Opkomst verkiezingen voorspeld

Opkomst verkiezingen voorspeld Met de lokale verkiezingen in zicht, zijn er altijd mensen die zich zorgen maken om de opkomstcijfers. Met wat meer tam-tam of andersoortige campagnes zou daar misschien wat aan te doen zijn.

Zo denkt de een dat de Amerikaanse stijl van campagnevoeren de opkomstcijfers omhoog kunnen stuwen. Anderen menen dat de eigentijdse sociale media (Hyves, Twitter) ingezet moeten worden.
Het lijkt heel logisch de opkomst op te pimpen. Een lage opkomst betekent immers dat de politici maar bar weinig mensen gaan vertegenwoordigen? Het betekent ook dat de kiezers weinig boodschap aan de democratie hebben?
Maar, de vraag van vandaag, kan het misschien precies het tegenovergestelde betekenen?

Ofwel: een lage opkomst kan ook betekenen dat de mensen veel vertrouwen hebben in de zittende politici. De verkiezingen met een hoge opkomst betekenen eerder dat mensen wel genoeg hebben van de zittende politici en dus maar eens uit de luie stoel komen.
Of de campagnevoerende kandidaten nu folderen, twitteren of verkiezingsspam in je mailbox dumpen, het maakt niet uit, Het maakt ook niet uit of de vermeende kloof tussen burger en politiek een gapend gat of slechts een stoeprand breed is.
De opkomst zal op 3 maart hoe dan ook rond de 60% komen te liggen. Zo’n 1,4% hoger dan bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen.

Waar baseer ik deze voorspelling op? Op vertrouwen.
Consumentenvertrouwen om precies te zijn. Kiezers zijn ook consumenten en baseren hun vertrouwen misschien meer op de inhoud van hun portemonnee dan op de verkiezingscampagnes. Zit het wel goed met dat consumentenvertrouwen, dan is de opkomst laag. Is het consumentenvertrouwen beneden alle peil, dan zal de opkomst hoger zijn.

Dat bestaat niet, zullen deskundigen meteen roepen. De opkomstcijfers zijn, bij alle soorten verkiezingen, vanaf 1970 vooral gedaald, terwijl het consumentenvertrouwen als een jojo op en neer ging.
Maar wil iemand dan eens uitleggen waarom voor slechts 13 van de 36 verkiezingen mijn stelling niet opgaat? Laten we de verkiezingen voor het Europees Parlement buiten beschouwing dan zijn er ook maar 13 uitzonderingen op 32 verkiezingen. Kijk maar eens naar de historische opkomstcijfers en die van het consumentenvertrouwen in dit exceldocument.

Het enige wat politici te doen staat, is dat consumentenvertrouwen beïnvloeden. Ook in tijden van crisis. Blijkbaar lukt dat nu, want het consumentenvertrouwen ligt momenteel niet desastreus laag (-10). Nog wel laag genoeg om een wat hogere opkomst te verwachten dan in 2006. En niet hoog genoeg om een nieuw dieptepunt qua opkomst te verwachten.
Iemand een andere voorspelling voor de opkomst op 3 maart?

Geef een reactie

Wetenschappers onderzoeken eigen code

Wetenschappers onderzoeken eigen code “In een tijd waarin het maatschappelijk vertrouwen in de wetenschap steeds belangrijker wordt, is het van wezenlijk belang dat het wetenschappelijk onderzoek zelf beantwoordt aan de hoogste ethische normen“.
(Quote uit persbericht NWO, betreffende themabijeenkomst over wetenschappelijke integriteit).

Toeval of niet, net op het moment dat wetenschappers boos zijn op minister Cramer, die foutloze wetenschap eist, omdat zij vindt dat haar integriteit geschonden is door wat rekenfoutjes in het IPCC klimaatrapport, is de KNAW (Koninklijke Nederlandse Academie voor Wetenschap) druk doende een themabijeenkomst voor te bereiden die 8 maart gehouden zal worden.

“Nederland lijkt met een wetenschappelijke gedragscode (VSNU), het Landelijk Orgaan voor Wetenschappelijke Integriteit (LOWI) en de gedragscode belangenverstrengeling van NWO de zaak goed op orde te hebben“, zo stelt de KNAW.
In 2001 hadden KNAW, NWO en VSNU al nagedacht over hoe wetenschappelijk wangedrag zoals plagiaat, het vervalsen of onvolledig weergeven van onderzoeksresultaten, kan worden voorkomen.

De bijeenkomst in maart kan ‘foutloze wetenschap’ aan de agenda toevoegen. Onvolledig weergeven van onderzoeksresultaten kan al tot heel vervelende maatschappelijke discussies leiden. Maar dan hebben we het misschien over doelbewuste manipulatie van de gegevens. De vraag is of het maken van onbedoelde fouten ook onder onjuist ethisch handelen valt. Minister Cramer vindt van wel.

Nu zal de reputatie van elke wetenschapper er niet beter op worden als er fouten worden gemaakt. Dus je mag aannemen dat een wetenschapper een rapport wel vier keer tegen het licht houdt, alvorens er mee naar buiten te komen.
Dat wordt lastiger als de druk wordt opgevoerd, omdat politici snel resultaten willen hebben, omdat het maatschappelijk vertrouwen in hen op het spel staat. Misschien is het aardig als de wetenschappers in maart elkaar ook voorhouden niet te zwichten voor tijdsdruk. Gedegen onderzoek kost tijd en kan zelfs jaren duren. Kwestie van beroepsintegriteit om voor degelijkheid te gaan en niet voor de waan van de dag.

Geef een reactie

Big Brother waarschuwt voor broertje

Big Brother waarschuwt voor broertje De AIVD (algemene inlichtingen- en veiligheidsdienst) zorgt voor ons aller veiligheid. Dat doet de dienst door ons inlichtingen te verstrekken. Over je kwetsbaarheid, als je een baantje hebt waar ‘gevoelige’ informatie bij aan te pas komt.

De AIVD waarschuwt onder andere voor digitale spionage. Wel eens een gratis usb-stick gekregen van een zakenrelatie? Zo’n stick kan een paard van troje zijn. Eenmaal op je pc gestoken, zou een of andere veiligheidsdienst ineens toegang tot je digitaliteit kunnen krijgen.

Maar ook zonder allerlei gadgets vinden buitenlandse spionnen je wel. Op het internet, het worldwide web waar zo langzamerhand iedereen in verstrikt is geraakt. Volgens de AIVD zijn digitale netwerken als Hyves, LinkedIn en Facebook sites, waar ze zo personen kunnen vinden die, gezien hun profiel, kandidaten kunnen zijn om nader te bespioneren.

De AIVD waarschuwt nu vooral zakenmensen en wetenschappers voorzichtig te zijn. Ga gerust met je gezicht op Facebook, maar zet er dan niet dat je bij de kerncentrale in Borssele werkt, bijvoorbeeld. En wees achterdochtig als je een gratis laptop krijgt aangeboden.
De AIVD heeft zelf vervelende ervaring genoeg. De waarschuwende brochures heeft de AIVD als pdf-documenten op hun website staan. Volgens Security.nl zijn ze echter een tijdje er van af gehaald, omdat er een foutje in zat, waardoor identiteit en e-mailadressen van AIVD-medewerkers waren te achterhalen. Een foutje waarvan onlangs Google slachtoffer was.

Een AIVD die zelf niet voorzichtig genoeg is, hoe veilig is die voor onze veiligheid?
Dat informatie over het eigen personeel naar buiten kan, is niet handig maar het geeft aan hoe snel en makkelijk een fout is gemaakt. En dus geen garantie gegeven kan worden dat ook informatie van burgers verkeerd terecht kan komen.
In opdracht van het huidige kabinet verzamelt de AIVD wel erg veel informatie van burgers. Die verzamelwoede in combinatie met technologische tekortkomingen, is reden om er juist terughoudend mee te zijn.
De hoogste politieke baas van de AIVD, minister Ter Horst, heeft net de Big Brother-award (initiatief van Bits of Freedom) gewonnen. Wegens een al te gemakzuchtige houding betreffende digitale verzameling en opslag van persoonsgegevens.

Tja, met zo’n baas zou de AIVD zelf gewaarschuwd moeten zijn en eerst eens de veiligheid van haar eigen digitaliteit onder de loep moeten nemen.
Overigens krijg ik zo langzamerhand de indruk dat het world wide web beduidend meer riskanter is, dan de real life open ruimte. Ik zou het jammer vinden, maar misschien is het veiliger het internet te slopen en terug te keren naar de analoge waan van de dag?

Geef een reactie

Reageren gaat sneller dan denken?

Reageren gaat sneller dan denken Kent iemand het vuistentikkertje? Een reactiespelletje, waarbij het er om gaat zo snel mogelijk op de knokkels van je tegenstander te slaan. Het moet wel raak zijn, anders telt het niet. Dus is het zaak zo snel mogelijk je vuist weg te trekken, zodat de aanvaller mist.

De kans is groot dat je dat spelletje wint, als je het minst in de aanval gaat. Dat denkt neurowetenschapper Andrew Weichman. Hij denkt dat we twee systemen hebben: eentje voor initiatief nemen en eentje voor reageren (zie VPRO’s Noorderlicht).
Dat geldt dan voor fysieke reacties op tamelijk plotselinge gebeurtenissen. Geldt het ook voor alle andere reacties?

Nee, zou je zeggen als je kijkt naar de reactie van het kabinet op het rapport Davids. Okee, een eerste reactie van Balkenende bleek iets te snel, met een ongelukkige formulering tot gevolg. Maar er is een meer vollediger reactie beloofd en die laat op zich wachten.

Ja, zou je zeggen als je kijkt naar meningen. Op weblogs is er ook een reactiecultuur. Het uitwisselen van meningen. En dat kan er soms, net als bij het vuistentikkertje, ook pijnlijk aan toe gaan. Want ook een menig is akelig snel gevormd, zoals eerder op dit weblog te lezen was te lezen. Een heel ander onderzoek toonde aan dat specifieke woorden in volledige zinnen, de reactie van de lezer triggerde, met een uiterst subjectief oordeel tot gevolg.

Bij de snelle fysieke reacties gaat het natuurlijk om een overlevingsmechanisme. Het is wel zo handig een auto te kunnen ontwijken, die door rood rijdt, net als je het zebrapad oversteekt.
Maar in hoeverre is een snel oordeel van levensbelang? Heeft iemand daar een mening over? Zitten we hier met een restje oerinstinct dat, wat oordeel en mening betreft, ons nu eerder tot last is, dan dat het ons welzijn dient?

Geef een reactie

Naar een opvoeddiploma

Naar een opvoeddiploma Daar is-tie dan! De Haagse opvoedcanon. Geen produkt van het Haagse Opvoedburo van Rouvoet, maar van de gemeente Den Haag, die de lokale ouders wil bijstaan. Ontwikkeld door René Diekstra en nu in de winkel verkrijgbaar.

Tijdens de voorbereiding van de opvoedcanon konden ouders vragenlijsten invullen en zelfs de best scorende respondent had nog 10 vragen fout. Zo erbarmelijk is het in Den Haag gesteld met de opvoedkennis.
Op de website van de opvoedcanon kun je je eigen pedagogische inzichten testen door ook zo;n vragenlijst in te vullen (alleen na verkrijging van een inlogcode).

Kijk wel uit of je zoon of dochter niet zo’n computernerd is die jouw vragenlijst hackt om achter je opvoedkundige competenties te komen. Vanaf hun 12e gaan ze immers al zelfstandig denken, zonder anderen iets te vragen. En sta ze dan maar eens fatsoenlijk te woord als ze hun mening ventileren over jouw antwoorden.
Je zou je nog kunnen verdedigen dat je hersenen zich slechts tot je 25ste ontwikkelen, dus dat je kroost je gebrek aan moderne kennis maar niet kwalijk moet nemen. Maar je kids zitten nog volop in die ontwikkeling en snappen dus niet waarom ze daar genoegen mee zouden moeten nemen.

Ik weet niet hoe het in andere gemeenten er voor staat, maar ik vrees dat als daar vragenlijsten worden losgelaten, ook menig antwoord niet door de deskundigen geaccepteerd zal worden. Ik zou graag eens de antwoorden uit Staphorst, naast die van Den Haag of Maastricht willen zien.

Nu op naar de volgende fase: mensen die ouders willen worden krijgen ook eerst de vragenlijst voorgeschoteld. Hebben ze 10 fouten, dan geen kinderen.
En natuurlijk moeten eenmaal verwekte kinderen om de vijf jaar een vragenlijst invullen om te bepalen of het wel voorbeeldige kinderen zijn.

Opvoeden doe je in de beschermende handen van de overheid. Ik vind daar heel wat voor te zeggen. Alleen wil ik dan eerst een andere overheid.

Geef een reactie

Helpen bezuinigingen wel?

Helpen bezuinigingen wel? Nog even over die studenten. Wat willen ze met hun acties bereiken? Het onderwijs naar de prehistorie helpen? De bezuinigingen zullen toch wel hard nodig zijn?

Dat, dames en heren, valt nog te bezien. Het zal niet de eerste keer zijn dat ook het onderwijs er aan moet geloven. De vraag is of het ook echt zal helpen de stijgende kosten in te dammen. Toen het land na de Tweede Wereldoorlog weer moest worden opgebouwd, zijn de uitgaven aan onderwijs continu gestegen.
Logisch, want de bevolking groeide, het aantal onderwijssoorten werden uitgebreid, de leermiddelen werden duurder en de salarissen stegen. Als je echt wil bezuinigen zul je aan één van die vier factoren wat moeten doen, of aan een combinatie ervan.

Zo zou je minder mensen tot het onderwijs toelaten. Niet door geboortebeperking, maar door het financieel onaantrekkelijk te maken, zoals het onzalige plan de basisbeurs af te schaffen.
Je kunt ook minder onderwijs aanbieden. Schaf wat studies af, fuseer wat scholen. Maatregelen die we eerder hebben meegemaakt.
Je kan het met minder en goedkopere leermiddelen doen. Een deel van de onderwijskwaliteit wordt dan minder, maar zijn we zo aan kwaliteit gehecht?
En ja, de salarissen kunnen best nog wel omlaag. Eigenlijk zouden ze omhoog moeten, om eerdere bezuinigingen ongedaan te maken en weer meer personeel voor de klas te krijgen, maar dan wordt het onderwijs nog duurder.

Bezuinigen dus. Het onderwijs heeft er regelmatig mee te maken gehad. De vraag is dus waarom het dan toch alsmaar duurder blijft worden. Of anders gezegd: helpen de bezuinigingen wel?
De naoorlogse geschiedenis van onderwijsuitgaven maar eens op een rijtje gezet (in deze excelsheet met behulp van CBS en Wikipedia). Met de onderwijsministers en kabinetten erbij, voor wie behoefte voelt beschuldigende vingers naar linkse of rechtse kabinetten uit te steken.

In echte euro’s stijgen de kosten dus. Per hoofd van de bevolking liep het op van ruim 15 euro in 1946 tot bijna 2000 euro in 2008.
Naar percentage van het bbp (bruto binnenlands product) wisselde het, maar globaal is het gestegen. Het gemiddelde percentage over de jaren 1946- 2008 ligt op 5,8 procent. De naoorlogse jaren tot en met 1963 lagen daaronder (gemiddeld 3,2%). Van 1964 tot en met 1992 lag het erboven (7%). En toen was de lol er kennelijk vanaf, want vanaf 1993 ligt het percentage nog steeds onder dat gemiddelde van 5,8 procent en schommelt het rond de 5,2 procent.
Onder de kabinetten Balkenende ligt het bbp percentage voor onderwijs op een gemiddelde van 5,4.

Dieptepunt was de periode (1982 – 1997) waarin onderwijs ministers Deetman en Ritzen het tot 5x lukte de groei aan onderwijsuitgaven sterk terug te dringen en bewezen dat bezuinigingen wel degelijk helpen voor de cijfers op de rijksbegroting.
Sindsdien hebben de navolgende kabinetten de kosten dus redelijk in de hand weten te houden. En daarmee ook veel minder uitgeven aan onderwijs dan andere landen. België, Frankrijk, Zweden, Denemarken, Malta en Cyprus geven meer uit.

De vraag is wat ons onderwijs mag, of moet, kosten. En, als het economisch tij wat tegen zit, moet ook het onderwijs dan inleveren?
Mijn stelling: hou de uitgaven voor onderwijs de komende paar jaar op 7% van het bbp. Het is dan niet echt schreeuwend duur en je houdt genoeg over om te investeren in de toekomst.

Lees ook deze artikelen over een geschiedenis van onrust en grote bezuinigingen in het onderwijs.

Geef een reactie

Elite in beweging

Elite in beweging Eenenveertig jaar en tien acties later, twee weken voor carnaval, is het voor de elfde keer weer studentenbal.

In vier steden hebben studenten diverse gebouwen bezet. En dan hoop je dat de elite in wording, voor wat meer dan alleen wat geld, de boel op slot gooien.
Maar de elite bestaat niet, sprak de minister van Orde en Veiligheid nog, aan het begin van het Academische Jaar. Mevrouw Ter Horst herinnerde nog wel aan de woelige tijden in het Amsterdamse studentenleven, maar wees de wetenschappers op hun maatschappelijke verantwoordelijkheid. Vandaag de dag houdt dat in: het onrustige maatschappelijke debat van fatsoen voorzien, aldus Ter Horst.

De studenten hebben blijkbaar hun huiswerk gedaan en zich zeer fatsoenlijk gedragen. In een aantal universiteitssteden hebben ze wat folders uitgedeeld op straat. In vier steden ging men over tot bezettingen.
In Amsterdam besloten ze zelf om een uur of vijf weer keurig naar huis te gaan. In Nijmegen vonden ze het ook wel genoeg. Alleen in Rotterdam en Utrecht hebben ze de geschiedenis wat beter bestudeerd en zijn van plan er nog een nachtje over te slapen in de bezette gebieden.

De Amsterdammers hadden er een lustrum van kunnen maken. Na deelname aan negen bezettingen, waarvan de Maagdenhuisbezetting nog steeds als de meest indrukwekkend geldt, hadden ze nu toch wel een wat krachtiger 10e editie weg kunnen zetten.
De acties zijn een protest tegen de voorgenomen onderwijsbezuinigingen. In de acties van vandaag is de nadruk op de studiebeurs gelegd, maar dat zal vast niet de enige voorziening zijn waarop bezuinigd gaat worden. Een meer algemene actie, blijf met je handen van het onderwijs af, was meer op zijn plaats geweest.

De studiefinanciering wel vaker het thema van studentenacties geweest. Verder ging het ook vaak om het democratisch gehalte van de universiteiten, dat regelmatig beperkt dreigde te worden. En soms ging het over de kwaliteit van de studie. Een overzicht van universitaire bezettingen.

1969 – In Tilburg de eerst bezetting van een universiteit, rap gevolgd door de roemruchte Maagdenhuisbezetting, voor democratisering van het universitaire bestuur.
1978 – het Maagdenhuis is voor de 2e keer de locatie waar opnieuw voor een democratisch bestuur is opgekomen.
1986 – de studiefinancieringsplannen van CDA-minister Deetman werden op de korrel genomen.
1988 – protest tegen het niet benoemen van twee vrouwelijke hoogleraarskandidaten, terwijl de faculteitsraden hen wel hadden voorgedragen.
1990 – onderwijsminister Jo Ritzen organiseerde besloten conferenties, waarin gesproken zou worden over afschaffing van de universitaire democratie. Weer werd het Maagdenhuis bezet.

1993 – tegen de bezuinigingen op de studiefinanciering.
1996 – alweer was Ritzen het mikpunt, die minder invloed van wetenschappers en studenten op het universitaire bestuur wilde.
2003 – studenten uit diverse steden bezetten de Hoftoren in Den Haag, om meer aandacht van de politiek te eisen voor het hoger onderwijs.
2005 – terug naar het Maagdenhuis. Actie tegen de plannen van Mark Rutte (toen staatssecretaris), om het collegegeld te verhogen en, jawel daar is-tie-weer: inperking van de medezeggenschap.
2009 – Groningse studenten bezetten hun universiteit om het “bindend studieadvies” aan te vallen.
(Overige bronnen: de Wikipedia en De Volkskrant).

Het is 2010 en het gaat weer over de studiefinanciering. Een deel van de studiefinanciering is al een lening, alleen de basisbeurs (nog) niet. De studenten willen dat voorkomen. Of ze daar nou een punt hebben of niet, je zou ze alle steun geven. Alleen al omdat er eindelijk weer een groep in beweging komt, die niet alles slikt wat dit kabinet bekokstoofd. Laten de studenten dat thema meenemen en de bezettingen nog even volhouden.

Geef een reactie

Haïti, the days after

Haïti, the days after Volgt u het nieuws over Haïti nog steeds? Of is de interesse wel geluwd nadat er ruim 83 miljoen euro op de hulptafel was gelegd?

Vijf dagen geleden schreef ik een stukje over Neerlands barmhartigheid. Die bleek gemiddeld 22 miljoen euro per jaar waard te zijn. Het is ondertussen wat meer geworden. Want nog steeds zamelen mensen geld voor Haïti in. Ruim 100 miljoen is er al opgehaald, waarmee de actie voor Haïti op de tweede plaats komt van grootschalige hulpacties in de laatste 56 jaar.
Op de eerste plaats staat nog steeds de hulpactie voor Azië, na de tsunami’s. Wie meer wil weten: in deze excelsheet staat meer informatie over Nederlandse mediamieke hulpacties (de gegevens over Haïti zijn bijgewerkt).

Menig donateur zou willen dat de Haïtianen net zo snel geholpen worden, als het geld bijeen is gebracht. Dat de opbouw van het land jaren gaat duren, begrijpt iedereen. Maar waarom de eerste noden zo zorgelijk worden verleend, zal de wenkbrauwen doen fronsen.
Zo ligt de evacuatie van gewonden al enige dagen stil. Omdat er ruzie is over wie dat gaat betalen, zegt de een. Nee, we hebben gewoon ziekenhuisbedden tekort, zeggen de Amerikanen. Waarom springen andere landen dan niet bij? Zo snel als Nederland adoptiekinderen hierheen wist te halen, zo rap kunnen ze toch ook gewonden hierheen vliegen? Dat lukt ook bij de eerste de beste skivakantie.

Dat de Haïtianen soms zelf er een wanordelijk zootje van maken bij de voedseldistributies, is niet netjes. Maar dat buitenlanders ook de chaos misbruiken om kinderen weg te halen, waarvan de ouders nog in leven zijn, is zonder meer schandalig.
Dat gaat allemaal nog om de mensen zelf. Er zijn inmiddels ook mensen die zich om heel andere zaken zorgen maken. Zo luidt de Unesco de noodklok, omdat de paar kunstschatten die Haïti heeft, misschien wel geroofd zullen worden. Een situatie die we ook in Irak zagen, waar in de chaos overheidsgebouwen en musea werden leeggehaald.

En heeft u er wel eens bij stil gestaan, dat onze goedgeefsheid als een boemerang op ons terug kan slaan? De Belgische minister van Financiën, Francis Adyns, legt uit dat donaties aan een goed doel aftrekbaar zijn van de belastingen. Dat kost de Belgische staat elk jaar 60 miljoen euro. De federale overheid betaalt gemiddeld 40 procent van de giften, legde de Belgische minister uit. Koren op de molen die al moeite hadden met Koenders’ verdubbelaar.

Wel weer een fraai staaltje overgaan tot de orde van de dag. Voor de Haïtianen zien de “days after” er voorlopig nog erg zorgwekkend uit. Die van ons ook, want het gaat weer over belastingen.

Geef een reactie

Mobieltje als zorgassistent

Mobieltje als zorgassistent Dat mobieltjes en internet uitstekende middelen zijn om de burger in de gaten te houden, is nu wel bekend. Veel mensen maken zich er niet druk om, want het gaat toch om wangedrag te spotten? Wangedrag waar doorsnee burgers zich natuurlijk nooit schuldig aan maken? Staan die burgers er wel bij stil dat de grootste zonde ook gemonitored kan worden met die technologie?

Iedereen maakt zich wel eens schuldig aan die grootste zonde: ziek zijn. En eenmaal ziek, dan gedragen ook doorsnee burgers zich ronduit misselijk.
Krijgen ze keurig pilletjes voorgeschreven, die ze dan weer niet of te laat slikken. Zulk beroerd gedrag kan door de huisarts gevolgd worden via, bijvoorbeeld, je iPhone. Stel je moet 3x daags bij het eten een pil slikken. Je neemt er alleen eentje om een uur of tien ’s morgens en eentje tien uur ‘s avonds. De huisarts kijkt op zijn pc en kan dan twee dingen constateren: je houd er rare eettijden op na en je houdt je niet aan het recept.

Natuurlijk komt dat in je EPD en een dag later krijg je van minister Klink de boodschap dat je de kosten voor de pilletjes zelf moet betalen, wegens overtreding van de zorgregels.
Totale fictie? Lees dan eens dit artikel op VPRO’s Noorderlicht. Dat gaat over pillen met een ingebouwde microchip, die communiceert met een andere chip, die het mogelijke maakt de gegevens via je iPhone naar de computer van je huisarts te sturen. Een technologisch hoogstandje dat al bestaat en voor velerlei toepassingen in de zorg bruikbaar is. Ook voor de controle van een patiënt.

Patiënt ben je als je door ziekte bent getroffen. Om de zorg te verbeteren, makkelijker te maken of goedkoper, is al heel wat technologie in ontwikkeling. Zolang er geen pillen met chips zijn, kun je met het beeldhorloge herinnerd worden aan het tijdstip van inname. Of aan een afspraak bij de fysiotherapeut. Deze gadget is al getest om te kijken of “mensen met een verstandelijke beperking, autisme, PDD-NOS, ADHD, het syndroom van Asperger of beginnende dementie” er wat aan hebben.

Bij de fysiotherapeut aangekomen, kan het voorkomen dat je door een robot wordt geholpen. Minister Klink houdt wel van robots. Hij ziet ook wel wat in zorg op afstand. In plaats van verpleging aan huis of bed, wordt je vanuit een centrale in de gaten gehouden (lees mijn gastlogje op GeenCommentaar).Er is in Nederland al een echte hoogleraar voor technologie in de zorg. Dus reken maar dat er nog veel meer wordt uitgevonden.
Of gebruik gemaakt gaat worden van technologie die al volop aanwezig is in ons dagelijks leven. De mobieltjes, iPhones en internet.

Ook geschikt om je gezondheid te rapporteren als je nog niets mankeert. In het artikel op Noorderlicht wordt gesteld dat met behulp van minuscule sensoren in en op het lichaam van alles en nog wat is te meten. Van je hartslag tot je bloedsuikerspiegel. Niet alleen kan die informatie via je iPhone worden doorgeseind, er zullen ook smart phones komen waarmee je zelf een echo kan maken.
Zo wordt je zelf de zorgassistent van huisarts of specialist. Testjes doe je zelf en stuur je op. En wie weet kun je met je mobieltje zelfs een röntgenfoto maken. Komt er een tijd dat je jouw mobieltje vergoed krijgt, omdat de zorgkosten ermee omlaag gebracht kunnen worden?

Waarmee we bij de gezonde burger komen, die vooral gezond moet blijven. Een paar keer per jaar zelf testjes en scans maken en via internet opsturen naar huisarts of ziekenhuis. Waarmee gelijk bekeken kan worden of je rookt, drinkt of te vet eet.
Natuurlijk krijg je de analyse per e-mail toegestuurd. En hoewel je niets mankeert, maar wel ongezond leeft, krijg je gratis de mededeling dat je zorgpremie daarom verhoogd zal worden.

Geef een reactie

Een rondje prijzen

Een rondje prijzen Het begon allemaal hier en na stemmen op weblogstukkies en oprispingen van reacteurs, waren er heuse winnaars. De Blogparels (voor de zwijnen) van het Jaar 2009 waren bekend. De prijsuitreiking werd nog een heel gedoe, maar is volbracht. Een verslag.
Laten we beginnen met de reacteurs. Alom lof ontvangen voor dit onderdeel van de Blogparel. De winnende reacteurs zouden het ook wel waarderen en de prijzen met gepaste schroom, doch vol trots willen ontvangen. Dat liep op een trauma uit, die ik hopelijk verwerkt en achter me gelaten heb, als de tweede editie van de Blogparel eind dit jaar van start gaat.

De hoofdprijswinnaar (wout, op GeenCommentaar) liet lang, heel lang, niets van zich horen. Totdat hij op 14 januari hier een reactie achterliet. “Dankuwel, dankuwel, ik ben vereerd! Al deze jaren heb ik gecommentaard zonder enige blijk van waardering. Edoch, met veel spijt moet ik deze prijs afslaan. U ziet, alle grootheden slaan prijzen af en deze kans om mij een grootheid te wanen kan ik niet voorbij laten gaan”. Na een poging hem per mail op nadere gedachten te brengen, bleef het stil.

De tweede winnende reacteur (mescaline, op Sargasso) gaf per mail te kennen geen persoonlijke overhandiging van de prijs te willen. Hij/zij mailde: “Ik kies bewust voor de anonimiteit van commenteerder met een schuilnaam hoewel dat de laagste diersoort in het webuniversum is”. Mijn verzoek een andere bestemming voor de prijs te bepalen, werd positief beantwoord. Meer kan ik er niet over zeggen, wegens de door mescaline vereiste anonimiteit. U weet, ik loop over van Respect, dus hier moet u het mee doen.

De derde plaats ging naar reacteur Yevgeny Podorkin, op Sargasso. Aldaar reageerde hij op zijn bekende parelende wijze. Maar ook hij had geen behoefte aan een persoonlijk overhandiging, want “virtueel verkeer/reageren onder een nick en daarnaast ontmoeting IRL tussen reaguurders of posters zijn en blijven voor mij volstrekt gescheiden werelden”. Per mail bevestigde hij zijn wens de prijs naar de redactie over te maken.
De redaktie van Sargasso accepteert die geste, maar steekt de poet niet in eigen zak. Ze verhogen de prijs en schenken het via Your Good Nature aan de natuurbeschermingsorganisatie Tigris die opkomt voor de Amur tijger in Rusland en het grensgebied met China en Noord-Korea. Per mail liet Sargasso weten dat voor het bedrag de antistroperij rangers hun jeep één keer voltanken en patrouilleren.
Sargasso wijdt vandaag een artikeltje aan deze transactie.

Dan de winnaars van de categorie weblogs. Zij hadden volkomen lak aan anonimiteit en waren bereid de prijzen persoonlijk aan te nemen. Afgelopen woensdag was het dan zover. Gelukkig was een treinreisje langs Amsterdam en Utrecht voldoende om de winnaars te ontmoeten. In chronologische volgorde van dat reisje, verliep het alsvolgt.

De winnaar van de derde prijs, M. J. Molovich (Panzerfaust), bleek er ook een dubbele identiteit op na te houden. Hij wilde wel meewerken aan de prijsuitreiking, mits alleen zijn Molovich-karakter in beeld zou komen. Aanvankelijk liet hij weten in het Paleis op de Dam te zijn gehuisvest. Toen ik de gewapende portier naar heer Molovich vroeg, moest ik snel de benen maken, want hij stuurde onmiddellijk twee ggz-broeders op me af, de dwangbuis gereed.
Dat Molovich in Amsterdam enige naam heeft bleek snel. Bij rondvragen in de omgeving wist men mij te vertellen dat Molovich het in hogere sferen had gezocht. En jawel, daar was hij!Molovichprijs

Met medewerking van een andere daktoerist, is de sobere plechtigheid vastgelegd. Molovich doet er vandaag verslag van op zijn eigen weblog en op Panzerfaust.

Op naar Utrecht. Alwaar de andere prijswinnaars te vinden zouden zijn.
De winnaar van de hoofdprijs, Frissewind op hetkanWel, maakte zijn opwachting in een of ander koffiecafé. Blijkbaar is de redactie van hetkanWel een groot voorstander van flexwerken en geeft er de voorkeur aan dat dan maar in diverse horecagelegenheden te doen.
Het werd een leuk gesprek, waarin Frissewind prima ideeën ventileerde over hoe je ‘groene’ consumptie kan bevorderen en ook nog even een tip gaf voor de volgende editie van de Blogparel. De hoofdprijs zou besteed worden aan het werk van hetkanWel, zo liet hij weten.
Frissewindprijs

Frissewind neemt de prijs in ontvangst.

Op naar de volgende en laatste prijswinnaar, Perik van Sargasso. De tweede prijs was een etentje met de voltallige redactie van dit weblog.
Wat mij betreft een geslaagde ontmoeting. Een veelzijdige persoonlijkheid, die Perik. En zodanig met schrijverij bezig, dat ik de kans greep hem uit te nodigen bij de volgende Blogparel in de vakjury plaats te nemen. Hopelijk heeft hij tegen die tijd genoeg tijd over, om zijn toezegging onder voorbehoud om te zetten in daadwerkelijke medewerking.
Perikprijs

Perik en de voltallige redactie (plus 2 onbekenden), vlak voor de tweede prijs geconsumeerd zal worden.

De Blogparel van het Jaar 2009 zat er op. De voorbereidingen voor de editie van dit jaar zijn reeds begonnen. Lees hier nog eens waar uw nominaties aan moeten voldoen, om mee te dingen naar de nieuwe prijzen. De komende editie zullen de inzendingen gescreend worden door een team medewerkers hier. Per categorie (weblogs en reacteurs) zullen er dan tien voorgedragen worden aan een vakjury.

In november kun je de gevonden pareltjes insturen. Mag natuurlijk eerder (in de reacties hier of per mail). De bedoeling is de prijsuitreiking ergens in het land te laten plaatsvinden, rond 9 januari 2011, als dit weblog het 5-jarig bestaan zal combineren met de nieuwjaarsreceptie van Codes, keuze en maakbaarheid.

Geef een reactie