Tag archieven: vertrouwen

Optimisten tonen weinig interesse in Europa

Optimisten tonen weinig interesse in Europa Nederlanders zien de toekomst optimistisch tegemoet. Ze hebben veel vertrouwen in hun eigen toekomst, die van hun land en van de hele wereld. Dat staat in de jaarlijkse Europese verkenning, een studie van het CPB en het SCP. Nederland is daarmee een van de meest optimistische landen van Europa. De burgers hebben redelijk veel vertrouwen in elkaar en ook door de burgers van andere EU-landen worden we aardig vertrouwd (zie persbericht SCP).

Helemaal opmerkelijk is de steun die Nederlanders aan de EU geven. Het EU-lidmaatschap wordt door 80 procent als positief gezien. Gevraagd naar de voor- en nadelen, denkt ruim driekwart dat het meer voordelen dan nadelen oplevert. De Nederlanders scoren hiermee hoger dan het gemiddelde van alle EU-lidstaten.

Blijkbaar is men zo optimistisch dat verdere actie niet nodig wordt gevonden. De belangstelling voor de Europese Parlementsverkiezingen ligt hier namelijk onder het EU-gemiddelde. Slechts 39,1 procent is geïnteresseerd in de verkiezingen. Europa breed heeft 45,6 procent wel belangstelling voor de electorale handel en wandel.
Opvallend detail: Veel kiezers menen dat hun eigen politieke partij een veel grotere voorstander van de Europese eenwording is, dan zijzelf.

Zou de Europese Unie inmiddels zo'n succesverhaal zijn, dat Nederlanders alle vertrouwen hebben in de Euro-bestuurders en parlementariërs, dat men de verkiezingen wel best vindt? Dat zou dan uiteindelijk verkeerd uit kunnen pakken. Vertrouwen is prima, maar politici ongecontroleerd de ruimte geven niet.

Het zou ook kunnen dat de meeste Nederlanders meer vertouwen hebben in de binnenlandse politici, dan sommige peilingen en reacties in kranten en op weblogs lijken te suggereren. Het kabinet en parlement balanceren immers continu tussen de Europese belangen en de nationale prioriteiten. Geen vreemd verschijnsel binnen Europa, elk land doet dat. Met als resultaat dat het met veel afspraken en doelstellingen in Europees verband zo'n vaart niet loopt.
Zo lang men het gemak geniet overal met euro's te kunnen betalen, vindt menig Nederlander misschien alle andere Europese issues veel minder interessant.

Bedorven codes

Bedorven codes

Het komt steeds vaker voor dat je niet op je eigen waarneming kan vertrouwen. Dat heeft enerzijds te maken met de vele vormen van bedrog die we aangeboden krijgen. Bewerkte foto's, weggelaten of veranderde details in nieuwsberichten, zintuiglijke marketingtrucs met producten en natuurlijk de eeuwenoude, onvervalste leugens en bedrog.
Het heeft ook te maken met aspecten die onze zintuigen lui maken. Behalve de overdaad aan prikkels, leven we in een wereld waar we de zintuigen minder nodig hebben. Mooi voorbeeldje: de dagelijkse boodschappen.

Wil je weten of bepaalde waar nog geschikt is voor consumptie, dan heb je alleen nog je ogen nodig om de houdbaarheidsdatum te controleren. Je moet wel op het slecht leesbare stempeltje kijken, want het is niet toegestaan een pak melk te openen om even aan de inhoud te ruiken. En die heerlijke verpakte biefstukjes zijn dan wel zichtbaar achter het plastic, maar dat spul is zo opgepimpt dat het weken een gezond lijkend kleurtje houdt.

Binnenkort heb je je ogen ook niet meer nodig. Stel je koopt dat verpakte stukje vlees bij de AH en je scant de streepjescode met je mobieltje. Denk nou niet dat je mobieltje kapot is als-ie geen bedrag registreert. Nee, laat het vlees liggen, want het is bedorven.
Dat wordt mogelijk dankzij een slimme streepjescode die in Amerika is bedacht. De code is gemaakt van inkt die reageert op bederfelijke stoffen. De streepjescode verkleurt van zwart naar rood en is niet meer waarneembaar voor een scan. Niks ruiken en zelfs met je ogen dicht weet je nu dat je rotte waar hebt aangetroffen.

Nu er zoveel zaken zijn, waarbij ons eigen gezond verstand te kort schiet om mogelijke missers waar te nemen, zou het aardig zijn als de technologie ons op meerdere terreinen uit de brand kan helpen.
Je ziet een reclame waar een autofabrikant de zuinigste auto aanbiedt. Je scant de boodschap met je mobieltje en op de display verschijnt: “
je reinste gelul“. Dat scheelt een hoop klachten bij de Reclame Code Commissie.
Of je staat voor een bank, voornemens je spaargeld er te deponeren. Je scant het logo op de voordeur en op je mobieltje verschijnt de waarschuwing “schendt de code Tabaksblat“.

De vraag is alleen nog: hoe scan je de technologie op betrouwbaarheid?

De scheiding van geld en geloof

De scheiding van geld en geloof

Het is gedaan met de banken. Floris Deckers, die bij Van Lanschot Bankiers het bestuur voorzit, legt in De Volkskrant uit, dat de kredietcrisis in ieder geval leert dat de banken in hun huidige vorm vergane glorie zijn. Het is leuk geweest, maar nu de bankiers het deksel op de neus hebben gekregen, stelt Deckers voor de scheiding van geld en geld door te voeren.

De bank, oorspronkelijk een veilige bewaarplaats voor je goud, is een supermarkt geworden, met financiële producten op de schappen. Het verschil met de echte supermarkt is: als één van die producten rotte plekken begint te vertonen, kan dat de andere producten aantasten.

Wat zegt U? Dat kan in de echte supermarkt ook? Jawel, maar een rottende appel tast hooguit het hele groente- en fruitvak aan. Het zuivel en brood blijft meestal ongedeerd.
Dat is, zo weten we inmiddels, bij banken wel anders. Het schap met hypothecaire producten in de Amerikaanse superbanken begint kuren te vertonen en binnen een half jaar heeft heel de wereld er last van.

Floris Deckers meent een oplossing voor de toekomst te zien. Het begint met een herdefiniëring van wat een bank is. “Een bank is geen normaal bedrijf”, zegt hij in De Volkskrant. “Want een bank heeft (…) ook een publiek belang, een maatschappelijke netwerkfunctie”.

Deckers stelt voor het spaar- en leningen gedeelte te scheiden van de overige producten. En dan niet door binnen één bank twee streng gescheiden afdelingen voor de verschillende activiteiten te hebben. Nee, zegt Deckers, één bank voor sparen en lenen, waar winst minder belangrijk is dan het goed bewaren en beheren van ieders spaarcentjes. En een heel andere bank, een investeringsbedrijf, waar wel grote risico's genomen moeten worden. Kortom: de scheiding van geld en ander geld.

Goed idee. Enerzijds banken, die de oorspronkelijke rol als betrouwbare beheerder van je goud op zich neemt en anderzijds instellingen waar speculatieve gokkers hun gang kunnen gaan.
Maar die scheiding is er toch al? Stelde Wouter Bos niet, dat je een echte economie had, waar echt geld rondging om de dagelijkse kost te verdienen? En een onechte economie, van beurzen, aandelenhandel en speculaties?

Op het eerste gezicht lijkt dat ook zo te zijn. Terwijl beurskoersen piekten en daalden, bleef ons geld redelijk waardevast en konden we de kerstboodschappen gewoon inslaan. Maar waarom beginnen complete marktsegmenten dan ineens te klagen en te kreunen en is de kerststemming voor heel wat mensen danig verpest met werktijdverkortingen en onheilstijdingen over de toekomst?

Dat komt omdat we zonder vertrouwen niet kunnen functioneren. Het geloof in de betrouwbare bank wankelt en dat leidt tot een koopgedrag gebaseerd op onzekerheid. Dan maar even geen nieuwe auto. Jammer voor de kerstsfeer bij DAF, maar zelf hebben we de eigen kerstmaaltijd in ieder geval veilig gesteld.

Vertrouwen, geloof, het zijn even fiduciaire grootheden als het geld waarmee aandeelhouders hun wereld maakbaar maken. Je gelooft dat je iets concreets hebt, maar je kunt het niet zien of in je handen houden. En zo glipt een economie van waardevastheid door onze vingers.

Er zijn mensen die zonder geloof niet kunnen functioneren. Die mensen leven in de zekerheid dat ze brokken kunnen maken, omdat niet zij, maar god de waarde der dingen bepaalt en de afrekening in een of ander hiernamaals zal plaatsvinden.

En zo zijn er ook mensen die hun functioneren in de handen van de banken hebben gelegd. Wie gaat er vandaag nog naar de bank om zijn centjes door de handen te laten rollen en na te tellen of alles er nog is? We geloven blindelings de wissels, de bank-en giroafschriften. En we geloven dat de bank de cijfertjes wel op waarde zal houden.

Zodra geloof en vertrouwen niet meer corresponderen met wat we voor waar hebben gehouden, ontstaat een epidemische paniek. De zogenaamde onechte economie raakt de echte niet alleen, het penetreert diep in de dagelijkse werkelijkheid.

Het wordt misschien tijd voor een diepgaande heroriëntering op de scheiding van geloof en waarheid. Een goed begin is de scheiding van geld en geloof. Alles draait om geld tenslotte. Zet geld apart en geef het de werkelijke waarde van eten, drinken en wonen. Niets meer, niets minder. Voor alles wat we verder wensen te geloven richten we op wat we willen, maar geen banken.

Van het pluche gebrand

Van het pluche gebrand Met het vertrek van Ella Vogelaar, stijgt Balkenende in de statistieken. In een onderzoekje hier naar de binnenbrandjes in Balkenende's coalitie, heb ik het smeulende vuurtje binnen de PvdA over het hoofd gezien. Daarmee komt dit jaar het aantal interne conflicten op 12, maar nu is er wel iemand van het pluche gebrand.

Een ander onderzoek wees uit dat de kabinetten Balkenende ook hoog scoren als het gaat om bewindslieden die opstappen na een vertrouwensbreuk. Onderzoekers van de Universiteit van Utrecht kwamen tot concludeerden: “Wanneer je het aantal vertrouwensbreuken afzet tegen het aantal dagen dat een kabinet heeft geregeerd, dan zijn de kabinetten Balkenende zelfs koplopers in de naoorlogse parlementaire geschiedenis. Nog nooit eerder zaten de bewindslieden zo losjes op het pluche“.

Bijna 15 procent van de bewindslieden is niet zo gehecht aan het pluche, als menigeen soms denkt. Van de bijna 750 aangestelde ministers en staatssecretarissen, hebben 106 bewindslieden het centrum van de macht verlaten (meegeteld: het huidige kabinet, het vertrek van Cees van der Knaap in 2007, Aboutaleb die naar Rotterdam gaat en nu dan Ella Vogelaar). Zie een overzicht van 1945 tot 2006 onderaan dit artikel.

Het vertrek van Vogelaar is een geval apart. Het komt erg weinig voor dat bewindslieden opstappen omdat zij zelf bij het parlement, of de 2e Kamer bij hen, een gebrek aan vertrouwen constateren. Nu blijkt er binnen één van de coalitiepartijen het vertrouwen tekort te schieten in één van de eigen bewindslieden. Natuurlijk, de andere twee partijen hebben de nodige kritiek geventileerd jegens Ella Vogelaar, maar niemand van hen heeft haar geadviseerd een andere betrekking te zoeken. Men ligt er verder niet wakker van. De meeste reacties komen neer op een schouderophalend “jammer, maar helaas”.

Maar weinigen maken zich hardop ongerust over het hoge personeelsverloop in de kabinetten onder Balkenende. Zijn roemruchte voorganger Lubbers zag twee keer zoveel bewindslieden weglopen en ook Den Uyl (16x) en Drees (14x) moesten wat vaker de vacaturebank raadplegen. Toch is Balkenende inmiddels Van Agt (11x) voorbij gestreefd en is met 13 opstappers opgerukt naar de vierde plaats.
CDA-mp's hebben in de gehele naoorlogse periode 70 bewindslieden zien vertrekken, de sociaal-democratische mp's kwamen niet verder dan 36 opzeggers. Maar goed, het CDA heeft dan ook bijna continu (mee-)geregeerd. Een stevige klus en waar gehakt wordt, vallen spaanders.

Affaires als die van Vogelaar komen weinig voor. Onrust of niet, meestal zijn er andere redenen waarom bewindslieden hun heil elders zoeken.
Verreweg de meesten zijn vertrokken om persoonlijke redenen, zoals een kwakkelende gezondheid of men had moeite werk en privé-leven te combineren.
Reden numero twee: carrière-ontwikkelingen. Regelmatig vonden bewindslieden een andere functie, als burgemeester of Navo-secretaris, interessanter dan deelname aan een kabinet.
Op de derde plaats komt dan het binnenbrandje. Soms vond men weinig steun bij collega's binnen het kabinet, soms was men het niet langer eens met het uitgestippelde beleid.

Het minst vaak stapten bewindslieden op omdat de 2e Kamer geen vertrouwen meer in ze had. Kamerleden hebben wel degelijk soms keiharde vraagtekens gezet bij bepaalde bewindslieden, maar dat heeft er niet zo vaak toe geleid dat een minister of staatssecretaris dan maar de handboek in de ring gooide. Waarna de Kamer over ging tot de orde van de dag.

De Utrechtse onderzoekers constateerden dat de ene periode wat stormachtiger was dan de andere. De periode Balkenende mag tot de eerste categorie worden gerekend. Nu lijkt de vierde editie steviger op het pluche te zitten dan de voorgaande afleveringen. Of is het vertrek van Vogelaar een voorbode van de uiteindelijke val van dit kabinet?

Aller ogen zijn gericht op Kwatta

Aller ogen zijn gericht op Kwatta

Het wordt een spannende dag vandaag. Aller ogen zijn gericht op Kwatta. Een aantal mensen tuurt de hemel af, vol verwachting van de komst van buitenaardsen die ons wel even zullen channelen. Daarna zal het beter gaan met ons.
Andere turen hoopvol naar de beursberichten. Vooral benieuwd wat de aandelen Fortis zullen doen. Men verwacht dat het beter zal gaan.

Kwatta, een koloniaal chocolaatje, bestaat al lang niet meer. Door financieel wanbeleid ten onder gegaan en uiteindelijk aan de Belgen verkocht.
UFO's met reddende engelen zijn echter de wereld niet uit te krijgen, evenals de handel in gebakken lucht. Die handel leeft weer op nu afgelopen weekend regeringen ferm bereid bleken de kredietmalaise met veel geld aan te willen pakken.

Kunt u er nog chocola van maken? Er is blijkbaar geld en dan heb je nog geld. Geld waar de dagelijkse boodschappen van burgers, overheden en banken mee betaald moet worden. En geld waar je geld mee kan maken. Spaargeld, aandelen en de inleg in lotto's, bingo's en gokmachines.
Met spaargeld en aandelen kopen wordt geld, tijdelijk, ontrokken aan het dagelijks verkeer. Zou niet erg moeten zijn, want dat geld komt dik terug. Dachten veel mensen. Kwestie van vertrouwen.

In 2003 verloren velen het vertrouwen in goede doelen organisaties. Die bleken miljoenen verloren te hebben op de beurs. Het leidde er toe dat het aantal donaties en schenkingen sterk terug liep. De goedgeefse burger reageerde onmiddellijk en sprak daarmee zijn afkeuring uit over gespeculeer met zijn gulle gift.

De overheid, rijk, provincie of gemeente, zijn geen particuliere goede doelen. De donaties (belastingen) zijn verplicht. Om de vier jaar mag de burger duidelijk maken of hij vindt dat de donaties goed besteed zijn. Acuut terugtrekken van de donaties kan niet.
Heeft de burger nog andere middelen om zijn stem te verheffen als er plotselinge veranderingen zijn? Op dit moment niet. En daarom zijn ook in de kredietkwestie aller ogen gericht op Kwatta. Laat Wouter Bos er maar chocola van maken. Dat doet-ie heel aardig, volgens sommige recensies.

De lessen die er nu worden geleerd zijn divers. Tijd voor een ander soort economie, roept een deel der natie. Het waait wel weer over, menen optimisten. Sterkere controle en regulering, zeggen zij die in maakbaarheid geloven.

Nu het Rijk met grote sommen geld de financiële sector overeind wil houden, nu blijkt dat lokale overheden met hele bakken geld hebben gespeculeerd, is het wat vreemd dat menig burger gelaten de schouders ophaalt in plaats van een actieve rol op te eisen als aandeelhouder in die overheid.

Zou een gemeente niet eerst een referendum moeten houden, alvorens 12 miljoen op een of ander bank weg te zetten?
Zou het Rijk niet eerst het volk moeten raadplegen, alvorens vast te stellen met welke plannen en met hoeveel geld er reddingsoperaties van start mogen?

Of zou een deel van de verplichte donaties anders besteed moeten worden, zodat het niet eens de kans krijgt naar dubieuze banken te verdwijnen? Ter herinnering: de burger zou elk jaar op het belastingformulier de mogelijkheid moeten hebben om doelen aan te wijzen voor een x-percentage van zijn donatie. En gemeenten zouden het “burgerbudget” actief kunnen hanteren. Elk jaar mogen burgers doelen aanwijzen voor een deel der gemeentelijke inkomsten.

(Zie ook verwante artikelen op dit blog. Eigen vermogen gemeenten verdampt, Ontwaakt aandeelhouders der aarde, Staatsdeelneming en sponsoring, Malaise in de polder)

Betrouwbaar gezicht

Betrouwbaar gezichtDe codering van het meest betrouwbare gezicht is ontdekt. De mond in een licht u-vorm, de wenkbrauwen opgetrokken en een beetje verbaasde blik zijn de drie ingrediënten voor een smoelwerk waar je zo je portefeuille aan zou vertrouwen.

De ontdekkers denken dat deze kennis nuttig kan zijn voor verkopers, maar ook voor criminelen. Mensen luisteren niet zozeer naar wat je zegt, maar kijken meer naar je gezicht of dat een beetje integer overkomt.

Ik heb toch zo mijn twijfels bij de uitkomsten van dit onderzoek. Als ik het prototype van dat betrouwbare gezicht vergelijkt met de officiële portretten van onze bewindslieden, dan kijken ze geen van allen betrouwbaar uit hun ogen.

Toch geniet dit kabinet steun uit brede lagen der bevolking en wordt menig portefeuille aan de diverse bewindslieden toe vertrouwd.
Ik zie de bewindslieden ook zelden met een verbaasde blik in het openbaar. Zelfs als de mp verbaasd is over het geklaag van het volk, kijkt hij eerder streng dan dat-ie zijn gezicht in de integere plooi trekt van u-vormige lippen met opgetrokken wenkkbrauwen.

Eerlijkheid, waar kom je zulk een deugd nog tegen, gebiedt te zeggen dat de gezichten van de bewindslieden ook niet matchen met het prototype onbetrouwbaar smoel.
Het model dat de onderzoekers daarvoor gevonden hebben, lijkt op de eerste de beste booswicht uit een derde rangs crimi-comic.

Nu is het wel een amerikaans onderzoek. En in Amerika heeft de man die niet in zijn eerste leugentje is gestikt, het wel een complete ambtstermijn als president vol gehouden. En als je menig foto van hem bekijkt, zul je zien dat hij vaak een wat verbaasde blik trekt en zijn wenbkbrauwen wat opgetrokken houdt.

Persoonlijk vind ik dat Bush dan meer op het stoute jongetje lijkt, dat onschuld acteert om aan zijn rechtvaardige straf te ontlopen. Die gezichtscode appelleert bij mij juist op: oppassen, dit mannetje heeft wat te verbergen.

Nou heb ik persoonlijk ook niet alle vertrouwen in onze eigen mp. Maar als je zijn foto naast het prototype van de amerikaanse onderzoekers ziet en dat dan weer met het gezicht van Bush vergelijkt, dan moet gezegd: JP springt er gunstig uit.
betrouwbare gezichten

Welke kenmerken heeft een betrouwbaar gezicxht volgen u? En welke politicus heeft dan het betrouwbaarste gezicht aller tijden?
Roept u maar…

Democratie en het onzekerheidsprincipe

stemcomputerveiligheidHet vertrouwen van de burger in de politiek wordt er niet groter op als steeds meer burgerzaken per computer worden geregeld. Dat ligt niet aan de computer zelf, maar aan de onbegrensde technische mogelijkheden. Die zijn zo ver ontwikkeld en de kennis ervan is zo weid verspreid dat de veiligheid in het geding is. De enige veilige pc is een computer die uit staat. Een veilige internetionale democratie blijft dus science fiction.
Het kabinet heeft de bezwaren van stemmen per computer onderkend en in 2009 mogen we dus weer het
rode potlood hanteren. In Zwitserland neemt men daar geen genoegen mee. Om er zeker van te zijn dat het dataverkeer van stemcomputer naar de telcomputer goed aankomt, gaat men het onzekerheidsprincipe toepassen. Dat is niet een soort foutverbeterende code die het onveilige gevoel van de kiezer corrigeert. Het is een principe uit de kwantummechanica.
Deze techniek komt er simpel gezegd hier op neer: Zodra er ook maar iets gebeurt met het dataverkeer, bijvoorbeeld een hacker die een kijkje wil nemen in de uitgebrachte stemmen, dan verandert er iets aan de data. Het beveiligingssysteem herkent dat en men weet: hier is iets loos.
Heeft men een waterdichte beveiliging gevonden? Nee, maar omdat er zoveel kennis en kunde voor nodig is om dit systeem aan te vallen, denkt men dat het onmogelijk is misbruik te maken van deze werkwijze.
Dat lijkt mij een illussie. Want is het niet zo dat elk veiligheidssyteem, analoog of digitaal, fysiek of virtueel, tot nu toe altijd kwetsbaar is gebleken? Of het blijkt niet bestand tegen de genialiteit van cybercriminelen, of er is een programmeerfoutje over het hoofd gezien. Er lijkt wel geen brug tussen computer en veiligheid te bouwen of er zit wel een constructiefoutje in.
Met de beveiliging van je pc thuis of op werk is het inmiddels zo gesteld dat er maar één maatregel helpt: doe er geen dingen op waar anderen kwaad mee kunnen. Ga er maar van uit dat jouw pc al eens een bezoekje heeft gehad van een onbekende uit China. Vertrouw niet elke site die je bezoekt. De postbank weet daar inmiddels alles van. Afgelopen week zijn toch weer wat pc-gebruikers misleid door een
imitatie-postbanksite.
De kwantumtechnieken waar men in Zwitserland gebruik van wil maken, zijn knap ingewikkeld. Maar alle technieken zijn te leren en dus ook te misbruiken door wie dat wil. En zelfs al zou er ooit wel een waterdichte techniek bedacht worden: het onveilige gevoel dat een regering met de stemcomputergegevens kan doen en laten wat ze wil is daar nog niet mee weggenomen. Dat vereist andere technieken. Dat vraagt om een 100% betrouwbare overheid.
Helaas weet je alleen van dictaturen zeker waar je aan toe bent. In een democratie zul je altijd moeten afwachten wat er van verkiezingsbeloftes terecht komt. Een democratie vraagt veel vertrouwen. Dat is nu eenmaal het onzekerheidsprincipe van ons soort democratie.

Internetionale democratie

TabbladVolgend jaar krijgt iedereen een eigen internetsite van de overheid. Dat gaat uw eigen burgerzaken-website worden. Met een inlogcode kunt u zich eenmalig registreren bij Mijn Overheid.nl en dan kunt u uw burgerzaakjes direct online van achter uw pc regelen. Niet meer in de rij voor de aanvraag van een paspoort, uw belastingen met een muisklik regelen en een vergunning om de populier in uw tuin te kappen is in een paar seconden aangevraagd. Uw persoonlijke gegevens bij ministeries, belastingdienst, gemeente, waterschap, Centraal Incasso Bureau en Informatie Beheer Groep zijn op uw eigen burgerwebsite in te zien. Ook kunt u online stemmen bij verkiezingen en referenda.
Prachtig, de overheid weet wel hoe ze het veiliger op straat kunnen krijgen: hou iedereen zo lang mogelijk achter de pc thuis. Maar het biedt ook een andere, ongekende mogelijkheid.
Eén van de voorstellen die is ingediend bij “verbeter de democratie” (een onderdeel van de themaweek democratie “
Wij zijn de baas“) luidt: Bied iedere burger bij het invullen van zijn jaarlijkse (digitale) belastingbiljet de mogelijkheid aan te geven aan welke zaken hij meer geld zou willen uitgeven (zie stelling 7 op de webpagina waar u mee kunt stemmen om de democratie te verbeteren).
Wel, het moet toch mogelijke zijn om tot uw burgerzaken ook het regeren van dit land te rekenen. U klikt eerst op het tabblad Mijn belastingen om te zien hoeveel u moet betalen. Doorklikken naar het tabblad Binnenland om een deel van het verschuldigde bedrag over te maken aan een door u gekozen doel van het ministerie van Binnenlandse Zaken. U wil dat de WAO'ers een wat hogere uitkering krijgen? Klik op Sociale zaken en deponeer daar het bedrag wat u daarvoor over heeft. U wil de diplomatie versterken om de vrede in de wereld een handje te helpen? Ga naar tabblad Buitenland en bij het ministerie van Buitenlandse Zaken, tabblad Diplomatie, klikt u de directory Internationale betrekkingen en hoppa….., u heeft uw bijdrage geleverd.
De internetionale democratie ligt binnen handbereik. Geen oeverloze discussies in parlement, geen verkiezingscircussen, geen wachtstand van vier jaar om uw keuze duidelijk te maken. Nee, 1x per jaar op uw eigen burgerzaken-website de zaakjes zo regelen zoals u dat het beste lijkt.
Dat gaat zomaar niet, zullen ze zeggen bij “
Wij vertrouwen de stemcomputers niet“. Vanachter uw pc weet u natuurlijk niet of de techniek wel helemaal in orde is en wat er met uw muisklikken precies gebeurt. Nog los van het feit dat uw eigen pc niet helemaal te vertrouwen is (hoe vaak gaat er bij u iets mis, heeft u uw pc wel voldoende beveiligd?), kan er van alles in de soep lopen bij de overheid.
Dit weekend lag bijvoorbeeld de Tweede Kamer-site plat. Wie bijvoorbeeld wilde weten wat een beetje parlement
nou kost, stuitte op een weigerende server. Dat soort problemen moet je niet hebben als je het land wil regeren.
En u moet natuurlijk ook 100% zeker zijn dat het belastinggeld dat u overgeklikt hebt, ook daar komt waar u dat wil. Dus geen haperende software of programmaatjes die uw geld ergens anders heensturen.
Het idee van een internetionale democratie lijkt aantrekkelijk, maar in hoeverre kun je uw computer en die van de overheid vertrouwen? En zou het land onbestuurbaar blijken als u uw inlogcode bent vergeten? U krijgt hem tenslotte maar één keer.