Goed nieuws voor Wikileaks- en Anonymousactivisten? Het Vaticaan verklaart de hacker heilig. In het clubblaadje van het Vaticaan schrijft een priester over de overeenkomsten tussen christelijke principes en hackersethiek. Hackers zijn, net als christenen, niet uit op eigen belang, maar zijn er op uit om kennis en creativiteit te delen.
Predikt de priester hier de digitale revolutie of zoekt hij hulp bij het kraken van de Bijbelcode? De bijbel staat al jaren in diverse vertalingen on-line, dus het moet voor en hacker een peulenschil zijn om uit te zoeken of de fantast Michael Drosnin gelijk heeft of niet. Deze journalist beweert dat de bijbel een code bevat, waarin onze toekomst verborgen ligt.
In het artikel op Webwereld, wordt ook herinnerd aan een verzuchting van de paus, dat christenen via de sociale media het geloof moeten verspreiden. Zouden hackers in plaats van kwaadaardige codes, heilige Trojaanse paardjes moeten installeren? Palm 58 bijvoorbeeld? Breek hun (de ongelovigen) de tanden uit hun bek staat er in vers 7. Om je maar te waarschuwen voor de verschrikkingen die een ongelovige kan overkomen.
Ongelovig of niet, hackers hebben natuurlijk wel dezelfde zendingsdrang, die we van veel gelovigen kennen. Er is wel een verschil. Als god echt bestaat, heeft zendingsdrang geen enkel nut. Ongeloof doet niets af aan dat bestaan. Zendingsdrang is niet meer dan het opdringen van een levensstijl. Er zijn blijkbaar fanatiekelingen die niet geloven dat Jezus echt aan het kruis is gespijkerd om alle zonde op zich te nemen, zoals dat ook in de bijbel staat. Die fanatiekelingen lezen dat wel, maar weigeren het te accepteren en klampen zich vast aan alle wraakzuchtige passages, waarin de ongelovige wordt gegeseld. Op aarde of in de hel.
Hackers geloven maar in één hel. Die hier op aarde. En ja, ook zij zijn met enige zendingsdrang besmet. Wikileaks openbaart gewoon wat documenten. Natuurlijk willen ze ermee aantonen dat er meer is tussen de hemel en aarde, dan sommige overheden ons willen doen geloven. Maar ze laten het oordeel toch vooral aan onszelf over.
Zou de paus blij zijn dat het Vaticaan, mede dankzij hakcers, zich van zijn dwalingen kan genezen? Als dat inzicht louter aan hackers te danken is, dan is een heiligverklaring wel op zijn plaats.
Tag archieven: Wikileaks
Wikileaks: Balkenende IV voor niets gesneuveld.
Goh, wat zijn de Wikileaksstukken toch hilarisch leuk. De Amerikaanse diplomatie verdient een ereplaats op het eerste de beste stand-up comedian podium. Amerikanen, niet vies van uiterlijk vertoon (een vooroordeel, jawel) lezen de smoelen van Neerlands politici. En wat blijkt? Het laatste kabinet Balkenende is helemaal voor niets gevallen.
Dat zit zo. Rutte is Balkenende en Bos. De Amerikanen typeren Rutte als iemand die ''met z'n jongensachtige kapsel, sterke bril en open overhemd, helaas soms overkomt als een combinatie'' van Balkenende en Bos, volgens Nu.nl.
Let op dat “helaas”. Van Balkenende en Bos hadden ze al niet zo’n hoge pet op, dus vol verwachting keken de Amerikanen uit naar een bondgenoot van betrouwbaarder kaliber. Maar helaas, het kabinet Balk-en-Bos leeft voort in de persoon van Mark Rutte.
In de diplomatie gelden twee regels. Eén: De Amerikanen hebben altijd gelijk. Twee: als ze geen gelijk hebben, treedt regel één in werking. Daaruit mogen we concluderen dat het Balkenende IV voor niets is gesneuveld. In de ogen van de Amerikanen. Want wat voor nut heeft het een kabinet te laten vallen, dat wordt vervangen door Rutte, die tweemaal hetzelfde is?
Als de analyse van de Amerikaanse diplomaten klopt, dan ziet het er niet best uit voor Rutte. Het betekent dat hij over zichzelf zal vallen. Balkenende viel nog over Bos, of omgekeerd. Ze kunnen elkaar nog jaren de schuld geven van het debacle. Maar als Rutte valt, is hij over zichzelf gestruikeld en zal de schuld bij zichzelf moeten zoeken.
Ik heb ineens te doen met Rutte. Er in geluisd door het CDA en de PvdA. En dan kan-ie nog een tijdje overleven als hij de ‘extreem-rechtse ophitser’ niet tegen de haren strijkt.
Wat moet Rutte zich nu vreselijk eenzaam voelen. Niet serieus genomen door de Amerikaanse bondgenoten en twee niet al te betrouwbare bondgenoten aan zijn zijde. Geen levensgezel om daar thuis eens flink over uit te huilen.
Ach god, jongen toch.
Lokale integriteit.
U dacht dat Wikileaks bewezen heeft, wat u altijd al dacht? Namelijk dat diplomaten en wereldleiders er zo hun eigen idee over integriteit op na houden? Op kleiner schaal is het mogelijk even erg. Dat denken de plaatselijke klokkenluiders in ieder geval wel. In elf gemeenten zijn lokale wikileaks geopend. De komende week zullen nog 39 gemeenten volgen.
Tja, een politieke carrière begint natuurlijk onderop. En als geslotenheid tot de gangbare ethiek van het bestuurlijke métier hoort, dan probeer je dat als lokaal bestuurder je meteen eigen te maken. Dat is niet altijd even gemakkelijk, want waart moet een wetouder of burgemeester open en eerlijk over zijn en waarover niet?
Met het opzetten van plaatselijke wikileaks wordt het nog vervelender voor de bestuurders. Zij hebben al te maken met klachtenloketten, gemeentelijke ombudsmannen, bezwaarprocedures of boze burgers die de ruiten inkinkelen, nu komen daar ook de klokkenluiders aan.
Waar hebben gemeentebesturen dat nou aan verdiend. Ze waren zelf al lekker bezig hun eigen integriteit te onderzoeken. Maar vier procent van de gemeenten heeft nog geen integriteitsbeleid. Vier procent! Dat zijn niet meer dan negen gemeenten. Waarom dan toch nog 50 lokale wikileaks opgericht?
Zijn de zelfregulerende gedragscodes voor de ambtenaren van Maarssen of B & W van Achtkarspelen niet genoeg? Bovendien hebben we nog BING, het Bureau Integriteit waarmee de Nederlandse gemeenten de hand in eigen boezem steken. Doet prima werk. De gemeente Alphen aan de Rijn schakelde het bureau in, toen boze burgers het bestuur ervan verdachten dat ambtenaren werden voorgetrokken bij het toewijzen van woningen.
BING onderzocht de kwestie en het gemeentebestuur meldt nu trots dat “individuele bestuurders en het college van burgemeester en wethouders hebben niet in strijd gehandeld met de bestuurlijke gedragsregels van de gemeente”.
Keurig, zou je zeggen. In hetzelfde bericht, zegt de gemeente ook: “Betrokken ambtenaren hebben wel gedragsregels van de gemeente geschonden”. Pardon? Wel regels geschonden, maar niet in strijd daarmee gehandeld?
Maakt niet uit, want BING heeft ook geconcludeerd dat “er geen sprake is van strafrechtelijke overtredingen”.
Ja, op die manier lijkt Alphen aan de Rijn wel rijp voor de klokkenluiders van Ope(N)u. En die krijgt de gemeente ook. Na 21 december luidt het niet BING maar BENG in Alphen.
Bing, beng, beieren. Ik ben benieuwd wat de Ope(N)u-klokkenluiders aan de integriteit van het lokale bestuur zullen toevoegen. Of denkt u dat ook deze belhamels boven water krijgen, wat u al lang wist?
Het voordeel de Wikileaks-affaire?
Een voordeel heeft de hele heisa rond Wikileaks wel: u kunt binnenkort veilig internetbankieren. U heeft voortaan geen last meer van misbruik van uw pc en internetverbinding. Minister Opstelten kondigt aan dat justitie nu zeer alert is en zeker de misdadigers zal pakken die vandaag de website van het Openbaar Ministerie wisten plat te krijgen.
Die alertheid resulteerde gisteren al in de snelle arrestatie van een 16-jarige Hagenaar (zie ook het artikel van gisteren). De jongen deed mee aan een dos-aanval op de website van Mastercard, uit protest tegen de actie van Mastercard om betalingen aan Wikileaks onmogelijk te maken.
Een dos-aanval (Denial Of Service) betekent dat op een bepaald moment een website buitensporig veel wordt aangeroepen. Het internetverkeer naar die site kan dan zo druk worden, dat de site een poosje onbereikbaar wordt. Sinds 1 september 2006 is dat strafbaar en kan tot cel- en taakstraffen leiden.
De arrestatie van de jonge Hagenaar was aanleiding voor de Wikileaks-symphatisanten een dos-aanval op de website van het Openbaar Ministerie uit te voeren.
Minister Opstelten vindt dat natuurlijk onacceptabel en verklaart dat de daders zeer binnenkort in hun kraag gevat zullen worden.”''We moeten er een antwoord op hebben, we zullen met het cyberbeleid ook het goede antwoord blijken te hebben”, zo zegt hij in Nu.nl.
Dat is goed nieuws. Volgens de minister is het dus wel mogelijk cybercriminelen snel op te pakken. Mogen we dan binnenkort een grote hoeveelheid rechtszaken verwachten tegen de hackers die u om de tuin leiden, als u denkt op de website te zijn van uw internetbank?
Mogen we dan ook verwachten dat lieden die onze e-mail en url’s misbruiken, snel en hard worden aangepakt?
De vraag is: waarom is er eerder niet net zo kordaat opgetreden tegen cybercriminelen? Of is dit slechts een staaltje misleiding van de minister, die eigenlijk door de Reclame Code Commissie moet worden afgestraft, zoals reacteur Henk van S tot S eerder hier voorstelde? Want met propaganda alleen, maak je internet niet veiliger.
De maakbaarheid van een veilige openbare ruimte lijkt nu wel erg selectief van aard.
Laat de jeugd van tegenwoordig vrij.
Nederland kan weer trots zijn. Niet omdat Oranje wel een finale wint. Niet omdat het kabinet klompendansen verplicht heeft gesteld bij de gymnastieklessen in onderwijs. En ook niet omdat allochtonen hun inburgeringsplicht zo serieus genomen hebben, dat ze het volledige Wilhelmus veel beter beheersen dan de doorsnee autochtoon. Nee, Nederland kan weer trots zijn op haar jeugd van tegenwoordig.
Een 16-jarige nerd heeft het begrepen en trad toe tot het legertje jongelui dat een cyberoorlog voert, als protest tegen de arrestatie van Wikileaks-baas Assange. Een heldendaad van niks, want het zou veel heldhaftiger zijn geweest als het 16-jarige hackertje de overheidscomputers van elk dictatoriaal land had platgelegd. Maar vraag niet teveel van een 16-jarige. Hij beseft blijkbaar genoeg, om ook de conclusie te trekken dat de arrestatie van Assange buitenproportioneel is en zeer waarschijnlijk meer ter maken heeft met Wikileaks dan met zijn vermeende strapatsen met ondeugdelijke condooms.
De jongen doet ook mee aan de cyberoorlog, omdat de zich uitbreidende digitale isolatie van Wikileaks, een vorm van sabotage is die duidelijk maakt hoe groot de digitale controle over opstandige burgers kan zijn. Dat prikkelt en het is dan ook niet verwonderlijk dat een puber zijn digitale tandjes wil laten zien.
Helaas had niet hij beet, maar de politie, die zegt binnen een paar uur de snoodaard gevonden te hebben. De burgerlijke ongehoorzaamheid van de 16-jarige heeft zeker nog geen volwassen stadium bereikt. Zijn puberale actiebereidheid zat volwassen genialiteit in de weg.
Maar wel mooi, dat hij het heeft geprobeerd. Als een 16-jarige beseft dat cablegate de vinger priemt in de stinkende wonden van ’s werelds diplomatie, mag je stellen dat er nog hoop is. De jeugd heeft de toekomst, krijgt zo weer eens de betekenis die het hoort te hebben. Elke volwassene wil dat de jonkies zich leren gedragen. Elke overheid verlangt dat ook van haar burgers. Als een jonge burger dan stuit op de hypocrisie van volwassen overheden, valt het te waarderen dat hij een op maat gesneden actie verzint.
Zou het beter zijn geweest als hij braaf de debatten van de volwassenen had afgewacht, om te zien of daar gepaste maatregelen tegen de heksenjacht op Wikileaks uit voort zouden komen?
Als dat zo is, geef de jongen dan een uitbrander en laat hem onmiddellijk vrij.
Corps humorisque
Wat Wikileaks duidelijk maakt, is dat humor riskant is. Een diplomaat kan, achter de schermen, de draak steken met een president of een politicus, maar als het doelwit van de zieke grap de kritische humor ter ore komt, heeft hij een probleem.
Humor onder collega’s. Wat daar al niet mee mis kan gaan. Bekende fout: helpdeskmedewerker heeft klant aan de lijn, moet even overleggen met een collega en doet dat op zo’n grappige wijze, dat de klant een klacht indient. De medewerker vergat de lijn even in de wacht te zetten.
Zoiets is ook aan de hand met bepaalde stukken uit cablegate. Een diplomaat zal nooit recht in het gezicht van de president, in wiens land hij te gast is, zeggen dat hij hem op Batman vindt lijken. Een diplomaat dacht dat wel veilig te kunnen doen in de post die hij naar zijn eigen land stuurde. Nu ligt die opmerking op straat en is het slachtoffer van de zwarte humor natuurlijk ‘not amused’.
Er zijn wel meer situaties waar vakbroeders onder elkaar zich er sterk van bewust moeten zijn dat alles wat ze doen of zeggen, op een dag in de openbaarheid kan komen. Bijvoorbeeld de Nederlandse militairen, die elkaar filmden tijdens acties in Afghanistan.
In de documentaire Fokking Hell (12 november op Nederland 2), doet een militair een macabere uitroep. Zijn filmende collega waarschuwt hem nog, dat-ie in beeld is. De zwarte humor kan verkeerd begrepen worden. Een woordvoerder legt in De Pers uit: “Gelukkig biedt de documentaire een deskundige context. Een psycholoog legt bijvoorbeeld uit dat een achtbaan van emoties die jongens begrijpelijkerwijs tot dat soort zwarte humor kan bewegen”.
Zelfs al zou de humor niet zo zwartgallig zijn, is het oppassen geblazen. Zoals we weten heeft God wel wat steekjes laten vallen in zijn schepping. Eén daarvan is het verschil in gevoel voor humor tussen mensen. Iedereen houdt wel van een fikse lach, niet iedereen schatert om hetzelfde. Ik bid God elke dag dat mankement eens te repareren. Het antwoord luidt steevast: Laat me niet lachen.
Jammer, want een gelijk gevoel voor humor zou, mijns inziens, de wereldvrede een stuk dichterbij brengen.
De leus van het corps diplomatique luidt: “ex amicitia pax”. Latijn voor “door vriendschap, vrede”. Wikileaks toont met een paar documenten aan dat sommige diplomaten het “ex risus discordia” lijken te huldigen. Door grappen onenigheid. Dat is niet de bedoeling (of wel?) en daarom zijn sommige wereldleiders pissig dat de interne humor is geopenbaard.
Is nu het gevolg van cablegate dat diplomaten in het vervolg van hun onderlinge humor worden beroofd? Krijgen ze een gedragscode tegen grappenmakerij voor de kiezen?
Dat is niet nodig, natuurlijk. Als iedereen grappen over een ander achterwege laat, is er niks aan de hand. Houden we dan nog wel genoeg humor over? De meeste grappen gaan immers over mensen?
Ach, als iedereen alleen grappen over zichzelf maakt, heb je meer dan genoeg mensen om mee te lachen. Dat moet ik eens onthouden, want ook op dit weblog worden vaak grappen gemaakt over bekende personen. Nooit gevraagd wat ze er zelf van vonden.
Een verschil met de diplomatenhumor is dat dit weblog in alle openbaarheid verschijnt. Iedereen kan er dus wat van zeggen, inclusief de slachtoffers van de grap, die desnoods naar de rechter kunnen stappen, als ze de grap misplaatst vinden.
Het lijkt me wel een ethisch vraagstukje: mogen collega’s onder elkaar wel grappen maken over mensen binnen hun werkterrein? Of mag dat alleen als het verborgen blijft?
Gatenmoeheid.
De diplomatieke post die Wikileaks op straat gooide en de geuzennaam Cablegate kreeg, is de 117e affaire die de toevoeging “gate” kreeg, nadat in 1972 Watergate de val van president Nixon bewerkstelligde.
Het engelse gate betekent zoveel als een gat in de muur, of een poort. Een opening waar normaal gesproken handel en wandel door naar binnen en naar buiten gaat, maar in de context van Watergate en Cablegate uitsluitend een lek, waardoor explosief materiaal naar buiten spuit.
Na Watergate zijn er gemiddeld drie affaires per jaar geweest, die door de pers als “gate” werden betiteld. De engelse Wikipedia heeft ze op een rij staan.
Een paar bekende zijn Waterkantgate, een Duits schandaal in 1987. De media-adviseur van Uwe Barschel, CDU minister-president van de deelstaat Sleeswijk-Holstein, zou opdracht gekregen hebben de SPD-concurrent, Björn Enghol te bespioneren om belastende informatie op te duikelen. Toen Der Spiegel hierover publiceerde, leidde dat tot het aftreden van Barschel, die een week later dood werd aangetroffen in een hotel. Officieel zou hij zelfmoord hebben gepleegd. Maar er zijn mensen die menen dat de Israëlische geheime dienst Barschel zou hebben vermoord, omdat hij de activiteiten van de dienst op Duits grondgebied bekend wilde maken.
Verder herinnert iedereen zich vast nog wel Monicagate (1998, Bill Clinton’s slippertje), Reutersgate (2006, gemanipuleerde foto’s van Israëlische raketaanvallen in Libanon) en vorig jaar Climategate, het hacken en publiceren van documenten van de Climate Research Unit van de universiteit van East Anglia. Daaruit zou blijken dat wetenschappers opzettelijk onderzoeksdata hebben veranderd of verzwegen. Koren op de molen van de zgn. klimaatontkenners.
Nederland doet niet onder voor de rest van de wereld. Lekken en affaires genoeg. Toch ging alleen Mabelgate (2003) als zodanig de wereld over. De kwestie waar de verloofde van prins Johan Friso in opspraak kwam, omdat ze connecties zou hebben met drugsbaron Klaas Bruinsma.
Is het gemiddelde van drie “gates” per jaar het topje van de ijsberg? Is er nog veel meer dat niet wordt onthuld of is er verborgen informatie die het publiceren niet waard zijn?
Het is te hopen dat die 117 onthullingen ook alles betreffen dat werkelijk mis is gegaan. Dan zouden we nog kunnen stellen dat het met duistere zaakjes wel meevalt, in een wereld waar zoveel meer gaande is.
Het kan ook leiden tot “gate’-vermoeidheid. Na al die onthullingen gelooft een groot deel van het publiek misschien dat samenzweringen, onethisch handelen van politici en domme diplomatie doodnormale zaken zijn, waar het de schouders verder over ophaalt. Met als gevolg dat er meer interesse is voor bijzaken, die spannender worden gevonden. Blijft Wikileaks nog in de lucht? Waar hangt Julian Assange uit en wat is dat voor man eigenlijk?
Ondertussen zijn er nergens nog parlementaire onderzoekscommissies ingesteld om de data van Wikeleaks te checken en is er ook nog geen diplomaat of leidinggevende politicus gesneuveld. Cablegate leidt vooralsnog niet tot het aftreden van wie dan ook.
Of dat nodig is, moet nader onderzoek uitwijzen. Het enige nadere onderzoek lijkt nu gericht op de handel en wandel van Julian Assange. Naar de inhoud en betekenis van de gelekte data lijkt niemand echt geïnteresseerd. Als mensen zo moe worden van de zoveelste “gate”, wordt het dan niet tijd voor een wat assertievere houding?
Voor wie de klok luidt.
Er is niets anders dan nu. Er is zeker geen gisteren en ook geen morgen. Misschien zelfs geen straks meer. Alleen nu bestaat. Nu en nu en alleen maar nu. Geen ander nu dan nu. (Quote uit For whom the bell tolls, Ernest Hemingway).
Jawel hoor, de bron van Wikileaks is een psychopaat privaat eerste klasse. De eigenaar van Wikileaks is een zedendelinquent.
De klokkenluider waar Wikileaks gebruik van zou hebben gemaakt, is een Amerikaanse militair, die vooral ging lekken uit frustratie. Op de middelbare school gepest wegens zijn homosexuele trekjes, diep depressief toen zijn relatie op de klippen liep en gedegradeerd toen hij een officier een klap verkocht. Wie zou die informatie hebben gelekt?
Het is niet zo gek dat iemand door stress doordraait. In Hemmingway’s roman lezen we de gedachten van een Amerikaan die in de Spaanse burgeroorlog meewerkt aan de strijd tegen de fascisten. Gedachten waarin politieke ideologie, trouw aan medemens en geliefde, regelmatig met gewetensvragen in botsing komen. De hoofdfiguur komt tot het krankjoreme besluit zichzelf op te offeren voor het gezelschap waarin hij heeft vertoeft. Hij geeft dat gezelschap de kans te vluchten voor de vijand, door alleen achter te blijven om de naderende vijand onder vuur te nemen.
De titel van het boek is ontleend aan een gedicht van de 17 eeuwse dichter John Donne, die een visionair inzicht gehad moet hebben over het lot van klokkenluiders. Het gedicht verwoordt de betrokkenheid van een mens op het leven van anderen, maar zegt wel: verspreidt niet het nieuws voor wie de (doods)klok luidt. Die klok luidt voor jou.
Wat in ieder geval een belletje doet rinkelen, is de berichtgeving over de hoofdrolspelers in de Wikileakskwestie. Bradley Manning, de bron van Wikileaks, deed dienst in Koeweit, zag hoe collega’s onschuldige burgers onder vuur namen en zou zijn hele leven al met problemen te kampen hebben gehad. Tja, dan is het wachten op de druppel die doet lekken.
Julian Assange, kopman van Wikileaks mag gearresteerd worden omdat hij verdacht wordt van aanranding en verkrachting.
Dat lijkt verdacht veel op hoe andere klokkenluiders zijn behandeld. De Nederlandse militair Fred Spijkers meldde de beroerde kwaliteit van landmijnen, waardoor een collega omkwam. Zijn baas betitelde hem als een politiek crimineel, let een psychiatrisch onderzoek doen en Spijker stond vervolgens te boek als een paranoïde schizofreen. Hij kreeg in 2002 uiteindelijk wel eerherstel, maar de praktische uitvoering laat nog op zich wachten.
Ad Bos, de bouwfraudeklokkenkuider, werd zelf veroordeeld wegens frauduleuze handelingen. Eind 2009 werd hem pas schadevergoeding toegekend.
Aan klokkenkluiders zit een steekje los. Je moet gek zijn als je baan, reputatie en privéleven op het spel zet, omdat je geweten opspeelt. Wie doet dat nou? Geen mens is een held en zeker geen heilige.
Wordt dan bekend gemaakt dat de klokkenluider een gefrustreerde, onevenwichtige idioot is, zal de publieke opinie snel de schouders ophalen over waar het eigenlijk om moet gaan. De gelekte informatie.
Als die informatie juist blijkt, dan mag die door een gek gelekt zijn, het gaat dan nog wel om waarheden waar een steekje aan los zit.
Er is niets anders dan nu. Geen ander nu dan nu. Waar misstanden aan de orde van de dag zijn. We gaan toch niet de kop in het zand steken, om de klokken niet te horen luiden?