Categoriearchief: Gezondheid & Hypocrisie

Ba(h)cteriële oorlogvoering

Schone handenDe strijd tegen terrorisme breidt zich uit. Nu niet tegen het Grote Gevaar, wat dat ook moge zijn. Nee, het front richt zich nu op kleine sluipmoordenaars, miniscule monstertjes, die met het blote oog niet zijn te ontwaren.
Ze zitten overal. In vaatdoekjes, op toetsenborden, in matrassen en op ieders handen. En omdat het een mens eigen is overal met zijn fikken aan te zitten, krijgen de bacteriële boeven de kans zich overal te verspreiden en hun schadelijke werk te doen.

Nu zou het veel te duur worden om het leger in te zetten en elke dag heel nederland met spuitbussen ontsmettingsmiddel te reinigen, dus wordt er een beroep gedaan op het particulier initiatief. De remedie is: handen wassen.
Juist op plaatsen waar de argeloze burger van dacht dat het met de hygiëne wel goed zat, is het blijkbaar zo ernstig mis dat een groot offensief is begonnen de handen schoon te maken.

Ziekenhuispersoneel wassen de handen veel te weinig. Vorig jaar bleek bij een experiment in het Erasmus Medisch Centrum dat als je het personeel er maar genoeg aan herinnert, je 35 procent meer schone handen kan laten wapperen. Op wc-papier had men teksten afgedrukt, waarmee men werd opgeroepen de kleine en grote boodschap toch vooral niet verder te verspreiden dan het sanitaire blok.
In Nijmegen is men er inmiddels achter dat de gang naar het toilet wordt gestimuleerd door koffiedrinken. Nu voorziet men de koffiebekertjes met nadere voorlichting betreffende de gewenste hygiëne in het ziekenhuis.
De vraag is echter of zulke campagnes voldoende resultaat zullen hebben. Een goed bedoelde boodschap wordt wel gelezen maar, eenmaal over tot de orde van de dag, ook weer snel vergeten.

Misschien moet men de boodschap op de poster uit Schotland (zie afbeelding hier linksboven) eens nader onderzoeken. Zorg ervoor dat bacteriën zichtbaar worden. Die kleine krengen hebben al de eigenschap met licht te communiceren (bioluminescentie) en dat heeft al tot nuttige toepassingen geleid. Zo worden lichtgevende bacteriën gebruikt om bijvoorbeeld de hygiëne van het drinkwater na te kijken.
Wie weet helpt het om in ziekenhuizen de wc's en koffiekamers om te bouwen tot dark rooms zodat het getwinkel van al dat gespuis zichtbaar wordt.

Al worden er uiteindelijk veel meer handen gewassen, dan nog is de vraag of we de strijd tegen de bacteriële terreur zullen winnen. Eerder is ook al aangetoond dat men niet alleen de handen moet reinigen voor men de operatiekamer betreedt, maar dat men in de OK beter in gebarentaal kan communiceren. Praten vergroot de kans op ongewenste besmettingen. Mondkapjes bieden kennelijk te weinig bescherming, zwijgen helpt veel meer.

Maar dan nog. Bacteriën zijn veel slimmer dan mensen. Ze hebben de geniale eigenschap resistent te kunnen worden tegen bestrijdingsmiddelen. Wellicht trekken ze zich van handen wassen ook niks aan en zal op den duur het leger veel vaker moeten worden ingezet in de bacteriële oorlogvoering, omdat ziekenhuizen zelf de strijd dreigen te verliezen, zoals deze week in Enschede bleek.

De bacteriën worden in hun terroristische activiteiten terzijde gestaan door tal van virussen, die nog lastiger aan te pakken zijn. De laatste jaren steek steeds vaker de discussie de kop op of we die kleine killers wel zullen overleven. Elke volgende griepgolf zou zo gevaarlijk kunnen worden dat de bevolking in grote getalen het loodje gaat leggen. Gewoon omdat de ontwikkeling van nieuwe virussen niet te voorspellen valt.
De pest is dan wel de wereld uit, maar aids en de vogelgriep zijn de hedendaagse virale verschrikkingen. Wat er volgt, valt niks zinnigs over te zeggen. Tegenmaatregelen kunnen pas worden ontwikkeld als men een nieuw virus heeft ontdekt en geanalyseerd.

Mensen schieten tekort in hun resistentie tegen zulke terreur. Het zal nog wel even duren voordat ons DNA zo gemanipuleerd kan worden dat we een veilige resistentie tegen het Kwaad hebben ingebouwd. Tot die tijd zullen we het moeten doen met de waarschuwingen en tips van de GGD: handje voor je mond als je hoest, laat je handen eens wapperen en lucht alle ruimten, neem papieren zakdoekjes ter hand en handen wassen, handen wassen en nog eens handen wassen.
Niemand kan nu nog zeggen dat hij de klamme jatten in onschuld heeft gewassen. Dat volstaat al jaren niet meer.

Geef een reactie

Gedwongen zorg

DwangbuisDe dwangbuis van vier opeenvolgende Balkenende's wordt steeds verder vastgesnoerd. Wat eerst nog vrijblijvende verantwoordelijkheid heette, wordt langzaam maar zeker regelrechte dwang. Keuzes worden niet voorgelegd, ze worden afgedwongen. Er mag steeds minder, er moet veel meer. Verplichte identificatie, verplichte zorgverzekering, verplichte bewaring van persoonlijke gegevens en waar geen verplichting wordt opgelegd, worden wel gedragscodes en regelgeving ingezet om de samenleving te dwingen zich aan Balkenende's normen en waarden aan te passen. Het geklaag daarover valt eigenlijk reuze mee (of tegen, afhankelijk van je politieke voorkeur). Het lijkt wel of een groot deel van de samenleving het wel prettig vindt nu eens een schoolmeester te hebben die zegt hoe het allemaal moet. Dat heeft zo zijn effecten in diverse maatschappelijke sectoren. Neem nu de psychiatrie. Nee, ik ga niet zeggen dat die afdeling een aardige afspiegeling is van wat er in Nederland al zo speelt, maar wat dwang betreft spelen zich daar dingen af, waar weinig mensen wakker van liggen.
De Inspectie voor de Gezondheidszorg kwam vandaag met cijfers over gedwongen opnames en dwangbehandelingen. In vier jaar tijd zijn dwangopnames met bijna 28% toegenomen. In 2002 werden 13.398 mensen afgevoerd naar de psychiatrische kliniek en in vier jaar tijd is dat aantal tot 17.120 opgelopen. En binnen de muren van het gekkenhuis neemt de keuzevrijheid ook aardig af. Maatregelen als separatie, fixatie, gedwongen vocht-en voedsel toediening waren in 2002 een zeldzaamheid (4662 gevallen) vergeleken met hoe dat er vorig jaar aan toe ging: 27.458 x werd tot zulke acties over gegaan.
De dwangbehandelingen (vooral medicaties) stegen van 2554 gevallen in 2002 naar 12.656 in 2006.
Het rapport van de inspectie (hier in pdf-formaat in te zien) maakt duidelijk dat niet overal in Nederland het er zo heftig aan toegaat. Er zijn opmerkelijke verschillen per provincie. Over de hele linie is een toename te zien, maar blijkbaar wordt men in Groningen een stuk minder krankzinnig dan in Zuid Holland. De laatste is, samen met Noord Holland en Noord Brabant, verantwoordelijk voor een topomzet aan dwangmaatregelen. Naast Groningen lijken Friesland, Drenthe, Overijssel en Zeeland de rustigste provincies te zijn. Samen tellen ze nog geen derde van de aantallen dwangopnames die in Noord Brabant en Zuid- en Noord Holland worden toegepast. Nou liggen de grootste steden wel in die provincies. Het is niet zo verwonderlijk dat het toonaangevende Zuid Holland meer van alles heeft. Met een politiek epicentrum binnen haar grenzen (Den Haag) en gezegend met een metropolische haven (Rotterdam) en een slinkend groen hartje, lijkt het logisch dat de psychiatrie het daar wat drukker heeft dan in de frisse, ruime plattelandsprovincies. Mocht u, als randstedeling, dus op het randje van geestelijk welzijn balanceren: verhuis als de bliksem naar buiten!
Je kan op twee manieren het gesticht in worden gedwongen: door de burgemeester (IB: inbewaringstellingen) of door de rechter (RM: rechterlijke machtigingen). De aantallen tussen die twee wegen verschillen niet zo gek veel (in 2006 7941 IB's en 9023 RM's), maar de rechterlijke maatregel is wel het sterkst gegroeid (ruim 42% meer dan in 2002, terwijl de burgemeester er in 15,5% meer gevallen aan te pas kwam).
Luistert de rechter wellicht meer naar maatschappelijk onvrede dan de burgemeester? Dankzij die RM's wordt namelijk wel wat overlast van straat verwijderd. Op mijn werk (opvang dak-en thuislozen) heb ik de RM's wel zien toenemen. Maar die doelgroep vormt slechts een fractie van die 9023 opgelegde dwangopnames.
Nee, het lijkt er op dat nederland steeds meer in geestelijke nood zit. Op 5 december kon u hier al lezen dat het Trimbos-instituut momenteel een onderzoek naar neerlands “state-of-mind” doet. Ik raadde het instituut aan eerst eens wat literatuuronderzoek te doen, want diverse onderzoeken hebben al aan het licht gebracht dat een grote hoeveelheid depressies en fobieën het land teisteren. Nu kan het Trimbos-instituut dus het rapport van de IGZ er aan toevoegen en concluderen dat het nog erger is. want één ding weet ik wel, voordat het tot een gedwongen opname komt. is er al heel wat leed gepasseerd. De rechters mogen dan sneller en meer zo'n maatregel opleggen, maar zonder harde feiten uit rapportages van politie en hulpverlening zal geen rechter het in zijn hoofd halen iemand op te sluiten. Die sterke toename aan dwangopnames is een gevolg van meerdere factoren. Hulpverlening trekt sneller aan de bel, politie werkt nauwer samen met psychiatrische crisisteams, de druk uit de samenleving om overlast aan te pakken helpt ook een handje mee, maar vooral: er gaan gewoon steeds meer mensen door het lint.
De gedwongen opnames helpen hooguit de overlast en eventuele slachtoffers te beperken, maar nemen de oorzaken niet weg. En wat in veel gevallen ook nog speelt: ook een krankzinnige reageert uitermate slecht op dwang, hetgeen een voorspoedige genezing flink in de weg staat. Velen zijn dan wel gek, maar nog niet achterlijk en reageren dus op dwang precies zo als een geestelijk gezonder mens. Ook de nederlandse idioot heeft net zo'n grote allergie voor dwang als zijn gezondere medeburger.
Wel raar dat die medeburger niet net zo kritsich reageert op dwang als die idioot.

Geef een reactie

State of mind

HoofdpijnWorden we steeds gekker of valt het allemaal wel mee? Deze week is het Trimbos-instituut begonnen om dat eens haarfijn voor ons uit te zoeken. Zevenduizend mensen worden ondervraagd over hun levenservaringen, psychisch welzijn en lichamelijke gezondheid. Het gaat eigenlijk om een update van de NEMESIS-studie, waarvan de laatste uit 1999 dateert. Daarmee probeerde men voor het eerst betrouwbare cijfers op te hoesten over de psychische gesteldheid van de nederlander. Die was er niet best aan toe: 41,2% van alle 18 tot 65-jarigen had wel eens een psychiatrische aandoening gehad en 19% had wel eens last van stemmingsstoornissen.
Nu, zes jaar later, wil het Trimbos-instituut weten: Is Nederland psychisch zieker geworden of juist niet?
Mag ik het gerenommeerde instituut een handje helpen met een literatuurstudie? Met behulp van een indrukwekkende lijst fobieën, is zo na te zoeken hoe de nederlandse 'state of mind' er voor staat.
Algemeen bekend is dat xenofobie onder een vrij grote groep nederlanders heerst. Daar hebben anderen weer last van. Er zijn mensen die niet tegen zulke grote groepen kunnen. De afgelopen week blijkt er een groeiend aantal lijders aan enochlofobie te zijn opgestaan. Of valt hun reactie meer onder coulrofobie?
De onrust die hierdoor wordt veroozaakt, brengt velen aan het twijfelen. Wel wat doe, of juist niet. De vertwijfeling wordt soms zo groot dat mensen last krijgen van hypengyofobie en dan maar alle verantwoordelijkeheid aan de overheid willen overlaten. Die mag dan de angst van zo'n driekwart van de nederlanders wegnemen, die recentelijk een angrofobie hebben opgelopen omdat iemand een boek wil verfilmen.
Eind november werd de samenleving ineens geconfronteerd met duizenden pubers die aan een acute aanval van van didaskaleinofobie leden. Een heel Museumplein vol zelfs.
En dan hebben we het nog niet eens over aloude, welbekende en hardnekkige fobieën als antlofobie, vooral onder zeeuwen een plaag, en rhytifobie, dat flink aangewakkerd wordt door alarmberichten over de vergrijzing en een rimpelloos bestaan tot het rijk der fabelen lijkt te wijzen. Overigens gezeur waar velen ook weer bang voor zijn.
Een topper is anuptafobie, gezien de successen die datingsites boeken.
Het Trimbos-instituut valt zeker geen gnosiofobie te verwijten. Meten is weten, toch? Maar waarom wordt dat onderzoek gestart, juist in de donkere maanden van het jaar? Heeft het Trimbos-instituut het depressie-alarm niet gelezen, die dit jaar meer winterblues voorspelde, als gevolg van de slechte, natte zomer?
Ik ben zeer benieuwd naar een wetenschappelijke onderbouwing van neerlands gekheid.

Geef een reactie

De idioot in bad.

Idioot in badAandacht is als een warm bad. Dat geldt zelfs voor de meest egocentrische solisten. Vandaag wordt de idioot in dat bad gedompeld. Het is de werelddag van de geestelijke gezondheid. Uw aandacht wordt gevraagd voor mensen in wiens bovenkamertje het er rommelig aan toegaat.
De kalender staat vol van aandacht vragende dagen en ze helpen maar zeer marginaal. De psychische gezondheidsdag wordt al vanaf 1992 georganiseerd en blijkt, 15 jaar later, nog steeds nodig. De idioot krijgt zijn bad, maar “elke week is hem het lot beschoren, opnieuw een bange idioot te zijn gebleven”(uit het prachtige gedicht van M. Vasalis, “De idioot in bad“).
Het nederlandse Fonds Psychische Gezondheid kiest ervoor elk jaar een thema onder de aandacht te brengen. Dit jaar: eetstoornissen.
Het lijkt wel of de wereld steeds gekker wordt. Het aantal psychische stoornissen breidt zich uit. Geen probleem als je met behulp van een internet-therapeut (E-mental health) er weer van af kan komen. Er zijn ook aardig wat psychiatrische stoornissen, die goed te verhelpen zijn. Er zijn zo'n 27.600 mensen met een eetstoornis, maar dat aantal breidt zich niet uit, omdat er zoveel mensen ook weer van genezen, dat het aantal redelijk stabiel blijft. Maar wat te denken van de 17 duizend mensen die vorig jaar gedwongen werden opgenomen?
Een deel van die mensen zal genezen, maar een behoorlijk deel zal chronisch patiënt worden en tot de ongeveer 18.000 mensen gaan behoren die een lange tijd, soms zelfs de rest van hun leven, binnen de muren van een psychiatrische instelling verblijven.
Maar, kort of lang verblijf, eenmaal “uitbehandeld” is het oppassen geblazen. In toenemende mate komt de idioot op straat terecht. De idioot is tijdens zijn opname en behandeling huis, werk en sociale omgeving kwijtgeraakt. Dat moet weer worden opgebouwd. Door onvoldoende nazorg, door wachtlijsten bij “bemoeizorg”-organisaties, door een geschiedenis van schulden die dan weer boven water komt èn door het gedrag van de idioot zelf (wie wil er nu een buurman die miden in de nacht op het dak aria's staat te zingen?) is de straat de enige verblijfplaats die de idioot rest. En op straat gaat het binnen de kortste keren weer bergafwaarts. Medicijnen kwijt of vergeten in te nemen, dealertjes die de idioot (weer) aan de drugs helpen en regelmatig de toegang tot de nachtopvang ontzegd omdat er in zo'n opvang nou eenmaal geen psychiatrisch verpleegkundigen werken die weten hoe met het gedrag van de idioot om te gaan.
De idioot vraagt af en toe zelf om hulp. De hulpverlener is dan verplicht hem een aantal vragen te stellen en de idioot mag zijn hele vervelende geschiedenis weer op tafel leggen. De idioot wil rust, een dak boven zijn hoofd en elke dag een bad, want dat helpt hem zichzelf te kunnen zijn. Meer niet. Maar de hulpverlener is, dankzij de WMO (Wet Maatschappelijke Opvang), verplicht de idioot alle hulp te bieden die verder nodig wordt geacht. De idioot moet dat wel aannemen want anders is hij zijn dakloze-uitkering kwijt en de kans op een woninkje voor hemzelf kan-ie wel schudden. De idioot wil een eigen leven, maar zijn leven past niet zomaar tussen die van “de andere mensen”. De idioot loopt daarom vaak genoeg weg bij de hulpverlening en dat draait steevast op alweer een dwangopname uit.
Het is een netelige kwestie. Geef je de idioot net zoveel vrijheid als iedere andere burger, dan loopt hij wel risico's. Het zou echter een erg dure zaak worden als elke idioot net zoveel persoonlijke bescherming kreeg als politici die bedreigd worden. Maar die worden dus wel tegen krankzinnigen beschermd. De idoot moet zelf maar uitzoeken hoe hij het, ook voor hem, krankzinnige leven tegemoet treedt. Gaat dat mis, dan maar weer gedwongen het gekkenhuis in.
Zeker, als je het hem vraagt weet-ie wel wat voor plaats hij in dat leven wil. Die plaats lijkt er echter niet in onze samenleving te zijn. Een enkel keertje gaat dat wel goed. De idioot die hier in de buurt op een kamertje woont, krijgt van de bakker elke dag een broodje en een kop koffie, de buurman houdt een oogje in het zeil en toen hij laatst zijn straatkrantje stond te verkopen knoopte iemand een gesprek met hem aan. Hij had wat last van een haartje in zijn oog en vroeg of zijn gesprekspartner dat wilde weghalen. Alsof dat vanzelf sprak deed die voorbijganger dat ook. Een verzorgingsritueeltje dat eigenlijk van alle dag zou moeten zijn.
Maar meestal leeft de idioot in angst. Hij is bang voor wat de mensen van hem denken, bang voor wat mensen van hem willen, bang om op straat te leven en bang om opgesloten te worden. Die angst is geen psychiatrische stoornis, maar een realiteit. Die realtiteit is niet te verhelpen met een pilletje of internettherapie.
Komt u de idoot toevallig tegen, geef hem dan eens dat bad van aandacht. Een praatje is genoeg.

Geef een reactie

De Bushdokter

Bushdokter

Na Guyana krijgt nu ook Suriname een paar dagen gratis gezondheidszorg van Bush. Op hospitaalschip Comfort mogen Surinaamse burgers zich laten behandelen aan kwaaltjes die men in US-Army hopitaaltentjes op het vaste land heeft ontdekt.
Beetje vreemd, als je bedenkt dat Bush de afgelopen week nog met zijn veto een ander schip heeft getorpedeerd. Het State Children's Health Insurance Program (SCHIP) krijgt daardoor niet het extra geld dat het amerikaanse congres wilde geven om meer kinderen uit gezinnen met lage inkomens een betaalbare gezondheidszorg te bieden. Het wetsvoorstel beoogt het geld uit een verhoging van de tabaksaccijns te winnen. Nergens voor nodig, vindt Bush. Het SCHIP is een goed project maar de staat moet zich daar niet teveel mee bemoeien. De fondsen moeten hooguit de mensen een duwtje in de rug naar een particuliere verzekering geven. Mensen moeten maar leren voor zichzelf te zorgen. Een door de overheid betaalde gezondheidszorg is niet goed voor de economie en van een slechte economie krijg je alleen maar zieke mensen. Daarom is het een ongezond wetsvoorstel, volgens de Bushdokter.
Maar waarom dan wel een paar dagen gratis gezondheidszorg aan Suriname? Nou, da's simpel. Het hospitaalschip doet wat midden-amerikaanse landen aan om die verschrikkelijke Venezuelaanse president Chavéz een hak te zetten, Die boef had het eerder gepresteerd om Antillianen een gratis oogoperatie te geven. En ook deelde hij tegen veel te lage prijzen olie uit aan wie dat maar kon gebruiken. Stookolie om mensen in de arme wijk The Bronx (New York) de winter door te helpen en benzine om het openbaar vervoer in Engeland goedkoper te maken, zodat mensen geen dure ritjes naar het ziekenhuis hoeven te maken.
We benne op de wereld om van mekaar, van mekaar, te leren, nietwaar…..
Wat Chavéz kan, kan ik ook, moet Bush in een vlaag van creativiteit gedacht hebben. Ondertussen stuurt hij zijn minister van Defensie mee met het hospitaalschip. Die gaat zijn Surinaamse collega eens vertellen hoe ongezond de prima verhouding is, die Suriname met Venezuela heeft. Stel je voor zeg, straks wil heel de wereld gratis gezondheidszorg en dan blijft er natuurlijk geen geld meer over om de wereldvrede te verdedigen.
Hij heeft het er maar druk mee, de Bushdokter. Alsof hij zijn handen al niet vol genoeg heeft aan de oorlog in Irak en de dreigende oorlog in Iran, moet-ie ook nog opereren op het Zuid-Amerikaanse front om de steeds langer wordende arm van Chavéz te amputeren. Het is druk in de praktijk van de Bushdokter.

Er komt een man bij de dokter en die valt met de deur in huis: “Dokter, mijn kind is erg ziek. Heeft u wat wonderolie om mijn kind te helpen?”

Bushdokter: “Sta op, man! Doe die deur weer in zijn hengsels en val eerst eens anders binnen!”

Man: “Hoe dan?”

Bushdokter: “Val dood!”

Teleurgeteld druipt de man af. Hij had nou net gehoopt dat al die ideologische idioten met gratis gezondheidszorg voortaan hun pr regelen. Da's heel wat beter dan overal maar de mariniers op af te sturen. Maar ja, de nukken en grillen van de hedendaagse despoten blijven onvoorspelbaar.

Geef een reactie

Dwarsverbinding.

Caphri Volkskrant

Caphri Limburgs dagblad


Tweemaal een bericht over hetzelfde onderzoek, waarin wordt vermeld dat 40 procent van de bewoners van verpleeg- en verzorgingstehuizen weleens wordt gefixeerd. Decubitus, ofwel het zogenaamde doorliggen, is afgenomen van 23 tot 12 procent. Dan moeten ze dat fixeren aardig onder de knie hebben gekregen. Heel knap dat je mensen aan bed kunt kluisteren zonder dat ze daar blauwe plekken van krijgen. De kwaliteit gaat dus wel degelijk vooruit.

De Volkskrant heeft de meeste lezers in de Randstad. Die zullen nu net gerust hart hun bejaarde ouders het tehuis in doen. In Limburg echter worden hals over kop de ouders eruit gehaald. Kwestie van koppen maken.

Geef een reactie

Snijden en bellen

Mobieltje in OKChirurgen van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam mogen binnenkort hun mobieltje ook in de operatiekamer gebruiken. Er is een toestelletje ontwikkeld dat nagenoeg geen storing meer oplevert voor de medische apparatuur.
Nu zijn de specialisten makkelijker bereikbaar en dat kan de operatie-coördinator van een ziekenhuis al gauw zo'n anderhalf uur schelen met het oproepen van artsen. Een besparing in tijd en dus ook in kosten, aldus een medewerker van het Erasmus MC.
Het AD weet nog te melden dat de Rotterdamse medici hiermee de eersten in Europa zijn die hun mobieltje mee mogen nemen naar de operatietafel. Dat is niet helemaal waar. Argentijnse chirurgen hebben hun mobieltje aangezet toen het licht uitviel in hun OK en konden zo een blindedarmoperatie voltooien. Toegegeven, da's een noodingreep, maar ze waren wel eerder met hun mobieltjes dan hun rotterdamse collega's.
Nu is het wachten op de eerste patiënten in wiens lichamen nu eens geen scharen of pincetten worden terug gevonden na een operatieve ingreep. De mobieltjes van tegenwoordig zijn zo klein dat het niet ondenkbaar is dat een chirurg zijn toestelletje verliest tussen de darmen van een patiënt. Dat is dan het eerste risico van mobieltjes in de OK.
Een tweede risico is de lichamelijke overbelasting van OK-medewerkers. Bij een controle van de Arbeidsinspectie bleek begin deze maand dat 70% van de verpleegkundigen op afdelingen als de intensive care en operatiekamers last heeft van lichamelijke klachten aan rug, nek en benen. Dat zal niet minder worden als de operatieassistenten de mobieltjes van de chirurgen aan hun oren moeten houden terwijl ze staan te snijden.
Derde risico is de een toenemende kans op infecties. Als het mobieltje afgaat moet-ie wel beantwoord worden en dat geklets kan gevaarlijk zijn. Vorig jaar heeft onderzoeker B. Knobben uitgezocht dat minder praten in de OK de kans op infecties behoorlijk verminderde. Wel, dat leidde tot uiterst zwijgzame snij-sessies, die dan wel weer andere risico's kenden omdat men op gebarentaal overging.
Al die risico's wegen natuurlijk niet op tegen het grote voordeel van snellere bereikbaarheid van de specialisten. Want nu is het nog zo dat als een arts opgeroepen wordt met een semafoon of een pager, eerst naar de dichtst bijzijnde telefoon moet worden gelopen om de oproep te beantwoorden. Nu lijkt het me niet zo fijn dat je specialist wordt weg geroepen als je net opengesneden bent. Hopelijk schrijven ziekenhuisprotocollen voor dat een arts alleen bij zeer dringende gevallen van de OK mag worden weg geroepen. Daar kan het mobieltje wel bij helpen. Als het ding afgaat kan er op de display natuurlijk een code verschijnen die aangeeft om wat voor oproep het gaat. Ik ben alleen benieuwd wie de beslissing neemt een lopende operatie te staken: de chirurg, de patiënt, de ziekenhuisdirectie of de provider van het mobieltjesnetwerk.

Geef een reactie

Een tevreden roker is geen onruststoker

PipeNederland bereidt zich voor op het rookverbod. Terwijl we hier aardig achterlopen op een aantal andere europese landen, is het rookverbod in de horeca en bepaalde zorginstellingen nog geen voldongen feit. Wat wel erg aardig is van minister Klink is dat hij eventuele maatschappelijke onrust in de kiem wil smoren.
Die onrust komt wellicht van rokers die met zichzelf geen raad weten als ze helemaal nergens mogen roken. Nou, dan stoppen die toch met roken? Jawel, maar de hardcore nicotineverslaafden onder ons weten met wat voor problemen dat gepaard kan gaan. Ze weten heus wel dat het niet goed voor de gezondheid is en ook een heel smerige gewoonte. Stoppen, ja, dat wilen ze (bijna) allemaal wel. Maar van afkicken kan je aardig doordraaien.
Minister Klink wil de stumpers een handje helpen. De nicotinepleister en kursussen waar je kunt leren stoppen met roken komen in het basispakket van de ziektekostenverzekering. Zo hoeft er niemand gek te worden en niemand heeft nog een reden zijn/haar eigen menselijk tekort aan te voeren als reden waarom het maar niet wil lukken.
Klink's pleister op de wonde moet dus voorkomen dat straks de uitgaansgelegenheden vol zitten met chagrijnige, depressieve en onrustige ex-rokers. Nu wordt er wel wat gesputterd tegen dat rookverbod, maar er zijn volgens mij echt geen tekenen dat het tot een rokersoproer zal komen. Het komt misschien pas tot een opstand als de nicotinepleister over een paar jaar om wat voor reden dan ook, weer uit het basispakket wordt geschrapt. Want zo fantastisch helpen die dingen nou ook weer niet. Veel rokers hebben wel wat baat bij die pleister maar vallen na enige tijd weer terug in het oude, vertrouwde gedrag. Die hebben jarenlang nicotinepleisters nodig.
Hartpatiënten en zangere vrouwen moeten so-wie-so oppassen voor nare bijverschijnselen. Het middel is dus omstreden en de vraag blijft dan ook waarom de overheid het vertikt om de tabaksindustrie zelf definitief goed aan te pakken. Okee, de tabaksfabrikant mag geen verslavende stoffen meer toevoegen aan de sigaret. En de reclame is verregaand beperkt. En de tabaksfabrikant is verplicht op de verpakkingen te vermelden wat roken al zo kan doen met je gezondheid. Da's al heel wat.
Nog leuker zou zijn als de fabrikanten verplicht worden mee te betalen aan de toekomstige gedoogzones in horeca, op stations en coffeeshops. De discussie over of een roker wel of niet medische hulp mag krijgen kan afgerond worden door de tabaksindustrie te verplichten de zorg voor hun cliënten te betalen. En, hoewel niemand in dit vrijheidslievende, enigzins liberaal-anarchistsiche land voor zulke drastische overheidsingrepen is, een totaal verbod op de productie zou pas echt zoden aan de dijk zetten. Mocht de straffe roker daarmee de illegaliteit in gedreven worden, zal dat zeker wat problemen geven. Maar zelfs het het vrije, blije hippietijdperk en de latere drugsgedoogcultuur heeft er niet toe geleid dat alle 16 miljoen inwoners hier aan de genotsmiddelen verslaafd zijn en elkaars zakken rollen om aan het spul te komen.
Ab Klink weet dat een tevreden roker geen onruststoker is. Het lapmiddeltje – ceci n'est pas une pipe – zachte pleisters maken stinkende wonden (sorry, maar mijn frans is nooit zo geweldig geweest) dat hij nu wil inzetten moet de gemoederen ook bij het stopppen met roken rustig houden, zodat het rookverbod een succes mag worden.
Ik moet eerlijk zijn: na wat schampere pogingen tot stoppen, rook ik nog steeds. Dus als de walmende dampen van dit stukje u tot meeroken heeft gedwongen: excuses. Ik streef naar een rookvrij blog. De planning is om, na alle veranderingen die dit weblog reeds heeft ondergaan, deze wijziging eind augustus in te voeren.

Geef een reactie

Gezonde boekhouding

Belastingen

Dat Wouter Bos er wel voor oppast de erfenis van Zalm te verkwanselen aan socialistische idealen, was te voorspellen. De term 'begrotingstekort' verdwijnt definitief in de stoffige analen der geschiedenis. Maar kan iemand mij eens uitleggen waarom dat moet betekenen dat we daarom de zoveelste stap verwijderd raken van een gratis gezondheidszorgstelsel? Zijn we dan allemaal zo ziek dat de kosten onverantwoord hoog zijn en dus de zorgpremie omhoog moet en de aftrek voor buitengewone ziektekosten afgeschaft moet worden?
Misschien is dit Wouter's tactiek om de kosten die de 'vergrijzing' met zich mee brengen terug te dringen. Want met de ouderdom komen de gebreken, zegt men. En die gaan op hoge leefijd ook niet zomaar weer weg. Dus is er een aardige kans dat ouderen veel bijzondere ziektekosten zullen hebben. Nu er nog steeds veel weerstand is tegen kortingen op de A.O.W. moet Bos het dus op een andere manier zien op te lossen. En dus laat hij de ontwikkeling van de zorgpremies voor wat het is en schaft hij de aftrek voor bijzondere ziektekosten af.
Een gezonde boekhouding zal en moet resulteren in een begrotingsoverschot. Een betaalbare en voor iedereen toegankelijke gezondheidszorg past daar niet bij.
De oppositie krijgt geen kans de minister van financiën aan te vallen op het los laten van de Zalmnorm, die nu het Belang van Bos lijkt te worden.

Update 2 juli 2007: buitengewone ziektekosten kunnen een aardige aftrekpost zijn voor chronisch zieken en gehandicapten. Lees meer over hun financiële situatie op de site van Nivel (Nederlands Instituut voor onderzoek van de gezondheidszorg).

Geef een reactie

The days after the donorshow

BNN's donorshow heeft dit land voorgoed verandert. Nadenken en diskussiëren over ethiek heeft zo''n hoog peil gekregen dat Balkenende diep van binnen stinkend jaloers is op de omroep, want hij heeft dat met zijn normen en waarden al die jaren niet voor elkaar heeft gekregen.
In de politiek buitelt men over elkaar om, ieder op eigen wijze, een graantje mee te pikken van het publicitaire succes van de show en wat altijd een slapend issue was, is nu politieke prioroteit numero uno.
En: het doel mag de middelen weer heiligen. Shocktherapie voor de samenleving gaat de toonaangevende marketingstrategie worden.
VVD-kamerlid van Miltenburg had de les snel geleerd en ging er schokkendgewijs overheen door voor te stellen de autogordel niet langer verplicht stellen. Dat zou meer verkeersslachtoffers en dus meer organen opleveren. Waarom iedereen daar nou weer schande van roept os een raadsel, maar we zijn natuurlijk nog niet helemaal gewend aan die shocktherapie.
De VVD lijkt er, bij monde van Mark Rutte, toch weinig van te begrijpen. Hij zag de kritiek van het CDA op de donorshow als vergaande overheidsbetutteling. Het CDA moest, wat Rutte betreft, eens ophouden met zulk soort ge-o.h. De regering had trouwens so-wie-so te lang gekletst (de 100 dagen) en Rutte vindt dat men nu de handen maar eens uit de mouwen moet steken. Ik snap dat hij handen met organen verwart. Bij menig VVD-er zijn handen organen met grijp- en graaifuncties. Hij roept de regering dus op dat soort organen weer ter beschikking te stellen.
Mooier zijn de reacties die in de slipstream van de donorshow met prachtige voorstellen komen. Zo lijkt het de minister van financiën een aardig idee voor bereidwillige donors het paspoort goedkoper, misschien wel zelfs gratis, te maken. Typisch de reactie van een zuinige minister van financiën. Wat dat dacht u van levcenslang een gratis ziektekostenverzekering voor donoren?
Zijn collega van Onderwijs vindt dat de regering nu snel met een masterplan moet komen. Tjonge! De minister kan toch gewoon een wetswijziging inbrengen, waardoor iedereen donor wordt tenzij men aangeeft daar geen zin in te hebben?
Dat is wat D66 ook graag ziet. Met steun van GL en SP heeft men een spoeddebat aangevraagd om van de minister van Volksgezondheid te horen met welke plannen die denkt te komen. Mooi initiatief van D66, die op sterven na dood is en dus wel een paar vitaliserende publiciteitsorgaantjes kan gebruiken. Wat let ze om met een initiatiefwet te komen?
De donorshow heeft BNN slechts 190 leden gekost, maar er 650 nieuwe leden, 50.000 aanvragen voor donorformulieren en de steun van minstens twee ministers en zeker 80 Kamerleden erbij gekregen. Mocht het spoeddebat de regering in het hart raken en er geen hartdonor beschikbaar blijken te zijn, dan krijgt Patrick Lodier wellicht de kans iets voor elkaar te krijgen wat Bart de Graaff niet is gelukt: minister-president worden. Hij zou zich in de politieke arena goed thuisvoelen, want daar is men al jaren gewend het publiek te belazeren om stemmenwinst te behalen. Want eerlijkheid? Ach, lama…..
Geef een reactie