Categoriearchief: Diversen

Zondagsrust

UitgeputEven nog wat boodschappen doen, die ik gisteren vergeten was. Een wasje draaien, wat schoonmaken, de zaterdagkranten doornemen, snel nog een reactietje op een weblogje wegzetten, naar een verjaardag, en vanavond niet vergeten een rapportje uit te tikken voor het werk voor de bespreking van morgen. Agenda's doornemen met partnerlief en ergens een uurtje zien te vinden om rustig in de zon te zitten.
Gelukkig hoef ik sinds kort niet meer hele weekenden te werken, dus ben ik vandaag vrij. Hoeveel vrijheid kan een mens aan, want waarom draai ik mezelf dan toch een loer met die zondagsrust?

Geef een reactie

Selectieve heilige verontwaardiging

BoosWie denkt dat alleen bepaalde moslims heftig verontwaardigde recensies maken over kunstige afbeeldingen van hun profeet, heeft het mis. Ook katholieken zijn wel eens boos. Wat is er aan de hand?
Jezus komt terug op aarde. In New York om precies te zijn. De goede man deed in maart al een poging, maar stuitte op boze protesten en Jezus kon inpakken en wegwezen. Maar nu zal hij 27 oktober weer verschijnen. En, net als in maart, in vol ornaat. Dat wil zeggen: in adamskostuum.
In maart presenteerde de melkchocolade-Heer zich in een etalage van een kunstgalerie, zodat iedereen hem kon bewonderen. De Catholic League for Religious en Civil Rights protesteerde zo heftig dat de galeriehouder zich genoodzaakt zag het beeld weg te halen. Exit Jezus.
Volgende week wordt echter de tentoonstelling “Chocolate Saints, Sweet Jesus” geopend en daar zal het beeld van de kunstenaar Cosimo Cavallaro weer in alle glorie te zien zijn. Je zou verwachten dat de tentoonstelling op bezoek van woedende katholieken mag rekenen, maar ook heilige verontwaardiging blijkt zeer selectief te zijn.
De Catholic League is niet van plan er enige aandacht aan te besteden en wel om twee redenen. De tentoonstelling valt deze keer niet gelijk met de Holy Week. Wel valt-ie samen met Allerheiligen en dat is kennelijk zo'n onbeduidende heilige dag, dat er deze keer geen protesten nodig zijn. De katholieken zijn slecht thuis in de marktmechanismen van de public relations. Waarom wel in de Heilige Week de aandacht vestigen op 's heeren genitaliën en niet op Allerheiligen?
De tweede reden getuigt van een ander soort selectiviteit. De tentoonstelling vindt plaats in een wijk met erg veel galerietjes. Dat trekt vooral kunstenaars zelf en wat kunstminnend publiek. Dat is ook een reden om nu niet te protesteren. De Catholic League gaat er kennelijk van uit dat als kunst zich alleen ophoudt in de krochten van artistieke wijken, er geen gevaar is voor gelovige zielen. Kunstenaars zijn natuurlijk van god los en laat ze hun creativiteit maar tonen in hun eigen Sodoms en Gomorra's. Uiteindelijk worden ze toch afgerekend aan de hemelpoort.
De religieuze gedrevenheid om nu niet te protesteren doet merkwaardig aan. In maart had je de wereldgebedsdag, de gebedsdag voor gewas en arbeid, de dag van Maria boodschap, 6 heiligen die werden herdacht en 5 zondagen. Maar de week naar Allerheiligen overtreft dat ruim: 13 heiligen, 4 zondagen en de grande finale van Allerheiligen zelf. Blijkbaar gaan de katholieken selectief om met wat belangrijker is om te eren. Als de week van Allerheiligen de protesten doet verstommen, zou je wensen dat elke religie geen heilige week, maar slechts 365 heiligendagen heeft.

En hier gaat het om. Knap werk om van jezus chocola te maken. Klik op de foto en bezoek de website van de organiserende galerie The Proposition.

Chocolate jesus

Geef een reactie

Scherpzinnige politici

Verdonk humorVerdonk's verbeten uitspraken wekken zelden een glimlach op. Nou zijn politici toch al niet zo sterk in gevatte onliners, maar Rita heeft er nog geen enkele geproduceerd. En dat had makkelijk gekund. De koers van Verdonk is duidelijk. In de traditie van ijzeren dames kiest ze niet de lijn-geharnaste-Jeanne-d'Arc en bevrijdt ze ons van de anglo-amerikaanse invloeden. Veeleer valt te verwachten dat ze de lijn-strijkijzeren-dame-Thatcher kiest en, zodra ze minister-president wordt, haar eigen “Falkland” begint om Koufurderrige op de knieën te dwingen en de nederlandse taal daar in ere te herstellen. Verdonk hanteert maar één onliner als haar gevraagd wordt naar haar machtswellustige beweegredenen: “Ik laat mijn 620.555 kiezers niet in de kou staan”. Het begint zelfs een vervelende mantra te worden en daar moet ze mee oppassen. Straks denken ook die kiezers dat ze niet meer te melden heeft. Waarom geen voorbeeld genomen aan Thatcher die vragen over haar machtshonger pareerde met: “Being powerfull is like being a lady. If you have to tell people you are, you aren't”.
Klinkt een stuk gevatter en Thatcher is dan ook, naast Winston Churchill, één van de weinige politici die in een top-tien van scherpzinnigheden is gekozen. In een poll op de kersverse, engelse tv-zender Dave (de naam is een eerbetoon aan de ierse komiek Dave Allen?) werden meer schrijvers dan politici genoemd, maar zo'n poll zou hier waarschijnlijk geen enkele uitspraak opleveren, van welke politicus dan ook.
Of zie ik, somber gestemd door een toekomst met Verdonk, de humor in de politiek niet meer? Ken jij een uitspraak van een nederlandse politicus die goed is voor een vette glimlach? Die zie ik hier dan graag terug.

Geef een reactie

Week van het-was-me-het-weekje-wel

KnotwilgGisteren, 12 oktober, was de afsluiting van een memorabele week. Een week waarin heel wat boompjes werden opgezet. Slechte timing, want dat moet je natuurlijk niet in de snoeimaand doen. Zo was het de week van de democratie en werden er alleraardigste boompjes geplant om de democratie te verbeteren. Tegelijkertijd werden die boompjes, in de traditie van het poldermodel, meteen van de frisse, jonge loten ontdaan. De nederlandse democratie is een knotwilg.
Pauw & Witteman mochten gisteren de week van de democratie afsluiten, maar van de aangekondigde presentatie van die verbetervoorstellen was helemaal niets te zien. En het kabinet haalde de democratie rechts in: Hirsch Ballin kwam Wilders tegemoet en gaat de dubbele nationaliteit beperken, Ab Klink verbiedt de paddo's en Eurlings bestrijdt de files door de files ruim baan te geven. Daar mogen de bewindslieden niet teveel over zeggen, want in diezelfde week censureert het kabinet haar eigen weblogs. De verbetervoorstellen als sneeuw voor de zon verdwenen en de democratie gesnoeid.
Ja, 12/10 gaat de analen in als een mijlpaal. Elders in de wereld werd Colombus' ontdekking van Amerika herdacht. Voor velen het land van democratie, vrijheid en ongekende mogelijkheden. Nu, 515 jaar later, vraag je toch af waarom dat boompje is overwoekerd door een heel Bush, die met zijn verstikkende takken de vrijheden van anderen ontneemt. Gisteren werden we in de documentaire “Taxi to the dark side” er nog eens fijntjes aan herinnerd hoe de opvattingen van Bush en co desnoods met martelingen worden afgedwongen.
Dat de rechtse inhaalmanoeuvre van het kabinet en de praktijken van Bush op grote schaal gedoogd worden bewijst maar weer eens hoe bang veel mensen zijn. En hoe positief je ook kan zijn over “De kracht van de kudde”, het symposium dat de Veerstichting gisteren afsloot met een debat over het drama democratie, de kudde dwaalt in angst over de democratische steppen.
Dat 12/10 inmiddels geschiedenis is werd ook nog eens bevestigd door de start van alweer een nieuwe week: de Week van de Geschiedenis, met als thema “Wonen”. De verbouwingen aan het democratisch huis zijn mislukt, vooruitdenken is niet de grootste kracht van de kudde, dus dan maar eens terugblikken hoe we nou van plaggenhut tot kantoorkolos zijn gekomen.
Het was me dus het weekje wel, maar we gaan weer over tot de orde van de dag. Het is zaterdag 13 oktober geworden en de democratie is een sprookje. Goed bewaakt, dat wel, zoals vandaag op de landelijke politiedag is te zien. En voor wie dat allemaal niet interesseert: misschien is kunstgeschiedenis leuker en als dat niet bevalt ga dan naar padvinderpop. Ruige rockers, die padvinders. Hoewel ik vrees dat Plasterk meent dat ook zij de weg kwijt zijn, omdat ze de akela tot lustobject hebben “verheven”.

Geef een reactie

Dubbele ontkenning.

Leeg portretHiernaast had eigenlijk het portret moeten staan van een kersverse filosofe op het gebied van zijnsvraagstukken. Echter, omdat ik niet zeker weet of plaatsing van het bedoelde portret ook een weblogger in problemen kan brengen, al was het alleen maar door het betalen van de nodige royalty's, moet u het met een leeg portret doen. Ik waarschuw de scherpzinnige lezers! Met een leeg portret bedoel ik absloluut niet de kersverse filosofe.
Waar gaat het om? Wel, bij de presentatie van een filosofisch stuk dat over de verhouding identiteit – nationaliteit gaat, stelde zij dat de nederlander niet bestaat. Een gewaagde uitspraak waar de honden natuurlijk weer geen brood van lusten.
Dat “niet bestaan”, het on-zijn, het persona non grata, het ik-denk-dus-ik-besta-niet, of u het ook wil noemen, werd door de filosofe fraai geïllustreerd met een paar voorbeelden. Niet bestaan is zowel de gordijnen open houden, zodat iedereen naar binnen kan kijken, als privacy errug belangrijk vinden. Het on-zijn is zowel samen emoties beleven als nuchterheid en beheersing. Het persona non grata is zowel een zuinig koekje bij de koffie als gastvrijheid en warmte. Waarmee deze filosofe de zijnsvraag een nieuwe dimensie geeft: we bestaan niet en daar zijn we erg dubbel in. Zij heeft de vraag 'wie ben ik', hiermee maximaal beantwoord.
Want hoeveel meer kun je zijn door niet te zijn en tegelijkertijd zus en zo te zijn? Kunnen we eigenlijk wel 'niet zijn' en toch ons dubbel manifesteren?
Zeker wel. In mijn hoofd bent u wie ik denk dat u bent. U denkt dat u bent wie uzelf denkt dat u bent. Als dat wat anders is dan ik denk, is er een probleem. Mijn beeld correspondeert niet met uw beeld, waardoor u denkt dat ik denk dat u niet bestaat. Dat wordt nog eens bevestigd als u bekend maakt wie u denkt te zijn. Omdat dat niet klopt met wat ik denk, roep ik dan ook uit: Dat bestaat niet!
De eerder genoemde filosofe weet een briljante uitweg uit de identiteitscrisis die dan is ontstaan: U bent het allebei! U bent zowel wat uzelf denkt dat u bent èn u bent wat ik denk dat u bent. Zij pleit ervoor dat mensen inzien dat we die visie op het zijn met elkaar gemeenschappelijk hebben. Net zo goed als alle mensen dubbel gedrag gemeenschappelijk hebben.
Wat heeft dat voor gevolgen voor ons identiteitsbewustijn? De sleutel tot het antwoord op die vraag ligt in het zojuist gebruikte woord 'gemeenschappelijk'. Als mensen ontdekken dat de twee basisprincipes (A. we zijn niet wie de anderen denken dat we zijn en B. we zijn zowel ons eigen denkbeeld als dat van de anderen) voor elk individu geldig zijn, dan openbaart zich als vanzelf de gemeenschappelijkheid. We hoeven ons niet langer druk te maken of we anders zijn dan anderen. Dat zijn we inderdaad! En we hoeven ons ook geen zorgen meer te maken over waarom we zo hetzelfde zijn als anderen, want ook dat zijn wij zeker! Eigenlijk komt het er op neer dat we geen haar beter zijn dan wie dan ook.
Vergeef me mijn poging aan deze zienswijze iets toe te voegen. Niet uit arrogantie, nee, ik erken volledig mijn nederigheid ten opzichte van de hierboven aangehaalde filosofe (ik heb haar mogen aanhalen, ik heb haar mogen aanhalen, juichte heel zijn hart).
Mijn toevoeging: moge deze verlichte zienswijze op de persoonlijke identiteit verheven worden tot die op de nationale indentiteit. Hoe? Wel, nu we eenmaal de persoonlijke identiteit hebben vastgesteld, moet ook het land (de grond waarop wij leven) zichzelf dezelfde vragen stellen waar wij mensen zolang mee hebben geworsteld. Wij zijn die te boven gekomen, nu het land nog.

Geef een reactie

Comédie politique

LachenVeel gelachen de laatste dagen? Er zijn heel wat voorstellingen gepasseerd. Van het VVD-congres via de troonrede naar de algemene beschouwingen. Veel viel er niet te lachen maar politiek is dan ook een zeer serieuze zaak. Da's geen vak voor clowns.
In Italië heeft een of andere clown ineens wat invloed op de politiek. De komiek Beppe Grillo weet tienduizenden Italianen te mobiliseren met zijn bijtende kritiek op de gang van zaken in de politieke wandelgangen. Hij begon in 2005 een satirisch weblog dat, volgens het NRC, inmiddels zo'n 160.000 bezoekers per dag trekt. Via dat weblog is hij een actie gestart om politici met een strafblad uit de parlementaire instituten te schoppen. De komiek heeft een lange traditie van trappen op zere tenen van italiaanse politici, wat hem in 1986 op een uitzendverbod op televisie kwam te staan toen hij grappen maakte over de toenmalige premier Craxi. Die had een veroordeling aan zijn broek wegens corruptie. Goed en wel, maar daar maak je in Italië dus niet ongestraft grappen over.
Iets soortgelijks is ook de comedienne Sabina Guzzanti overkomen. Slechts één uitzending van haar satirische tv-programma “RAIot” was genoeg om Berlusconi er toe te bewegen verdere uitzendingen te verbieden. Sabina Guzzanti maakte over deze affaire de documentaire “Viva Zapatero!”, een verwijzing naar de spaanse premier Zapatero, die de politieke bemoeienis bij de benoeming van omroepdirecties wist af te schaffen.
Wij hebben hier gelukkig de cabareteske grappen in Kopspijkers. Maar die humor weet mensen niet zo massaal te mobiliseren als Beppe Grillo in Italië. Een kwestie van temperamentsverschil?
De enige grappenmaker die in ons land met spotternij over de politiek op een brede publieke belangstelling mocht rekenen was Wim Kan. Maar dat was een zeer milde soort humor, nauwelijks satirisch te noemen met amper inhoudelijke kritiek op welk kabinet dan ook. De enige cabaretiers die wel een duidelijk politiek statement maakten waren Freek de Jonge en Bram Vermeulen, die als Neerlands Hoop ten strijde trokken tegen de deelname van ons Oranje-elftal aan de WK voetbal in Argentinië in 1978. Een jaar later gingen ze uit elkaar en Vermeulen is geëngageerd bezig gebleven met programma's voor de RVU. Freek de Jonge heeeft nog wel eens een politieke oprisping maar dat heeft een wat Wim Kan-achtige allure gekregen: alle poppetjes komen langs. De humor is wel een stuk scherper dan bij Wim Kan.
Maar invloed op de politiek? Nee, Italiaanse toestanden hebben wij hier nog nooit meegemaakt. Laat staan dat een satirisch weblog de mensen in beweging zet. De politieke satire komt nauwelijks meer voor bij de hedendaagse cabaretiers. Op weblogs wat vaker, maar ik ken geen enkel blog dat consequent de poltitiek op satirische wijze becommentarieerd. Het blijft vaak beperkt tot wat grof geschut op GeenStijl of een diskussie over de humor van politici. Die humor valt flink tegen. We lachen dan af en toe wel om de politici zelf, maar zelden om de grappen die ze maken.
De komiek Beppe Grillo krijgt, vooral van politici, het verwijt onderbuikgevoelens te mobiliseren en de politiek daar meer kwaad dan goeds mee doen. Die onderbuik-diskussie kennen we hier ook. Dat soort gevoelens worden door de komieken hier hooguit binnen de veilige muren van de theaters aan de orde gesteld. Maar wordt het niet eens tijd om in plaats van haat nu eens wat humor te zaaien? Natuurlijk niet met grappen die inslaan als een bom of louter leedvermaak zijn. Liever met de nodige zelfspot en scherpzinnigheid. Maar ja, zou een webloggende satiricus in Nederland enige kans maken de boel hier op zijn politieke kop te zetten? Hebben we daar eigenlijk wel geschikte kandidaten voor?

Geef een reactie

De eigen wijze van de groep.

BalletDit is een dom blog. Een enkel giftige reaguurder heeft me daar al eens op gewezen. Dit is geen dom blog omdat bloggen dom is, maar omdat dit blog door slechts een persoon wordt volgeschreven. Menig groepsblog is heel wat slimmer, wat je ook van hun commentaar of stijlloze aanpak mag vinden. Het collectief is echter alleen slim als het eigenwijze individuen in zijn gelederen heeft. Dat zegt Herman van Gunsteren in een Volkskrantartikel van 12 september jl. De heer van Gunsteren is hoogleraar politieke theorieën en rechtsfilosofie aan de universiteit te Leiden. Hij reageert op een initiatief van de Veerstichting, een studentenorganisatie in Leiden, die in oktober een symposium organiseert met al thema: Kracht van de kudde.
Nou, de kracht van de kudde heeft Rita Verdonk dus net aan den lijve kunnen ondervinden. Als er iemand eigenwijs was binnen de VVD, was zij het wel. Nu wordt ze dus als het zwarte schaap uit de kudde gebonjourd. Een krasse maatregel, die we kennen van meer stalinistisch georiënteerde bewegingen, die dissidenten uit hun kaders gooiden. De VVD ontdoet het begrip vrijheid hiermee van de laatste liberale trekjes die de partij nog had. Maar de leiding, in dit geval Rutte, rekent buiten de kracht van zijn kudde. Een recent opiniepeilinkje zegt dat een meerderheid binnen de VVD nu van de man af wil.

Maar goed, de politiek is niet het meest verheffende voorbeeld van wat Herman van Gunsteren bedoelt als hij zegt dat een eigenwijs individu de kudde sterk maakt (link naar pdf document). Politici zijn meer bezig het natuurlijke gedrag van kuddes bij te sturen. Dat leidt soms tot maatregelen die gevaarlijk zijn voor de kudde. Dat heeft van Gunsteren al eerder duidelijk gemaakt door Balkenende dictatoriale trekjes toe te dichten en met zijn boek Gevaarlijk veilig, waarin hij kritiek uitte op de anti-terreurmaatregelen. Die werken juist tegen de democratie die ze zeggen te beschermen.
Herman van Gunsteren heeft een bijna ongelofelijk vertrouwen in de kudde. Hij baseert zich daarbij op het beroemde boek The wisdom of the crowds van James Surowiecki. Deze onderzoeksjournalist kwam er achter dat als je elk individu in een groep een bepaalde vraag stelt, de individuele antwoorden een willekeurig aantal goede en foute uitkomsten hadden. Nam je echter het gemiddelde van alle individuele antwoorden, dan bleek juist dat verrassend vaak het goede antwoord te zijn.

Wil een groep, zonder leiding van een partijvoorzitter of manager, slimmer zijn dan de doorsnee individuen, dan moet er wel aan een aantal voorwaarden worden voldaan. Ten eerste: ieder persoon moet eigen informatie hebben, waar ook exentrieke informatie toe hoort, om de diversiteit aan menignen te garanderen. Ten tweede: de mening van mensen moet niet alleen door de meningen om hen heen worden bepaald. Als derde: er moeten gespecialiseerde mensen en kennis in de groep zijn. En tot slot: private meningen moeten op de een of andere manier in een collectieve beslissing omgezet kunnen worden.
Twee vragen. 1. Hoe groot moet een groep zijn, wil dit mechanisme werken? Hele kleine groepen hebben wellicht te weinig diversiteit aan individuen. En een groep ter grootte van een vol voetbalstadion komt niet verder dan het zingen van We are the champions. Een uitdrukking van kracht, jawel, maar is dat dan ook zo?
Vraag 2: moet de eigenwijsheid ook nog nader gedefinieerd worden?

De eerste voorwaarde gaat over dat eigenwijze individu, die echter te vaak als het zwarte schaap wordt gezien (zie de VVD en Verdonk) of in het midden van de massa de roepende in de woestijn is of de nar is die het volk vermaakt. Dus welk soort eigenwijsheid verheft de kudde?
Nou moet elk individu zich wel een beetje conformeren aan de groep. Zonder enige aanpassing ben je algauw de dorpsgek en dan krijg je bijvoorbeeld zo'n weblog als waar u nu op zit te lezen. Ik hou me maar vast aan de opwekkende woorden van professor van Gunsteren die stelt dat het eigenwijze individu onmisbaar is voor de ontwikkeling van de wijsheid en de kracht van de kudde.
(zie ook de diskussie op het blog op de site van de Veerstichting).

Geef een reactie

ProRail: minder treinen, minder fietsen.

ov-fietsProRail heeft het niet gemakkelijk. Minister Eurlings gaat een onderzoek instellen naar de prestaties van ProRail, want vier grote computerstoringen in 1 jaar tijd geeft wel veel reizigersongemak. Die problemen ontstonden na verbeteringen aan het computersysteem. Dat herken ik: na de invoering van een verbeterd systeem waren er ook op mijn werk aardig wat problemen. Blijkbaar is de ict-techniek nog niet zo vergevorderd dat dit soort veranderingen foutloos ingevoerd kunnen worden.
Voorlopig zal de treinreiziger het in ieder geval met minder treinen moeten doen. En dat niet alleen: de mileubewuste reiziger moet het wellicht ook met minder fietsen doen.
ProRail heeft een behoorlijk conflict met de stichting OV-fiets. Vandaag daagt ProRail de stichting voor de rechter om OV-fiets te dwingen een convenant te ondertekenen, waarin is afgesproken dat de exploitatie van de ov-fiets overgedragen wordt aan de NS. ProRail vind dat het alles te zeggen heeft over de ov-fiets. ProRail is immers geestelijk eigenaar van het concept, zoals stichting OV-fiets ook aangeeft op haar site.
De stichting OV-fiets ligt dwars omdat ze ProRail en de NS onbetrouwbare partners vinden: “Door prutswerk van ProRail rijden er in Nederland af en toe geen treinen, maar binnenkort misschien ook geen OV-fietsen”. En over de NS:”Deze spoorreus staat niet bepaald bekend als flexibel, innovatief, open en slagvaardig” (citaten uit het artikel op Nu.nl) Men vreest dat het met de fiets net zo slecht zal aflopen als met de treintaxi.
De ov-fiets is in 2000 door ProRail gelanceerd en het is een succes gebleken. Twee jaar geleden is de exploitaite overgedragen aan de stichting OV-fiets en in diezelfde tijd zou uitgekeken worden naar een 'marktpartner' die de ov-fiets zou overnemen. ProRail vind nu dat de NS de meest gechikte kandidaat is. Stichting OV-fiets bestrijdt dat. De stichting wil eerst prestatie-afspraken zien van de NS, maar heeft die nog niet gekregen. De NS heeft volgens de stichting ook bar weinig moeite voor de ov-fiets gedaan. Eerder tegengewerkt: stallingspersoneel wegbezuinigd en automatische stallingen geplaatst, die echter nog veel te vaak ontoegankelijk zijn voor de ov-fiets abonnementhouders. De NS is financieel ook weinig toeschietelijk. Dit in tegenstelling tot ander vervoerders als Arriva en Veolia.
De stichting OV-fiets heeft veel werk gemaakt van dat idee en het is dus begrijpelijk dat men niet zonder slag of stoot de fiets overdraagt aan welke kandidaat dan ook. En dat dan in belang van de inmiddels ruim 25.000 gebruikers van de ov-fiets. Gezien de prestaties van NS en ProRail is het wel logisch eerst nadere garanties te vragen.
Het geharrewar is wel het gevolg van het splitsen van één activiteit over meerdere belanghebbenden. Waarom wordt de ov-fiets eerst naar een stichting overgeheveld en moet die fiets daarna 'de markt op'? Eén van de argumenten daarvoor is dat de klant daar wijzer van moet worden. Nu blijkt dat de NS de enige gegadigde is, heeft de stichting OV-fiets wel een punt. ProRail en de NS kunnen klantvriendelijkheid niet garanderen. De stichting zelf is overigens ook niet van alle smetten vrij. Het stallen van een fiets in een andere kluis dan waar die afgehaald is kost inmiddel € 10,-, terwijl dat eerst slechts €1,- was. De stichting verantwoordde dat door te stellen dat de transportkosten van de terug te plaatsen fietsen te hoog waren. Dat kan zijn maar erg klantvriendelijk is het ook niet als je de fiets niet naar eigen stationskeuze kan wegzetten en €10,- is bepaald niet een argument waar je nieuwe klanten naar de ov-fiets lokt.
De ov-fiets is een prima produkt. Dat mag niet leiden onder het nog krakende beleid van de NS. Zeker niet in een tijd dat er nog zoveel mensen overgehaald moeten worden om van de fiets en openbaar vervoer gebruik te maken.

Geef een reactie

Schrijvende ambtenaren

KlerkSchrijvende ambtenaren? Ben ik zo'n beroerde blogger dat ik me aan een pleonasme bezondig? Dan zou ik toch een wat eenzijdig beeld van de ambtenaar hebben. Natuurlijk verricht een behoorlijk deel der ambtenaren schriftelijk werk. De ambtenaar hoeft daar tegenwoordig de pen niet meer voor te slijpen, zoals op bijgaande afbeelding te zien is, maar tikt er lustig op de pc los. Dat maakt een ambtenaar echter nog geen schrijver. Jawel, er zijn er een paar (*) die hun schrijversaspiraties botvieren in weblogs, maar de meesten beperken zich tot de ambtelijke stukken op hun werk. En dat kan beter vinden ze bij Schouten & Nelissen, dat gerenomeerde buro voor o.a. managmenttrainingen. Dus porren ze ambtenaren op literaire prestaties te leveren en mee te doen aan de wedstrijd 'De overheid schrijft stukken beter'.
Tot nu toe zijn er twee edities van die wedstrijd geweest waaraan ambtenaren van gemeenten, provincies en ministeries mee konden doen. Dit jaar mogen alle ambtenaren een bijdrage leveren, dus ook diegenen die bij bijvoorbeeld de brandweer, de COA, het UVW of de waterschappen werken.
Het doel is natuurlijk niet om de ambtenarij op te stoten in de vaart der wereldliteratuur. Nee, men wil dat de ambtenaren meer 'lezersgericht' gaan schrijven. In de vorige edities ging het nog om brieven die de ambtenaren naar elkaar stuurden, dit jaar gaat het om brieven die voor de burgers zijn bedoeld. Daar is al jaren veel om te doen en de overheid doet haar uiterste best om de communicatie met de burger te verbeteren. Leesbare brieven horen daar ook bij.
Nou zal dat uiteindelijk wel lukken. Leesbaar, helder schrijven is niet voor iedereen weggelegd (dit weblog is daar een fraai voorbeeld van) maar met enige oefening en deskundige tips kun je een heel eind komen.
Wat me nou mooi lijkt is, als de ambtenaren eenmaal aardig schrijven hebben geleerd, er daarna een wedstrijd komt voor ambtenarenproza waarin aparte maar goede ideeën zijn beschreven. Want uiteindelijk moet het niet om de vorm gaan maar om de inhoud. Ook bij ambtenaren. Het winnende stuk moet wat mij betreft een baanbrekend idioot idee bevatten en ook nog eens in een boeiende, pakkende stijl geschreven zijn. Het mag gerust de lengte van een novelle hebben, want een gek, vernieuwend idee breng je niet in 1 A-viertje aan de man.
Zo vangen we wellicht twee vliegen in één klap: we worden verrast met een nieuwe bestseller en ambtenaren worden gestimuleerd eens buiten de geëigende paden van het reguliere overheidsdenken te treden. Mochten er onder de lezers ambtenaren zijn die dit eens willen uitproberen: schrijf en stuur je stuk naar de redaktie (postmaster@peterspagina.nl). De overige lezers kunnen een handje helpen door tips voor prachtige ideeën te leveren.

(*) Een paar ambtenaren? In mijn linklijstje van andere weblog staan er in ieder geval twee. Ooit heb ik eens een ambtenaar benaderd om toe te treen tot de redaktie hier. Hij vond dat-ie dat niet kon maken uit integriteit jegens zijn werkgever. De overheid heeft een aantal ambtenaren aan het bloggen gezet op de site werkenbijdeoverheid. Het weblog als promotiemiddel om vacatures vervuld te krijgen. Deze ambtenaren mogen vast wel in baas zijn tijd bloggen.

Geef een reactie

Van het wiel los (2)

Fietswiel hoepelHet idee dat we in kringetjes denken en dat zo'n gedachtengang vaak een spaak in het wiel der menselijke ontwikkeling steekt, waardoor de toestand in de wereld maar niet echt op rolletjes wil lopen, zal ik in toekomstige blogs verder proberen uit te leggen (zie ook de eerste aanzet daartoe). Maar eerst een wat luchtig voorbeeld.
In het eerste artikel hierover schreef ik dat het wiel de beste èn de slechtste uitvinding was. Het beste omdat het zoveel gemak betekent: veel machines draaien om het principe van het wiel. Het wiel heeft ook de wereld een stuk kleiner gemaakt. Da's aan een kant mooi, maar het is daarmee ook de slechtste uitvinding gebleken: behalve heel veel haast hebben we er ook een aardig portie milieuvervuiling bij gekregen.
Om dat laatste weer ongedaan te maken wordt er naarstig naar oplossingen gezocht. Dat levert tal van schonere varianten van het wiel op. De schoonste lijkt vooralsnog de fiets te zijn. Mag ik u een paar fietsen laten zien die een toonbeeld van menselijke vernuft en creativiteit zijn? (een paar youtube filmpjes, dus dat kost even wat tijd om ze te aanschouwen).
Zo moeten we niet denken dat je maar op 1 manier op een fiets kan zitten. Neem de zijwaartse fiets van Michael Killian. Volgens deze uitvinder is het voor de coördinatie beter zijwaarts op je fiets te zitten. De Trikke heeft u misschien ook al eens gezien. Geen pedalen meer, maar een soort step en je lichaamsgewicht als aandrijfkracht. Milieumaatregelen worden voortaan natuurlijk bedacht op vergaderingen die op de conferentie-fiets plaatsvinden.
Wat ik er maar mee wil zeggen is dat je fietsen kunt bedenken die op auto's lijken en ook andere vormen van voortbewegen kan combineren met de fiets (de loopfiets, de waterfiets en zelfs de vliegfiets), maar het blijft een fiets. Zelfs de creatiefste Willy Wortels blijven gevangen in het wiel.
Het is onmogelijk geworden de mens nog voor te stellen zonder mobiliteit. Voor alle auto's die je kunt bedenken, heb je altijd andere vormen van energie nodig en die zullen altijd, hoe gering misschien ook, een belasting voor het milieu betekenen. Al die grappige fietsen tonen wel aan dat we ons kunnen voortbewegen op basis van onze eigen energie. Het zou een doorbraak zijn in ons vicieuze cirkel-denken als we in de toekomst alleen nog maar zaken produceren en gebruiken zonder energiebronnen te gebruiken die niet van onszelf zijn. En misschien moeten we dat wiel maar eens helemaal vergeten. Zou minder mobiliteit slecht zijn?

Geef een reactie