Categoriearchief: Diversen

Doorgeeflijstjes

Lijstje Toch maar wat lijstjes wegdoen, die hier en daar rondhangen, zo bij de achterdeur van het jaar. Ik geef ze maar even door:
1. Op
Bieslog: Tien woorden die in 2007 niet zijn gevallen en ook in 2008 waarschijnlijk niet zullen worden gebruikt.
2. Op
iamzero een heel bijzondere terublik op 2007.
3. Agrarische hits, een top-tien van nummers uit de Top 2000, die allemaal met
de landbouw verandert hebben te maken, inclusief de aanvulling.
4. Een lijst die niks te maken heeft met 2007:
stripboeken allertijden op Sargasso.
5.
Vooruitziende lijsten op GeenCommentaar. (update 30/12: inmiddels is men ook op Sargasso aan zo'n lijst begonnen)

En afkomstig van dit weblog: vijf lijsten die oningevuld zijn gebleven en die je op de drempel van de tijd alsnog compleet kunt maken:
6. Polderwonderen, een geheel andere lijst van trotse nederlandse zaken.
7. Gekke fietsplannen, de redding van het verkeersinfarct?
8. Scherpzinnige uitspraken, deze week weer actueel geworden dankzij gekke geertje malle pietje.
9. Een rommellijstje, lekker knoeien met nederland.
10. En wellicht wordt je hiermee de nieuwe profeet of verlosser waar iedereen op zit te wachten.

Voor de digibeten die moeite met de reactieknop hebben: mailen kan ook naar postmaster@peterspagina.nl

Feestelijke uitgaven

Vuurwerk collecteVan alle lijstjes die tegen het einde van het jaar verschijnen, roepen de lijstjes sinterklaas-, kerst- en vuurwerkinkopen altijd weer vragen op. Je hoort hier en daar wel eens iemand mopperen dat de miljoenen feestgeld wel beter besteed kunnen worden. Daarom vandaag een zeer eenvoudig overzichtje van wat men in Nederland aan de decemberfeesten uitgeeft en hoeveel men aan goede doelen spendeert.
De totale cijfers voor de feestelijkheden van dit jaar zijn natuurlijk nog precies bekend maar bij elkaar zal er rond de 1,5 miljard worden gekocht, gegeten en geknald.
Sinterklaas was goed voor 760 miljoen euro, de kerst wordt geschat op ruim 700 miljoen en straks gaat er ook nog minstens 60 miljoen de lucht in.
Bij elkaar een bedrag van € 1.520.000.000

Da's een zijn leuke som geld en samen met de berichtgeving dit jaar over het optimistische consumentenvertrouwen dat leidde tot meer autoverkopen, meer inkopen van luxe goederen en meer besteding aan duurder voedsel, mogen we toch stellen dat 2007 een erg rijk jaar was. Die paar armoedzaaiers die van voedselbanken afhankelijk zijn, vallen dan nauwelijks meer op.
Maar goed, hoeveel denkt de feestende consument aan hulpbehoevende anderen?

Wel, het Centraal Bureau Fondsenwerving kon eerder dit jaar melden dat in 2006 er ongeveer 1,1 miljard euro via collectes en donaties aan goede doelen is weggegeven. Stel dat ook dit jaar er zoveel is gedoneerd en tellen we daar de laatste goede doel-actie bij op (Serious request van 3FM) dan komen we op het toch ook zeer fraaie bedrag van € 1.105.249.466
Met andere woorden: er wordt € 414.750.534 minder aan goede doelen gegeven dan aan feestjes. Ruim 400 miljoen is een druppel vergeleken met de genoemde miljarden, maar toch een aardig gat.

Nu wil ik niemand tekort doen en zeker de hardwerkende detailhandelaars niet, maar zou het een goed idee zijn om elke euro die aan feestelijkheden wordt gespendeerd minsten te verhogen met € 0,25 en dat dan aan de gezamenlijke goede doelen geven? Tot nu toe hebben prijsverhogingen de feestende consument niet weerhouden elk jaar weer meer uit te geven. En ondanks die uitgaven, doneert men het hele jaar door aardig wat aan de diverse collectebussen. Ik denk niet dat als een vuurpijl een kwartje duuder wordt, men dan een euro minder aan het goede doel geeft. Of zit ik me nou vreselijk te verrekenen?

Nabeschouwing kersttoespraak

ToespraakVeel mooie woorden gehoord in de verschillende kersttoespraken. Als de toehoorders die kerstboodschappen net zo serieus nemen als de inkopen die ze voor de kerst hebben gedaan, dan komt het allemaal wel weer goed.
In
de toespraak van onze moeder des vaderlands was een zeer intrigerende zin te horen: “Gelukkig is hier in de loop der eeuwen veel tot stand gebracht”. Wat zou ze hiermee bedoeld hebben?
Zou ze aan haar duits-franse voorvaderen hebben gedacht, die de erfelijke positie van haar familie hier stevig in neerlands bodem hebben geworteld?
Of wil ze dat kleine franse potentaatje herdenken, die met behulp van diezelfe voorvaderen hier is weggejaagd, maar waar we wel ons burgerlijk wetboek en de gemeentelijke burgerregistratie aan te danken hebben?
Of bedoelt ze met “eeuwen” slechts de moderne tijd, waarin het wat pas werd met dit land toen we door amerikanen waren bevrijd en de grenzen open gingen voor auto's, koelkasten, televisies en kauwgum?
Of heeft ze gedacht aan de
hele nederlandse geschiedenis? Vanaf de eerste landbouwers, veehouders en vissers, afkomstig uit alle delen van europa, ja zelfs tot uit Azië toe. Mensen die de moerasdelta hebben ontsloten met de eerste houten wegen en veenbruggen. Die rond het jaar 1000 de eerste dijken aanlegden. Een infrastructuur die door de Italianen, onder leiding van Julius Ceasar, werd verbeterd en waarvoor ze als dank door de Bataven er weer uit werden geranseld.
Of denkt Beatrix met dezelfde weemoed waar Balkenende zo'n last van heeft, aan de VOC, die chinese waren hierheen haalde, veel later gevolgd door de Chinezen zelf die het spul hier in hun restaurants voor ons gingen koken? Daarmee de aardappel langzaam verdringend, in 1730 hierheen gebracht uit Zuid-Amerika door de West-Indische Compagnie.
Grootse tijden, zeker, want zonder die varende handelaars hadden we nu geen reisburo's gehad en hadden we nooit beseft dat vooruitgang niet zonder slachtoffers kan. Wat we dan weer goed maken met een slavenmonument waarmee we de helden herdenken die bijgedragen hebben aan de bloei van deze natie.
Bedoelde ze soms de uitvinding van de boekdrukkunst, zowel hier als elders geclaimd en waar binnen haar familie nog steeds de nodige ruzie ontstaat als haar duitse neven en nichten op verjaardagsbezoek zijn? Een uitvinding die dit volk geletterd heeft gemaakt en daarmee wereldwijs?
“Gelukkig is hier in de loop der eeuwen veel tot stand gebracht”. Wat zou Beatrix daar nou eigenlijk mee hebben bedoeld?

De toekomst van een kind

KerstverhaalEr was dus een kindeke, geboren op aard' …..
Wat zou er van dat kind terecht zijn gekomen als het bevlekt ontvangen was, niet in een stal maar een in riante woning geboren was en niet door allerlei figuren omringd en bewonderd, waaronder drie heuse koningen?
Het schijnt zo te zijn dat we onze eerste vier levensjaren amper kunnen herinneren. Wel voltrekt zich de ontwikkeling van je hersenpan, waarmee de basis wordt gelegd voor wie je zal worden en wat je zal kunnen.
Of allerlei invloeden van buitenaf, tijdens de zwangerschap of je eerste levensjaren, ook nog medebepalend zijn, daar verschillen de meningen flink over. Maar het lijkt erg aannemelijk dat allerlei omstandigheden een neo-natus niet onberoerd laten.
Neem nou onze oranjekinderen. Geboren in een paleisje, onder het oog van de massamedia ten doop gebracht en overal horen dat je moeder een koningin is. Dat je dan, ondanks een normale bevalling toch eindigt als waterhoofd, is helemaal niet zo raar.
En, veel ernstiger, we weten donders goed dat kinderen die in armoedige omstandigheden ter wereld komen, nauwelijks te eten krijgen, de rest van hun leven vaak lichamelijk en soms geestelijke mismaakt opgroeien.
Dus wat moet dat worden met een jochie dat tussen een ezel en een os wordt geboren, twee doodvermoeide ouders aan zijn zijde, die ook nog eens lastig gevallen worden door allerlei nieuwsgierige figuren die in adoratie naast het kind neerknielen? Juist, die wordt de Verlosser, dat kan bijna niet anders.
Hoe dat verder is afgelopen met de arme jongen weten we maar al te goed. Vre-se-lijk! Niemand die dat zijn kind wil aandoen.
Sindsdien is het wachten op zijn terugkeer. Nou hebben aardig wat figuren erg hun best gedaan de mensheid opnieuw te verlossen, maar niemand heeft het idee gehad dat het om de reïncarnatie ging van de Verloren Zoon. Van alle historische helden kwamen Gandhi, Martin Luther King en Nelson Mandela misschien nog het dichtst in de buurt. Al Gore doet nu weer een poging, maar zolang er geen paus is die ze tot de ultieme wereldredder benoemt, lijkt het of we nog steeds in verwachting zijn van het nieuwe kindeke Jezus.
Ik snap Rouvoet wel, die met zijn rijksjeugdburo alle gezinnen in de gaten wil houden. Die wil natuurlijk de kans niet mislopen dat hij de terugkeer van dat kindeke over het hoofd ziet. En hij wil er ook zeker van zijn dat zo'n kind dan de juiste opvoeding tot verlosser zal krijgen. Hij heeft niks aan ouders die hun kind voor het rijksopvoedburo verborgen houden, indachtig het liedje van Boudwijn de Groot: “als-ie maar geen verlosser wordt, ze nagelen hem misschien halfdood…”
Begrijpt u nu waarom we zo voorzichtig moeten zijn met kinderen? Of zou de verlosser
niet als mensenkind ter wereld komen en hebben we vorig jaar een komodovaraan over het hoofd gezien?
Prettige kerst verder……

De mythe van tijd

NieuwjaarWie dit jaar nog geschiedenis wil maken, moet opschieten. We gaan de laatste week van het jaar in en dan zit het er weer op.
Het gekke is dat de laatste dag van dit jaar, volgens mijn Rijam-agenda, in week 1 van het nieuwe jaar valt. Dus het nieuwe jaar begint helemaal niet op 1 januari? Ik zie tenminste nergens staan dat week 52 acht dagen telt.
Nu zijn er genoeg mensen die een andere agenda hebben en voor wie het allang nieuwjaarsdag is geweest of nog even moeten wachten. Zelfs het aantal maanden waaruit een jaar bestaat, kan verschillen. En jaartellingen, daar wordt wereldwijd maar wat mee aangerommeld.
Tijd is een mythe. Of het nou om dagen of jaren gaat, het is nergens hetzelfde. Tijd is een even mythisch begrip als tal van andere zaken waar mensen in geloven. dus zijn er ongveer net zoveel tijden als er mensen zijn. Zomer- en wintertijd, oud- en nieuwjaar, tijd van komen en gaan.
Tijd is een afspraak. Het reguleert het dagelijks leventje en maakt wat zaken gemakkelijker. Als je morgen bij mij op de koffie wilt komen, is het wel zo handig een tijdstip af te spreken.
Tijd brengt ons ook in problemen. Hoewel er in wintertijd van kortere dagen wordt gesproken, blijft de klok hardnekkig 24 uren wegtikken. En dat brengt mensen uit hun ritme. Maar weinig mensen gaaan slapen als de duisternis invalt, maar kijken op de klok of het al de geschikte tijd voor de nachtrust is.
En minstens twee keer per jaar worden we ouder: verjaardag en jaarwisseling doen beseffen dat de klok doortikt. Gelukkig kan je tegenwoordig uit laten zoeken wat je “biologische”leeftijd is. Die kan aardig verschillen van je kalenderleeftijd. Heeft te maken, zegt men, met je leefstijl.
Nou is de leefstijl van veel mensen meer een race tegen de klok. Zelfs als die race te winnen zou zijn, worden we er niet jonger op, dus het heeft helemaal geen zin die wedstrijd te lopen.
Er zijn theorieën die zeggen dat de stress waar velen rond kerst last van hebben, te maken heeft met de drukte van die dagen. Ik denk dat we diep van binnen, ons laten beïnvloeden door de laatste week, het eind der tijd, de sprint naar de jaarwisseling. Opgejaagd, beseffen dat er bijna geen tijd meer is om nog een stuk geschiedenis te schrijven, realiseren dat we allemaal weer een jaartje ouder worden. Die frustratie knallen we met miljoenen de lucht in. Als we er al een kwade geest mee willen verdijven, dan is dat de tijdgeest. Akelig monster dat ons in een dwangbuis van uren, dagen, maanden en jaren vastknelt.
Probeer er maar eens aan te ontkomen, door je eigen tijdsrekening in te voeren. Als hele volkstammen hun eigen tijdsindeling er op na kunnen houden, waarom een individu dan niet? Begin dit jaar ben ik begonnen, wegens tijdgebrek, elke dag een uur meer te geven. Gevolg was wel dat alles zodanig opschoof, dat ik nu alweer drie maanden te laat op mijn werk kom. De baas heeft gezegd dat ik volgend jaar nog een kans krijg dat weer goed te maken.
Dat is dan weer wel het leuke van een nieuw jaar: er is weer hoop. Misschien moeten we afspreken dat we volgend jaar gewoon op het jaar 1 zetten. En maken we er meteen jaren van 24 maanden van. Leeft een stuk rustiger en mocht bijvoorbeeld de zomer tegenvallen dan kan de 2e zomer het jaar nog goed maken. Op naar het nieuwe jaar 1 dus, een jong jaar met schone lei, nieuwe geschiedenis, nieuwe tijd, nieuwe kansen.
Klok nieuwjaar

Menselijke waarde

EtalagepoppenDit was de week van de menselijke waarde. De commissie Frijns liet weten dat de topverdieners in het bedrijfsleven in hun waarde gelaten moesten worden, minister ter Horst maakte bekend wat een beetje bobo in de (semi) publieke sector waard is en het SCP kwam met de armoedemonitor, die liet zien hoeveel mensen er eigenlijk geen stuiver waard zijn.
Wat een beetje mens nu echt waard is kan je lezen op
grenswetenschap.nl. Volgens amerikaanse onderzoekers is een mens niet meer dan 75 eurocent waard. Gemeten naar het aantal bruikbare mineralen dat we in ons lichaam hebben. Japanse onderzoekers benaderen het wat optimistischer. Als je je huid verkoopt, kan dat zo'n € 2,50 opleveren. Dat schiet lekker op.
Als je het zo bekijkt, vraag je je af waarom iemand die aardig bedreven is in een balletje ophouden voor een vreselijke smak centen het voetbalveld op wordt gestuurd. Mineralen en huid, wat meer is een mens tenslotte, zijn goed voor € 3,25 bij elkaar.

De vraag die dit alles oproept is: hoeveel mag een mens meer waard zijn, dan alleen de waarde van zijn materiële existentie.
Nu zijn er, behalve mineralen en huid, wel meer lichamelijke dingetjes met marktwaarde. Donororganen zijn beduidend meer waard en als je de hele rimram in de aanbieding gooit (op de wallen of als het volgende topmodel) kun je ook een leuk prijsje maken.

Maar een mens is meer dan fysieke existentialiteit. Althans, volgens vele mensen zelf. Neem nou de ziel. De meningen verschillen behoorlijk over de locatie van het geval, maar dat die te koop is staat vast. Vaste afnemer is de duivel. Gelukkig hebben we nu een regering die alles in het werk stelt dat we onze ziel niet voor een prikkie aan allerlei duivelse elementen overleveren.

En dan zijn er nog zo wat vage onderdelen als “kwaliteiten”, “competenties” en “vaardigheden”. Het bewijs dat het om vage onderdelen gaat, wordt geleverd door de grote verschillen waarmee die componenten worden beloond. Dat leidt weer tot voortdurende discussies over de marktwaardeverschillen tussen bakkers en chirurgen, tussen een treinmachinist en een minister-president en tussen de portier en een “dikke deur”.

Albert Einstein, die behalve aardig kon rekenen, ook heel gevatte dingen kon zeggen, beweerde ooit: “De werkelijke waarde van een mens kan gevonden worden in de mate waarin hij bevrijding van zijn eigenbelang heeft bereikt”.
Had de genius daar gelijk in? Of zijn er andere kriteria waarmee we onze waarde kunnen bepalen? Hoe bepaalt u uw waarde eigenlijk?

De geest uit de zandloper

Zandloper.jpgBij Google is de geest uit de fles. De tijdgeest, wel te verstaan. Als u niet meer weet waar u mee bezig bent, vraag het Google. Deze veelgebruikte zoekmachine staat geheel tot jouw dienst en ook geheel tot de dienst van menig staat. De beheerders van Google zijn namelijk niet te beroerd om de internettoegang tot bepaalde gebieden te blokkeren als een bepaalde overheid daar om vraagt.
En wat Google allemaal bewaart aan je persoonlijke gegevens, dat wil je niet weten. Voor leuke statistiekjes houdt Google ook de zoektermen bij. Onder de speelse naam Zeitgeist publiceert Google nu waar de internetgebruiker zoal naar zoekt. Of dat een inbreuk is op onze privacy?
Dutch Cowboys vroeg dat aan een medewerker van Google Nederland en die beweerde stellig dat er geen schending van de privacy plaatsvind. Met ip-adressen, zo wordt beweerd, kunnen geen personen worden geïdentiificeerd.
Dat is je reinste flauwekul. Zelfs een onbeholpen internetamateur als ikzelf, kan, met een beetje moeite, uitzoeken wie er achter de ip-adressen schuil gaan die dit weblog bezoeken. Puur om mijn eigen onbegrensde nieuwsgierigheid te bevredigen heb ik dat ook gedaan. Schrik niet, de resultaten van die zoektocht zal niet tot telefoontjes tijdens je warme hap leiden, waarmee ik je lastig ga vallen om onnozele vragen over je bezoek hier te stellen. Laat staan dat ik de AIVD op de hoogte stel van jouw bezoek hier.
Nee, Google moet niet het heilig boontje uithangen. En met het Zeitgeistlijstje bewijst Google meer dat er van alles en nog wat wordt bijgehouden, dan dat het opmerkelijke zaken aan het licht brengt. Want in de
top tien zoektermen die in Nederland favoriet zijn staan geen echte verrassingen: You Tube bovenaan, gevolgd door Hyves, Buienradar en Gouden Kooi.
Ook
in België staat You Tube bovenaan. De term “ebuddy”komt zowel in de nederlandse als de belgische top tien voor, verder verschillen de lijstjes. Waar in nederland veel op Wikipedia wordt gezocht, vertrouwen onze zuiderburen hun eigen media meer. De interneteditie van Het Laatste Nieuws (HLN) staat net op tien, terwijl in de nederlandse lijst geen enkele krant is vermeld.
De tijdgeest verschilt dus, volgens Google, per regio. Hoewel ik aanneem dat You Tube wel in meerdere landen op nummer één zal staan.
Nou ben ik ook wel nieuwsgierig welke zoektermen naar dit weblog leiden. Ik zou dat aan Google kunnen vragen, maar ik hou mijn gebruik van Google zo beperkt mogelijk. Mijn vertrouwen is niet zo heel erg groot en na de bedrieglijke uitspraak betreffende de privacybescherming in het interview op Dutch Cowboys, is dat vertrouwen tot nul gezakt. Ik weet ook wel dat op internet niet bijster veel veilig is, maar ga daar niet omheen draaien.
Dus zoek ik af en toe zelf uit met welke zoektermen men dit weblog heeft bezocht. Nou, de resultaten zijn natuurlijk totaal anders als bij Google. Ik loop flink acher op de tijdgeest.Via de term You Tube komt niemand hier. Misschien wordt het tijd ditr weblog op te knappen met eigen gemaakte filmpjes.
De zoektermen die hier hoog scoren zijn:
Huishoudboekje. Niet dat ik zoveel over geld schrijf. En waarom mensen doorklikken naar dit weblog is me een raadsel. Ik hoop wel dat men met genoegen de
artikeltjes heeft gelezen waar dat woord in voorkwam.
Met “klimaatverandering” kwamen ook aardig wat bezoekers binnen. Dat is dan wel helemaal tijdgeestig natuurlijk en vreemd dat die term niet in Google's lijstje voorkomt. Moeten we daaruit concluderen dat grappige videootjes kijken veruit de voorkeur heeft boven de toestand in de wereld? In dat geval zijn mijn blogs over klimaatverandering niet besteed aan de internetbezoekers. Lees
deze, of die, en anders deze maar eens.
Verder werd doorgeklikt op de zoektermen “Ongelukken in
het huishouden” en “staatssecretaris bijleveldt“. Dat laatste is een beetje raar, want Balkenende heb ik veel vaker gebruikt, maar kennelijk wil men niet weten wat ik over hem te melden heb.
De laatste twee zoektermen verwijzen wel naar genomineerden voor de
Donkey Shocking Award. De rest van dit jaar is dat het enige lijstje waar ik jullie nog mee ga lastig vallen. Tijdgeest of niet, ik hou hier zo mijn eigen zoektocht.

Uit de wachtkamer van het vangnet

UitkeringenOndanks het sterk teruglopende aantal mensen dat een bijstandsuitkering nodig heeft, lopen de wachttijden voor het loket van sociale diensten niet terug. Het FNV heeft uitgevogeld dat 78% van de aanvragers langer dan een maand moet wachten tot er een besluit valt. Daardoor kunnen mensen in financiële problemen komen.
De vaste lezers hier weten dat ik dit soort onderzoeken vaak met een korreltje zout neem. De bevindingen van het FNV herken ik echter heel goed uit de praktijk van mijn werk (maatschappelijke opvang dak- en thuislozen). En dan gaat het niet om een enkel incidentje. Een paar voorbeelden.
Wat al jaren speelt is de terugkeer van gedetineerden. Na detentie moet in veel gevallen alles van de grond af worden opgebouwd: uitkering, een huis, het vinden van een baan. Veel van die mensen zijn reguliere klant van de sociale dienst. Je zou dus zeggen dat met één druk op de knop de uitkering geactiveerd zou kunnen worden. Dat is niet het geval. Het hele traject dient doorlopen te worden om vervolgens minimaal twee tot zes weken te wachten tot de eerste uitbetalingen plaats vinden. Zelfs een voorschot kan niet onmiddelijk worden verstrekt.
Het nadeel hiervan is dat, zelfs met onze hulp, de ex-gedetineerden slecht in staat zijn snel aan herstel van hun situatie kunnen beginnen. De kans op herstel is groter als men uit het oude circuit weet te blijven. Nu is men dus 2 tot 6 weken aangewezen op dat circuit, de dag- en nachtopvang. Men er ontmoet oude bekenden, men bivakkeert in de sfeer van mislukkingen, drugsgebruik en criminaliteit. De meesten zijn dan ook in korte tijd weer gedemotiveerd en raken verstrikt in bekende patronen die bijna altijd weer op de volgende detentie uitdraait. Je zou kunnen zeggen dat de wachttijden bij de sociale dienst indirect de draaideurcrimineel in stand houdt.
Maar goed, hier kun je de schouders nog ophalen en stellen dat een veel strukturelere aanpak, te beginnen vòòr of in de bajes, mensen bij de sociale dienst weghoudt. Er zijn helaas nog andere voorbeelden.
Regelmatig (1 tot 2x per maand) kloppen er mensen bij ons aan voor hulp bij voedselverstrekking. Ze krijgen dan een “overlevingspakket” mee, waar ze een paar dagen mee vooruit kunnen. Dat gaat niet zomaar. We verwijzen ze eerst door naar de voedselbanken. maar ook die kennen inmiddels wachttijden. We vragen wel de hemd van hun lijf. Waarom zit men ineens zonder geld?
Een aantal mensen is de dupe van de wachttijden bij de aanvraag voor een uitkering. De mensen hebben hun laatste centjes opgemaakt en dan komt de dag dat het op is. We komen hier mensen tegen die zelfs dan nog een paar dagen wachten tot ze hulp inroepen en hebben een aantal dagen tot soms 2 weken weinig tot niets gegeten. Wil men zo'n voedselpakket krijgen, dan willen we wel bewijzen zien van de situatie. Die kunnen de meeste mensen keurig overleggen en een telefoontje van ons naar de sociale dienst bevestigt dan vaak dat mensen nog wat langer moeten wachten. Dan krijgen ze dus dat voedselpakket en zo zijn wij de catering geworden van de wachtkamer van de sociale dienst.
Ook als de uitkering geregeld is kan het flink mis gaan. Want de sociale dienst mag dan traag zijn bij de honerering van aanvragen, veel sneller is men met het stopzetten van uitkeringen als een cliënt zich niet aan de regels houdt. Prima beleid, dat houdt de druk op de ketel en voorkomt dat een cliënt lui achterover gaat hangen en het allemaal wel best vindt.
Maar als de “strafmaatregel” op een fout bij de dienst berust, dan is dat niet zomaar hersteld. Iemand die om zo'n voedselpakket kwam vragen, deed dat, omdat de uikering was stopgezet wegens het niet inleveren van het maandelijkse controleformulier. Dat formulier was echter nooit opgestuurd. Een foutje ontstaan tijdens de verhuizing van het kantoor van de sociale dienst. De contactambtenaar had bij de cliënt toegegeven dat de fout bij de dienst lag en kon dat ook tegenover ons beamen. De cliënt had inmiddels wel een nieuw formulier gehad en onmiddelijk teruggestuurd. Twee weken nadien was de uitkering nog niet hersteld en het laatste dubbeltje op. Vijf dagen nadat de huishoudpot leeg was, klopte de cliënt pas bij ons aan, in de veronderstelling dat elke dag de uitkering weer uitbetaald zou worden.
Maandelijks één tot twee van dit soort gevallen is in een grote stad niet veel. Maar omdat we deze gevallen nu al weer ruim twee jaar aan ons voorbij zien trekken, beginnen we toch te geloven dat de wachtkamerstrategie een vast onderdeel van het ontmoedigingsbeleid der sociale diensten is geworden.

Volkstuintjes

Volkstuintje Behandel Wildersgroei als een volkstuintje en je hoort er over een jaar of tien niks meer van. Niet dat je Geert omver moet schoffelen of onderspitten, nee, gewoon wat lacherig en schamper doen. Hoewel heel wat mensen serieus werk van hun volkstuin maken, is het lapje grond geen ideaal dat serieus wordt besproken als het gaat om een bijdrage aan verbetering van de samenleving te leveren.
Toen CDA en CU voorstelden om de probleemwijken aangenamer te maken door er meer volkstuintjes te bouwen, werd dat door minister Vogelaar afgewimpeld omdat de grond beschikbaar moet zijn voor meer woningen. Niemand nam verder het CDA en CU-voorstel ernstig.

En u een raadslid in Leeuwarden volkstuintjes aan de mensen wil geven omdat het helpt om overgewicht en depressies te bestrijden, was de toon van de berichtgeving ook erg laconiek. Een CU-raadslid aldaar schamperde het voorstel weg, blijkbaar vergeten dat zijn collega's op het haagse Binnenhof juist wel voor volkstuintjes zijn.

Terwijl ProRail al jaren bezig is de volkstuintjes langs de spoorwegen te ontruimen, worden de huis-tuin-en-keuken-landbouwers ook stelselmatig bedreigd door nieuwbouwplannen voor kantorencomplexen, bedrijventerreinen, sportcomplexen en natuurlijk de standaard woningbouw. Het wordt tijd het eens op te nemen voor de volkstuin en er nooit meer schamper over doen. Een beetje in de voetsporen treden van Pieter Winsemius, die in mei dit jaar spijt betuigde dat hij, als ex-woningbouwminister, de SP vond doorzeuren over het verdwijnen van volkstuintjes. In een interview in Vrij Nederland zei hij: ” De SP bleef maar doorzeuren over volkstuintjes. De Nederlandse Spoorwegen bezaten een aantal volkstuintjes. Die lagen gevaarlijk dicht bij het spoor en zouden daarom opgeruimd worden. De SP was tegen. Als minister kon ik daar op dat moment niet zoveel mee. Pas later realiseerde ik me: die SP’ers kijken door de ogen van de witte arbeiders in de oude wijken. En daar is het volkstuintje sinds jaar en dag het hoogst bereikbare ideaal. Kijk, zelf ben ik opgegroeid in een keurige buurt in Scheveningen. Ik moet dus proberen met andere ogen naar zoiets te kijken. En dat heb ik toen niet goed gedaan”.

Kijk, wie zijn gezondheid op peil denkt te houden door in de zweterige, bedompte fitnesslokalen op de hometrainer te springen, beseft natuurlijk ook niet dat je misschien wel gezonder af bent als je minstens 1x per week de tuin bijhoudt. Bovendien: je boodschappen worden wat goedkoper. Je verbouwt immers je eigen eten.

De volkstuin biedt vele mogelijkheden. Behalve een bijdrage aan de maaltijd thuis, gezonde beweging en sociale kontakten, leert de tuin je ook hoe om te gaan met de natuur. En de aanleg van meer vokstuinen kan de leefbaarheid van stadse wijken aanzienlijk verbeteren. Eigenlijk zouden gemeenten verplicht moeten worden, volkstuinen ter beschikking te stellen. In een reportage van Peter Brusse (Volkskrant) lees ik dat in Engeland zo'n wettelijke verplichting bestaat en er dus in de planologie rekening mee moet worden gehouden. Maar ja, Engeland kent van oudsher wel een veel steviger tuincultuur dan Nederland.

Ondertussen zijn er ook innovatieve ideeën voor de volkstuin. Kunstenaar en stedebouwkundige Ton Matton is met een klimaatmachine aan het uitzoeken wat verschillende klimaten met het stedelijk groen doen. Hij hoopt zo te ontdekken of het ook mogelijk zal zijn ananassen en cassave te verbouwen in de stad.

Nu wil het huidige kabinet dat we gezonder leven, beter met de natuur omgaan en de stad zowel ecologisch als sociaal leefbaarder maken. Wel, voeg een grondrecht aan de wet toe. Elk huishouden een stukje grond: de volkstuin.