project. Zowel virtueel als in het echt kruist hij kippen, om aan te tonen dat je zo een grote diversiteit kan bereiken.

Rascisme is een hersenspinsel, eenheidsdenken een kunstmatig gedachtengoed. Zonder kruising is iedere stam eindig, dus diversiteit is een noodzaak, zegt hij in het Belgische Nieuwsblad.
Hoe verschillend we er ook uitzien, we zijn allemaal dezelfde mensen met hetzelfde DNA. Waren de ogen maar zo uitgerust, dat we op het eerste gezicht meteen dat DNA konden scannen.

Zingend DNA

Zingend DNA Als je je stem verheft, dan breng je jouw DNA tot klinken. De karakteristieken van je stemgeluid liggen grotendeels vast in je erfelijk materiaal. Je longen, strottenhoofd en mondholte vervolmaken je klankkleur. Sommige stemafwijkingen hebben ook hun oorsprong in je DNA.

Maar hoe klinkt dat DNA zelf? Het New London Chamber Choir liet een paar dagen geleden hun eigen DNA horen. Componist Michael Zev Gordon had de DNA-sequenties van ieder individueel koorlid als basismateriaal genomen.
De BBC heeft een opname van een repetitie on-line gezet, hier te beluisteren. De componist legt in The Guardian uit hoe hij tot het eindresultaat is gekomen.

Het resultaat is een esoterisch koorwerk. Sterk schatplichtig aan het 40-stemmig motet Spem in Alium van Thomas Tallis (
hier uitgevoerd door de 6 King’s Singers). Logisch. De componist vertelt zelf dat hij een manier moest vinden om van de vier basisgenomen een klinkend geheel te maken. Dan ga je genetisch manipuleren.

Uiteindelijk is het DNA van de componist doorslaggevend voor het eindresultaat. Nu op zoek naar een wetenschapper die een dna-string zelf aan het zingen krijgt.

Verkouden speld wijst dader aan

Verkouden speld wijst dader aan Ben je verkouden? Dan is er een kans opgepakt te worden voor een inbraak of moord. Moet je maar uit de buurt blijven van criminelen. Je herkent ze immers zo? Gestreept pakkie en een balkje voor de ogen. Want sta je naast zo’n boef, net als je een flinke niesbui krijgt, zit dat boevenpak onder jouw DNA.

Dat DNA wordt dan op de plaats van misdaad gevonden en hupsakee, je kan achter de tralies. Onmogelijk? Deskundigen, gehoord in de zaal van de
moordzaak Vincent ’t Hooft, leggen uit dat de verdachte behoorlijk verkouden was, op het moment dat-ie stond te tanken en daar ook de vrouw van “t Hooft aanwezig was. De deskundigen stellen dat indirecte overdracht van neusvocht, geleid kan hebben tot aanwezigheid van het DNA van de verdachte op de plaats van misdrijf.

Trots meldt het NFI (Nederlands Forensisch Instituut) heeft DNA in huis van meer dan 100.000 mensen. Zit daar het DNA van de werkelijke dader tussen? Blijkbaar niet, anders zou het NFI dat toch zeker gevonden hebben?
Nu is dat DNA van veroordeelden. De DNA-berg groeit omdat “de Wet DNA-onderzoek bij veroordeelden is sinds 1 mei 2010 van toepassing op veroordeelden wegens ieder misdrijf waarvoor voorlopige hechtenis mogelijk is. Voordien werd alleen celmateriaal afgenomen bij personen die veroordeeld waren wegens een gewelds- of zedenmisdrijf of die behoorden tot een categorie van de veroordeelde zeer actieve veelplegers” (zie ook persbericht van het NFI).

DNA-sporen worden nogal eens gezien als het sluitstuk in de bewijsvoering. Gelukkig gaan rechters daar voorzichtig mee om.
Om te beginnen moeten de sporen rechtmatig verkregen zijn. In een zaak tegen de directeur, verdacht van vleesfraude, legde de rechter een lagere straf op dan werd geëist. Een dierenarts had DNA- en haarmonsters genomen, maar daartoe was hij niet bevoegd.

Is het materiaal wel rechtmatig verkregen, dan hoeft het nog niet zo te zijn dat het gevonden DNA aantoont dat bijbehorend persoon de dader is.
In Groningen bekende een man, na jaren, een moord. De man, inmiddels ernstig ziek, bekende omdat hij gewetenswroeging zou hebben. Hoewel de politie twijfels had bij deze biecht, is de man wel veroordeeld. Omdat er in de woning van het slachtoffer DNA-sporen zijn gevonden, die bij het DNA-profiel van de spijtoptant zouden kunnen horen.
Let wel: zouden kunnen horen. Er is nog veel meer DNA gevonden, maar die matchten niet bij bekenden van justitie.

Daarmee kan de trots van het NFI meteen gerelativeerd worden. De berg DNA is de verzameling spelden waarin wordt gezocht naar daders die al een strafblad hebben. Bij elke nieuwe zaak zijn zij als eerste verdacht, als hun DNA ter plaatse wordt gevonden. Ook al is dat er via hooikoorts terecht gekomen.
De dader kan er natuurlijk wel bij zitten, maar als de advocaat dan wijst op alle andere gevonden DNA-sporen, rijst er twijfel. met een mogelijke vrijspraak tot gevolg.

DNA is dus bij lange na geen waterdicht bewijs. Ik mijd voortaan alle verkouden mensen. Straks vinden ze een criminele fluim op mijn pak. Bewijs dan maar eens van wie dat afkomstig is. Ik wordt minstens verdacht van banden met de onderwereld.
Ik geloof dat het maar het beste is gewoon thuis te blijven nu ik aardig verkouden ben.

De codes van de week

De codes van de week De eerste week van mei zit er bijna op. In de week dat iemand een stilzwijgende gedragscode aan barrels schreeuwde, passeerden nog wat codes de revue.

Op 1 mei werd de Gedragscode Rechtspraak van kracht. Een regeling om “integere beslechting van geschillen en berechting van strafbare feiten door onafhankelijke rechters mede te waarborgen”.
Mede te waarborgen? Voldoet de wet en de ambtseed dan niet meer? Dat in veel landen zo’n gedragscode gebruikelijk is, zoals het persbericht meldt, wil toch niet zeggen dat we er in Nederland eentje nodig hebben?
Of is er iemand die mij kan vertellen aan welke zonden het college van edelachtbaren zich vergrijpt?

Met een meldcode op hun mobieltje, kunnen inwoners van Breda in de nabije toekomst losse stoeptegels of een defecte straatlamp doorgeven aan de lokale autoriteiten. Dat is het idee
van de D66-fractie in de gemeenteraad aldaar.
Dat mobieltje wordt nog eens het burgerschapstooltje van de eeuw. Niet alleen verdachte figuren fotograferen en ter beschikking van de misdadigersetalage van de politie stellen, nu ook de wanordelijkheden van de gemeentelijke diensten melden. Je moet natuurlijk niet gaan bellen, terwijl je een stoeptegel voor je huis loswrikt om er een schattig viooltje te planten. Het gezag weet dankzij de informatie van je provider, dat jij daar dus aanwezig was.

Om de zaak rond te krijgen matchen ze het DNA dat op de tere bloemblaadjes is gevonden met de jouwe. Al was het duizenden jaren geleden, men weet de luis in de pels te vinden.
In de pels? Welnee, gewoon in de confectiepakjes die zo’n 200 duizend jaar gelden in de mode waren. Een Amerikaanse bioloog kwam tot de conclusie dat de mens veel langer kleding draagt, dan tot nu toe werd gedacht. Dankzij het uitvlooien van het DNA van de luis.

Waarmee de week rond is en we toch nog even stilstaan bij die luis in de pels van herdenkend en angstig Nederland. Zeker iemand die zich niet aan geschreven en ongeschreven codes van fatsoen heeft gehouden.
Mag dat een reden zijn voor anderen om die codes ook terzijde te schuiven? Zoals de politie die op de persconferentie een stukje van zijn dossier openbaar maakte? Of sommige journalisten, die de stomtoevallige daad aangrijpen om vraagtekens te zetten bij het toch al uitdijende pakket aam veiligheidsmaatregelen?

Moeten we allemaal achter tralies?
Codes van de week

Welke cold case wil jij openen?

Cold case Dankzij hedendaagse technologie zijn twee zaken uit 1991 opgelost. In een geval leidde dat tot een veroordeling, in een ander geval tot vrijlating van een man die al 18 jaar vastzat.

Cold cases. Zonder het forensische DNA-onderzoek van deze tijd zouden oude zaken voorgoed in de vergetelheid raken, een spoor achterlatend van teleurgestelde slachtoffers en vermeende daders. Maar nu de techniek is gevorderd kan de speciale
cold case eenheid van het Openbaar Ministerie nog eens diep graven in de geschiedenis.

De politie is zelfs ingeschakeld om de moord op Willem van Oranje opnieuw te onderzoeken. Een akkefietje van ruim 400 jaar geleden. Nu is dat geen echte cold case, omdat er geen redenen zijn aan te nemen dat Balthasar Gerards ten onrechte is veroordeeld. Het onderzoek bracht wel enkele details aan het licht, die niet overeenkwamen met de geschiedschrijving van de aanslag. Veel meer komen we niet te weten omdat het graf van Willem niet open mag.

Een zaak van 18 jaar geleden, een zaak van 400 jaar geleden. Dat is nog niks vergeleken bij een kwestie van bijna 1700 ruim 3300 jaar geleden. Toetanchamon is niet vermoord door een klap op het hoofd, maar gestorven aan een botziekte en malaria. Ook hier wordt de geschiedschrijving achterhaald door DNA-onderzoek en andere moderne technieken (zie
artikel van NRC).
Veel eerder wist een wetenschapper zelfs de joodse geschiedenis te wijzigen met (onder andere) behulp van DNA-onderzoek (lees meer in dit artikel van Trouw).

Zou het wat uitmaken als we wisten dat Napoleon niet naar Elba was verbannen, maar dat een plaatsvervanger op het eiland terecht is gekomen? Wat verandert er als we erachter komen dat Jezus een en dezelfde persoon blijkt te zijn als Boeddha en Mohammed?
DNA kan de toekomst bepalen door de geschiedenis te veranderen. Welke cold cases zou jij graag heropend willen zien? En wat zou het moeten opleveren voor een toekomst die jij voor ogen hebt?

Anti-idiotica

Anti-idiotica De hoeveelheid schadelijke bacteriën, die hun neus ophalen voor antibiotica, neemt nog steeds toe. Soms gaat dat zo snel dat een gemiddelde huisarts op de feiten achterloopt en rustig een niet-werkend middeltje tegen gonorroe voorschrijft.

Het lijkt bijna niet te doen om duurzaam werkende antibiotica te maken. Bacteriën blijken een slim mechanisme in hun DNA te hebben, om weerstand te bieden tegen aanvallers. Die zijn er volop, want antibiotica spoelen we niet alleen door de wc als het kuurtje al na 2 dagen helpt, het komt ook in de natuur terecht omdat het als groeimiddel in veevoer wordt gebruikt.

Onderzoekers hebben bodemmonsters bestudeerd, afkomstig van vijf veldproeven, gedaan tussen 1945 en 2008. Men ging op zoek naar het DNA dat bacteriën resistent maakt en kon zo vaststellen dat steeds meer micro-organismen resistent zijn geworden (lees
hier meer).
De oorzaken heeft men nog niet in kaart, maar “een effect van het gebruik van stalmest op de ontwikkeling van resistentie kon niet worden aangetoond”.

Kan iemand mij uitleggen hoe die conclusie zich verhoudt tot het wereldwijde beleid antibiotica in de veehouderij drastisch te beperken?
De gezamenlijke veedierenartsen willen zelfs een eigen toezichthouder oprichten, om in ons land het gebruik van antibiotica in de intensieve veehouderij met twintig procent omlaag te brengen. Voorlopig is het oppassen als u het ziekenhuis in moet en naast een varkensboer komt te liggen. Die kan wel eens met een MRSA-bacterie besmet zijn. Een bacterie die erg problematisch kan zijn voor mensen die ermee besmet zijn en een operatie moeten ondergaan.

Nu zijn de ziekenhuizen daar erg alert op en gelukkig is er een snelle methode gevonden, om die bacterie op te sporen. Gewoon
een wattenstaafje door de neus halen en binnen anderhalf uur weet men of de eigenaar van de neus besmet is. De uitvinders van deze sneltest menen dat grootschalige toepassing van deze methode hier honderden levens per jaar kan redden. Over de hele wereld zelfs tienduizenden.

Voorkomen is beter dan genezen, heet het op de wandtegeltjes der volkswijsheid. Bacteriën verdedigen zich tegen antibiotica door resistent te maken. Maar dat doen ze alleen als ze ook echt worden aangevallen. Blijft de bedreiging weg, dan verandert hun DNA weer, nu zonder die afweer die hen resistent maakt.

Beleidmakers en wetenschappers zijn het er in ieder geval over eens dat het gebruik van antibiotica sterk met worden verminderd, wil het voorkomen van een groeiend leger resistente ziekteverwekkers nog een beetje kans van slagen hebben.

Als leek vraag je je dan af of het gebruik van antibiotica niet helemaal moet worden gestopt. Meer anti-idiotica. We hoeven tenslotte geen vegetariër te worden, om een gezonde bijdrage te leveren. Gewoon minder vlees op tafel en op brood. Eén keer per week, zou al veel schelen. Het zal menig veehouder zijn baan kosten, maar veel meer mensen hun leven. En waarom is het vandaag de dag nog nodig gonorroe op te lopen?

Minder antibiotica, meer anti-idiotica. Antibiotica is mooi spul, maar als het tegen ons gaat werken, moeten we er zo snel mogelijk van af.

12.000 belhamels in databank.

12.000 belhamels in databank Met behulp van een WOB-verzoek (Wet Openbaarheid Bestuur) heeft Defence for Children antwoord gekregen op de vraag hoeveel boefjes in de DNA-databank van het Forensisch Instituut voorkomen. Maar liefst 12 duizend, kopten diverse kranten.

Het zijn er 11.693 om precies te zijn. Twee keer zoveel als in 2008. Op het totaal aantal DNA-profielen dat het Forensisch Instituut per november dit jaar in beheer heeft (90 duizend) is dat zo’n 13 procent.
Nu mogen er alleen DNA-profielen opgeslagen worden van kinderen die 12 jaar of ouder zijn. Op de totale bevolking is het aandeel 12 tot 20-jarigen 11 procent.

De 90 duizend DNA-profielen die nu zijn opgeslagen is gerelateerd aan 0,5% van de totale bevolking. De profielen van de jeugdige boefjes betreffen 0,7% van alle 12 tot 20-jarigen, of 0,1% van de totale bevolking.

Waar maakt Defence for Children zich druk over, vraag je je af, na dit gegoochel met cijfers. Het is natuurlijk vreselijk stout wat de jeugd van tegenwoordig uitvreet, maar het gaat om een relatief te verwaarlozen groep.
Nu kan verwaarlozing tot criminaliteit leiden. Dus een beetje extra aandacht kan geen kwaad. Zeker als je in aanmerking neemt dat die DNA-profielen voor vergrijpen waar een straf van minder dan 6 jaar voor staat, tot 20 jaar bewaard mogen blijven. voor zwaardere delicten geldt een bewaartermijn van 30 jaar.

Dat betekent: eens een boefje, een kans op 20 jaar een boefje. Stel een jongere heeft van een eerste veroordeling de les wel geleerd en heeft zich tot het brave burgerschap bekeerd, dan bestaat er 20 jaar lang een risico opnieuw met de politie in aanraking te komen, alleen al omdat hij een ijsje heeft genuttigd in de zaak van een overvallen ijscoboer. Een onwerkelijk risico? Ja, alleen als er geen ijscomannen worden overvallen.

Diverse deskundigen hebben er al op gewezen dat de kans op fouten bij de opsporing groter wordt, naar mate de berg opgeslagen DNA-profielen en DNA-sporen groeit. Voor de jonge crimineeltjes is het risico toch beperkt.
Het Forensisch Instituut
doet ook melding van het verzoek van Defence for Children en stelt dat jeugdig DNA wordt vernietigd als de delinquenten meerderjarig worden. Van de 11.693 profielen zijn er om die reden nu nog maar 4808 over.

De conclusie dat er dus 6885 profielen zijn vernietigd, is voor rekening van uw redacteur hier. Want dat staat niet letterlijk in het bericht van het Forensisch Instituut. Maar laat ik het instituut het voordeel van de twijfel geven. Hetgeen je met belhameltjes nooooit moet doen, natuurlijk.
Nu eerst maar eens uitzoeken of de groeiende berg jeugdig DNA te maken heeft met het gegeven dat bij steeds lichtere vergrijpen, ook DNA wordt afgenomen. Dat is de stelling van Defence for Children: “Het gaat bij deze registraties ook om relatief kleine vergrijpen zoals het beschadigen van een lantaarnpaal of het stelen van een telefoon. Veelal is door de rechter een taakstraf opgelegd die ten tijde van de DNA-afname al succesvol is afgerond”.

De PvdA heeft er vandaag wat kamervragen over gesteld (op dit moment nog niet op internet beschikbaar). Eens kijken of die de waarheid kunnen opsporen.
Ondertussen een afsluitende vraag: Moet er geen DNA worden afgenomen bij lichte vergrijpen? En als dat wel zou moeten, hoort het DNA vernietigd te worden na het voldaan van de opgelegde straf?