Provinciale geestelijke ongezondheid.

Therapie De geestelijke gezondheid in Noord-Holland en Limburg is niet zo best. In Friesland en Drenthe is die een stuk beter. Een klein detail in de CBS-statistieken van Neerlands mentale welbevinden.

Dat nodigt uit eens naar wat andere kenmerken van de provincies te kijken. Waarom staat Noord-Holland bovenaan? Die provincie kent het hoogste aantal werkzame mensen onder de bevolking. Maakt werk dan niet gelukkig? De Noord-Hollanders hebben, na Utrecht, ook het hoogste gemiddelde persoonlijk inkomen. Blijkbaar ook geen garantie voor om van psychische klachten gevrijwaard te zijn.
Waarom staat Groningen, met het hoogste werkloosheidspercentage, niet bovenaan? En Drenthe mag dan het laagste scoren op de geestelijke ongezondheidsladder van het CBS, de provincie volgt Limburg op de voet met het hoogste aantal zelfdodingen.

Als we werk en werkloosheid, inkomen en de geestelijke ongezondheid ook afzetten tegen zelfdodingen en krankzinnige zaken als moord en doodslag, krijgen we deze statistiek (klik op het plaatje voor een grotere versie en klik hier voor de excelsheet, waar de gegevens zijn verzameld).
Klik voor groter plaatje
Wat onmiddelijk opvalt is dat de provincies met de laagste geestelijke ongezondheid, een lager percentage werkenden hebben, een hogere werkloosheid en een lager gemiddeld persoonlijk inkomen, dan Noord-Holland. Minder arbeidsparticipatie en minder geld zijn in Friesland en Drenthe geen redenen op de sofa van de psychiater te gaan liggen.
In Groningen lijkt werkloosheid en lager inkomen wel tot een redelijk hoge psychische nood te .leiden. Het aantal zelfdodingen ligt er overigens maar net iets hoger dan in Noord-Holland en Limburg.

Het verschil tussen deze twee provincies is opvallend. Beide provincies zijn er geestelijk niet best aan toe. Dat kan niet aan werkgelegenheid en inkomen liggen, want die zijn in Noord-Holland een stuk hoger dan in Limburg. Op die gebieden doet Limburg het net zo beroerd als Friesland en Drenthe, maar de Limburgers lijken er wel veel meer van in de war dan de noorderlingen.

Het beste lijkt de provincie Utrecht er van af te komen. De psychische nood is lager dan in Noord-Holland en Limburg en hoger dan in Friesland en Drenthe. Maar wel minder zelfdodingen en moord en doodslag. En een fraaie arbeidsparticipatie en dito inkomen.
Kunnen we concluderen dat het mentale welzijn sterk afhankelijk is van de provinciale volksaard?

Met dank aan Sargasso voor de inspiratie.

Geef een reactie

Wikileaks: Balkenende IV voor niets gesneuveld.

RutteBosBalk Goh, wat zijn de Wikileaksstukken toch hilarisch leuk. De Amerikaanse diplomatie verdient een ereplaats op het eerste de beste stand-up comedian podium. Amerikanen, niet vies van uiterlijk vertoon (een vooroordeel, jawel) lezen de smoelen van Neerlands politici. En wat blijkt? Het laatste kabinet Balkenende is helemaal voor niets gevallen.

Dat zit zo. Rutte is Balkenende en Bos. De Amerikanen typeren Rutte als iemand die ''met z'n jongensachtige kapsel, sterke bril en open overhemd, helaas soms overkomt als een combinatie'' van Balkenende en Bos, volgens Nu.nl.
Let op dat “helaas”. Van Balkenende en Bos hadden ze al niet zo’n hoge pet op, dus vol verwachting keken de Amerikanen uit naar een bondgenoot van betrouwbaarder kaliber. Maar helaas, het kabinet Balk-en-Bos leeft voort in de persoon van Mark Rutte.

In de diplomatie gelden twee regels. Eén: De Amerikanen hebben altijd gelijk. Twee: als ze geen gelijk hebben, treedt regel één in werking. Daaruit mogen we concluderen dat het Balkenende IV voor niets is gesneuveld. In de ogen van de Amerikanen. Want wat voor nut heeft het een kabinet te laten vallen, dat wordt vervangen door Rutte, die tweemaal hetzelfde is?
Als de analyse van de Amerikaanse diplomaten klopt, dan ziet het er niet best uit voor Rutte. Het betekent dat hij over zichzelf zal vallen. Balkenende viel nog over Bos, of omgekeerd. Ze kunnen elkaar nog jaren de schuld geven van het debacle. Maar als Rutte valt, is hij over zichzelf gestruikeld en zal de schuld bij zichzelf moeten zoeken.

Ik heb ineens te doen met Rutte. Er in geluisd door het CDA en de PvdA. En dan kan-ie nog een tijdje overleven als hij de ‘extreem-rechtse ophitser’ niet tegen de haren strijkt.
Wat moet Rutte zich nu vreselijk eenzaam voelen. Niet serieus genomen door de Amerikaanse bondgenoten en twee niet al te betrouwbare bondgenoten aan zijn zijde. Geen levensgezel om daar thuis eens flink over uit te huilen.

Ach god, jongen toch.

Geef een reactie

Brakke eendracht.

Eendracht Deze middag zijn vier oppositiepartijen bijeen, om eendrachtig een vuist te maken tegen het beleid van kabinet Rutte. De vier partijen heten in de media (de roeptoeter van de volksmond?) links te zijn. Met een duur woord: progressief. De bijeenkomst vindt plaats in de Brakke Grond, een etablissement in het pittoreske dorpje Amsterdam.

De brakke grond. Symbolischer kan het niet. Brak staat voor de vermenging van zout en zoet water. Een overgangstoestand. Brak staat ook voor de conditie waarin men verkeert na een nacht doorhijsen in de kroeg. De Brakke Grond is een Vlaams cultureel centrum. Het ideaal een eendrachtige coöperatie te smeden, is gedoemd te sneuvelen op brakke grond.

Het zoetzuur van de PvdA, het zout van de SP, het zoet van GL en het vleesch noch visch van D66 laat zich niet makkelijk vermengen tot een smaakmakend gerecht, waar de volksmond wel pap van lust.
Dat zo’n bijeenkomst wordt gemanifesteerd in het Vlaams cultureel centrum, is een strategische misser. Onze zuiderburen hebben nog veel meer moeite, met eendracht. Hebben ze daar ondertussen al een kabinet?
Nee, zulke initiatieven moet je niet op grootschalige bijeenkomsten bespreken. Een grotere kans van slagen bestaat als men zich met een klein gezelschap terugtrekt in een of andere kroeg.

Toen het slecht ging met het CDA, dat wonderlijke samenraapsel van katholieken, gereformeerden en hervormden, trokken enkele CDA’ers zich terug in het Haagse café Schlemmer. Het Schlemmerberaad resulteerde in de opkomst van Balkenende. Het CDA werd trouwens in de steigers gezet tijdens bijeenkomsten in hotel De Pays Bas te Utrecht, door de ‘groep van achttien’. Twee historische horecasessies, die eenheid smeedden in politiek-christelijk Nederland.

Iets dergelijks is slechts één keer gelukt buiten het CDA om. In een deftige salon in het Haagse Des Indes kregen PvdA, VVD en D66 het voor elkaar een antwoord op de macht van het CDA te formuleren. De JOVD, de jongerenclub van de VVD, had het initiatief genomen en het Des Indes-beraad resulteerde in twee kabinetten van links-liberale samenwerking.

Zo doe je dat dus, Cohen! De man denkt te groots. Hij gooit zijn voorstellen meteen in de openbaarheid en roept op tot grote manifestaties en probeert op nu in de Brakke Grond een groot gebaar te maken. En hij trekt zich teveel aan van de tijdgeest. In deze tijd krijg je er flink van langs als je achterkamertjespolitiek bedrijft.
De geschiedenis leert dat je gewoon in kleine clubjes wat sjiekere kroegen op moet zoeken. Dat praat heel anders. Veel gemoedelijker. Veel veiliger ook, want uit de spotlights van de paparazzi.

Wil Cohen een ‘links’ antwoord op Rutte, dan moet hij ook minder groots denken. Als het al tot een actieprogramma komt, is de kans groot dat het publiek denkt dat er knollen voor citroenen worden verkocht.
Het thema van Cohen's coöperatieve eendracht, 'tegen Rutte', is veel te breed. Vroeger organiseerden boeren en arbeiders zich rond hun eigen belang. Verbouwden ze aardappels dan stichtten ze de coöperatie De Volharding om hun waren goed in de markt te zetten.

Het organisatiemodel van coöperaties mogen dan marxistische fossielen zijn, het werkt wel beter om mensen rond één belang te organiseren. Vorig jaar behaalden de gezamenlijke schoonmakers zo ook hun succes. Eendracht maakt macht. Maar als de samenwerking daartoe niet van de brakke grond wil komen, moeten we het in kleinschaliger vormen zoeken.

Geef een reactie

Vredesmissie? Eerst Nederland redden!

Bosnië De gedoogpresident vindt de missie naar Afghanistan de grootste blunder van dit kabinet tot nu toe. Die formulering wijst er op dat heer WS. het kabinet, in de korte tijd dat het nu zit, op meer blunders heeft betrapt. Die zijn blijkbaar gedoogd, zonder stampei in de pers te maken. Maar dat terzijde.

De Grote Gedoger vindt een politiemissie naar Afghanistan niet verstandig omdat er hier verkiezingen op komst zijn en omdat het aardig wat geld kost. Bedoelt hij dat we met een instabiele regering en een instabiele begroting geen fratsen moeten uithalen?

De ministerraad besloot gisteren een andere missie te verlengen. Voor korte tijd en met minder mensen, maar Bosnië-Herzegovina kan nog tot november op Nederlandse steun rekenen. Vorig jaar werd al besloten de missie tot maart dit jaar te verlengen. De PVV was tegen, omdat men geen vertrouwen had in de Bosnische leiders. Die opvatting zal niet zijn veranderd, maar roeptoeteren over de missie naar Afghanistan levert meer publiciteit op, dus over Bosnië hoor je de PVV nu niet.

Nederland heeft behalve in Afghanistan en Bosnië-Herzegovina, nog twaalf andere missies lopen. In Somalië helpt de marine piraten bestrijden. In Irak worden militairen en veiligheidsfunctionarissen opgeleid. In Soedan bewaken Nederlandse militairen het broze vredesakkoord uit 2005. De overige missies vinden plaats in Kosovo, Burundi, Congo, Kenia en een viertal operaties in het Midden-Oosten.

Alles draait om het bereiken van stabiliteit, veiligheid en wederopbouw van de gebieden. En, net als in Afghanistan, is het nog lang niet zover. Dat is natuurlijk jammer voor de plaatselijke bevolking. Ik neem aan dat de mensen daar liever in alle vrijheid en rust een potje willen ouwehoeren over de politiek, zonder weg te moeten duiken voor kogels.
De discussie zou natuurlijk moeten gaan over de effectiviteit van de missie. Werkt de aanpak? Worden er resultaten geboekt? Vindt de bevolking dat ze geholpen wordt? Dat soort vragen.

Als al die missies nou geen enkel effect hebben, dan zou de PVV inderdaad een punt hebben. Maar nu betoogt de PVV dat de aanstaande verkiezingen in maart gevaar lopen. De stabiliteit van het gedoogkabinet zou wel eens ondermijnd kunnen worden. Nog even en Wilders vraagt de NAVO om een missie die Nederland moet redden.

Geef een reactie

Fire walk with me.

Brand De brand in Moerdijk (Brabant) houdt de gemoederen verhit. De ramp van 5 januari is gisteren herdacht met zes symbolische fakkels. In de aanloop naar de herdenking werd door heel het land geoefend om het fakkelen onder de knie te krijgen.

Donderdag 6 januari – 2 brandjes. Bij een rozenkwekerij in Pijnacker (Zuid-Holland) vatte een loods vlam. Bij de brand kwam asbest vrij. Uiteraard vormde dat geen gevaar voor de omgeving. In Amsterdam (Noord-Holland) slaat de vlam in de pan. Twee gewonden.
Vrijdag 7 januari – 2 branden. Kerkdriel (Gelderland). In de nacht van donderdag op vrijdag ging de overkapping van een golfclubgebouw in de hens. Even later arresteerde de politie twee mannen op verdenking van brandstichting.
Diezelfde nacht brandde in een flatgebouw in Eindhoven (Brabant) raakten twee mensen gewonden moesten tientallen omwonenden geëvacueerd worden.

Zaterdag 8 januari – 3 branden. Een landbouwschuur in Nieuwerkerk (Zeeland) ging in rook op, een theater in Heiloo (Noord-Holland) moet na brand gesloopt worden en in Woerden (Utrecht) gingen badkamerspulletjes de fik in. Ook hier geen gevaar voor de volksgezondheid.
Zondag 9 januari – 5 branden. Vlammen in een houtverwerkingsbedrijf in Waardenburg (Gelderland), een isoleercel in Tilburg (Brabant), een woning in Waddinxveen (Zuid-Holland), een metaalbedrijf in Uden (alweer Brabant) en een monumentale woning in Deursen (nog een keer Brabant).
Maandag 10 januari – 3 branden. Vuur sloeg toe in een woning in Valkenburg (Limburg), een hennepkwekerij in een flat in Ede (Gelderland) en een woonboerderij in Haaren. Haaren ligt in, eens even kijken, ’t is niet waar: Brabant!

Dinsdag 11 januari, de dag van de herdenking nadert. Er moet nog flink worden geoefend. Vijf branden. In de Amsterdamse metro (Noord-Holland), een autobedrijf in Maarssen (Utrecht), een sauna in Putten (Gelderland), een slaapkamer in Leeuwarden (Friesland) en een twee-onder-een-kapwoning in Kapelle (Zeeland). Zullen we nu krijgen? Geen brandoefening in Brabant?

Woensdag 12 januari, de dag dat het Brabantse Moerdijk een week geleden in lichterlaaie stond. Met negen branden herdenkt men het vuur.
In Goes (Zeeland) kwam asbest vrij bij een brand in een soort sociale werkplaats. Natuurlijk zonder gevaar voor het volk. In Amstelveen (Noord-Holland) kwamen 19 katten om bij een brand in een kattenasiel. Een gewonde bij een keukenbrandje in Amsterdam (Noord-Holland). Verder vuur in een tbs-kliniek in Poortugaal, in een auto in Den Haag (beiden in Zuid-Holland), in een flat in Terneuzen (Zeeland) en in een tennishal in Harenkarspel (Noord-Holland). Met nog wat brandstichting in Amersfoort (Utrecht) komt de herdenking ten einde.
In Brabant heeft men deze dag wel genoeg van brand en gooit men geen olie op het vuur. Althans, niet letterlijk.

Donderdag 13 januari. Zijn we nu eens een tijdje brandvrij? Ah nee, hè! Een man komt om bij een brand in een flatgebouw in Hoorn (Noord-Holland). Forse rookontwikkeling bij een loods in Schiedam (Zuid-Holland). In het Groningse Scheemda moet een seniorencomplex worden ontruimd.

In Noord-Holland en Brabant woedden in één week tijd zes branden. Zuid-Holland mag er met vijf branden ook best zijn. Zeeland en Gelderland telden elk vier brandjes. De rest van Nederland doet het nog kalm aan.
De laatste jaren zijn er tussen de 45 en 50 duizend branden (CBS gegevens tot 2008). Het Verbond van verzekeraars houdt alleen de grote branden bij, die meer dan 1 miljoen euro schade tot gevolg hebben. In dat rijtje zijn Noord-Holland, Brabant en Zuid-Holland ook de koplopers.

Wat heeft een koud en nat kikkerlandje toch met vuur? Behoorljk veel. Dat zal wel de reden zijn op de brandweer te bezuinigen.

Geef een reactie

Gecontroleerd over laten waaien.

Rook Er is geen rook zonder vuur. Een gezegde dat in Moerdijk aan diepgang heeft gewonnen. Vanaf dat de rookpluimen het zwerk kleurden, werden er al meteen vermoedens geuit dat het hier om meer dan een simpel bedrijfsongeval ging. Dat blijkt nu meer dan waar. Zowel voor de oorzaak en de aanpak, als voor de gevolgen.

De directe oorzaak is nog niet bekend, maar laat het een simpel ongelukje zijn. Er worden nu wel oorzaken bekend, die duidelijk maken waarom een simpel ongelukje zo’n groot gevolg had. Chemie-Pack heeft stelselmatig lak aan veiligheidsvoorschriften. De controlerende instanties hadden even stelselmatig lak aan het opleggen van afdoende sancties. Het verantwoordelijke politieke bestuur vergat net zo hardnekkig op te reden. Wat bezielde de betrokken partijen voor een laat-maar-waaien strategie te kiezen?

Dan kan er wat misgaan. Hoe pak je dat dan aan? De brand bij Chemie-Pack is door de brandweer bestreden met de zogenaamde buitenaanval. Beter bekend als gecontroleerd uit laten branden. Dat is een trendy techniek geworden bij de brandweer. Niet omdat brandweerlieden dat zelf zo graag willen, maar omdat het een opgelegde beleidsmatige keuze is. Op de eerste plaats voor de veiligheid van de brandweerlieden zelf. Een brandend pand of gebied ingaan, mag alleen nog als er mensenlevens gered moeten worden. En zelfs stellen de protocollen de veiligheid van de reddingswerkers als prioriteit nummer één.

Daar is niets mis mee. Maar er wordt ook vaker gekozen voor de methode van de buitenaanval, omdat het goedkoper is. De brandweer richt zich meer op het beveiligen van de omgeving en de eigenaar van een brandend perceel mag de asresten bij elkaar vegen. Grote kans dat gecontroleerd uit laten branden de standaard methode gaat worden. Vorig jaar liet de commissie Mans (pdf!) haar licht schijnen over de bestrijding van een (te?) dure brandweer. Een van de aanbevelingen was dat de brandweer andere inzetmethoden ontwikkelt, met als speerpunt het verbeteren van de buitenaanval, met aanpassing van voertuigen. Minder mensen, meer aangepast materiaal. Een financiële keuze.

Chemie-Pack heeft geen eigen bedrijfsbrandweer. Hulp moest dus van buitenaf komen. Dat kost wat tijd en de brand was toen zo groot dat gecontroleerd uit laten branden de enige optie was. Jammer, want dat heeft zo zijn nadelen, zegt hoogleraar crisisbeheersing Helsloot in het NRC. Behalve de voordelen van de methode, is er ook een nadeel. Er kunnen enorme rookpluimen ontstaan met stoffen die in de omgeving terecht komen.

Het lokale bestuur is amper bijgekomen van de crisisbeheersing tijdens de brand of de volgende crisis ontwikkelt zich in sneltreinvaart. Burgers in de wijde omgeving zijn bang voor de gevolgen. De overheid koos ervoor de eerste ongerustheid weg te nemen. Na geruststellende berichten over de mate waarin gif in het milieu terecht zou zijn gekomen, meende de autoriteiten dat het een goed idee was Wikileaks voor te zijn en publiceerde een lijst stoffen, die Chemie-Pack had opgeslagen.

Die lijst maakte de onwetende burgers natuurlijk niet wijzer. Dan maar een vragenlijst publiceren, waarmee burgers eventuele gezondheidsklachten door kunnen geven. De snelheid waarmee de openbaarheid wordt opgezocht en besloten is Chemie-Pack te vervolgen, doen voorlopig niets af aan de ongerustheid onder de bevolking. Angst is een crisis die niet even makkelijk te bestrijden is als het eerste de beste brandje. Maar wees gerust. De verantwoordelijke instanties en overheden kiezen voor de buitenaanval: de paniek gecontroleerd over te laten waaien.

Geef een reactie

Opstandige ordehandhavers.

Politie De dienders zijn onrustig. Na de Amsterdamse korpschef is er nu de Zuid-Hollandse sherrif, die het zijn baas, minister Opstelten, lastig maakt. Met wel een aardig verschil van opvattingen.

Hoofdcommissaris Welten kondigde aan de orde niet te zullen handhaven. Hij is niet van plan werk te maken van een eventueel boerkaverbod. Een uitspraak die ondersteund werd door zijn Twentse collega.
Korpsbeheerder Brok wil de orde juist wel handhaven en wel door die orde te laten voor wat hij nu is. Hij is tegen de afschaffing van de bonnenquota.
Commissaris Welten kreeg meteen de rechtse partijen over zich heen. Brok krijgt kritiek van de SP. Heeft minister Opstelten zijn dienders wel in de hand, vraagt de SP zich af. Een vraag die de SP) wel vaker stelt. In 2009 vond de SP dat Welten moest opstappen, na kritiek op burgemeester Cohen.

Protesterende politieambtenaren zijn een zeldzaamheid. Hoofdcommissarissen die zich in het publieke debat mengen komen vaker voor. In 1993 kregen de hoofdcommissarissen van de vier grote steden, Nordholt, Wiarda, Hessing en Brand, nog de Machiavelli-prijs voor overheidscommunicatie. Daarna werden de politiechefs vaker tot de orde groepen als ze hun monden roerden in het openbaar.Welten is inmiddels op het matje geroepen en korpsbeheerder Brok zal ongetwijfeld volgen.

Hoewel er een verschil is tussen de uitspraken van beiden, staat de vraag centraal hoe zij de orde denken te handhaven. Welten stelt dat het op de bon slingeren van boerkadragers onnodig de werkdruk afleidt van het bestrijden van echte criminaliteit. Brok meent dat bonnenschrijven een uitstekend middel is om orde en veiligheid te handhaven.

Ook leidinggevenden van de politie hebben natuurlijk een eigen visie op de maakbaarheid van orde en veiligheid. Het politieke bestuur vindt het er niet veiliger op worden, als korpschefs zich daar in het openbaar over uitlaten. De eigenzinnigheid van korpschefs, die hun persoonlijk stempel op hun organisatie willen drukken en de conflicten die dat soms met het bestuur oplevert, is al jaren een heikel discussiepunt.

De samenleving verandert. Iedereen levert, op uiteenlopende wijze, bijdragen aan het maatschappelijk debat. Moeten leidinggevende politiefunctionarissen daarvan uitgesloten worden?

Geef een reactie

Koopkrachtigste beroepen.

Koopkracht Wie aan zijn kerstkoopkracht is bezweken, zal jaloers terugdenken aan de schoonmakersstakingen van vorig jaar. Een landelijk evenement, dat succesvol werd afgesloten. De schoonmakers kregen er wat loon bij.
De werkonderbrekingen van de detailhandelaars zijn aan mijn aandacht ontsnapt. Of wacht, zij hebben geen acties gevoerd. Toch is de koopkracht van schoonmakers en detailhandelaars het meest gestegen in 2009.

Aldus het opwekkende bericht waarmee het CBS de nieuwe werkweek begint. Het CBS zet de tien meest voorkomende beroepen op een rij en werpt een blik in hun portemonnee.
Hoewel de landelijke koopkracht slechts 1,5 procent steeg, incasseerden de schoonmakers en detailhandelaars een stijging van 3, 5 procent. Winkelbediendes en administratief medewerkers mochten ook niet klagen. Zij zaten ergens tussen de 1,5 en 2 procent toegenomen koopkracht.
Vrachtwagenchauffeurs zitten net onder de 2,5 procent stijging die het totale werkend deel de natie scoorde. Crècheleidsters en bejaardenverzorgers zitten daar net boven.

Een indicatie dat de crisis wel voorbij is? Aan de koopkrachtontwikkeling te zien, is dat een wat voorbarige conclusie. Het landelijk gemiddelde was 5 procent in 2001, bereikte een dieptepunt in 2005 (min 0,3 procent) en stond vorig jaar dus op 1,5 procent. Geen cijfers om je rijk bij te wanen.
De koopkracht gaat, naar verwachting, het komend jaar met 0,25 procent achteruit.

Toch prettig te weten dat je in sommige beroepen genoeg kan verdienen, om tot de sterkste boodschappentassendrager benoemd te worden. Al die mensen die ik de afgelopen week massaal zag shoppen, moeten bijna allemaal tot de top tien beroepen van het CBS behoren. Zo’n drukte had ik helemaal niet verwacht. Hebben de feestdagen van eind 2010 dan geen gat in het huishoudbudget geslagen? Zijn mensen dan niet minder kooplustig nu bezuinigingen boven hun hoofd hangen?

Eén ding is zeker: je kan maar beter een baan hebben, om wat koopkracht te bezitten. Een zekerheid die voor veel mensen op het spel staat. De overheid gaat dermate afslanken, dat het niet zonder gedwongen ontslagen kan. Volgens de NOS verwachten ziekenhuizen ook niet te ontkomen aan het wegsturen van personeel. Bij mijn organisatie (zorg en welzijn) vliegt er het komend jaar ongeveer een derde van alle collega’s uit.

Hopelijk zijn er voor hen voldoende vacatures in de schoonmaakbranche en detailhandel.

Geef een reactie

Vijf jaar!

Vijf Codes, keuzes en maakbaarheid bestaat vandaag vijf jaar. Reden voor wat vrolijkheid.

Vijf jaar geleden begonnen op blogspot.com. In 2007 overgestapt naar deze eigen webstek. In maart 2008 begonnen als maandelijkse gastlogger bij GeenCommentaar, onder het pseudoniem P.J. Cokema. Met een gemiddelde van ruim 300 blogjes per jaar, heb ik als eenmansblogger toch mooi de gemiddelde levensduur (3 jaar) van weblogs overleefd.

Behalve de vrijwel dagelijkse ‘stukkies’, zijn er ook een paar mooie projecten geweest. In augustus 2008 was er, nog op het oude blog, het zomergastenproject. Het idee was een aantal mensen uit te nodigen, die hier blogposts zouden publiceren tijdens mijn vakantie. Als beginnend blogger verwachtte ik daar niet veel van, maar 15 mensen reageerden positief en twee weken lang steeg de kwaliteit van dit weblog door hun fraaie bijdragen.

In 2007 begon de Donkey Shocking Award. Een jaar lang werden er mensen genomineerd voor deze prijs. Mensen die goede ideeën hadden om allerlei zaken in de samenleving te veranderen, maar geen rekening hielden met obstakels die hun plannen verhinderden. Obstakels die onder de noemer ‘het menselijk tekort’ konden vallen. Met genomineerden als Pieter van Vollenhoven, Neelie Kroes of organisaties als het CPNB. Winnaar werd de populaire Midas Dekkers, die weigerde de prijs in ontvangst te nemen.

Een derde project is de Blogparel van het Jaar. Vorig jaar in een opwelling begonnen, als reactie op een opmerking van een van de Dutch Bloggies juryleden. De respons was zo positief, dat deze Blogward ook dit jaar is georganiseerd. Deze keer met een speciale Blogparelpagina.
De Blogparel is een prijs voor teksten waar je om moet lachen en vervolgens tot nadenken stemmen. Er is een prijs voor webloggers en eentje voor reacteurs, ook wel reaguurders genoemd. Tot en met 31 januari kun je jouw favorieten nog insturen.
Tot nu toe zijn er aardig wat blogstukjes kandidaat gesteld en slechts twee reacteurs. Dat moet anders! Doe jouw diepzinnige lolbroeken eens een heuse Blogparel kado. Lees hier alles over de Blogparel.

En dan is er afgelopen vrijdag een vierde project gestart. De kaasschaaf- en kansenmonitor. In samenwerking met GeenCommentaar wordt dit jaar bijgehouden welke zaken er door de bezuinigingen definitief uit de samenleving verdwijnen. De slachtoffers van de kaasschaaf. Maar ook welke kansen mensen en organisaties zien om uit de crisis te komen en met creatieve oplossingen een antwoord vinden op de bezuinigingen.
Ook een project dat met de inbreng van de lezers en medebloggers tot een goed resultaat moet komen. Wat merk jij in jouw omgeving van de kaasschaaf? En welke kansen zie jij ontstaan en misschien zelfs wel slagen in 2011?

Wat minder grote projecten waren het Binnenhofbrandje van het jaar (de uitslag vind je hier) en welke premier was de beste crisismanager? Op GeenCommentaar overgenomen als gastlog, waar de meeste reacties binnenkwamen. De uitslag, na de lezerspoll, kun je hier nog eens teruglezen.

De interactie met de lezers en collega-webloggers hebben die projecten de moeite waard gemaakt. Dat is ook een van de echt leuke dingen van bloggen. En daarvoor allemaal mijn oprechte dank. Obligate woorden, maar ik meen ze.

Een jarige mag een verlanglijstje hebben. Maar wat heeft een 5-jarige nou nog te wensen op zo’n hoge blogleeftijd? Nou, in ieder geval hoop ik op een nog beter geslaagde Blogparel van het Jaar. Zie deze blogaward maar als een kadootje die je aan jouw gewaardeerde bloggers en reacteurs kunt geven. Zij doen hun best, dus doe jij ook een beetje je best en stuur nog wat kandidaten in.
Verder staat op het verlanglijstje niet veel, Doorgaan met bloggen staat bovenaan. Ik zit er wel over te denken het komende jaar dat wat anders aan te pakken. Hoe? Daar allerlei ideeën over, behalve een doorslaggevend idee. Tja, kwestie van keuzes maken. Codes loslaten of veranderen. Maar lastig dat ik dat de maakbaarheid van bloggen vind!

Eerst maar eens een dagje feestvieren.

Geef een reactie

De kaasschaaf- en kansenmonitor.

Monitor De crisis biedt kansen. In een artikel van afgelopen woensdag, werden er twee voorbeelden aangedragen. Hopelijk weet jij er meer en krijgen we die hier in de reacties gepresenteerd.Vandaag op GeenCommentaar mijn gastlog (onder het pseudoniem P.J. Cokema) over de kaasschaafeffecten.

De kaasschaaf is een razend populair bezuinigingsinstrument geworden. Rutte zei het al: iedereen zal er wel iets van merken. Niets en niemand wordt gespaard.
2011 zal niet alleen het jaar van de kansen zijn, maar ook het jaar van de kaasschaaf. Per 1 januari sloten bibliotheken hun deuren, haalden gemeenten hun serviceloketten weg en werd het museum voor schriftelijke communicatie gesloten. In het gastlog op GeenCommentaar een opsomming van zaken, waarvan zeker is dat burgers die zullen missen. In het artikel staat een eerste overzicht (exceldocument).

Hier deed ik een oproep aan de lezers kansen te melden. Op GeenCommentaar vraag ik je te melden welke zaken er in jouw omgeving definitief verdwijnen. De kaasschaafeffecten en de crisiskansen worden verzameld in de kaasschaaf- en kansenmonitor (exceldocument). Elke maand wordt de monitor van een update voorzien.

Een eerste ronde door het nieuws, geeft een eerste balans tussen de kaasschaaf en de kansen. Voorlopig is het 16 – 2 , in het voordeel van de kaasschaaf. Maar daar kan natuurlijk verandering in komen. Want crisis en bezuinigingen zijn heel vervelend, zo lezen we in overheidsbegrotingen, maar in dezelfde pamfletten wordt eindeloos herhaald dat deze situatie ook kansen biedt.

Laten we hopen dat het echte kansen zullen worden. Met jouw hulp kunnen we er achter komen wat in 2011 sterker zal zijn: de kaasschaaf of de kansen.Gooi hier in de reacties de kansen die jij ziet. Het liefst kansen die ook waargemaakt worden.
In de reacties op het GeenCommentaar-gastlog, kun je de zaken kwijt die slachtoffer zijn geworden van de kaasschaaf. Het gaat niet om reorganisaties of afslankingen, maar om zaken die echt verdwijnen.

Mede namens GeenCommentaar alvast bedankt voor je medewerking dit jaar.

Geef een reactie