Categoriearchief: Diversen

Bloggen blijft leuk.

Blogparel Vandaag heb ik een extra leuke blogdag. Bloggen geeft alle dagen wel plezier, maar vandaag kreeg ik twee hele aardig extraatjes kado.

Om te beginnen: de Blogparel (voor de zwijnen) van het Jaar 2010. De inzendingen lijken stilgevallen. Dat kan de bedoeling niet zijn, want zo dreigt de categorie reacteurs te vervallen. Maar goed, er zijn nog elf dagen te gaan voor de inzendtermijn sluit.
Al die tijd is het een leuke bezigheid al de inzendingen te lezen. Ook dit jaar levert de Blogparel veel leesgenot op. Organisatorisch was er nog een onvolkomenheid. Wanneer, waar en hoe moet de prijsuitreiking plaatsvinden?
Nou, dat is nu bekend. Ga naar de Blogparelpagina en lees daar meer over.

Het tweede extraatje is een gastlogje. Het artikel van gisteren staat vandaag te gast op Sargasso. Dat is op zich al leuk, maar de reacties zijn nog leuker.
Blijkbaar gingen er een aantal lezers vanuit dat ik serieus wilde aantonen dat psychisch ongezondheid in de provincies, te maken heeft met werk- en inkomenssituatie in die provincies. Daar heb ik zo mijn vraagtekens bij, die dan ook in dat artikel staan.
De redactie van Sargasso was zo verstandig in de aanhef een link te plaatsen naar een eerder artikel over gebruik van data. Daarin stel ik zelf al dat het oppassen geblazen is met geknutsel met cijfers en statistieken.

Afijn, dat geknutsel is me nu verweten, door een van de reacteurs daar. Gedeeltelijk terecht. Maar dat je in de reacties soms de oren wordt gewassen, is ook het leuke van bloggen. Ik leer er in ieder geval weer wat van.

Hoe dan ook: dit was zo’n dag, waarop je de waarde van bloggen weer eens ervaart. Wie heeft er nou geroepen dat bloggen dood is?

Geef een reactie

Fire walk with me.

Brand De brand in Moerdijk (Brabant) houdt de gemoederen verhit. De ramp van 5 januari is gisteren herdacht met zes symbolische fakkels. In de aanloop naar de herdenking werd door heel het land geoefend om het fakkelen onder de knie te krijgen.

Donderdag 6 januari – 2 brandjes. Bij een rozenkwekerij in Pijnacker (Zuid-Holland) vatte een loods vlam. Bij de brand kwam asbest vrij. Uiteraard vormde dat geen gevaar voor de omgeving. In Amsterdam (Noord-Holland) slaat de vlam in de pan. Twee gewonden.
Vrijdag 7 januari – 2 branden. Kerkdriel (Gelderland). In de nacht van donderdag op vrijdag ging de overkapping van een golfclubgebouw in de hens. Even later arresteerde de politie twee mannen op verdenking van brandstichting.
Diezelfde nacht brandde in een flatgebouw in Eindhoven (Brabant) raakten twee mensen gewonden moesten tientallen omwonenden geëvacueerd worden.

Zaterdag 8 januari – 3 branden. Een landbouwschuur in Nieuwerkerk (Zeeland) ging in rook op, een theater in Heiloo (Noord-Holland) moet na brand gesloopt worden en in Woerden (Utrecht) gingen badkamerspulletjes de fik in. Ook hier geen gevaar voor de volksgezondheid.
Zondag 9 januari – 5 branden. Vlammen in een houtverwerkingsbedrijf in Waardenburg (Gelderland), een isoleercel in Tilburg (Brabant), een woning in Waddinxveen (Zuid-Holland), een metaalbedrijf in Uden (alweer Brabant) en een monumentale woning in Deursen (nog een keer Brabant).
Maandag 10 januari – 3 branden. Vuur sloeg toe in een woning in Valkenburg (Limburg), een hennepkwekerij in een flat in Ede (Gelderland) en een woonboerderij in Haaren. Haaren ligt in, eens even kijken, ’t is niet waar: Brabant!

Dinsdag 11 januari, de dag van de herdenking nadert. Er moet nog flink worden geoefend. Vijf branden. In de Amsterdamse metro (Noord-Holland), een autobedrijf in Maarssen (Utrecht), een sauna in Putten (Gelderland), een slaapkamer in Leeuwarden (Friesland) en een twee-onder-een-kapwoning in Kapelle (Zeeland). Zullen we nu krijgen? Geen brandoefening in Brabant?

Woensdag 12 januari, de dag dat het Brabantse Moerdijk een week geleden in lichterlaaie stond. Met negen branden herdenkt men het vuur.
In Goes (Zeeland) kwam asbest vrij bij een brand in een soort sociale werkplaats. Natuurlijk zonder gevaar voor het volk. In Amstelveen (Noord-Holland) kwamen 19 katten om bij een brand in een kattenasiel. Een gewonde bij een keukenbrandje in Amsterdam (Noord-Holland). Verder vuur in een tbs-kliniek in Poortugaal, in een auto in Den Haag (beiden in Zuid-Holland), in een flat in Terneuzen (Zeeland) en in een tennishal in Harenkarspel (Noord-Holland). Met nog wat brandstichting in Amersfoort (Utrecht) komt de herdenking ten einde.
In Brabant heeft men deze dag wel genoeg van brand en gooit men geen olie op het vuur. Althans, niet letterlijk.

Donderdag 13 januari. Zijn we nu eens een tijdje brandvrij? Ah nee, hè! Een man komt om bij een brand in een flatgebouw in Hoorn (Noord-Holland). Forse rookontwikkeling bij een loods in Schiedam (Zuid-Holland). In het Groningse Scheemda moet een seniorencomplex worden ontruimd.

In Noord-Holland en Brabant woedden in één week tijd zes branden. Zuid-Holland mag er met vijf branden ook best zijn. Zeeland en Gelderland telden elk vier brandjes. De rest van Nederland doet het nog kalm aan.
De laatste jaren zijn er tussen de 45 en 50 duizend branden (CBS gegevens tot 2008). Het Verbond van verzekeraars houdt alleen de grote branden bij, die meer dan 1 miljoen euro schade tot gevolg hebben. In dat rijtje zijn Noord-Holland, Brabant en Zuid-Holland ook de koplopers.

Wat heeft een koud en nat kikkerlandje toch met vuur? Behoorljk veel. Dat zal wel de reden zijn op de brandweer te bezuinigen.

Geef een reactie

Koopkrachtigste beroepen.

Koopkracht Wie aan zijn kerstkoopkracht is bezweken, zal jaloers terugdenken aan de schoonmakersstakingen van vorig jaar. Een landelijk evenement, dat succesvol werd afgesloten. De schoonmakers kregen er wat loon bij.
De werkonderbrekingen van de detailhandelaars zijn aan mijn aandacht ontsnapt. Of wacht, zij hebben geen acties gevoerd. Toch is de koopkracht van schoonmakers en detailhandelaars het meest gestegen in 2009.

Aldus het opwekkende bericht waarmee het CBS de nieuwe werkweek begint. Het CBS zet de tien meest voorkomende beroepen op een rij en werpt een blik in hun portemonnee.
Hoewel de landelijke koopkracht slechts 1,5 procent steeg, incasseerden de schoonmakers en detailhandelaars een stijging van 3, 5 procent. Winkelbediendes en administratief medewerkers mochten ook niet klagen. Zij zaten ergens tussen de 1,5 en 2 procent toegenomen koopkracht.
Vrachtwagenchauffeurs zitten net onder de 2,5 procent stijging die het totale werkend deel de natie scoorde. Crècheleidsters en bejaardenverzorgers zitten daar net boven.

Een indicatie dat de crisis wel voorbij is? Aan de koopkrachtontwikkeling te zien, is dat een wat voorbarige conclusie. Het landelijk gemiddelde was 5 procent in 2001, bereikte een dieptepunt in 2005 (min 0,3 procent) en stond vorig jaar dus op 1,5 procent. Geen cijfers om je rijk bij te wanen.
De koopkracht gaat, naar verwachting, het komend jaar met 0,25 procent achteruit.

Toch prettig te weten dat je in sommige beroepen genoeg kan verdienen, om tot de sterkste boodschappentassendrager benoemd te worden. Al die mensen die ik de afgelopen week massaal zag shoppen, moeten bijna allemaal tot de top tien beroepen van het CBS behoren. Zo’n drukte had ik helemaal niet verwacht. Hebben de feestdagen van eind 2010 dan geen gat in het huishoudbudget geslagen? Zijn mensen dan niet minder kooplustig nu bezuinigingen boven hun hoofd hangen?

Eén ding is zeker: je kan maar beter een baan hebben, om wat koopkracht te bezitten. Een zekerheid die voor veel mensen op het spel staat. De overheid gaat dermate afslanken, dat het niet zonder gedwongen ontslagen kan. Volgens de NOS verwachten ziekenhuizen ook niet te ontkomen aan het wegsturen van personeel. Bij mijn organisatie (zorg en welzijn) vliegt er het komend jaar ongeveer een derde van alle collega’s uit.

Hopelijk zijn er voor hen voldoende vacatures in de schoonmaakbranche en detailhandel.

Geef een reactie

Vijf jaar!

Vijf Codes, keuzes en maakbaarheid bestaat vandaag vijf jaar. Reden voor wat vrolijkheid.

Vijf jaar geleden begonnen op blogspot.com. In 2007 overgestapt naar deze eigen webstek. In maart 2008 begonnen als maandelijkse gastlogger bij GeenCommentaar, onder het pseudoniem P.J. Cokema. Met een gemiddelde van ruim 300 blogjes per jaar, heb ik als eenmansblogger toch mooi de gemiddelde levensduur (3 jaar) van weblogs overleefd.

Behalve de vrijwel dagelijkse ‘stukkies’, zijn er ook een paar mooie projecten geweest. In augustus 2008 was er, nog op het oude blog, het zomergastenproject. Het idee was een aantal mensen uit te nodigen, die hier blogposts zouden publiceren tijdens mijn vakantie. Als beginnend blogger verwachtte ik daar niet veel van, maar 15 mensen reageerden positief en twee weken lang steeg de kwaliteit van dit weblog door hun fraaie bijdragen.

In 2007 begon de Donkey Shocking Award. Een jaar lang werden er mensen genomineerd voor deze prijs. Mensen die goede ideeën hadden om allerlei zaken in de samenleving te veranderen, maar geen rekening hielden met obstakels die hun plannen verhinderden. Obstakels die onder de noemer ‘het menselijk tekort’ konden vallen. Met genomineerden als Pieter van Vollenhoven, Neelie Kroes of organisaties als het CPNB. Winnaar werd de populaire Midas Dekkers, die weigerde de prijs in ontvangst te nemen.

Een derde project is de Blogparel van het Jaar. Vorig jaar in een opwelling begonnen, als reactie op een opmerking van een van de Dutch Bloggies juryleden. De respons was zo positief, dat deze Blogward ook dit jaar is georganiseerd. Deze keer met een speciale Blogparelpagina.
De Blogparel is een prijs voor teksten waar je om moet lachen en vervolgens tot nadenken stemmen. Er is een prijs voor webloggers en eentje voor reacteurs, ook wel reaguurders genoemd. Tot en met 31 januari kun je jouw favorieten nog insturen.
Tot nu toe zijn er aardig wat blogstukjes kandidaat gesteld en slechts twee reacteurs. Dat moet anders! Doe jouw diepzinnige lolbroeken eens een heuse Blogparel kado. Lees hier alles over de Blogparel.

En dan is er afgelopen vrijdag een vierde project gestart. De kaasschaaf- en kansenmonitor. In samenwerking met GeenCommentaar wordt dit jaar bijgehouden welke zaken er door de bezuinigingen definitief uit de samenleving verdwijnen. De slachtoffers van de kaasschaaf. Maar ook welke kansen mensen en organisaties zien om uit de crisis te komen en met creatieve oplossingen een antwoord vinden op de bezuinigingen.
Ook een project dat met de inbreng van de lezers en medebloggers tot een goed resultaat moet komen. Wat merk jij in jouw omgeving van de kaasschaaf? En welke kansen zie jij ontstaan en misschien zelfs wel slagen in 2011?

Wat minder grote projecten waren het Binnenhofbrandje van het jaar (de uitslag vind je hier) en welke premier was de beste crisismanager? Op GeenCommentaar overgenomen als gastlog, waar de meeste reacties binnenkwamen. De uitslag, na de lezerspoll, kun je hier nog eens teruglezen.

De interactie met de lezers en collega-webloggers hebben die projecten de moeite waard gemaakt. Dat is ook een van de echt leuke dingen van bloggen. En daarvoor allemaal mijn oprechte dank. Obligate woorden, maar ik meen ze.

Een jarige mag een verlanglijstje hebben. Maar wat heeft een 5-jarige nou nog te wensen op zo’n hoge blogleeftijd? Nou, in ieder geval hoop ik op een nog beter geslaagde Blogparel van het Jaar. Zie deze blogaward maar als een kadootje die je aan jouw gewaardeerde bloggers en reacteurs kunt geven. Zij doen hun best, dus doe jij ook een beetje je best en stuur nog wat kandidaten in.
Verder staat op het verlanglijstje niet veel, Doorgaan met bloggen staat bovenaan. Ik zit er wel over te denken het komende jaar dat wat anders aan te pakken. Hoe? Daar allerlei ideeën over, behalve een doorslaggevend idee. Tja, kwestie van keuzes maken. Codes loslaten of veranderen. Maar lastig dat ik dat de maakbaarheid van bloggen vind!

Eerst maar eens een dagje feestvieren.

Geef een reactie

2011, optimisme tegen de wind in.

Optimist De nieuwjaarswensen vliegen eruit, de voorspellingen zijn gedaan en de toon wordt gezet. Optimisme gaat het helemaal worden dit jaar. Is dat een voorspelling, een goed voornemen of een feit?

Het is een voorspelling.
In ieder geval een voorspelling die in het nieuws en op weblogs opduikt. Het mag een onveilige wereld zijn, maar Elsevier meent dat optimist Rutte en de immer alerte veiligheidsdiensten ons goedgehumeurd en veilig door 2011 zullen loodsen. Volgens Managers Online voorspellen veel Nederlanders behoud van hun werkgelegenheid. Grootaandeelhouders van familiebedrijven voorspellen meer orders, omzet en winst en ook zzp’ers verwachten ook een rooskleurig 2011.

Op hetkanWel werden de duurzame ontwikkelingen van 2010 op een rijtje gezet en men concludeert dat die reden zijn optimistisch te worden. Op Sargasso breekt tussen alle vervelende voorspellingen, ook optimisme door. Van minder bezuinigingen door meevallers tot kampioenschappen van voetbalclubjes. Op Vluchtstrook voorspelt weblogger Laurent het optimisme met: “dit jaar moet het gaan gebeuren, en zo niet dan toch”.

Het is een voornemen.
In ieder geval een voornemen van webloggers en journalisten. Met de lancering van One/11 nemen journalisten zich voor in 2011 positief nieuws te brengen. Dan zijn ze bij Groningers aan het goede adres, want die willen minder negativiteit in de samenleving.
Het optimisme als voornemen op weblogs is niet in een paar citaten samen te vatten. Samengevat komt het er op neer dat men zich niet door wat voor voorspellingen en voornemens dan ook in de luren wil laten leggen.

Het is een feit.
Dat weten we pas echt als het 1 januari 2012 is. Toch kunnen we nu al stellen dat optimisme in 2011 de toon zal zetten. Optimisme is namelijk in alle oude nieuwe jaren, nooit weg geweest. Er is geen reden aan te nemen dat het in 2011 ineens zou verdwijnen.
Optimisme steekt niet alleen de kop op bij rozengeur en manenschijn. Als de omstandigheden gunstig zijn, is optimisme wat realistischer, omdat er meer kans is dat waar te maken. Maar ook in mindere tijden, blijft optimisme overeind.
Optimisme is een overlevingsmechanisme. Het is de hoop op betere tijden. En als die zich niet onmiddelijk aandienen, is optimisme het weerstandvermogen dat mensen hebben om tegen de wind in overeind te blijven.

Geef een reactie

Het kabinet verlaat haar post.

Postbode Vandaag was de laatste ministerraad voor het kerstreces. Dat lijkt me heel vervelend voor het kersverse kabinet. Begin je net een beetje op gang te komen, moet je alweer met vakantie. Een ideaal waar menig werknemer naar hunkert, maar dat niet past bij een kabinet dat van start ging met de woorden “Wacht u op onze daden”. Zo’n kabinet popelt natuurlijk om die daden te laten zien.

Voorlopig komt het kabinet niet veel verder dan het eerste gedeelte van de slogan. Zo heeft de ministerraad besloten dat postbodes van Sandd en SelektMail nog even moeten wachten tot hun werkgevers wettelijk zijn verplicht ze een arbeidcontract aan te bieden.
Onderhandelingen over een cao verlopen uiterst moeizaam, maar in tegenstelling tot hun collega’s van TNT Post, zul je de postbodes van Sandd en SelektMail niet zien staken. Niet omdat ze zo loyaal zijn, maar uit angst hun magere stukloon te verliezen.

Het ontbreken van een fatsoenlijke cao was nou net een van de tekortkomingen in de geliberaliseerde postmarkt. TNT Post had er wel een, de nieuwkomers niet. Concurrentievoordeel voor Sandd en SelektMail en de noodlottige gevolgen voor TNT Post zijn inmiddels bekend. Er moest wel gestaakt worden om het allerergste te voorkomen. Dat leverde in ieder geval een voorlopig akkoord op. Er geen worden geen 11 duizend, maar ruim 7 duizend TNT’ers de komende twee jaar van hun post ontheven.

En nu krijgen de concurrentievervalsers een extra twee weken respijt. Zelf hoeven ze niet veel te doen. Het kabinet heeft Ruud Vreeman aangesteld om de problemen nader te bestuderen en met de betrokken partijen tot alternatieve voorstellen te komen. Ze hebben een jaar de tijd gehad om tot een cao te komen. Krijgt Ruud Vreeman dat met twee extra weken wel voor elkaar?

Waarschijnlijk niet. En dan is het zaak voor het kabinet stand te houden. Maar hoe? Krijgen Sandd en SelektMail een fikse boete als ze niet meewerken aan de tot standkoming van de cao? Worden ze de liberale markt weer uitgebonjourd? Welnee, het kabinet verlaat doodleuk haar post. Kerstreces. Een korte periode van werkloosheid. Dat zouden de postbode van TNT ook wel willen, denk ik. Nu werken ze zich uit de naad om de bergen kerstpost zo snel mogelijk bij iedereen in de bus te krijgen.

Het zou mooier zijn als het kabinet deze feestelijke vorm van terugtrekkende staatsbemoeienis even vergeet en met daden komt, waar alle postbodes wat aan hebben. Maar dat kan niet. Het leidend motto is immers “Wacht u op onze daden”.

Geef een reactie

Waarom vinden mensen sneeuw leuk?

Sneeuwruimer Toen het maandagavond hier begin te sneeuwen, holde een collega enthousiast naar buiten. Even dachten we dat ze een oude bekende had gezien, maar nee, het ging haar om de sneeuw. Hoe leuk zulk enthousiasme ook is, ik begreep het niet helemaal. Tot ik me realiseerde dat deze collega bijna 30 jaar jonger is. In dat prille leven had ze nog maar weinig sneeuw gezien.

Is dat de reden voor de sneeuwpret? BBC News zocht dat eens uit. Ook op het Britse eiland is sneeuw voor veel mensen iets fascinerends. Heeft dat soms te maken met het naderend Kerstgevoel? Kerst en sneeuw zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zo sterk zelfs dat er ook in landen waar nooit sneeuw valt, kerstkaarten met sneeuw erop worden verkocht.
Dat sneeuw voor velen een vrij nieuwe ervaring is, omdat sneeuw in de jongste geschiedenis steeds zeldzamer werd, verklaart misschien ook het euforie over het witte spul.

Maar dat kerstgevoel en het gebrek aan sneeuwervaring, is historisch gezien nog niet zo heel oud. Wat verder terug in de geschiedenis, was sneeuw iets om goed voor uit te kijken. Robert Penn, een van de auteurs van “The Wrong Kind of Snow: How the Weather Made Britain”, wijst erop dat slecht weer lang geleden een zaak van leven en dood was.
Nu kennen we het ongemak van gladde stoepen en haperend trein verkeer, maar in de Middeleeuwen was het een veel moeilijker tijd voor bijvooreeld de boeren, die door de winter werkloos zonder eten konden raken. Ook voor soldaten was sneeuw levensgevaarlijk. In menig winterse veldslag legden ze het loodje. Iedereen kent wel de verhalen over de barre winters waar Napoleon’s troepen aan ten onder gingen.

Winter komen, winters gaan. Meestal in clusters van een jaar of drie, vier, zegt Philip Eden, schrijver van “Great British Weather Disasters”. Wie in de 80’er en 90’er jaren is geboren, heeft vooral zachte winters meegemaakt. De ervaringen van de laatste twee, drie jaar zijn dus nieuw voor hen en dat verklaart misschien hun winterse vrolijkheid.
Maar hoe zit dat dan in landen waar sneeuw aan de orde van de dag is? Tja, ook in Canada, waar winters gegarandeerd sneeuw hebben, trekken mensen er op uit om zich met de sneeuw te vermaken, zegt de Canadese journalist Luke Barry. Lekker toeren op de snowmobiles, bijvoorbeeld.

Hier in Nederland lijkt het ook een en al sneeuwpret. Tenminste, als er een beetje fatsoenlijk sneeuw is en het ook nog even wil blijven liggen. Wel de stoep voor de deur sneeuwvrij houden. Sinds de vorige winter weten we dat het geen wettelijke verplichting is, maar mee burgermansfatsoen. Gebruik dan wel de Sno Wovel (youtube) en sneeuwruimen is milieuvriendelijke sneeuwpret.

Persoonlijk sluit ik me aan bij de hierboven genoemde weerdeskundige Philip Eden. Sommige mensen haten sneeuw, vooral als ze wat ouder worden. Ik kan me de sneeuwpret in mijn jongste jaren goed herinneren. Gigantische sneeuwpoppen maken, sneeuwforten bouwen en dan een sneeuwballenveldslag houden. Dat soort dingen.
Het was hartstikke leuk, maar ik heb het wel gezien. Waarschijnlijk is ergens mijn winterse humeur verpest door de strijd tegen de sneeuw, die er een vieze, glibberige pap van maakt.

Sneeuw betekent kou, gladheid, troep, moeizaam openbaar vervoer, zouttekorten, stoepjes ruimen en natuurlijk de olijke jeugd die je een sneeuwbal in je nek bezorgt.
En wat is uw verhouding met de sneeuw?

Geef een reactie

Voor wie de klok luidt.

ManningEr is niets anders dan nu. Er is zeker geen gisteren en ook geen morgen. Misschien zelfs geen straks meer. Alleen nu bestaat. Nu en nu en alleen maar nu. Geen ander nu dan nu. (Quote uit For whom the bell tolls, Ernest Hemingway).

Jawel hoor, de bron van Wikileaks is een psychopaat privaat eerste klasse. De eigenaar van Wikileaks is een zedendelinquent.
De klokkenluider waar Wikileaks gebruik van zou hebben gemaakt, is een Amerikaanse militair, die vooral ging lekken uit frustratie. Op de middelbare school gepest wegens zijn homosexuele trekjes, diep depressief toen zijn relatie op de klippen liep en gedegradeerd toen hij een officier een klap verkocht. Wie zou die informatie hebben gelekt?

Het is niet zo gek dat iemand door stress doordraait. In Hemmingway’s roman lezen we de gedachten van een Amerikaan die in de Spaanse burgeroorlog meewerkt aan de strijd tegen de fascisten. Gedachten waarin politieke ideologie, trouw aan medemens en geliefde, regelmatig met gewetensvragen in botsing komen. De hoofdfiguur komt tot het krankjoreme besluit zichzelf op te offeren voor het gezelschap waarin hij heeft vertoeft. Hij geeft dat gezelschap de kans te vluchten voor de vijand, door alleen achter te blijven om de naderende vijand onder vuur te nemen.
De titel van het boek is ontleend aan een gedicht van de 17 eeuwse dichter John Donne, die een visionair inzicht gehad moet hebben over het lot van klokkenluiders. Het gedicht verwoordt de betrokkenheid van een mens op het leven van anderen, maar zegt wel: verspreidt niet het nieuws voor wie de (doods)klok luidt. Die klok luidt voor jou.

Wat in ieder geval een belletje doet rinkelen, is de berichtgeving over de hoofdrolspelers in de Wikileakskwestie. Bradley Manning, de bron van Wikileaks, deed dienst in Koeweit, zag hoe collega’s onschuldige burgers onder vuur namen en zou zijn hele leven al met problemen te kampen hebben gehad. Tja, dan is het wachten op de druppel die doet lekken.
Julian Assange, kopman van Wikileaks mag gearresteerd worden omdat hij verdacht wordt van aanranding en verkrachting.

Dat lijkt verdacht veel op hoe andere klokkenluiders zijn behandeld. De Nederlandse militair Fred Spijkers meldde de beroerde kwaliteit van landmijnen, waardoor een collega omkwam. Zijn baas betitelde hem als een politiek crimineel, let een psychiatrisch onderzoek doen en Spijker stond vervolgens te boek als een paranoïde schizofreen. Hij kreeg in 2002 uiteindelijk wel eerherstel, maar de praktische uitvoering laat nog op zich wachten.
Ad Bos, de bouwfraudeklokkenkuider, werd zelf veroordeeld wegens frauduleuze handelingen. Eind 2009 werd hem pas schadevergoeding toegekend.

Aan klokkenkluiders zit een steekje los. Je moet gek zijn als je baan, reputatie en privéleven op het spel zet, omdat je geweten opspeelt. Wie doet dat nou? Geen mens is een held en zeker geen heilige.
Wordt dan bekend gemaakt dat de klokkenluider een gefrustreerde, onevenwichtige idioot is, zal de publieke opinie snel de schouders ophalen over waar het eigenlijk om moet gaan. De gelekte informatie.
Als die informatie juist blijkt, dan mag die door een gek gelekt zijn, het gaat dan nog wel om waarheden waar een steekje aan los zit.

Er is niets anders dan nu. Geen ander nu dan nu. Waar misstanden aan de orde van de dag zijn. We gaan toch niet de kop in het zand steken, om de klokken niet te horen luiden?

Geef een reactie

En de winnaar is ….

Dutch Bloggies Elke vakantie weer, kort of lang, kom ik terug en kijk eens om me heen of er iets is veranderd. Dat valt meestal tegen. Alles als vanouds. Behalve vandaag.

Nog maar net bezig de blogs af te struinen en twitter te lezen, of daar is het bericht dat de Dutch Bloggies er mee gaat stoppen. Na tien jaar blogawards is soorten en maten, na tien jaar wisselende soorten prijsuitreikingen, na tien jaar even wisselende kritieken, wordt er nog eenmaal de blogger van het decennium gekozen en dan is het over en sluiten maar.

Da’s toch jammer en ook weer niet. Jammer, want de mensen van de Dutch Bloggies deden wel hun best de blogwereld in de aandacht te houden. En daar hebben veel weblogs ook van geprofiteerd. Niet alleen de prijswinnaars, heel Neerlands blogveld was eenmaal per jaar in de aandacht.
Ongetwijfeld heeft het ook bloggers gemotiveerd door te gaan met wat ze ook maar deden of een nieuwe weblog te starten.

Het is ook weer niet jammer. Hoewel het aan een meer gedetailleerde motivering ontbreekt voor het stopzetten van de Dutch Bloggies, is hiermee wel voorkomen dat het een grijs instituut wordt.
Ach, het zou mooi zijn geweest als het was uitgegroeid tot een soort Oscarfestival der Nederlandse weblogs. Maar wie de Oscaruitreiking wel eens heeft gezien, moet toch erkennen dat het niet meer dan een avondje vermaak voor de inner circle is.
Dat was wel de waarde van de Dutch Bloggies. Bloggers, althans een aantal soms elkaar overlappende inner circles ontmoette elkaar op de prijsuitreiking en had er een leuke avond aan.

Na tien jaar hard werken, stopt de organisatie ermee. Voor dat harde werken mogen ze zeker bedankt worden. Ook voor de leuke avonden. Want het was even leuk om het hartgrondig eens of oneens te zijn met de uitslagen. Het was even leuk het smoel van een deel van bloggend Nederland eens van dichtbij te bekijken.

En dan te bedenken dat ik, net voor ik op vakantie ging, nog maar aan het begin sta van alweer een blogprijsje: de Blogparel van het Jaar. Van een heel ander kaliber dan de Dutch Bloggies, maar het mooie daarvan is dat het wel een alternatief is voor de Dutch Bloggies.
Dit jaar, als dank, mogen we toch wel zeggen: en de winnaar is…… de Dutch Bloggies.

Geef een reactie

Britse traditie ten onder aan internet?

Wachtrij Dat internet de wereld zal veranderen, geldt zeker voor de Britten. Internet is het middel geworden om het o zo beschaafde wachten om zeep te helpen.

Terzijde: de Britten hebben natuurlijk al lang niet meer het patent op de brave rij. Nederlanders doen het minstens net zo goed. Files zijn geaccepteerde rijtjes en zodra een dierentuin zich gratis openstelt, staat er al snel een even keurige rij voor de poort. Dat is trouwens goed nieuws. Het Rotterdamse Blijdorp zet vandaag de dieren gratis te kijk, als protest tegen de bezuinigingen. Is de massale opkomst een voorbode van de velen rijen die Rutte mag verwachten?

Maar goed, de Britten en hun wereldvermaarde queue’s. De Payment Council (Raad voor Betaalverkeer) onderzocht de huidige rij-beleving van de Britten. Acht op de tien Britten vermijden wachtrijen door over te gaan op internetbankieren en online shoppen. Een woordvoerster van de Payment Council juicht dat de Britten eindelijk ontwaken uit dat suffe wachtgedrag en de rijen verruilen voor de lijn. De ‘on-line’. Dat moesten meer mensen doen, zegt ze.

Natuurlijk vindt de Payment Council dit een gunstige ontwikkeling. De raad is, onder andere, door de Britse banken opgezet. En net als de Nederlandse banken, willen die het liefst dat iedereen vooral pint en via internet de bank bezoekt. Met tal van listigheidjes wordt de consument ook die kan op gemanoeuvreerd. Papieren bankafschriften krijg je alleen nog tegen betaling, pinnen wordt gestimuleerd en wie een nieuwe rekening wil openen, wordt met lokmiddeltjes het internetbankieren op gestuurd.
De pinpas is niet gratis en voor veilig internetbankieren wordt de klant verantwoordelijk gesteld. Dat zijn bepaald geen maatregelen die het on-line betaalverkeer stimuleren. Wil de Payment Council de laatste Britten uit de rijen voor de bankfilialen halen, zou de raad niet met een publicitair welgevallig onderzoekje moeten komen, maar eerst de voorzieningen eens in orde moeten maken.

Opstekertje uit het onderzoek: in een rij wachten heeft ook leuke kanten. Jongeren vinden het minder vervelend dan ouderen. Ze maken van de gelegenheid gebruik door met hun mobieltje of I-phone hun zaakjes te regelen of ze vinden het een uitstekende kans contact met anderen te maken. Queuing is socializing. Gewoon een beetje dagdromen hoort ook tot de activiteiten die jonge mensen plezierig vinden aan de rij.
Dat zijn dan weer de voordeeltjes van bezuinigingen. Onthou dat als je straks in langere wachtrijen komt te staan voor gemeenteloketten, omdat er ambtenaren zijn wegbezuinigd.

Geef een reactie