Tag archieven: Unilever

Werknemersbonus: ontslagrecht

OntslagrechtMinister Donner is een streng maar rechtvaardig man. Vanavond wordt hij in een spoeddebat onder vuur genomen over de mogelijke versoepeling van het ontslagrecht. Een deel van de 2e Kamer leefde in de veronderstelling dat die van de baan was, maar het lijkt er op dat Donner zijn voorstel wat aan het opknappen is, zodat zijn opvattingen over het ontslagrecht wat soepeler door de strotten van de parlementariërs zullen glijden.
Volgens mij is er maar één manier om zonder maatschappelijke onrust het ontslagrecht te versoepelen. Neem een voorbeeld aan het akkoord dat Unilever en de vakbonden hebben gesloten: niet alleen topbestuurders gaan met een extraatje de laan uit, ook de werknemers krijgen een aanzienlijke bonus.
Unilever wil drie fabrieken sluiten. Onderdeel van een sanering die alleen tot doel heeft de winstmarges te vergroten. Voor alle duidelijkheid: het gaat niet slecht met Unilever, er wordt aardig wat winst gemaakt, maar de aandeelhouders vinden dat het nog beter moet (zie ook een eerder artikel op dit weblog).
Na wat gesodemieter aan de fabriekspoorten zijn Unilever en de vakbonden er nu uit: de fabrieken gaan dicht, de werknemers krijgen ontslag, maar wel met een aardige bonus. Het Unilever-akkoord voorziet in een baangarantie voor drie jaar, hulp bij het zoeken naar een nieuwe baan en een ontslagvergoeding van één maand salaris voor elk jaar dat men bij Unilever heeft gewerkt.
Kijk, dat is nog eens good corporate practice. En om het akkoord een gouden randje te geven, heeft men ook besloten dat de werknemers een extra bonus krijgen als de fabrieken eerder dichtgaan dan nu in de Unilever-planning is vastgesteld.
Juist, niet alleen topfunctionarissen krijgen bij sluiting een bonus, ook de werknemers krijgen een zak geld mee. Die laatste afspraak stimuleert de werknemers wellicht flink hun best te doen de fabireken zo snel mogelijk dicht te gooien.
Minister Donner zit zich ondertussen suf te piekeren hoe hij de versoepeling van het ontslagrecht toch door het parlement krijgt. Hij peinst er niet over om het wetsvoorstel, met een likje verf hier en en enkele kwaststreek daar, slechts een cosmetische verbetering mee te geven. Als vrijwillige klusser zei hij afgelopen zaterdag nog dat “als je maar heel even een kwast vast kunt houden, je meer teniet doet, dan dat je bereikt”. Hij heeft daar al een vervelende ervaring mee gehad, toen hij eigen(on)handig met een enkele pennestreek kamerverslagen corrigeerde.
Nou, het Unilever-akkoord biedt een uitweg voor de minister. Het gelijkheidsbeginsel: grijpen en graaien is niet alleen voorbehouden aan de top, ook de werkvloer doet mee. En als werknemers en vakbonden tevreden zijn met substantiële bonussen waarom zou de 2e Kamer dan nog dwarsliggen? Dat zou dan alleen nog kunnen gaan over het nivelleren van de bonussen. Een 62-jarig werknemer die pakweg 12 jaar bij een bedrijf werkt, zou bijvoorbeeld een evenhoge bonus kunnen krijgen als een manager van 28 die in 1 jaar tijd een bedrijf naar de knoppen weet te helpen.
Te vrezen valt dat Donner die flexibiliteit niet op gaat brengen. Hij heeft ondertussen een indrukwekkende staat van starre dienst. Leest u de imposante cv er maar op na op de site van Grenswetenschap.nl

Geef een reactie

Duurzaam samen werken?

Wat maak je menu?

Maatschappelijk verantwoord ondernemen is wereldwijd 20.000 mensen ontslaan omdat de winst, vorig jaar nog € 4.745.000.000, maar niet boven zo'n slordige € 5.000.000.000 wil groeien. Het eerste kwartaal van dit jaar was boven verwachting erg goed, maar het is niet zeker dat het zo zal blijven.Ook al profiteert het Brits-Nederlandse Unilever aardig van de stijgende voedselprijzen, ook al is het nummer drie op de lijst van grootste voedingsbedrijven, de aandeelhouders zeuren dat Unilever nu zo'n zeven jaar geen spectaculaire winstgroei meer beleeft.

Unilever heeft het er maar moeilijk mee. Het heeft het begrip 'duurzaamheid' hoog in het publicitaire vaandel staan. Unilever eist dat ook van hun ketenpartners, reden waarom ze genomineerd is voor een leuk prijsje. Maar die 474 werknemers van de drie fabrieken die dicht moeten, dachten dat zij duurzaam aan het werk zouden zijn. Niet dus en daarom zijn ze nu al tweeënhalve week boos.

'Penauts', moet de Unileverdirectie gedacht hebben. In Nederland hebben we slechts 6 fabrieken, niemand die er iets van merkt als we daar de helft van dichtgooien.
'Helaas effe geen pindakaas', antwoordden de werknemers en gingen de straat op. Voor een garantie om nog drie jaar aan het werk te blijven, voor een betere afvloeiïngsregeling en meer zeggenschap over de saneringen. Waar vind je zulke betrokken, meedenkende werknemers nog? Moet Unilever die nou echt laten gaan?

Waarom wil de winst van Unilever niet de door de aandeelhouders gewenste groei doormaken? Wel, dat was onder andere de schuld van de supermarkten. Die waren in een prijzenoorlog verwikkeld en boden de Unileverspulletjes voor onverantwoord lage prijzen aan. Dat gedoe van de superkruideniers is nu wel voorbij, reden waarom dat 1e kwartaal zo goed uitviel.

En net als iedereen had ook Unilever last van stijgende grondstoffenprijzen. Maar ook dat blijkt geen probleem te zijn. Gewoon je produkten in heel Europa duurder maken en geen consument die er een potje pindakaas minder om eet of een huidzalfje links laat liggen.
Wel problematisch is dat de mensen niet meer pindakaas gaan eten. En aangezien Unilever niet verwacht dat de consument dat wel gaat doen, gaat de fabriek in Delft dus dicht. Geen groei is stilstand en als het stil staat kun je het net zo goed helemaal sluiten.

Ander probleempje is dat de oorlog tegen het terrorrisme Unilever slecht uitkomt. De VS eisen dat niemand zaken doet met bedrijven of landen die door Bush aangemerkt zijn als terroristenvriendjes. Het Saoedische concern Binladingroup staat natuurlijk bovenaan de zwarte lijst en da's nou sneu voor Unilever. Via een dochteronderneming van dat concern had Unilever een leuke afzetmarkt in Syrië en Libanon. Maar dat is dankzij Bush dus afgelopen.
Maar goed, dat scheelt wereldwijd maar twee afzetgebieden, dus dat kan toch niet echt de reden zijn voor de beperkte winstgroei. Hoe ik ook zoek: ik vind nergens een echte, dwingende reden waarom Unilever nou wereldwijd 20.000 mensen er uit wil knikkeren, inclusief die 474 nederlandse werknemers. Het groeit langzaam, maar slecht gaat het absoluut niet met Unilever.

Het enige probleem zijn dus de hebzuchtige aandeelhouders. Nou snap ik ook wel dat 474 arbeidsplaatsen zo'n druppel op de gloeiende plaat van de prima draaiende economie is, dat de regering zich hier niet mee gaat bemoeien. Maar je zou bijna wensen dat ze het leger op vredesoperatie sturen om de terreur van de aandeelhouders te beëindigen. En dan natuurlijk meteen beginnen aan de wederopbouw van de mentaliteit die de multinational er op na houdt. Duurzaam samen doen en samen werken. Samen dus, inclusief die 20.000 mensen die Unilever aan zo'n prima positie op de wereldmarkt hebben geholpen. Misschien wordt het tijd massaal de pindakaas te steunen. Of zal het u UnoxHemaworst wezen?

Geef een reactie