Tag archieven: bezuinigingen

Zorgwekkende keuzes

Zorgwekkende keuzes Zou de keuze van de Amerikaanse kiezer nog beïnvloed kunnen worden door het overlijden van Obama's oma? Zonder zijn grootmoeder staat-ie er tenslotte een stuk eenzamer voor en wie weet zal dat tot emphatische stemmen leiden.

Die oma was al een poosje ziek, maar uit geen enkel bericht kunnen we concluderen dat Obama's oma in erbarmelijke omstandigheden aan haar einde gekomen. Dat had wel gekund, als je de bedroevende staat van Amerika's gezondheidszorg in aanmerking neemt. Wel een wat misselijke streek om je stemmenwinst over de rug van je oma binnen te halen. Zo slecht stond Obama er nou ook weer niet voor. Maar ja, campagne voeren is ook een kwestie van keuzes maken.

De Nederlandse kiezers hebben in 2006 gekozen en dat heeft geresulteerd in aanslagen op onze gezondheidszorg. Sorry, dat formuleer ik verkeerd. Het moet zijn: … dat heeft geresulteerd in het redden van onze gezondheidszorg.

Die zorg is peperduur en willen we die voor de toekomst behouden dan zijn maatregelen nodig. Neem bijvoorbeeld het gesjoemel met de adequate aanpak van de AWBZ. Een bezuiniging van ruim 3,8 procent moet de expansief gestegen kosten binnen de perken houden.

Na veertig jaar zaken aan de AWBZ toevoegen, weer weghalen en weer toevoegen, is het nu tijd om er weer wat uit weg te halen.
Zo wordt de doelgroep beperkt. De AWBZ,
zegt VWS (ministerie van Volksgezondheid en Welzijn), hoort eigenlijk alleen gericht te zijn op de mensen “voor wie de AWBZ oorspronkelijk bedoeld is: mensen die door een stoornis of aandoening langdurig niet in staat zijn zelfstandig te leven. Dit zijn bijvoorbeeld dementerende ouderen, verstandelijk gehandicapten en ernstig psychiatrische patiënten”. Per 1 januari 2009 moeten mensen met lichte psychiatrische aandoeningen hun heil elders zoeken. Verder verdwijnt er wat zorg uit de AWBZ, die helemaal geen zorg is. Althans, volgens de opvattingen van dit kabinet.
Thuiszorg is er al uit en bepaalde hulpmiddelen en begeleiding gaat er per januari ook uit. Alles wat bijdraagt aan welzijn gaat uit de zorg. Huiswerkbegeleiding voor autisten, ondersteunende begeleiding van daklozen, de sta-op stoel voor stramme bejaarden, het is geen echte zorg. Weg ermee! (lees ook Geen zorg voor welzijn met daarin de geschiedenis van de AWBZ).
Dat soort zaken kunnen wel uit andere potjes worden gefinancierd. De WMO bijvoorbeeld. Zo had de SER dat geadviseerd.

Nu de plannen ook uitgevoerd gaan worden, trekken wat partijen aan de rem. Het gaat ze iets te snel. De staatssecretaris van VWZ komt de diverse partijen iets tegemoet en belooft een overgangsperiode. Niet langer dan een maand of negen, want het oorspronkelijke schema mag natuurlijk niet te gek lang uitlopen. De AWBZ moest uiterlijk 2010 gereorganiseerd zijn, dat wordt nu dus 2011.

De SER had in
haar advies wel een paar keer aangegeven dat de veranderingen niet al te snel doorgevoerd moeten worden, maar ja een advies hoeft natuurlijk niet integraal worden overgenomen. De SER zei het zelf al: het advies is geen blauwdruk voor de toekomst, daarvoor is het nog veel te vroeg. Immers, er is nog te weinig kennis over de ontwikkeling van de nog maar kort functionerende Zvw (zorgverzekeringswet) en de WMO. Daarom waarschuwde de SER dat het niet zeker is dat een vergaande “herverkaveling” van de AWBZ ook zal renderen.

Vier keer gaf de SER in haar advies aan geleidelijkheid en voorzichtigheid te betrachten. De raad stelde een geleidelijke benadering voor. Vier jaar de tijd nemen om uiteindelijk pas in 2012 de verbeteringen gerealiseerd te hebben. Wat overheveling naar de WMO betreft meende de SER dat er eerst nader onderzoek nodig is. Ook moest onderzocht worden hoe gemeenten het beroep op de AWBZ kunnen beperken en wat betreft de financiering op de langere termijn zou het kabinet eerst een moeten afwachten hoe de nieuwe samenhang tussen AWBZ, Zvw en WMO gaat uitpakken.

Mag ik een voorspelling doen? De WMO wordt zo duur dat ook daar 800 miljoen op bezuinigd gaat worden. Dan staat een toekomstig kabinet opnieuw voor de keuze of er wat aan de AWBZ wordt toegevoegd of dat men een aardig deel van de zorg definitief failliet verklaart.

Vrijdag ga ik met een cliënt uit de dakozenopvang naar het ziekenhuis, ter ondersteuning bij het gesprek met de specialist, die de resultaten van wat onderzoeken zal uitleggen. Die dakloze is een erg simpele man, die uit angst voor de uitslag zonder die begeleiding niet eens naar dat gesprek gegaan zou zijn, laat staan dat-ie er iets van begrepen zou hebben. Hoe die ondersteuning straks betaald gaat worden is nu volstrekt onduidelijk.

Tot slot: heeft u enig idee onder welke condities u uw oma graag ziet overlijden, als haar tijd daar is? Als u vindt dat uw oma haar laatste jaren mag slijten in een schoon en opgeruimd huis, omringd met de nodige aandacht en ondersteuning waar dan ook nodig, wilt u er dan bij onze toekomstige verkiezingen rekening mee houden welke partijen nu die zorg hebben wegbezuinigd?

De prijs van succes

VangzeilDe kinderopvang gaat duurder worden. De eigen bijdrage gaat omhoog en gastouders krijgen een lagere vergoeding.
Fraai staaltje overheidsmanagement. Eerst trek je meer klanten met aantrekkelijke prijskaartjes. Zijn de klanten eenmaal binnen, gaan de prijzen omhoog.
De kinderopvang is zo'n succes gebleken dat het nu te duur wordt. De gebruikers
mogen bij betalen.

Eerder bleek dat bij de AWBZ ook zo te werken. Door verandering van de regels ontstond er zo'n grote toeloop op de AWBZ, dat die nu ook te duur is en er maatregelen bedacht worden om de kosten weer te beheersen, lees – klanten af te stoten en de overige klanten meer te laten betalen.

Wat zal het volgende succesverhaal van dit kabinet zijn, waar de burger zijn portomonnee voor mag trekken?
Het onderwijs? Er moeten meer hoger opgeleide mensen komen. Straks lukt dat nog ook en schieten de nieuwe universiteiten als paddestoelen uit de grond. De aanwas van de nodige hoogleraren maakt de zaak wel erg duur en wie gaat dat dan betalen?

Een goed geregelde kinderopvang is nodig om meer mensen aan het werk te hebben. Arbeidsparticipatie vergroten heet dat in de beleidsterminologie. Onder andere nodig wegens het dreigende grijze gevaar.
Iedereen moet aan de slag: jong, oud, mannen, vrouwen, vaders, moeders, de lammen en de blinden, en dat allemaal omdat we wel op onze 100ste verjaardag met pensioen willen, maar dat onbetaalbaar wordt omdat er nog maar een paar duizend oudere jongeren zijn die het met hun belastingafdracht moeten financieren.

Dus hebben de burgers een dubbele opdracht: genoeg nageslacht verwekken om het arbeidspotentieel op nivo te houden en datzelfde nageslacht in de kinderopvang te doen om zelf lang genoeg te werken om voor de oude dag te sparen.
Heeft iemand al eens uitgerekend hoeveel kinderen er verwekt moeten worden om, zonder milieu- en voedselproblemen, de AOW en pensioenen veilig te stellen?

Welke oplossingen zouden de kinderopvang wel betaalbaar kunnen maken?

1. Stoppen met die subsidies. De vrije markt het werk laten doen. Er is behoefte aan meer werknemers, een deel blijft thuis om voor de kinderen te zorgen. Bedrijven kunnen die mensen lokken door kinderopvang te garanderen.
Voordeel: het kost de overheid niks, onze belasting kan omlaag.
Nadeel: we hebben dan ook niets te vertellen over de aard en kwaliteit van die opvang. Elk bedrijf bepaalt dat zelf, omdat ze ook zelf voor de kosten opdraaien.

2. Zoveel potentiële werknemers verwekken, dat zowel de vergrijzing als de kinderopvang uit de belastingen kan worden betaald.
Voordeel: de subsidies kunnen blijven bestaan en daarmee ook de controle over de kwaliteit van de kinderopvang.
Nadeel: we zullen de laatste restjes natuur op moeten geven, want die babyboom moet wel gehuisvest worden, naar extra kinderdagverblijven en scholen gaan en aan het werk in meer bedrijven.

3. De kinderarbeid herinvoeren. Waarom zouden alleen volwassenen voor hun eigen bestaan en voorzieningen moeten betalen?
Voordeel: veel produkten en diensten worden goedkoper (goed voor de concurrentiepositie met sommige 'buitenlanden') en de consumenten houden dus geld over om bijvoorbeeld aan kinderopvang te besteden.
Nadeel: het doel 'meer hoger opgeleiden' op de arbeidsmarkt wordt lastig te realiseren.

Zijn er nog andere keuzes? Bijvoorbeeld het huidige stelsel in takt houden en ook van het bedrijfsleven een substantieel hogere bijdrage te eisen? Of andere keuzes maken over de verdeling van de belastingopbrengsten?
Of zal elke succesvolle oplossing altijd resulteren in hogere kosten, die alleen maar door de individuele burger betaald moeten worden?
Misschien moeten we wat minder succesvol willen zijn?

Een grote daad: een kleinere raad!

GemeenteraadKijk, een goed bestuur laat het secretariaat de zaken op orde houden. Dus mocht staatssecretaris van Binnenlandse zaken, mevrouw Bijleveld, aankondigen dat vanaf 2010 de gemeenten het met 10 procent minder raadsleden moeten doen.

Hoewel in het regeerakkoord er eerst geen sprake was van deze maatregel, veranderde dat snel. Er was namelijk ook nog een doelstelling om de kosten van het democratisch bestuur flink in te perken. Het kabinet dacht natuurlijk: waarom zou dat alleen voor de de centrale overheid moeten gelden?

De lokale overheden moeten dus meedoen.
Nou is het een heel schappelijke regeling die de staatssecretaris bekend maakte. De vorige minister van BZ, de heer Remkes, was voornemens
1500 raadsleden weg te bezuinigen. Het huidige kabinet gaat niet meer dan zo'n 1000 lokale vertegenwoordigers de laan uit sturen.
Of ze dan ook
wachtgeld krijgen is nog de vraag. Diezelfde heer Remkes vond wachtgeld voor raadsleden onzin. Gemeenteraadslid zijn is maar een bijbaantje. Daar geef je geen wachtgeld voor.

Die bezuiniging lijkt redelijk. Waarom zouden de ruim 16 miljoen burgers in de 2e kamer door slechts 150 politici vertegenwoordigd moeten worden, terwijl de gemeenteraden door ongeveer 10.000 vertegenwoordigers worden gevuld?
Het parlement vertegenwoordigt het volk in een verhouding van 1:109455. In een kleine gemeente (3000 inwoners, 9 raadsleden) is die verhouding 1:333 en een grote gemeente (200.000 inwoners, 45 raadsleden) kent een volksvertegenwoordiging van 1:444.
Da's helemaal uit verhouding, als je meerekent dat 2e kamerleden over de grote zaken gaan en gemeenteraadsleden de kleinere dingetjes voor hun rekening nemen.

Ik weet niet hoe het in uw gemeente er aan toe gaat, maar er is wel een kans dat het na 2010 een zootje wordt.
Gemeenteraadsleden hebben het nu al
zo moeilijk. Men klaagt over de hoge werkdruk en de lage beloning. Dat was de laatste twee jaar voor 76 raadsleden uit grote gemeenten reden om er mee te kappen.
Dus kun je nagaan hoe dat na 2010 zal lopen. Menig dorp wordt onder invloed van tranquilizers of pepmiddeltjes vertegenwoordigd.

Zo gaat de lol er af. Waarmee de kloof tussen de landelijke politiek en de lokale burger weer groter wordt.
Niet alleen worden de burgers door minder mensen vertegenwoordigt, het is ook niet meer aantrekkelijk om een bevlogen politieke carrière te ambiëren. Voor velen begint die in het plaatselijke bestuur. Daar zijn straks dus minder vacatures voor een toch al niet zo best betaalt baantje.

De centrale overheid gaat de lokale overheden verder inkrimpen. Er moeten ook minder wethouders komen en de provincies moeten ook statenleden inleveren.
Met in gedachten het gegeven dat het rijk de lokale overheden aansturen via de beschikbare geldstromen en allerlei afspraken, convenanten en desnoods dreigen met kortingen als een dorp niet in de koers van het kabinet wenst mee te varen, dan kun je je afvragen of het hier om een reële bezuiniging gaat.
Of wil het kabinet de plaatselijke politiek inperken om het centrale gezag te versterken?