Tag archieven: veiligheid

De deskundige en de debiel

HoftorenHoewel onze eigen 9/11 wel ietsjes meer was dan een storm in een glas water, is een van de markantste torens van nederland toch slachtoffer geworden van brute krachten. De haagse Hoftoren, bijgenaamd de Vulpen, stortte niet in maar dreigde wel voetgangers in de directe omgeving te onthoofden.
Aluminium gevelplaten zouden wel eens los kunnen raken en zo'n losgeslagen plaat is levensgevaarlijk. Daarom werd de directe omgeving afgezet en alle verkeer omgeleid. Dat gaf wat chaos in het openbaar vervoer.
Het probleem van die eigenwijze gevelplaten heeft al vanaf 18 januari de aandacht, zo wordt Verheugd gemeld door deskundige Bert van de Rijksgebouwendienst. Op 18 januari ging er bij een aanzienlijk windje een plaat los. Nu, 10 maanden later, zou dat dus weer kunnen gebeuren en daarom werden de nodige voorzorgsmaatregelen genomen.
Gelukkig is er niets gebeurd. Maar de situatie is tekenend voor het nieuwe calamiteitenbeleid. Zaken die niet helemaal in orde zijn laat je voor wat het is, je bedenkt wel scenario's om slachtoffers te voorkomen. Dus verhogen we de dijken niet, maar maken wel evacuatieplannen. En wordt er natuurlijk veel aan voorlichting gedaan. Op de on-line
risicokaart kun je zien welke gevaren er in jouw omgeving zijn. De keus is aan de burger of-ie die risico's wil mijden.
De haagse Hoftoren staat niet op die kaart. Stel je voor dat dat wel zo zou zijn en burgers die plek gaan mijden. Dat zou kunnen betekenen dat de NS duizenden treinreizigers kwijtraakt, die nu dagelijks op Centraal Station opstappen. Dat zou pas echt een ramp zijn.
Een leek zou denken dat het vastzetten van gevelplaten een fluitje van een cent is. Een eerder manco,
irritant geluid dat de Hoftoren produceerde, is immer wel verholpen. Maar de regionale zender TV West raadpleegde een deskundige: de eerder genoemde Bert Verheugd van de Rijksgebouwendienst. Een deskundige weet natuurlijk veel meer dan een leek. Dat beseft hij zelf ook en dus legt hij in begrijpelijke taal uit waarom het probleem nog niet is verholpen: de reparaties op zulke grote hoogten moeten door alpinisten worden gedaan. En die mogen alleen werken als de wind kracht 4 of minder heeft. Tot zover duidelijk: kennelijk is er in de afgelopen tien maanden nog geen windstille gelegenheid geweest.
Maar dan wil de deskundige uitleggen wat er aan de hand is: de gevelplaten zitten wel voldoende goed vast, maar ze zijn aan het gebouw bevestigd zoals je een schilderijtje aan de muur hangt. Als je daar tegen aan blaast gaan dat prentje bewegen. Maar geen nood, de Hoftoren mag dan een paaltje met kuren zijn, hij wordt wel goed in de gaten gehouden.
Denkt de deskundige nu dat de leek een debiel is? Sinds wanneer worden aluminium gevelplaten behandeld alsof het een schilderijtje is? De Hoftoren een paal met onwelvoeglijk gedrag dat je in de smiezen houdt als ware het een hanggroepjongere?
Verheugd kunnen we mededelen dat we daar niet intrappen. Wij weten wel beter: monumentale skylines bouwen mogen blijkbaar ten koste gaan van onze veiligheid.
(Hier
het interview op TV West met Bert Verheugd, klik daar op “Storm” onder Bekijk het videofragment. Op 0.50 sec. en op 1.48 sec. de uitspraken van de deskundige).

Democratie en het onzekerheidsprincipe

stemcomputerveiligheidHet vertrouwen van de burger in de politiek wordt er niet groter op als steeds meer burgerzaken per computer worden geregeld. Dat ligt niet aan de computer zelf, maar aan de onbegrensde technische mogelijkheden. Die zijn zo ver ontwikkeld en de kennis ervan is zo weid verspreid dat de veiligheid in het geding is. De enige veilige pc is een computer die uit staat. Een veilige internetionale democratie blijft dus science fiction.
Het kabinet heeft de bezwaren van stemmen per computer onderkend en in 2009 mogen we dus weer het
rode potlood hanteren. In Zwitserland neemt men daar geen genoegen mee. Om er zeker van te zijn dat het dataverkeer van stemcomputer naar de telcomputer goed aankomt, gaat men het onzekerheidsprincipe toepassen. Dat is niet een soort foutverbeterende code die het onveilige gevoel van de kiezer corrigeert. Het is een principe uit de kwantummechanica.
Deze techniek komt er simpel gezegd hier op neer: Zodra er ook maar iets gebeurt met het dataverkeer, bijvoorbeeld een hacker die een kijkje wil nemen in de uitgebrachte stemmen, dan verandert er iets aan de data. Het beveiligingssysteem herkent dat en men weet: hier is iets loos.
Heeft men een waterdichte beveiliging gevonden? Nee, maar omdat er zoveel kennis en kunde voor nodig is om dit systeem aan te vallen, denkt men dat het onmogelijk is misbruik te maken van deze werkwijze.
Dat lijkt mij een illussie. Want is het niet zo dat elk veiligheidssyteem, analoog of digitaal, fysiek of virtueel, tot nu toe altijd kwetsbaar is gebleken? Of het blijkt niet bestand tegen de genialiteit van cybercriminelen, of er is een programmeerfoutje over het hoofd gezien. Er lijkt wel geen brug tussen computer en veiligheid te bouwen of er zit wel een constructiefoutje in.
Met de beveiliging van je pc thuis of op werk is het inmiddels zo gesteld dat er maar één maatregel helpt: doe er geen dingen op waar anderen kwaad mee kunnen. Ga er maar van uit dat jouw pc al eens een bezoekje heeft gehad van een onbekende uit China. Vertrouw niet elke site die je bezoekt. De postbank weet daar inmiddels alles van. Afgelopen week zijn toch weer wat pc-gebruikers misleid door een
imitatie-postbanksite.
De kwantumtechnieken waar men in Zwitserland gebruik van wil maken, zijn knap ingewikkeld. Maar alle technieken zijn te leren en dus ook te misbruiken door wie dat wil. En zelfs al zou er ooit wel een waterdichte techniek bedacht worden: het onveilige gevoel dat een regering met de stemcomputergegevens kan doen en laten wat ze wil is daar nog niet mee weggenomen. Dat vereist andere technieken. Dat vraagt om een 100% betrouwbare overheid.
Helaas weet je alleen van dictaturen zeker waar je aan toe bent. In een democratie zul je altijd moeten afwachten wat er van verkiezingsbeloftes terecht komt. Een democratie vraagt veel vertrouwen. Dat is nu eenmaal het onzekerheidsprincipe van ons soort democratie.

Gevoelsindex

Hier is het buiten zo''n 3 graden boven Celsius en er staat een windje van 3 m/sec. De gevoelstemperatuur is -0,4 graden. Daar valt mee te leven. Terwijl de weersverwachting voor de komende dagen winters weer aankondigt is in politiek Den Haag de lente losgebarsten. Alom heerst een positief gevoel over het regeerakkoord. Sinds de jaarwisseling heerst er so-wie-so een warm gevoel in dit land. Burgers zijn over tal van zaken tevreden. Zelfs op het gebied van veiligheid. Ook al scoort Nederland in Europees verband ver boven het gemiddelde als het gaat om geweldpleging, toch zijn Nederlanders minder bezorgd om hun veiligheid dan tien jaar geleden.
Feiten en gevoel. Je zou ze ver uit elkaar willen houden, maar zo werkt dat niet. Het is misschien beter een formule te bedenken waarmee je ze zo dicht mogelijk bij elkaar kunt brengen. Dat kan praktische voordelen hebben. Als je de gevoelstemperatuur kent, weet je ook of er meer (een extra trui) of minder ( de jas uit) maatregelen genomen moeten worden.
Het CDA in Rotterdam heeft zoiets al bedacht: de gevoelsindex. Men wil daarmee onderzoeken hoe het staat met de kloof tussen bevolkingsgroepen. Het zou ook een controle-middel kunnen zijn om te zien of de maatregelen die mensen bij elkaar moet brengen, ook echt werken. Mooi zo''n gevoelsindex, maar op wat voor manier je daarmee beleid kan maken is onduidelijk.
In het regeerakkoord sluit men aan bij het positieve gevoel over de economie. Er kan weer wat worden uitgegeven. Toch meent Zalm, dat als men zijn norm loslaat, dit kabinet nog van een koude kermis zal thuiskomen. Hartverwarmend is ook het generaal pardon voor asielzoekers. Verdonk krijgt er echter een somber gevoel van.
Een gevoelsindex als beleidsintrument heeft alleen kans van slagen als we in staat zijn de feiten niet op eigen wijze te interpreteren. Zolang gevoel ook een feit is, zal dat nooit lukken.