Tag archieven: vakantie

Vakantie

VakantieEr wordt al niet veel geschreven op deze plek, de komende twee weken zal er niets verschijnen. Ik ga luieren. Wegens vakantie gesloten.

Toch kun je de komende weken een paar artikelen van uw redacteur lezen. Onder het pseudoniem P.J. Cokema schrijf ik immers ook op het fraai weblog Sargasso. Vandaag verschijnt daar om 15.00 uur weer een nieuwe aflevering van Kunst op Zondag. Deze keer met een gastbijdrage van Giovanni Dalessi, kunstenaar van het jaar 2013.

Volgende week (21 april) een volgende gastbijdrage, dan van een vaste lezer van Kunst op Zondag, over de relatie tussen kunst en natuurhistorische musea. Op 28 april verschijnt dan weer aan artikel van mijn hand, over een bijzondere expositie in de spoorzone Tilburg.

Naast de kunstrubriek zal er in de komende dagen ook een artikel verschijnen over deregulering. Het kabinet belooft de regeldruk te verminderen. Dat is niet voor het eerst. Al 37 jaar lang probeert het ene na het andere kabinet de complexiteit en de hoeveelheid regels aan te pakken. In het artikel de harde cijfers over de stand van zaken nu.

Volg Sargasso dus. Een overzicht van alle artikelen van P.J. Cokema vind je hier. Wil je alleen de Kunst op Zondag serie zie, klik dan hier.

Prettige weken!

Geef een reactie

Vakantie.

stemmenEindelijk vakantie! Ik ga op reis en ik laat achter:

De serie over nieuwe politieke partijen, die de laatste weken op Sargasso zijn verschenen. Gisteren het vijfde en voorlaatste deel: onder de aanstormende nieuwe politici zitten een paar beunhazen en boeven.

Wil je de serie compleet hebben, lees dan ook deel 1 (Hebben nieuwkomers een kans?), deel 2 (De zwevende politicus), deel 3 (nieuwe democratie) en deel 4 (tussen hemel en aarde).
Het laatste deel verschijnt donderdag 30 september.

Aanstaande zondag (26 augustus) verschijnt op Sargasso nog wel een “Kunst op Zondag”, maar dan laat ik ook die rubriek twee weken rusten. Of de collega’s daar in het gat zullen springen, blijft een verrassing.

Ondertussen is het nog steeds mogelijk inzendingen te doen voor de Blogparel 2012. Helaas nog op de oude site, maar daar werkt het inzendformulier nog prima. Trek je niets aan van het 2011 dat erboven staat.

Gebeurt er hier twee weken helemaal niets? Jawel, ik haal een oud vakantie-experiment van stal. De bedoeling is dat de achtergelaten redactieruimte door jou wordt gevuld.

Deze keer een “vrije opdracht”. Toen dit blog nog maar pas on-line was,  werd de redactieruimte gevuld door mijn eigen ‘Zomergasten’. Onder de titel ‘Goden, geuzen en gaakbaarhein’ (op de oude versie van dit weblog) schreef een keur van gasten over hun visie op codes, keuzes en maakbaarheid.

Laten we dat eens herhalen. Je onderwerpkeuze is geheel vrij, maar probeer het kort te houden. Schrijf via de reacties jouw zomergastenverhaal. Ik hoop bij terugkomst een rijke oogst aan mooie, leuke, interessante verhalen aan te treffen.

Veel plezier met elkaar en mij zie je 10 september weer terug.

Geef een reactie

Vakantie van en naar crisis

KofferNa wat crisissen in werk- en privésfeer eindelijk wat vakantie. Op weg naar de echte crisis: Griekenland. Nog nooit geweest en waarom juist nu? Geen idee. Ik ben benieuwd hoe de Grieken nu tegen Nederlandse toeristen aankijken. Gelukkig lijk ik absoluut niet op Rutte of zie er uit als een bankier.

Tot en met 30 april hou ik ook vakantie op dit blog. Ondertussen kun je alvast je inzendingen voor de Blogparel 2012 insturen.
Zondag 22 april verschijnt er wel een nieuwe aflevering van Kunst op Zondag op Sargasso. De zondag daarna laat ik verstek gaan, maar een van de collega’s daar zal het gat ongetwijfeld prima weten te vullen.

Wat ook kan is wat hulp leveren bij een onderzoekje. Ter voorbereiding voor een artikel over de twisten tussen lokale en centrale politiek, ben ik op zoek hoe in de gemeenteraden is gestemd over een elftal moties, die de laatste tijd (van 2010 tot nu) lokaal aan de orde zijn geweest. Van moties over het kinderpardon, tot de opslag van kernafval. Van statiegeld op plastic flesjes tot moties tegen een kleinere gemeenteraad.

Je vindt de moties is dit exceldocument.  Links alle gemeenten, ernaast de elf moties. Gedeeltelijk is al ingevuld hoe er over de diverse moties is gestemd. Jouw hulp kan bestaan door in de reacties te melden hoe er in jouw gemeente is gestemd. Mocht je ook de resultaten van andere gemeenten weten, dan is dat natuurlijk ook van harte welkom.

Ik ga nu eerst 10 dagen uitrusten. Alvast bedankt voor je medewerking.

Geef een reactie

Buitenhuisje en schuld

BoomhutDe vakantie zit er op. Het is een gewoonte geworden bij thuiskomst even snel het nieuws van de afgelopen weken door te nemen. Waarna een even gewoonlijke reactie opborrelt: een teleurstelling dat er in die weken niets is veranderd in de wereld. Wat kunnen gewoontes toch hardnekkig standhouden in de eigen omgeving.

Twee weken lang geen boodschap gehad aan gewoontes en dan, met enig schuldgevoel, jezelf betrappen op het zo gemakkelijk terugvallen op gewoontes, zodra het eigen huis weer is betreden. Is de eigen omgeving zo dwingend dat slapjanussen als ik, zich laten strikken door de draad van vaste patronen op te pakken?

Als ik het nieuws zo lees, ben ik niet de enige. Hetgeen me op het thema ‘buitenhuisje’ brengt. Het buitenhuisje wordt vooral bezocht om te ontsnappen aan de alledaagse sleur. Dat noemen we dan vakantie. Maar buitenhuizen worden ook wel eens opgezocht om naar oplossingen te zoeken. Het is niet voor niets dat een andere omgeving wordt gezocht om impasses te doorbreken. Impasses in besluitvorming of impasses in denkpatronen.

In ‘Buitenhuisje en politiek’ (2008) werd als voorbeeld de voorbereidingen voor het laatste kabinet Balkenende genoemd. De informateur ging met de kemphanen naar pittoreske oorden en jawel hoor, men werd het met elkaar eens. Het kabinet was goed en wel geïnstalleerd en men verviel in het gewoonlijke gedrag, dat uiteindelijk wel tot de val van dat kabinet moest leiden.

Nu breken wereldleiders zich het hoofd over de schuldencrisis en men lijkt er maar niet uit te kunnen komen. Zou dat kunnen komen omdat men de verkeerde vergaderlocaties kiest?
Als criticus kan ik wel zeggen: ‘de boom in met je schuldencrisis’, maar bij nader inzien is dat misschien wel het beste advies. Zou een avontuurlijk onderkomen als een boomhut, niet alleen een grappige vakantiebestemming zijn, maar ook de wereldleiders er toe kunnen brengen platgetreden paden te verlaten en tot creatievere oplossingen te komen?

Noot: op eerdere vakanties kwam het thema ‘Buitenhuisje’ hier aan de orde in relatie tot politiek, filosofie en herindeling.

Geef een reactie

Pauze

UitrustenDe komende twee weken ga ik uitrusten. Het blog gaat op reces. Vakantie dus. Misschien dat er nog een enkele vakantiegroet verschijnt, maar nu gaat de ontspanning voor het schrijven. Op 8 augustus ben ik hier weer aanwezig.
Zoals bij elke onderbreking, laat ik ook nu weer wat extra leesvoer achter.

Je kunt in de reacties nog altijd de grootste, opvallendste of eigenaardigste komkommer kwijt die je in het zomernieuws tegenkomt. De verzameling begon hier op 2 juli (Een zomer zonder komkommers?)  en ruim een week later volgde het eerste gespotte komkommernieuws (Aarbeien of komkommers?).
Het is de bedoeling om eind augustus met een bloemlezing uit het komkommernieuws te komen, dus graag ook jouw bijdragen. Het zou mooi zijn als de komende twee weken de reacties hier volstromen met wat er zoals aan komkommer en kwel voorbij komt.

Gisteren plaatste ik op GeenCommentaar nog een artikel over de hulpactie voor de Hoorn van Afrika. Wie even goed leest kan uitrekenen dat we per Nederlander gemiddeld ongeveer 720 euro besteden aan vakantie in het buitenland. Als elke baby en bejaarde, elke werkende en werkloze, elke neef en nicht, elke pastoor en geitenboer, elke bobo en bimbo, kortom elk individu nu eens € 12,50 daarvan afhoudt om aan giro 555 te geven, dan kan deze hulpactie de grootste worden aller tijden.

Dat kun je natuurlijk ook doen, in plaats van dit blog lezen. Ik ga er nu tussenuit. Alle lezers een prettige tijd gewenst.

Geef een reactie

Gedragscode vakantiegangers: blijf bereikbaar.

DroogteWat je ook doet, hoe je je ook gedraagt op vakantie, laat wat van je horen! Al ben je nog zo gesteld op de nodige rust, doe nou niet of je van de wereld bent verdwenen. Zo moeilijk moet dat tegenwoordig niet zijn. Met de sociale media, emails of je mobieltje kun het thuisfront de groeten doen. En zit je in een of ander godvergeten oord, waar geen fatsoenlijk internetcafé te vinden is of je buiten bereik van welke zendmast dan ook bent, stuur eerst een kaartje voor je de afzondering kiest.

Een van de hartenwensen van vakantiegangers is, dat ze zich eens heel anders kunnen gedragen om zo bij te komen van de vermoeiende dagelijkse sleur. Dus het is goed voorstelbaar dat er mensen zijn die ook enige dagen vrij willen zijn van hun sociale media of dat continue gebel. Niet doen, want het ministerie van Buitenlandse Zaken wordt dan lastig gevallen door de thuisblijvers, die het verdacht stil vinden op jouw Facebook, Twitter of geen mobiel contact meer hebben, aldus de Wereldomroep. Buitenlandse Zaken heeft momenteel wel wat anders te doen dan op zoek te gaan naar verloren gewaande familieleden.

Natuurlijk zijn er ook voor vakantiegangers gedragscodes. In 2006 begon China haar reislustige onderdanen een gedragscode me te geven, met richtlijnen hoe men zich in het buitenland diende te gedragen. De Chinese gewoonte te spugen op het trottoir werd dringend afgeraden. De Nederlandse overheid zal niet gauw met zo’n gedragscode komen, ook al weten we dat Nederlanders op vakantie graag loos willen gaan.
Verder geven reisorganisaties soms folders mee waarin je wordt geadviseerd je vakantiekleding aan te passen aan lokale zeden en gewoonten en niet zomaar alles te fotograferen. Dat zijn vrijblijvend gedragscodes en als je ze niet naleeft, krijg je hooguit afkeurende blikken van de plaatselijke bevolking. Veel meer onderneemt men niet, want er valt natuurlijk wel wat te verdienen aan toeristen. Ook aan onbeschofte tijdelijke immigranten.

Maar goed, als het dan toch moet, zet dan in zo'n gedragscode dat de toerist vooral in contact blijft met de het thuisfront. En geef het thuisfront de mogelijkheid de vakantiegangers te bereiken. Want hoe moeten die nou weten dat er een landelijke actie loopt, om geld in te zamelen voor de gortdroge Hoorn van Afrika? Nu heeft Buitenlandse Zaken, bij monde van staatssecretaris Knapen, de handen vol om het volk te tot meer donaties te bewegen. Ben Knapen is zeer teleurgesteld over de opbrengst tot nu toe. De thuisblijvers zitten ongetwijfeld te popelen hun vakantievierende familieleden te bereiken en ze te wijzen op hun charitatieve verplichting. Contact is dus van levensbelang, zou je kunnen zeggen.

Waarom geeft Knapen niet een positief reisadvies af? Buitenlandse Zaken geeft wel vaker reisadviezen, vooral als het ergens goed mis is. Sudan, een van de doellanden van de actie van giro 555, kwam in januari in het nieuws met de wens het toerisme een boost te geven.
Nu is toerisme zeker niet zaligmakend en is het wel verstandig eerst wat na te denken over de ethische aspecten van reizen naar rampgebieden. Op Mens en Samenleving vroeg men zich af of het “ethisch verantwoord is om als manager van een touroperator reizen te organiseren naar een rampgebied dat in de vroege wederopbouwfase verkeert”. De Sudanese overheid doet daar blijkbaar niet moeilijk over en lonkt naar de toeristendollars.

Of het toerisme op korte termijn zal groeien is nog maar de vraag. Het gebied is niet alleen bekend van giro 555, de regels voor toeristen zijn streng. Op grond van veiligheidsvoorschriften is het verboden bruggen te fotograferen en geen toerist wenst natuurlijk in een Sudanese politiecel te logeren.
En echt veilig is het ook nog niet. Dat geldt voor meer landen in de Hoorn van Afrika. Dus als je met je mobieltje het thuisfront niet kan bereiken, slaat daar de paniek toe, zoals in 2007 gebeurde toen een groepje toeristen in Ethiopië verdwenen leek te zijn.
Maar goed, zijn er nog genoeg sociale media in de lucht om de donaties aan giro 555 te helpen opkrikken?

Geef een reactie

De hoorn des ondervoeds

HongerVoel jij je ook wat ongemakkelijk als je op vakantie wordt aangesproken door bedelaars? Het is een beetje afhankelijk van je vakantiebestemming, maar in het buitenland lijken de bedelaars er wel erger aan toe dan in Nederland. En daarbij: je gaat op vakantie voor je rust. Daar hoort gemoedsrust natuurlijk ook bij, maar dat lijkt de bedelaars niet te interesseren.

Net als we onze hoorn des overvloeds leegstorten in campings, vakantieresorts, pretparken en hotels leegstorten, komt ’s lands bedelaar voor grote noden over heel de wereld, de SHO, met een hulpactie voor de hongerende Hoorn van Afrika. Is dat nou wel zo slim?
Nederlanders zijn best gul, als het om armoe en honger gaat. Het onderwerp staat op de tweede plaats in de ranglijst van doelen waar aan gegeven wordt. Natuurrampen scoren beter. Maar goed, in de laatste 50 jaar hebben actie voor hongersnood en landen in de Hoorn van Afrika ruim 247 miljoen euro opgeleverd. Twaalf grote acties, waarvan er maar twee voor landen buiten Afrika waren. In 1966 was er de actie ‘Eten voor India’ en in 1990 de actie ‘Help de Russen de winter door’. Zie ook dit overzicht (exceldocument).

Drie nationale campagnes haalden geld op voor hongerbestrijding door heel Afrika. Twee betroffen de honger in Zuidelijk Afrika. En vijf acties waren gericht op Sudan (3x), Ethiopië en Somalië (gecombineerd met Mozambique). In totaal bracht dat bijna 38 miljoen euro op en die aalmoes heeft niet veel geholpen. Er heerst nog steeds honger. Er zijn nog steeds vluchtelingen. Ondanks allerlei internationale hulp, wil het gebied maar niet rustig, welvarend en goed doorvoed worden.
Behalve het gortdroge klimaat zijn oorlogsvoerende stammen de oorzaak van alle ellende. Aan het klimaat valt niet veel te doen, hoewel een paar omvangrijke irrigatieprojecten zouden kunnen helpen. Maar dan zul je zien dat de oorlogshitsers de waterputten en pijpleidingen saboteren.

Blijkbaar is er voor de internationale gemeenschap geen aanleiding de Responsibility to Protect-afspraken even ferm uit te voeren als in Libië. En wat de VN-vredesmachten ook bereikt hebben in Eritrea, Somalië en Sudan, van vrede en opbouwmissies is geen sprake. Wel denken diverse regeringen dat geld helpt. Naar aanleiding van de SHO-actie gaat Nederland 5 miljoen extra geven. België komt met 4 miljoen over de brug. Dat is dan alvast bijna een kwart van wat de hulpacties in de laatste 38 jaar hebben opgebracht.

Dat schiet dus lekker op. Maar hoe bereikt de SHO al die vakantiegangers? Er valt nu geen spetterende televisieavond op te zetten, want de broodnodige hulp van bekende politici, sporters en, artiesten is in het zomerreces niet zo makkelijk te organiseren.
Op vakantie geven we gezamenlijk 15 miljard euro uit. Als we van elke euro een half procentje aan de actie geven, is dat toch goed voor 75 miljoen euro. Ik vrees dat de SHO dat niet gaat ophalen.

Geef een reactie

Een zomer zonder komkommers?

komkommernieuwsNormaal gesproken breekt met het zomerreces, de vakanties en de Tour de France ook de jaarlijkse komkommertijd aan. De traditie is meestal wel een vermelding waard op menig weblog of ander on-line medium. Nu lees je er nauwelijks iets over. Omdat we de komkommertijd net achter de rug hebben?

De komkommer was een paar weken groot nieuws. Ineens was de groene jongen een kwaadaardige versnapering. Besmet het de EHEC-bacterie was de komkommer zelfs dodelijk. Is dat misschien de reden waarom niemand iets durft te melden over de komkommertijd? Dat is niet nodig. De komkommer is volledig gerehabiliteerd. De komkommer was niet de boosdoener, het zijn kiemzaden die een bron van ellende kunnen betekenen.

Rehabilitatie of niet, de komkommerhandel heeft nog steeds last van de negatieve berichtgeving. Vlak voor dat iedereen op vakantie gaat, pleit de landelijke koepel voor land- en tuinbouw,het LTO, nog  voor verlenging van het EU noodfonds. Een potje waar tuinders een beroep op kunnen doen, omdat ze een groot deel van hun handel moesten doordraaien. Strategisch geen sterk moment, want ieders gedachten zitten bij zon, zee of zwembad en heeft weinig behoefte zich in kommer en kwel te verdiepen. Dat geldt voor de burger, dat geldt voor politiek verantwoordelijken.

Zal dat het laatste zijn dat we de komende weken van de komkommer zullen vernemen? Natuurlijk niet! Maar je moet goed opletten om er eentje te zien. Ze zijn vermomd als ontsnapte dieren. Of het zijn beesten die toeristen lastig vallen. Het kunnen ook uitheemse planten zijn die allergieën veroorzaken. En als de komkommer flora noch fauna is, dan is-ie wel alcoholvrij bier of een verwarde man, mogelijk zelfs de kerstman.

Je begrijpt het natuurlijk al: de links verwijzen naar de eerste komkommernieuwtjes. Mocht je de grootste komkommer van dit zomereces tegenkomen, meldt het dan hier. Het liefst in de reacties, maar mailen mag ook. Eind augustus stellen we dan een bloemkomkommerlezing samen van de fraaiste komkommer.

Geef een reactie

Even rust.

Uitgeblust Ik ga er even een paar dagen uit. Uitgeblust van de drukte ronde Blogparel, wordt het tijd bij te tanken. Een hele weelde dat ik die mogelijkheid heb. Tot woensdag is het hier dus even stil. Ik ben blij dat ik Mark Rutte niet ben. Hij moet naar Parijs om met zijn EU-collega’s knopen door te hakken over Libië. Hij mag blij zijn dat het in Borssele rustig is.

Op zijn wekelijkse persconferentie na de ministerraad stond hij uiteraard stil bij Japan. In dat kader verklaarde hij voorstander te zijn van een stress test voor kerncentrales. Mocht die test vervelende zaken aantonen, dan wordt Borssele gesloten. Nu nog niet. Dat zij Duitse collega wel kerncentrales stil wil leggen, vindt hij merkwaardig.

Afijn, laten we eens zien of Mark’s lach stressbestendig is. De test is gedaan en er blijken bekende conclusies uit voort te komen.
Mark: “Ha, ha, ha, ja, dat wisten we al”.
Stresstestdeskundige: “Dus nu gaat de zaak dicht?”

Mark: “Hi,hi, hi, je bent een leuk mannetje!”
Stresstestdeskundige: “Maar gaat-ie nou dicht of niet?”

Mark (wordt even bloedserieus): “Eh… waarom dan?”
Stresstestdeskundige: “Nou, als er iets misgaat, dan gaat het ook goed mis”.

Mark (grijnst): “Maar dat wisten we toch al?”
Stresstestdeskundige: “Ja, ik verbaas me er dan ook over dat je doodleuk nog een nieuwe kerncentrale erbij wilt”.

Mark: “Jaha, ha, ha, werkgelegenheid en zo, hè?”
Stresstestdeskundige: “Ja, voor de begrafenisondernemers”.

Mark (gniffelt): “Ook dat, ja, ook dat”
Stresstestdeskundige: “Dus?”

Mark: “Hm, ha, ha, niks dus. Je zegt zelf, ALS er iets misgaat. Maar er gaat niets mis, hè?”
Stresstestdeskundige: “Nou, die stresst test wijst uit dat…”

Mark (buldert hilarisch): “Maar man, neem jezelf toch niet zo serieus! Een stress test, la-me-nie-lachen! Dat is een volstrekt fictief gebeuren. Je rekent uit wat er kan gebeuren als er wat mis gaat en ja, dan krijg je uitkomsten die alleen aan de orde zijn als er echt iets misgaat”.
Stresstestdeskundige: “Dat wil je toch ook voorkomen?”

Mark: “Ha,ha, ha, man! A. Wij hebben geen aardbevingen. Ja, af en toe in het noorden, maar daar gaan we alleen maar CO2 en kernafval opslaan. B. Wij hebben geen tsunami’s, wat welke gek daar ook over zegt en C. Als er dan toch iets misgaat, hebben wij een prima rampenplan”.
Stresstestdeskundige: “Je bedoelt die crisisvoorbereiding van de bevolking?”

Mark: “Juist, ja!”
Stresstestdeskundige: “Waarin staat dat de bevolking de instructies van de overheid moet opvolgen?“

Mark: “Jahaaa! Dat zouden ze so-wie-so altijd moeten doen, maar bij een ramp helemaal”.
Stresstestdeskundige: “Stel dat tv, radio, mobieltjes en al dat spul nog werken, wat ga jij dan zeggen, als het misgaat?”

Mark: “Ha, ha, ha,, ha, ha, dat weet ik heus wel, hoor! Eens even kijken, wat staat er ook alweer in mijn rampspeech…, hier. Ik zeg gewoon dat ze het met een korreltje zout moeten nemen. Dat schijnt goed tegen de straling te zijn”.
Stresstestdeskundige: “Ik heb genoeg gehoord”.

U snapt, een ramp is één ding, een wereldleider (zo werd Rutte hier in de Volkskrant genoemd) is een andere.
Tot woensdag!

Geef een reactie

De Blogparel 2010 in aantocht

Blogparel De komende 7 dagen geen artikeltjes. Even eruit, een weekje vakantie.

Zoals gebruikelijk laat ik wat leesvoer achter. Over de Blogparel van het Jaar. Achter de schermen wordt al druk gewerkt aan de tweede editie van deze blogprijs.
Begin dit jaar werden de prijzen uitgereikt aan de winaars van de Blogparel van het Jaar 2009. De reacties waren dermate positief, dat de het niet bij die ene keer blijft. Waar gaat het om?

Dit weblog stelt een aantal prijzen ter beschikking voor specifieke pareltjes in de blogosfeer. We zoeken stukjes tekst, die de lezers aan het (glim)lachen brengen èn dan aan het denken zetten. stemmen. Die formulering is gejat van de IG-nobelprijs, de humoristische variant op de echte Nobelprijzen.
De Blogparel is een gevatte zinsnede, een grap, een stukje satire, waarvan je al snel denkt: erg leuk, maar er zit wel degelijk iets in.

Het idee ontstond toen één van de juryleden van de Dutch Bloggies opmerkte, maar weinig echte pareltjes te zien onder de Nederlandse weblogs. Daar dacht ik iets anders over.
Nou zijn weblogs geen zeldzaamheid, de pareltjes die wij zoeken zijn dat wel. Ze kunnen op alle weblogs voorkomen. De Blogparel is bedoeld voor alle niet-commerciële bloggers, die zich uit de naad werken om hun publiek te informeren en te vermaken.
Bijzonder aan de Blogparel is, dat niet alleen de webloggers zelf in de prijzen kunnen vallen, maar ook hun reacteurs. De mensen die de moeite nemen de blogs te lezen en een reactie achter te laten. Daar zitten ook fraaie pareltjes tussen.
Er zijn wel een paar voorwaarden waar kanshebbers op de prijzen aan moeten voldoen. Die criteria vind je in dit stukje, waarmee de Blogparel 2009 van start ging.

Wie wil weten waar het allemaal omgaat, kan de komende week de volgende stukjes doornemen.
Bekijk eens de inzendingen voor de nominaties, om een idee te krijgen wat lezers van weblogs tot hun pareltjes rekenen.In de categorie weblogs rolden daar uiteindelijk deze genomineerden uit en in de categorie reacteurs waren dit de kandidaten.
De winnaars werden op 3 januari 2010 bekend gemaakt en eind januari werden de prijzen persoonlijk overhandigd. De Blogparel is de enige Nederlandse “blogaward” met echte prijzen. Geen oorkondes of eervolle vermeldingen, maar echt geld en waardebonnen.

Gedurende het afgelopen jaar hebben een paar lezers alweer nieuwe blogparels aangedragen. In december start de volgende ronde, waar je jouw pareltjes kan nomineren.
Deze keer zal een vakjury de inzendingen beoordelen. Die jury, moet ik bekennen, is nog niet bekend. Er zijn aardig wat “deskundigen” benaderd, maar tot nu blijken de gevraagde mensen geen tijd beschikbaar te hebben. We zoeken verder.
Natuurlijk zullen veel lezers ook een stem uit wil brengen, dus zal ook de Blogparel een publieksprijs kennen. Voor deze editie is het idee dat de prijsuitreiking ook door de lezers en inzenders bijgewoond kan worden. Zo rond het 5-jarig bestaan van dit weblog, ergens begin januari 2011. Ondertussen is er wat contact geweest met de organisator van een ander blogevenement. Er wordt nog over nagedacht de prijsuitreiking daarmee te combineren. In december zal er meer duidelijkheid worden gegeven.

Zo, je kan er al mee aan de slag. Ik ga een weekje bijkomen en dit blog eens van een afstandje bekijken.

Geef een reactie