Tag archieven: Watergate

Gatenmoeheid.

Gate De diplomatieke post die Wikileaks op straat gooide en de geuzennaam Cablegate kreeg, is de 117e affaire die de toevoeging “gate” kreeg, nadat in 1972 Watergate de val van president Nixon bewerkstelligde.

Het engelse gate betekent zoveel als een gat in de muur, of een poort. Een opening waar normaal gesproken handel en wandel door naar binnen en naar buiten gaat, maar in de context van Watergate en Cablegate uitsluitend een lek, waardoor explosief materiaal naar buiten spuit.
Na Watergate zijn er gemiddeld drie affaires per jaar geweest, die door de pers als “gate” werden betiteld. De engelse Wikipedia heeft ze op een rij staan.

Een paar bekende zijn
Waterkantgate, een Duits schandaal in 1987. De media-adviseur van Uwe Barschel, CDU minister-president van de deelstaat Sleeswijk-Holstein, zou opdracht gekregen hebben de SPD-concurrent, Björn Enghol te bespioneren om belastende informatie op te duikelen. Toen Der Spiegel hierover publiceerde, leidde dat tot het aftreden van Barschel, die een week later dood werd aangetroffen in een hotel. Officieel zou hij zelfmoord hebben gepleegd. Maar er zijn mensen die menen dat de Israëlische geheime dienst Barschel zou hebben vermoord, omdat hij de activiteiten van de dienst op Duits grondgebied bekend wilde maken.

Verder herinnert iedereen zich vast nog wel
Monicagate (1998, Bill Clinton’s slippertje), Reutersgate (2006, gemanipuleerde foto’s van Israëlische raketaanvallen in Libanon) en vorig jaar Climategate, het hacken en publiceren van documenten van de Climate Research Unit van de universiteit van East Anglia. Daaruit zou blijken dat wetenschappers opzettelijk onderzoeksdata hebben veranderd of verzwegen. Koren op de molen van de zgn. klimaatontkenners.

Nederland doet niet onder voor de rest van de wereld. Lekken en affaires genoeg. Toch ging alleen
Mabelgate (2003) als zodanig de wereld over. De kwestie waar de verloofde van prins Johan Friso in opspraak kwam, omdat ze connecties zou hebben met drugsbaron Klaas Bruinsma.

Is het gemiddelde van drie “gates” per jaar het topje van de ijsberg? Is er nog veel meer dat niet wordt onthuld of is er verborgen informatie die het publiceren niet waard zijn?
Het is te hopen dat die 117 onthullingen ook alles betreffen dat werkelijk mis is gegaan. Dan zouden we nog kunnen stellen dat het met duistere zaakjes wel meevalt, in een wereld waar zoveel meer gaande is.

Het kan ook leiden tot “gate’-vermoeidheid. Na al die onthullingen gelooft een groot deel van het publiek misschien dat samenzweringen, onethisch handelen van politici en domme diplomatie doodnormale zaken zijn, waar het de schouders verder over ophaalt. Met als gevolg dat er meer interesse is voor bijzaken, die spannender worden gevonden. Blijft Wikileaks nog in de lucht? Waar hangt Julian Assange uit en wat is dat voor man eigenlijk?
O
ndertussen zijn er nergens nog parlementaire onderzoekscommissies ingesteld om de data van Wikeleaks te checken en is er ook nog geen diplomaat of leidinggevende politicus gesneuveld. Cablegate leidt vooralsnog niet tot het aftreden van wie dan ook.

Of dat nodig is, moet nader onderzoek uitwijzen. Het enige nadere onderzoek lijkt nu gericht op de handel en wandel van Julian Assange. Naar de inhoud en betekenis van de gelekte data lijkt niemand echt geïnteresseerd. Als mensen zo moe worden van de zoveelste “gate”, wordt het dan niet tijd voor een wat assertievere houding?